Το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας από την πλευρά του λύκου

Το δάσος ήταν το σπιτικό μου. Ζούσα εκεί και νοιαζόμουν γι' αυτό.

Προσπαθούσα να το διατηρώ ταχτικό και καθαρό.

Κάποτε, μια ηλιόλουστη μέρα, ενώ προσπαθούσα να συμμαζέψω κάτι σκουπίδια που είχε παρατήσει ένας κατασκηνωτής, άκουσα βήματα. Πήδηξα πίσω από ένα δέντρο και είδα ένα μικρό κορίτσι να έρχεται από ένα μονοπάτι, κρατώντας ένα καλάθι. Μου φάνηκε ύποπτη από την αρχή γιατί φορούσε αστεία ρούχα ολοκόκκινα, και το κεφάλι της ήταν καλυμμένο με μια κουκούλα σαν να μην ήθελε να την αναγνωρίσουν.

Φυσικά την σταμάτησα για να ερευνήσω το ζήτημα. Την ρώτησα ποια ήταν, που πήγαινε, από που ερχόταν κ.τ.λ. Μου είπε μια ιστορία για κάποια γιαγιά που πήγαινε να την επισκεφθεί και να της πάει φαγητό.

Έδειχνε βασικά έντιμο άτομο, αλλά βρισκόταν στο δάσος μου και έδειχνε ύποπτη μ'αυτά τα ρούχα. ΄Έτσι αποφάσισα να της δείξω πόσο σοβαρό ήταν να εισβάλλει έτσι, χωρίς ειδοποίηση, ντυμένη αστεία.

Την άφησα να συνεχίσει αλλά έτρεξα πριν από αυτήν στο σπίτι της γιαγιάς της. Όταν συνάντησα την συμπαθητική γριούλα της εξήγησα το πρόβλημά μου και συμφώνησε ότι η εγγονή της χρειαζόταν ένα μάθημα. Η γριούλα συμφώνησε να κρυφτεί ώσπου να την φωνάξω. Έτσι, κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι. Όταν έφτασε το κορίτσι την κάλεσα να μπει στην κρεβατοκάμαρα όπου βρισκόμουν στο κρεβάτι ντυμένος σαν τη γιαγιά. Το κορίτσι ήρθε με τα κόκκινα μαγουλά της και είπε κάτι άσχημο για τα μεγάλα μου αυτιά. Με είχαν προσβάλλει κι άλλοτε και έτσι προσπάθησα να πω κάτι θετικό. Είπα ότι, ίσως, τα μεγάλα μου αυτιά, μου επέτρεπαν να την ακούω καλύτερα. Δηλαδή έδειχνα ότι την συμπαθούσα και ήθελα να προσέχω αυτά που λεει. Αλλά έκανε άλλο ένα καλαμπούρι για τα γουρλωτά μου μάτια. Τώρα καταλαβαίνετε πώς άρχισα να αισθάνομαι γι' αυτό το κορίτσι που έβαζε ένα ευγενικό προσωπείο αλλά ήταν τόσο κακοήθης. Παρ' όλα αυτά έχω την τακτική να γυρίζω και το άλλο μάγουλο και της είπα ότι τα γουρλωτά μου μάτια με βοηθούν να την βλέπω καλύτερα. Η επόμενη προσβολή  στ' αλήθεια με νευρίασε. Έχω κάποιο σύμπλεγμα για τα μεγάλα μου δόντια κι αυτό το κορίτσι έκανε μία προσβλητική παρατήρηση. Ξέρω ότι θα έπρεπε να μην χάσω την ψυχραιμία μου αλλά πήδηξα από το κρεβάτι και της φώναξα πως τα μεγάλα μου δόντια ήταν χρήσιμα για να την φαω καλύτερα.

Τώρα ας είμαστε ειλικρινείς, κανείς λύκος δεν θα έτρωγε ποτέ ένα κορίτσι, όλοι το ξέρουν αυτό, αλλά αυτό το τρελοκόριτσο άρχισε να τρέχει γύρω-γύρω ουρλιάζοντας κι εγώ προσπαθούσα να την φτάσω για να την ηρεμίσω. Έβγαλα και τα ρούχα της γιαγιάς αλλά αυτό φάνηκε να χειροτερεύει τα πράγματα. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε με δυνατό κρότο και ένας μεγαλόσωμος τύπος στεκόταν εκεί με το τσεκούρι του. Τον κοίταξα και κατάλαβα ότι είχα βρει τον μπελά μου. Υπήρχε ένα ανοιχτό παράθυρο πίσω μου και την κοπάνησα.


Θα ήθελα να μπορούσα να πω πως εδώ τελειώνει η ιστορία. Όμως αυτή η γριούλα γιαγιά ποτέ δεν είπε την δική μου πλευρά της κατάστασης. Σύντομα κυκλοφόρησε η φήμη ότι ήμουν κακός και μοχθηρός. ΄Όλοι άρχισαν να με αποφεύγουν. Δεν ξέρω τι έγινε το κοριτσάκι με τα αστεία κόκκινα ρούχα, όμως εγώ δεν έζησα από τότε καλά. Έτσι αποφάσισα να σας γράψω την ιστορία μου.

                                                                                                     Με εκτίμηση

                                                                                                           Ο λύκος


Το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας από την πλευρά του λύκου
(Παρουσιάστηκε από τη Ν. Ρουμπάνη στα σεμινάρια του Προγράμματος, από 7 έως 15/12/02)

 

Η ξενοφοβία και ο ρατσισμός ξεκινούν από την ιδέα ότι δίκιο υπάρχει μόνο στη μία πλευρά. Προσπαθώντας να συμβάλλουμε στην αναγνώριση της σύνθεσης, των απόψεων σας χαρίζουμε σήμερα το παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας από την πλευρά του δυσφημισμένου λύκου.

                                                                                                              Καλή διασκέδαση....

Πολύ έξυπνο Νενα... Εχει ενδιαφέρον να σκεφτούμε κι άλλα παραμύθια απο μια διαφορετικη οπτική γωνία...

Πριν καιρό, σε συζήτηση με την κολλητή μου, η οποία είναι νηπιαγωγός, μου διηγήθηκε τις αντιδράσεις των παιδιών της τάξης της όταν παρουσίασε το συγκεκριμένο παραμύθι από την πλευρά του λύκου. Είναι μια εκπαιδευτική άσκηση αυτή, όπως μου είπε, για να καταλάβουν τα παιδιά ότι δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, ότι δεν υπάρχουν στερεότυπα...Αυτό που μου έμεινε είναι ότι τα παιδιά σχεδόν εξαγριώθηκαν, και δεν μπορούσαν να διανοηθούν πώς γίνεται ο λύκος να είναι ο καλός της υπόθεσης!!! Διαμαρτύρονταν και φώναζαν "μα πώς κυρία, ο λύκος φταίει, ο λύκος είναι κακός, η κοκκινοσκουφίτσα δεν έφταιγε" κτλ κτλ!!!

Εγώ ήμουν παντα με τον κακό τον Λύκο, με τον Συλβέστρο και όχι με τον Τουίτυ, με το Κογιοτ και ποτέ με το Μπιπ-μπιπ, με τον Τζέρι και όχι με τον Τομ,λάτρευα τον Φέρθι και τον Ντόναλντ ( οι αιωνιοι αποτυχημένοι) και ήθελα η Ψιψινέλ να φάει όλα τα στρουμφάκια!

Δεν ήξερα ότι πρόκειται για επαιδευτική άσκηση, πάντως ήταν πολύ καλό ευφυές!! (αρκεί ο λύκος να μην τα έγραψε αυτά καθ' υπαγόρευσιν από το γνωστό ποινικολόγο!)

εγω ειμαι στην ιδια κατηγορια με την Αγγελικη
με τους αδικημενους !!!!

Ενδιαφέρουσα η "άλλη" οπτική του γνωστού παραμυθιού (απο λογοτεχνικής βέβαια αποψης).
Διαφωνώ όμως με το τελικό συμπέρασμα το οποίο ειναι άσχετο και κρύβει ύποπτα υπονοούμενα....

Η "άλλη" οπτική για να ειπωθεί παραποίησε και διατρέβλωσε την "παραμυθένια πραγματικότητα" σε πάρα πολλά σημεία (και πως αλλοιώς θα μπορουσε να γίνει άλλωστε), όπως ακριβως την παραποιούν και την διαστρεβλώνουν διάφοροι φασιστοπροοδευτικοκουλτουριάρηδες, τύπου Λαζόπουλου, Βαλλιανάτου κλπ.

Η δασκάλα θέλησε να "διδάξει" τα παιδιά ότι "δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, ότι δεν υπάρχουν στερεότυπα", παραποιώντας ενα αγαπημενο παιδικό παραμύθι που μαζί με άλλα πολλά, μας έλεγαν οι γονείς, οι παπουδες και οι προγονοί μας ωστε να καταλάβουμε την διαφορά ανάμεσα σε δίκαιο και άδικο, τιμιότητα και ατιμία, αρετή και κακία, ειρήνη και πόλεμο, ηρωισμό και προδοσία, φυσιολογικό και ανώμαλο, σωστό και λάθος και το σημαντικότερο, αγάπη και μίσος. Γιατί μονο έτσι το παιδί μπορούσε να αναπτύξει κριση, ηθος, αρχές, ιδανικά και αρετές. Η άποψη ότι "δεν υπάρχει καλό και κακό" ειναι επικίνδυνη και δηλητηριαζει τις ψυχές ειδικα των μικρών παιδιών. Το κριτικό πνεύμα παει περίπατο μαζί με την εγκράτεια και την αρετή. Ολα "βαπτίζονται" δίκαια και σωστά κάτω απο μιά "νέα οπτική". Τα παιδιά αρχίζουν να βλέπουν την "διαστρεβλωμένη" πραγματικότητα σαν σωστή, πιθανή, θεμιτή και σαν κάτι "διαφορετικο" μια άλλη "επιλογή", και οδηγούνται προς την ασυδοσία την αλλοτρίωση και την απάθεια. Αρχίζουν να μην μπορούν να διακρίνουν το καλό απο το κακό που υπάρχει παντού γύρω μας και το συναντάμε καθημερινά. Αρχίζουν να μην αντιλαμβάνονται το δίκαιο και το άδικο που βλέπουμε ακόμα και μεσα στις τηλεοράσεις μας.

Γι αυτο τα παιδιά (μαθημενα απο το σπιτι τους) αντέδρασαν στις βλακίες της μηδενίστριας "δασκαλας". Μηδενίστριας διοτι όταν προσπαθείς να αντιτάξεις στο +1 το -1 (την άλλη οπτική) οδηγήσε αναπόφευκτα στο ΜΗΔΕΝ. Δηλαδή στην ανυπαρξία ιδεολογίας, κρισης, ιδανικών κλπ όσα αναφέραμε και παραπάνω. Κι ετσι η "καλή" κυρία "δασκάλα" γίνεται παραγωγός κουκουλοφόρων, αναρχικών, αθέων, αλητών και κακοποιών ατόμων, τα οποία στερούμενα γενικώς αποψης ακολουθούν χωρις την παραμικρή κριση, με φανατισμό, αυτούς που τα καθοδηγούν "Σπάσε κι αυτό το περίπτερο", "πυροβόλα αυτον τον αστυφύλακα με το Καλασνικωφ", "τραβα το οπλο και ριξε σε αυτο το προκλητικό παλιόπαιδο", "ριξε μερικες βόμβες σε αυτο το σχολείο που εχει σημαία του ΟΗΕ" και αλλα "όμορφα"!!!!

Οταν είμασταν μικροί, οι περισσότεροι απο εμάς αγαπούσαμε και υποστηρίζαμε, στα καρτούν του Ντίσνευ, τον αδικημένο και μόνιμα "ριγμενο" Ντόναλντ. Ετσι ειχαμε μαθει απο τους γονείς μας. Να συμπονούμε και να υποστηρίζουμε τον αδικημενο. Μαλιστα όταν καποιες φορές δικαιωνόταν (ο Ντόναλντ) χαιρόμασταν. Ακόμα και ο πλούσιος, τσιγκούνης, συμφεροντολόγος, αδιστακτος και αξεστος θείος του, ο Σκρούτζ τον αδικούσε και τον κακομεταχειριζόταν. Τωρα επειδή "πρέπει" να μαθουν τα παιδιά μας την "άλλη" οπτική πρέπει να ειμαστε με τον Σκρούτζ, και να ξαναπούμε την ιστορία υπέρ του;

Λυπάμαι αλλά διαπιστώνω ότι πισω απο τις εναλλακτικές αυτές ιστοριούλες κρύβονται άλλες ιδεολογίες και οι κύκλοι που τις προωθούν ειναι λιγο-πολυ γνωστοι σε όλους μας.
Λυπάμαι αλλά εγώ στο παιδί μου έμαθα ότι ο Μπούς ειναι ΚΑΘΑΡΜΑ και τα παιδιά της Γαζας, ΑΘΩΑ. Και την πραγματικότητα αυτή δεν μπορεί να την αλλάξει κανείς. Και δεν επιτρέπω σε καμιά κυρία "δασκάλα" να προσπαθήσει εστω και να δείξει την δική της "αλλη" οπτική του καλού και δικαίου Μπούς και των ενόχων παιδιών της Γαζας !!!!! 

Αγγελική ευτυχώς τα στρουμφάκια δεν τα έφαγε τελικά η Ψιψινέλ........... και η αθώα μικρούλα Κοκκινοσκουφίτσα γλυτωσε απο τα δόντια του κακού Λύκου

Καλο άρθρο μια φορά μπορεί να μας θυμησει παλιες καλες μερες του φόρουμ και να αναψει κανενα "πόλεμο"...ιδεων ....... γιατι κοντευε να μας παρει ο υπνος

Δεν βλεπω αντιπαραθεση........

Διαφωνουμε λοιπον συμφωνώντας...........

Ισως και να μην θέλουμε να ανάψουν τα αίματα Θάνο.Βασικά δεν υπάρχει και λόγος.

[τα τρία μικρά λυκάκια]

Το ίδιο σκηνικό συμβαίνει και στο παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά, τα τρία μικρά λυκάκια (βλ.τα τρία γουρουνάκια), όπου τα λυκάκια είναι τα "καλά" και το γουρούνι είναι το "κακό".

παιδια εγω προσωπικα πρωτη φορα διαβαζω αυτες τις τακτικες και πραγματικα διαφωνω καθετα...
ας ειμαστε ρεαλιστες φυσικα και υπαρχουν καλοι και κακοι και φυσικα και υπαρχουν στερεοτυπα.
καλως ή κακως στη ζωη μας υπαρχει το 'καλο' υπαρχει και το 'κακο'.σαφεστατα υπαρχουν και καταστασεις αμφισβητουμενες  'το γκρι' της υποθεσης  που χρειαζονται σκεψη και ωριμοτητα ωστε να επεξεργαστουν,να συζητηθουν και τελικα να ενταχθουν καπου στη συνειδηση μας συμφωνα με τις αρχες ,τα βιωματα και την παιδεια του καθενος.
προκειμενου ομως να φτασουμε σε μια τετοια ωριμοτητα θα πρεπει να γνωριζουμε να κρινουμε και ολο αυτο θελει εμπειριες και χρονο.
ενα μικρο παιδι δεν ξερει πιο ειναι το καλο και το κακο απο καπου πρεπει να διδαχθει αρχικα αυτο το διαχωρισμο με εναν 'λαιτ' τροπο.
γενιες και γενιες μεγαλωσαν με τα παραμυθια αυτα και δε πιστευω να εξελιχθηκαν απο αυτο και μονο σε ρατσιστες,ανθρωπους με ελλειψη κρισης και παρωπιδες το αντιθετο θα ελεγα...  αλλα ακομα και ανθρωποι που τελικα εξελιχθηκαν σε  κλεφτες ,δολοφονους,παιδεραστες και οτιδηποτε αλλο αναμφισβητητα  'κακο' σιγουρα ειχαν ακουσει το παραμυθι με την κοκκινοσκουφιτσα στην κλασσικη του μορφη.
τελικα πιο ηταν το αποτελεσμα?αλλαξε κατι στην ψυχοσυνθεση τους αργοτερα?προφανως οχι ...γιατι δεν φτανει μονο αυτο..το οικογενειακο περιβαλλον,η παιδεια,η ψυχολογια και τα βιωματα γενικοτερα του καθενος διαμορφωνουν τελικα χαραχτηρες και δρασεις.
αυτα τα παραμυθια ,τα κινουμενα σχεδια οπως και χιλιαδες αλλα ερεθισματα που δεχονται τα παιδια αποτελουν σημαντικοτατη πηγη πληροφοριων και επεξεργασιας στην ενηλικη ζωη.
ας μην τα ισοπεδωνουμε ολα...δεν υπαρχει λογος αναμφισβητητες καταστασεις να τις διεστραβλωνουμε για να δειξουμε τη διασταση αποψεων θα υπαρξουν πολλα ερεθισματα στο μελλον για ενα παιδι ωστε να μαθει να κρινει και να ξεχωριζει το μαυρο ,το ασπρο και να δωσει θεση τελικα και στο γκρι στη συνειδηση του...

Είμαι και γω κατα αυτής της μεθόδου.Τι θα πει κυρία δασκάλα δεν υπάρχει καλό και κακό?
Παντοτε ο (λυκος) ηταν ο κακος και η (κοκκινοσκουφιτσα) η καλη.Τα παιδια απο την προσχολικη ηλικια βιωνουν πραγματα μεσα απο παραμυθια ιστοριες, συμβουλες απο τους γονεις και τους δασκαλους.Δεν μπορουμε να τα ισοπεδωσουμε ολα.Τι αρχες θα δωσουμε στο αυριανο μελλον αυτης της χωρας, οτι  δεν υπαρχει κακο? Δεν υπαρχουν στερεοτυπα?
Τι θα γινουν τα παιδια αυτα οταν μεγαλωσουν μην ξεροντας να ξεχωριζουν πεντε πραγματα?
ΕΛΕΟΣ πια!!!

Το διασκεδαστικό ειναι οτι η Νενα προτίμησε να βαλει το θεμα στο Χιουμορ και διασκέδαση ?

Καλα δεν ειπα να αναψουν τα αιματα κιολας....συζητηση να γινεται....

Μαργαριτα συμφωνώ απόλυτα...

Δε θα έλεγα ότι είναι αρνητικές αυτές οι τεχνικές βρε παιδιά. Νομίζω ότι καλό είναι που βάζουν τα παιδιά να σκεφτούν και κάτι παραπέρα και με βάση όσα έχουν διδαχτεί από την οικογένειά τους να καταλήξουν στο σωστό συμπέρασμα όπως έκαναν τα παιδάκια που αναφέρει η Κατερίνα.
Έπειτα ας μην ξεχνάμε ότι στην πραγματική ζωή θα συναντήσουν πολλές φορές λύκους μεταμφιεσμένους σε κοκκινοσκουφίτσες.
Θα πρέπει λοιπόν να έχουν μάθει να τους ξεχωρίζουν και να τους ατιμετωπίζουν

Επαναφερω το θεμα γιατι ακουσα απο φιλη οτι γενικως την ακολουθουν αυτη την τακτικη καποιοι εκπαιδευτικοι...
Εχω τοποθετηθει εγω ξανα απλα το ξαναθετω προς συζητηση.