Το θέαμα στο βυθό των ωκεανών είναι εντυπωσιακό, καθώς τα κοράλλια του είδους Acropora αναπτύσσονται σε μεγάλες επίπεδες εκτάσεις, λαμβάνοντας όλες τις αποχρώσεις του μοβ, σχηματίζοντας υποβρύχια «λιβάδια λεβάντας»!
149 είδη έχουν περιγραφεί μέχρι σήμερα, τα περισσότερα από τα οποία ζουν στον ύφαλο Great Barrier Reef της Αυστραλίας και είναι οι βασικοί «υπεύθυνοι» της δημιουργίας των πολλαπλών επιπέδων ανθρακικού ασβεστίου που ενισχύουν την κατά τα άλλα λεπτή επένδυση του υφάλου.
Τα κοράλλια Acropora ζουν συνήθως σε ρηχά νερά και σε σημεία με δυνατό φυσικό φως, προκειμένου να αναπτύσσουν το μοβ χρώμα στις απολήξεις των «πλοκαμιών» τους, ενώ σε αντίθετη περίπτωση κυριαρχεί στο σώμα τους η λευκή απόχρωση, γεγνός που οδηγεί τα κοράλλια σιγά σιγά στο θάνατο.
Η καταστροφή του περιβάλλοντος, η ρύπανση, οι ασυνήθιστα ζεστές θερμοκρασίες του νερού και η αύξηση της οξύτητας των ωκεανών έχουν οδηγήσει τους πληθυσμούς των κοραλλιών Acropora με δραματική μείωση, μαζί και με άλλα είδη κοραλλιών.
Στη Λιβύη ένας μικρός παράδεισος κρύβεται μέσα στην έρημο Ubari που κερδίζει αμέσως το βλέμμα του επισκέπτη.Χωμένες μέσα στην άμμο 20 π;ανέμορφες λίμνες μοιάζουν εξωπραγαμτικές και σαν να μην ταιριάζουν στον περιβάλλοντα χώρο. Μέσα στο ξηρό τοπίο και στις αμμοθύελλες οάσεις καταπράσινες και γαλάζια νερά κάνουν την εμφάνισή τους σε διάφορα σημεία της ερήμου και εντυπωσιάζουν.
Οι πιο όμορφες και πιο πολυφωτογραφημένες λίμνες είναι οι Gaberoun και Umm al-Maa, που φιγουράρουν συχνά-πυκνά σε ταξιδιωτικά περιοδικά και μπροσούρες. Οι λίμνες είναι ιδιαίτερα αλμυρές και αποτελούν ένα κομμάτι ζωής μέσα στον ξερό αυτο τόπο. Φοίνικες και μικροί πράσινοι θάμνοι ξεφυτρώνουν ολόγυρα συμπληρώνοντας το ιδανικό τοπίο και δίνοντας στην ουσία τον πραγματικό ορισμό της όασης μέσα στην αχανή έρημο!
Η λέξη «sacura» σημαίνει στα ιαπωνικά «κερασιά» και καθώς ολόκληρη η περιοχή της λίμνης είναι γεμάτη από τα συγκεκριμένα δέντρα ονομάστηκε λίμνη Sacura ή αλλιώς «λίμνη με τις κερασιές»!
Στην περιοχή Ubuyagasaki της Ιαπωνίας ένας μικρός παράδεισος σε έντονο… ροζ χρώμα κάνει την εμφάνισή του κάθε άνοιξη, αναμένοντας τους χιλιάδες επισκέπτες να θαυμάσουν από κοντά το μοναδικό τοπίο.
Δεκάδες κερασιές ανθίζουν «χρωματίζοντας» τρόπον τινά ολόκληρη την περιοχή καθώς όλα αποκτούν μια έντονη ροζ απόχρωση. Σε συνδυασμό, μάλιστα, με το γαλάζιο της λίμνης το τοπίο μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από καβαλέτο διάσημου ζωγράφου!
Τα χρώματα διαδέχονται με μεγάλη ταχύτητα το ένα το άλλο, ανάλογα με την εποχή, με αποκορύφωμα τα μέσα Απριλίου όταν οι επισκέπτες βλέπουν μπροστά τους ένα απίθανο θέαμα.
Ο 32χρονος αρχιτέκτονας και φωτογράφος Yener Torun παρουσιάζει την άγνωστη στους περισσότερους πλευρά της Κωνσταντινούπολης, μακριά από την Αγια Σοφιά ή τα παζάρια της Πόλης, εστιάζοντας στα πολύχρωμα μοντέρνα κτήρια της μοντέρνας πλευράς της. «Δεν υπάρχει μόνο το ιστορικό παρελθόν της πόλης όπως αυτό αποτυπώνεται από τα παλιά κτήρια, τις εκκλησίες ή τα τζαμιά.
Υπάρχει και η σύγχρονη πλευρά της Κωνσταντινούπολης με πολύχρωμα κτήρια αλλά και με πινελιές χρώματος που έχει βάλει ο σχεδιαστής σε διάφορα σημεία. Επιπλέον τα γεωμετρικά μοτίβα που συνδυάζονται με τις minimal επιφάνειες δίνουν μια άλλη προοπτική στην έτσι ή αλλιώς ιστορική πόλη. Ο επισκέπτης πρέπει να δει και τις δύο πλευρές αυτής της εξαιρετικής πόλης», είπε ο ίδιος στη Washington Post, συμπληρώνοντας: «Ακόμα και οι κάτοικοι της πόλης δεν πίστευαν ότι αυτές οι εικόνες τραβήχτηκαν εδώ που ζουν!»
Είναι γνωστό ότι οι κατσίκες είναι ατρόμητα ζώα και μπορούν να σκαρφαλώσουν σε αρκετά μεγάλα ύψη.
Σε κάποια σημεία του κόσμου ωστόσο… το παρακάνουν!
Επιδεικνύοντας απίστευτη τόλμη και ικανότητες που θα ζήλευαν οι καλύτεροι ορειβάτες, σκαρφαλώνουν απότομους βράχους και σε ύψη που κόβουν την ανάσα.
Κάθε δύο χρόνια η μοναδική πλωτή όπερα της Αυστρίας, που δεσπόζει στη λίμνη Constance της πόλης Bregenz, αλλάζει πρόσωπο και διάθεση! Τι σημαίνει αυτό; Η πλατφόρμα επανασχεδιάζεται, προσφέροντας τη δυνατότητα στους λάτρεις της κλασικής μουσικής να απολαμβάνουν κάθε φορά και ένα καινούργιο σκηνικό, το οποίο σχετίζεται άμεσα με τα έργα που παίζονται στη σκηνή.
«Αϊντα», «Τόσκα», «Κάρμεν» και άλλες παραστάσεις διάσημων μουσικών έχουν παιχτεί κατά καιρούς στα πλαίσια του ομώνυμου Φεστιβάλ της πόλης, ενώ χιλιάδες λάτρεις της κλασικής μουσικής (και όχι μόνο!) επισκέπτονται την «Όπερα στη λίμνη» προκειμένου να θαυμάσουν από κοντά το εκπληκτικό τοπίο.
Από το 1946 που λειτουργεί στην περιοχή, αυτή η μαγική «Όπερα στη λίμνη» έχει φιλοξενήσει μερικά από τα πιο απίστευτα υπαίθρια σκηνικά που κατασκευάστηκαν ποτέ αλλά έχει αποτελέσει και η ίδια… σκηνικό, συμμετέχοντας σε διάφορες κινηματογραφικές ταινίες, όπως για παράδειγμα στο «Quantum of Solace», στο… πλευρό του Τζέιμς Μποντ.
«Η μαγεία της μουσικής είναι δεδομένη. Το τοπίο είναι μαγικό, έτσι όπως ταλαντεύεται η όπερα στα νερά της λίμνης. Και τα δύο μαζί… μαγεύουν το κοινό!», λέει ο υπεύθυνος της όπερας. Και μάλλον το δίκιο είναι με το μέρος του… μάγου!!!
Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε αθλητικά κέντρα σε συνήθεις τοποθεσίες πόλεων, τις περισσότερες φορές λίγο πιο έξω από τα αστικά κέντρα. Υπάρχουν όμως και δομές, στάδια και γήπεδα διάφορων αθλημάτων που αποτελούν τρελή έμπνευση αρχιτεκτόνων και σχεδιαστών ανά τον κόσμο, τα οποία εδρεύουν στα πιο απίθανα σημεία που μπορεί κανείς να φανταστεί. Από κατασκευές που επιπλέουν στο νερό και στάδια επάνω σε πανύψηλους ουρανοξύστες μέχρι γήπεδα σε ταράτσες πολυκατοικιών ή κρυμμένα στην άμμο της ερήμου, οι αθλητές που αγωνίζονται σε αυτά είναι οι πιο τυχεροί του κόσμου!
1. Γήπεδο γκολφ Coeur d’ Alene που επιπλέει στο νερό, ΗΠΑ
2. Γήπεδο ποδοσφαίρου δίπλα στον Ατλαντικό Ωκεανό, Νήσοι Φερόες
3. Το ψηλότερο γήπεδο τένις στον κόσμο, στην κορυφή του Burj Al Arab, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα
4. Γήπεδο ποδοσφαίρου που επιπλέει στο νερό, Σιγκαπούρη
5. Εσωτερικό χιονοδρομικό κέντρο Ski Dubai, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα
6. Mini γήπεδο ποδοσφαίρου σε ταράτσα, Ιαπωνία
7. Γήπεδο ποδοσφαίρου Ottmar Hitzfeld σε μεγάλο υψόμετρο, Ελβετία
8. Γήπεδο ποδοσφαίρου κρυμμένο στην άμμο, Αμπού Ντάμπι
Αν αισθάνεστε ήδη αδέξιος με τα δύο πόδια και τα δύο χέρια σας, φανταστείτε πόσο δύσκολο θα ήταν να ελέγχετε οκτώ άκρα ταυτόχρονα. Κι όμως, για το χταπόδι δεν είναι τόσο δύσκολη υπόθεση. Μελέτη που δημοσιεύεται στην έγκριτη επιθεώρηση Current Biology εξετάζει για πρώτη φορά τον τρόπο κίνησης αυτού του μοναδικού κεφαλόποδου μαλακίου. Προηγούμενες μελέτες στο χταπόδι, σημειώνουν οι ερευνητές, εστιάζονταν σε στοχευμένες κινήσεις, όπως για παράδειγμα το τέντωμα ενός πλοκαμιού που προσπαθεί να πιάσει ένα κομμάτι τροφής. Για να μάθουν πώς το κοινό χταπόδι (Octopus vulgaris) συγχρονίζει τα πλοκάμια του καθώς έρπει στο βυθό, η ερευνητική ομάδα στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ βιντεοσκόπησε με κάμερα υψηλής ταχύτητας χταπόδια που σέρνονταν πάνω σε διάφορα αντικείμενα.
Η επιδεξιότητα και η χάρη του μαλάκιου, έδειξε η ανάλυση των εικόνων, οφείλεται κυρίως στην ακτινωτή συμμετρία των άκρων (τα πλοκάμια εκτείνονται συμμετρικά γύρω από το στόμα σαν τις ακτίνες ενός κύκλου). Για να μετακινηθεί, το χταπόδι αρχικά κολλάει τα πλοκάμια του στο βυθό και στη συνέχεια τα τεντώνει προς μία κατεύθυνση, οπότε το σώμα του ωθείται προς την αντίθετη πλευρά. Επειδή τα πλοκάμια έχουν ακτινωτή συμμετρία, το μόνο που χρειάζεται να κάνει το μαλάκιο για να επιλέξει κατεύθυνση κίνησης είναι να αποφασίσει ποια πλοκάμια θα τεντώσει: για να κινηθεί προς τα δεξιά, τεντώνει τα αριστερά πλοκάμια και το αντίστροφο.
Επιπλέον, τα βίντεο αποκάλυψαν ότι το κοινό χταπόδι μπορεί να αλλάξει κατεύθυνση χωρίς να ρυθμίζει αναλόγως τον προσανατολισμό του σώματος. Με άλλα λόγια, μπορεί να κινηθεί προς τα πίσω ή προς τα δεξιά ενώ το κεφάλι κοιτάζει προς τα εμπρός -ένας τρόπος κίνησης που οι άνθρωποι δεν μπορούν να εφαρμόσουν χωρίς σκέψη. Το συμπέρασμα είναι ότι ο εγκέφαλος του μαλακίου ελέγχει ξεχωριστά τη στάση του σώματος και την κατεύθυνση κίνησης, σε αντίθεση με τον άνθρωπο και άλλα ζώα που αμφίπλευρη συμμετρία (η δεξιά και η αριστερή πλευρά είναι συμμετρικές). Το τρίτο στοιχείο που αποκαλύπτει η μελέτη είναι ότι οι κινήσεις του χταποδιού δεν είναι ρυθμικές όπως σε άλλα είδη -από τα έντομα μέχρι τους ανθρώπους, τα περισσότερα ζώα κινούν ρυθμικά τα πόδια τους το ένα μετά το άλλο, το χταπόδι όμως όχι.
Σε συνδυασμό, τα ευρήματα της μελέτης δείχνουν να εξηγούν πώς ένα ζώο με σχετικά μικρό εγκέφαλο μπορεί να ελέγχει ανεξάρτητα και ταυτόχρονα οκτώ άρθρα. Σύμφωνα μάλιστα με τους ερευνητές, τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν να καταρρίπτουν μια παλιά ιδέα της Βιολογίας, σύμφωνα με την οποία οι στρατηγικές κίνησης εξελίσσονται έτσι ώστε να ακολουθούν τη δομή του σώματος. Τα χταπόδια δείχνουν αντίθετα να υπακούν στην αρχή της «Ενσωματωμένης Οργάνωσης» (Embodied Organization), μια πρόσφατη επινόηση που εφαρμόζεται για την ανάπτυξη βιομιμητικών ρομπότ. «Η ιδέα αυτή, την οποία δανειστήκαμε από τη Ρομποτική, υποστηρίζει ότι η βέλτιστη συμπεριφορά ενός αυτόνομου ρομπότ ή ζώου επιτυγχάνεται ως αποτέλεσμα της βελτιστοποίησης των αμοιβαίων και δυναμικών αλληλεπιδράσεων ανάμεσα στον εγκέφαλο, το σώμα και το διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον» λέει ο Γκάι Λίβαϊ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Με άλλα λόγια, ο τρόπος κίνησης ενός ζώου εξελίσσεται παράλληλα και είναι αλληλένδετος με την αρχιτεκτονική του νευρικού συστήματος, το σχέδιο του σώματος και το περιβάλλον. Δεδομένης της άνεσης των κινήσεων του χταποδιού, ίσως τελικά είναι κρίμα που οι άνθρωποι δεν εξελίχθηκαν να έχουν τέσσερα χέρια.
πηγή: n.gr
Το Wadi Qelt είναι ένα βραχώδες φαράγγι που βρίσκεται στην έρημο της Ιουδαίας στη Δυτική Όχθη, κοντά στην Ιερουσαλήμ. Σε αυτή την απομονωμένη και άγονη κοιλάδα ένα μοναστήρι του 5ου αιώνα προσκολλάται επικίνδυνα στα βράχια. Αρχικά χτίστηκε γύρω από μια σπηλιά, ενώ η Μονή αναπτύχθηκε τον 5ο αιώνα από τον Ιωάννη της Θήβας που ασκήτεψε και μετακόμισε από την Αίγυπτο στη Συρία το 480 μ.Χ. Η μονή πήρε το όνομά του Αγίου Γεωργίου από τον πιο γνωστό μοναχό που έμεινε εδώ για πολλά χρόνια τον Gorgias της Koziba.
Το μοναστήρι καταστράφηκε το 614 από τους Πέρσες που έσφαξαν και τους 14 μοναχούς που κατοικούσαν εκεί. Μετά την περσική εισβολή, το μοναστήρι εγκαταλείφθηκε για σχεδόν 500 χρόνια, μέχρι τον 12ο αιώνα που έγιναν οι πρώτες απόπειρες αποκατάστασης από τους Σταυροφόρους. Το 1878, ένας Έλληνας μοναχός, ο Καλλίνικος εγκαταστάθηκε εδώ και ανακαίνισε τη μονή, που ολοκληρώθηκε το 1901. Σήμερα, το μοναστήρι είναι γυναικείο και δέχεται μόνο γυναίκες επισκέπτες.
Το εθνικό πάρκο Lencois Maranhenses βρίσκεται στη βορειοδυτική ακτή της Βραζιλίας. Είναι μια περιοχή 300 περίπου τετραγωνικών χιλιομέτρων, καλυμμένη με άσπρη άμμο, γυμνή από κάθε είδους βλάστηση. Το γεγονός αυτό την κάνει να μοιάζει με έρημο, ακόμα και αν δεν είναι.
Αυτό που κάνει το Lencois Maranhenses να διαφέρει από οποιαδήποτε έρημο του πλανήτη είναι το ετήσιο ποσό βροχής που πέφτει σε αυτό, το οποίο ξεπερνάει τα 160 εκατοστά (300 φορές μεγαλύτερο από το αντίστοιχο της Σαχάρα). Το νερό αυτό αποθηκεύεται μεταξύ των αμμόλοφων δημιουργώντας εκατοντάδες λίμνες, ακόμα και σε απόσταση 50 χιλιομέτρων μακριά από την ακτή.
Η ομορφιά του πραγματικά μοναδικού αυτού τοπίου προσελκύει χιλιάδες τουρίστες στην περιοχή. Διοργανώνονται βόλτες με ελικόπτερο για αυτούς που θέλουν να τη θαυμάσουν από ψηλά, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που αρκούνται στο να βουτάνε στα πεντακάθαρα νερά των λιμνών.
Ένα πλοίο με την ονομασία «Logos Hope» αποτελεί τη μοναδική «πλωτή» βιβλιοθήκη στον κόσμο, που μεταφέρει πάνω από 5.000 βιβλία σε ολόκληρο τον κόσμο, δίνοντας την ευκαιρία στους ανθρώπους που είναι δύσκολο να έρθουν σε επαφή με το βιβλίο να το πράξουν.
Η καινοτόμα βιβλιοθήκη λειτουργεί από μια γερμανική φιλανθρωπική οργάνωση, πραγματοποιώντας μία ή δύο ταξίδια το χρόνο, έχοντας επισκεφθεί μέχρι σήμερα πάνω από 42 χώρες στα 8 χρόνια λειτουργίας της.
Το «Logos Hope» συνήθως παραμένει σε ένα λιμάνι για αρκετές εβδομάδες, διευκολύνοντας τους επισκέπτες στο δανεισμό των βιβλίων, πουλώντας διάφορους τίτλους σε χαμηλές τιμές αλλά και διοργανώνοντας εκπαιδευτικές εκδηλώσεις με διαφορετική κάθε φορά θεματολογία.
Δεδομένου ότι απέπλευσε το 2004, ξεκινώντας το πολλά υποσχόμενο έργο της με τους καλύτερους οιωνούς, το «Logos Hope» έχει διανείμει μέχρι σήμερα περισσότερα από 3 εκατομμύρια βιβλία και έχει δεχτεί πάνω από 2,5 εκατομμύρια επισκέπτες.
Επί του παρόντος, το πλοίο βρίσκεται στο λιμάνι Subic Bay των Φιλιππινών, ενώ στις 30 Νοεμβρίου θα αποπλεύσει για το Χονγκ Κονγκ, όπου θα παραμείνει για έναν μήνα. «Προσφέρουμε τη δυνατότητα στον κόσμο να έρθει πιο κοντά στο βιβλίο, ειδικά σε όσους αδυνατούν να το κάνουν…», αναφέρει ο υπεύθυνος.
Κάθε ζευγάρι είναι φυσικά χειροποίητο και ολοκληρώνεται μέσα σε δύο εβδομάδες, ενώ το κόστος φτάνει τα 200 ευρώ περίπου, ανάλογα με τον στολισμό. Ο Chris χρησιμοποιεί παρόμοια εργαλεία με αυτά των αρτοπιών για να αποτυπώσει τις λεπτομέρειες, ενώ τα κερασάκια, τη σαντιγί αλλά και το γλάσο δημιουργούνται με ακρυλικόυλικό, το οποίο χρωματίζεται στην επιθυμητή απόχρωση!
Οι πεταλούμες του τύπου Monarch είναι ίσως οι πιο γνωστές στη Βόρεια Αμερική. Οι πεταλούδες αυτές μεταναστεύουν κάθε χρόνο από διανύοντας μια απόσταση 3000 χιλιομέτρων περίπου, από το Μεξικό και την Καλιφόρνια μέχρι τις νότιες περιοχές του Καναδά.
Είναι ένα από τα θαύματα της φύσης καθώς για την ολοκλήρωση της μετανάστευσης απαιτούνται 3 εώς 4 γενιές πεταλουδών. Οι πεταλούδες μεταναστεύουν ομαδικά, σε ομάδες εκατομμυρίων, καλύπτοντας τεράστιες εκτάσεις με ένα πολύχρωμο «χαλί» που σχηματίζουν με τα φτερά τους. Το θέαμα είναι μοναδικό.
photo by: link
photo by: link "Λουλούδια ας μαζέψουμε και ρόδα και κρίνακι ελάτε να πλέξουμεστεφάνια μ’ εκείναστον Μάη που σήμερα προβάλει στη Γή"
Αποστολέας
Εκτύπωση
Σύνθετη αναζήτηση
