Θα δεχοσασταν αλλη δουλεια για λιγοτερα χρηματα?

Που με χανεις, που με βρησκεις στην ενωτητα 'περι ανεμων' βρισκομαι. Γραφω γιατι χρειαζομαι ακομη μια φορα τις γνωμες σας.

Η δουλεια μου μου αρεσει αλλα αρχισα να την βαριεμαι λιγακι (ειμαι εδω για 6 χρονια).  Επισης, εχω ενα συναδερφο που ενω δεν ειναι τοσο καλος οσο εγω, συνεχεια προοθειται απο τον προησταμενο (οχι τρομερα πολυ, γιατι φροντιζω να προωθω τον εαυτο μου επισης πολυ).
Τωρα βρηκα μια αλλη δουλεια, θα κανω το ιδιο πανω κατω αλλα αυτη η 'καινουργια' εταιρια δεν μπορει να μου δωσει πολλα λεφτα.  Δεν ειμαι απληστη αλλα ειμαι ο μονος μισθος στο σπιτικο μου οποτε πρεπει να φροντισω να μπορω να σταθω στα ποδια μου.

Τι να κανω?  Να δεχθω μια δουλεια για τα ιδια η λιγοτερα χρηματα?  Απο την μια ειναι το οτι δεν ξερω πως θα ειναι η καινουργια δουλεια (παντως φαινεται πολυ καλη απο τις συνεντευξεις) απο την αλλη δεν αντεχω για πολυ ακομη τον συναδερφο και τον προησταμενο να ειναι σαν 'τζεμελινια'.

Εσεις τι λετε?

Ευχαριστω πολυ πολυ

μελενια χαιρομαι ιδιαιτερα που ζητας τη γνωμη μας σε ενα τοσο προσωπικο σου θεμα.
θα σου πω λοιπον τι σκεφτομαι.καταρχην ημουν κια ειμαι παντοτε της αποψης οτι η δουλεια μας παιζει πολυ σημαντικο ρολο και  στην ψυχολογιαμας και στην υπολοιπη ζωη μας.αν αντι να μπαινουμε στη δουλεια μας και να λεμε αχ ανακουφισμενοι μπαινουμε κατα κυριο λογο λεγοντας ωχ...και αυτο συμβαινει πολυ συχνα παραμαενωντας στη θεση μας μονο και μονο για τα χρηματα θεωρω οτι ειναι πολυ μεγαλο το κοστος σε αλλους τομεις της ζωης μας.
φυσικα και το οικονομικο ειναι ο κυριοτερος και σημαντικοτερος λογος που δουλευουμε. λιγοι ειναι αυτοι που εχουν τη χαρα να δουλευουν απο χομπυ ομως ο μισθος δεν ειναι το παν.
γενικα ειμαι πολυ αισιοδοξος ανθρωπος και παντα πιστευω οτι υπαρχει κατι καλυτερο για μας αρκει να ψαξουμε να το βρουμε και ποτε δεν ημουν υπερ του κυνηγιου της μονιμοτητας.
για να μην θεωρηθω πολυ θεωρητικη να αναφερω οτι αφησα πολυ καλη θεση με αρκετα υψηλο μισθο για να ξεκινησω κατι δικο μου με το συζυγο μου χωρις κεφαλαια και χωρις την σιγουρια βεβαια της επιτυχιας.ηταν ενα ρισκο που πηραμε και πιστευω οτι οταν προσπαθουμε ολα  μονο προς το καλυτερο μπορουν να πανε.
στη δικη σου περιπτωση εγω προσωπικα θα εκανα καταρχην μια πολυ ξεκαθαρη συζητηση με την υπαρχουσα εταιρια.θα ζητουσα να μαθω ξεκαθαρα τις δυνατοτητες που θα μπορουσα να εχω αν παρεμενα σε μισθολογικο και σε επιπεδο θεσης αν δεν εβλεπα ανταποκριση βεβαιως και θα εφευγα για την αλλη εταιρια .θα φροντιζα επισης να μαθω τις προοπτικες εξελιξης μου στην νεα εταιρια και θα εκρινα αναλογα.
ελπιζω να σε βοηθησα μελενια μου
καλη επιτυχια σου ευχομαι οτι και αν αποφασισεις!!!     

Να σου πω και εγω την γνωμη μου Μελενια...

Πιο μικρη και εχοντας λιγοτερες υποχρεωσεις στο κεφαλι μου θα αλλαζα ευκολα δουλεια με την προοπτικη παντα εξελιξης
τωρα δεν ξερω αν θα εκανα μια τετοια κινηση μιας και εχω ανοιχτει αρκετα ...

Βεβαια πολυ σήμαντικο παραγοντα παιζει το περιβαλλον της υφισταμενης εργασιας σου, αν καθε πρωι βριζεις την ωρα και την στιγμη που εργαζεσαι εκει ισως ειναι καιρος να αλλαξεις εργασια για ψυχολογικους πλεον λογους ...

Ελπιζω να σε βοηθησα εστω και λιγο ...

Εμ, εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα!
Να μείνω και να τρελλαθώ ή να φύγω και να σφιχτώ; Εξαρτάται κατα πόσο πιέζεσαι στη δουλειά.Αν είναι δύσκολο και διακυβευεται η ψυχική σου υγεία, να φύγεις. Αν όμως απλά βαριέσαι και σου την ψιλοσπάει ο προιστάμενος και παράλληλα τρέχουν έξοδα και υποχρεώσεις , τότε μάλλον να μείνεις.Αυτές οι αποφάσεις είναι δύσκολες και χρειάζονται σκέψη
Παίρνω το θάρρος να σου εκφράσω την γνώμη μου επειδή περνάω ακριβώς την ίδια φάση, βρίσκομαι σε ένα αβάσταχτο εργασιακό περιβάλλον και ακόμα το σκέφτομαι σοβαρά να μείνω λόγω χρημάτων.Επείδή όμως ο κόμπος φτάνει στο χτένι  έχω βάλει ένα χρονοδιάγραμμα να φύγω σε 6 μήνες για να καλύψω κάποιες υποχρεώσεις διότι ως γνωστόν άλλος τρώει το αγγούρι και δροσίζεται και άλλος το τρώει και ζορίζεται.

Το έχω ζήσει κι εγώ και είναι σίγουρα πολύ δύσκολη απόφαση. Αλλά τελικά στη δουλειά μας περνάμε ένα πολύ μεγάλο μέρος της ημέρας. Εγώ προσωπικά άμα δεν είμαι ευχαριστημένη με το περιβάλλον, τον κόσμο, το ίδιο το αντικείμενο, καταπιέζομαι και στραβώνει το πράγμα. Η άποψή μου είναι ή να πας στην καινούρια δουλειά και παράλληλα να έχεις το νου σου για μιά καλύτερη ευκαιρία, ή να μείνεις εκεί που είσαι, αλλά να αρχίσεις να ψάχνεις σοβαρά για κάτι καλύτερο, ώστε να μπορέσεις να αποχωρήσεις το συντομότερο. Μην κάθεσαι να στεναχωριέσαι για κάτι που μπορείς να αλλάξεις, απλά κάνε λίγο υπομονή.

Εγώ πάλι το έκανα κορίτσια πριν 9 περίπου χρόνια και δεν το μετάνοιωσα !!! 
Βρήκα την ψυχική μου ηρεμία κατ' αρχήν και στη συνέχεια εξελίχθηκα στη τωρινή μου δουλειά και είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη.
Πρέπει να τολμάμε στη ζωή μας...

Μελινα, υπαρχουν 2 ακομα πραγματα... που πρεπει να σκεφτεις
Για να εισαι σε  δίλημμα δεν εχεις φτασει στα "ορια σου..." ομως:
1. Αν η δουλεια ειναι πιο κοντά στο σπίτι σου εξοικονομείς χρόνο και χρήμα... (καύσιμα - σέρβις - ποιότητα ζωής κλπ)
2. και φυσικά οι ώρες... πόσες ώρες δουλευεις και πόσες ώρες θα δουλευεις... (Για να μην καταντήσεις να μετράς τη ζωή σου μόνο με καλοκαίρια).

Καλή επιτυχίια σε ο,τι κι αν κάνεις. Ακόμη και τα λάθη έχουν ένα λόγο που γίνονται !

Σας ευχαριστω παρα μα παρα πολυ για την βοηθεια σας.  Πραγματικα με κανατε να σκεφτω πολλα.  Εχετε δικαιο, δεν εφτασα στα ορια μου-αλλα και βελτιωση δεν μπορω οχι μονο να δω, αλλα ουτε και να φανταστω.  Οποτε κατεληξα σε συμβιβασμο.  Αυριο θα μου στειλουν την προσφορα.  Αν ειναι συγκρισιμη με τις τωρινες μου αποδοχες θα την δεχτω.  Αν οχι, δεν θα το κανω. 

Προβληματα πολυτελειας-δοξα τω Θεω.

Ειστε φιλεναδες! 

Μελένια σου έυχομαι τα καλύτερα ότι και να κάνεις , ελπίζω να σου κάνουν super προσφορά και να βρεθείς σε μια υπέροχη δουλειά που να σου αρέσει και να περνάς τέλεια!

καλη επιτυχια Μελενια μου,
να σου πανε ολα κατ ευχην
 

Πολλές πολλές ευχές για το καλύτερο στη ζωή σου.
Φιλάκια