Τα «παιδία» λένε

[Μέσαλο]

Μετά από μια συζήτηση που είχα με φίλες στο τσατ, και αφορούσε τις λέξεις-προτάσεις που έχουμε ακούσει κατά καιρούς από τα παιδιά μας από την ημέρα που γεννήθηκαν και μας έκαναν να γελάσουμε, να μπερδευτούμε, να σπάσουμε το κεφάλι μας να τις ερμηνεύσουμε, αλλά και λέξεις που μας λένε τώρα και δεν μπορούν να τις εκφράσουν σωστά με αποτέλεσμα να τις προφέρουν «κάπως» και να μας φέρνουν δάκρυα γέλιου, αποφάσισα να το θέσω ως θέμα για να γράψει ο καθένας τις εμπειρίες του.
Και ξεκινώ εγώ.

Τάσος ετών 1,5 - Άγνωστη λέξη: Μέσαλο
Έσπαγα το κεφάλι μου να δω τι είναι αυτό που μου έλεγε το μικρό, ώσπου μια μέρα χτύπησε το τηλέφωνο και τον ακούω να φωνάζει δείχνοντας «Μαμά μέσαλο».

Μαχούλα ετών 1 - Άγνωστη λέξη: τάπις τάπις
Αυτό ακόμα το ψάχνουμε. Δεν μάθαμε ποτέ τι μπορεί να εννοούσε το καμάρι μας.

Τάσος ετών 9 - Μάθημα Ιστορίας (τι άλλο ) θέλοντας να μου περιγράψει τη σκηνή που ο Φιλοκτήτης βάζει φωτιά για να κάψει τον Ηρακλή.
«Και μετά παίρνει ένα ξύλο με φωτιά ο Ιδιοκτήτης και βάζει φωτιά στον Ηρακλή.
Και η απάντηση της μάνας: Είσαι σίγουρος Τασούλη μου ότι ήταν ο Ιδιοκτήτης; Μήπως ήταν ο ενοικιαστής;

Μάχη ετών 10 - Μάθημα Ιστορίας (φυσικά )! θέλοντας να μου πει ότι μετά τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας οι Έλληνες νίκησαν στη μάχη της Μυκάλης.
«Και μετά τη Σαλαμίνα οι Έλληνες νίκησαν στη μάχη της Εκάλης»
Και η ερώτηση της μάνας: Μαχούλα μήπως μετά τη μάχη πήγαν και για φρέντο στην Κηφισιά; 

Τάσος ετών 10 - Μάθημα Ιστορίας (έλεος μ’ αυτό το μάθημα πιά ). Θέλοντας να μου πει ότι ο βασιλιάς της Σπάρτης Αρχίδαμος έστειλε απεσταλμένο στην Αθήνα…
μου είπε το αμύμητο: «Ο βασιλιάς της Σπάρτης Αρχίδας έστειλε απεσταλμένο…» εκεί λυποθύμισα από τα γέλια.

νασαι καλα βρε Μαιρη μου φτιαξες τη μερα
 

Η κόρη μου Ιφιγένεια, στα 5 της ήθελε να μου παραγγείλει καραμέλες halls και τις αποκαλούσε
"καιγεστές", αυτές που καίνε εννοούσε το παιδί...

Στη γιορτή ενός φίλου μας την Πρωτοχρονιά, η ανιψιά του Ευγενία, 3 ετών, ήταν η μασκότ της βραδιάς, με σκέρτσα, και νάζια που μας έκανε... κάποια στιγμή τη ρωτήσαμε τι της έφερε ο Άγιος Βασίλης. Και μένουμε εμβρόντητοι όταν ακούμε την απάντηση: "τη χελώνα π****α π****α" (για ευνόητους λόγους δεν μπορώ να το γράψω... ). Το παιδάκι πήρε δώρο τη χελώνα πλάτσα-πλούτσα, αλλά δεν μπορούσε το καημένο να το προφέρει σωστά...  και ούτε κατάλαβε γιατί όλοι ξεσπάσαμε σε γέλια μέχρι δακρύων!!! Ενθουσιάστηκε, δε, τόσο, που το έλεγε συνεχώς μέχρι να φύγουν!!! Και κάθε φορά γινόταν πανηγύρι!!!

[ινγκόρ]

Τους πρώτους μήνες που είχε αρχίσει να μιλάει ο γιός μου (δε θυμάμαι ηλικία φυσικά) είδε μια φίλη μου έγκυο.
Ακούμπησε την κοιλιά της και αναφώνησε  : ινγκόρ !
Ινγκόρ ήταν η λέξη για τη μπάλα 

Μαίρη καλές οι απαντήσεις των παιδιών αλλά ακόμα καλύτερες οι δικές σου!!! Αναρωτιέμαι γιατί δεν είπες τίποτα στην τελευταία!!!

[«Μαμάααα κάηκαααα!!»]

Μαρινάκι μου τι να πω? Είχα πέσει κάτω! Το μόνο που του είπα μετά είναι να φροντίσει να το πει καλά στη δασκάλα μη με φωνάζουν στο γραφείο του Διευθυντή και με κάνουν ρεζίλι.!

Παναγιώτης ετών 1,5 (ανιψιός μου): Μπαίνει με φόρα μέσα στην κουζίνα που έπινα τον καφέ μου με τη μητέρα του φωνάζοντας: «Μαμάααα κάηκαααα!!» 
Πετάγομαι σαν την τρελλή, «σήκω Μαρία το παιδί κάηκε»!
Και εκείνη ατάραχη  συνεχίζοντας να πίνει τον καφέ της: «Κάτσε κάτω, Κάηκα για τον Παναγιώτη είναι το νερό».
Ντουπ!

Τάσος - ετών 9: Το «τέρας της Αμάθειας» (Κέρας της Αμάλθειας) ποιο είναι μαμά;
Μαμά: Εσύ είσαι το τέρας της Αμάθειας και απορώ ακόμα πως δεν το έχεις καταλάβει.

α πα πα σουπερ το θεμα μαιρη ..
εγω ακομα δεν εχω να σας πω  πολλα περα απο τα γνωστα 'αντε', μπάμπα =μπαλα','μαμ','κακα','παπ= παππους', 'ντανταντα',και φυσικα 'μπαμπά'(μαμα ουτε για πλακα ακομα )
αλλα προβλεπετε να εξελισσεται σε μεγαλη γλωσσοκοπανα  ο μικρος οποτε αναμεινατε στους δεκτες σας   

Κάνε λίγο υπομονή Μαργαρίτα! Είναι σίγουρο ότι θα ακούσεις πολλά στο μέλλον.

Η Δήμητρα είναι στα 3:

- Δήμητρα πέσε να κοιμηθείς!
- Δε θέλω να κοιμηθώ! Θέλω να είμαι σηκωτή! (όρθια δηλαδή)


Δήμητρα πίσω από τον καναπέ απλώνει το χεράκι: - Βοήθεια... σώσε με!!
Εγώ μπροστά από τον καναπέ την πιάνω από το χέρι: - Έρχομαι πριγκήπισσα Μιμίκα... Θα σε σώσω!!
- Ευχαριστώ μαμά, μου έσωσες τη ζωή...
Τη πιάνω και την ανεβάζω από την πλάτη (γκρεμό) του καναπέ, και την ξαπλώνω στον καναπέ.
- Όχι μαμά... στο πάτωμα τους ξαπλώνουν όταν τους σώζουν!!
- Μπά, γιατί;;
- Γιατί δεν έχουν πού αλλού να τους ακουμπήσουν...

Δήμητρα μετά το μπαλέτο αρνείται να βγάλει το κορμάκι του χορού. Αλλά είναι μπελάς ντύσε-γδύσε για να κάνει τσίσα, οπότε πατάω πόδι.
- Έλα, βγάλτο τώρα και βάλε ρούχα να πηγαίνεις μόνη σου στην τουαλέτα γιατί έχω να ετοιμάσω φαγητό!
- Και πώς θα με καμαρώωωωωνειειειεει...;;; (ο μπαμπάς)

Το ίδιο σκηνικό άλλη μέρα:
- Και τί μπαλαρίνα θα είμαι η κακομοίρα;;;

Πάλι μετά το μπαλέτο, Δήμητρα χορεύοντας απαγγέλει με ρυθμό:
- Πώτη ποζισιόν, φτένα, κλείνω -και-πο-πός!!!  (πρώτη ποζισιόν, φτέρνα, κλείνω και ποπός)
- Τί είναι αυτό Δήμητρα:
- Χορεύω καλέ!

- Και πώς θα με καμαρώωωωωνειειειεει...;;; (ο μπαμπάς)

Σε αυτή τη φράση φαντάζομαι ότι ο άντρας σου έγινε μαρμελάδα για το πρωινό!

Άσ'τα Mary, ακόμα τον μαζεύουμε...

Καινούριο, σημερινό:

Είμαστε στο αυτοκίνητο γυρνώντας στο σπίτι από το μπαλέτο(από που αλλού), και ακούω από πίσφ:
- Ο μπαμπάς μου πόσο μου έλειψσε...
- Γιατί βρε Δήμητρα, καιρό έχεις να τον δεις; (μια ώρα λείψαμε)
- Ε... τόση ώρα χορεύω...

Για να δούμε από που να ξεκινήσω.....
περιγραφή της Μαρίζας για το σπίτι μας, ευτυχώς προφορική (4 ετών) Μένω σε ένα σπίτι με κρεμμύδια (κεραμίδια), ζαρτιέρες (ζαρντινιέρες), συναχωμένες βελάντες (συνεχόμενες βεράντες) και κρεμαστά μπαλόνια (μπαλκόνια). 
Πέτρος 7 ετών μία μέρα στο γραφείο μαζί μου του έχω αναθέσει να μου λέει πότε έρχεται πελάτης. Τρέχοντας στο γραφείο μου μαμά μαμά ήρθε μία κυρία και θέλει να σε δει.  Είναι πολύ βιασμένη (βιαστική)
Πέτρος 5 προς Μαρίζα 3 που του παίρνει τα παιγνίδια.  Μαλίζα σύνελθε μη σε συνέλθω (συνεφέρω)
Μαρίζα 11 μηνών κλαίγοντας γοερά παπάλα παπάλα παπάλα (πιπίλα)

Πέτρος 5 προς Μαρίζα 3 που του παίρνει τα παιγνίδια.  Μαλίζα σύνελθε μη σε συνέλθω (συνεφέρω)

Καλά Κριστίν αυτή η ατάκα είναι όλα τα λεφτά. Έπεσα κάτω από τα γέλια.
Μη σου πω ότι θα την υιοθετήσω!

Ναταλία 5 ετών
"Μαμά κοίτα πόσο κόντυναν τα μανίκια του παντελονιού μου"

Μυρτώ 3 ετών
"με τλώει η μαχάλα μου" (με τρώει η μασχάλη μου)

Ναταλία 6 ετών, μαζί μου στην Στοκχόλμη και ο μπαμπάς μας στην Αθήνα, μένουμε χώρια  λόγω επαγγελματικών δικών μου υποχρεώσεων)
"μαμά όλοι μου οι φίλοι έχουν αδελφάκια και εγώ τίποτα"
"Ναταλία μου δεν είναι εύκολο να κάνουμε αδελφάκι τώρα, εξάλλου μην ξεχνάς ότι για να γίνει ένα παιδάκι χρειάζεται το αυγουλάκι της μαμάς και το σποράκι του μπαμπά να ενωθούν και ο δικός μας ο μπαμπάς δεν είναι εδώ"
"μαμά έχω μια ιδέα.........δεν λες στον μπαμπά να μας ταχυδρομήσει τα σποράκια του να τελειώνουμε"