ΣΠΗΛΑΙΑ ΔΙΡΟΥ

Σπήλαια Διρού
 Ενας μυστηριώδης λαβύρινθος
ΚΕΙΜΕΝΟ:ΤΑΣΟΣ ΔΑΡΗΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΝΙΚΟΣ ΕΞΑΡΧΟΠΟΥΛΟΣ

  

Η επίσκεψη σε ένα από τα τρία ομορφότερα λιμναία σπήλαια του κόσμου μάς αποκάλυψε έναν μαγευτικό κόσμο κάτω από τη γη.

ΜΙΑ ΠΙΝΑΚΙΔΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΕΙ ΤΗΝ ΑΕΡΟΠΟΛΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΛΙΜΕΝΑ ΟΔΗΓΕΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΣΠΗΛΑΙΑ ΤΟΥ ΔΗΡΟΥ: την ξακουστή Βλυχάδα -ίσως το πιο γνωστό αξιοθέατο της Μάνης-και τη λιγότερο φημισμένη (κλειστή για το κοινό) Αλεπότρυπα.

Το σπήλαιο Βλυχάδα ή Γλυφάδα βρίσκεται στον κόλπο του Διρού. Πρόκειται για την υπόγεια κοίτη του ποταμού Γλυφάδα, που εκβάλλει στη θάλασσα αφού σχηματίσει μικρές λίμνες μέσα στη γη της Μάνης. Πρώτος το ανακάλυψε ο Πέτρος Αραπάκης το 1898, αλλά η συστηματική μελέτη του άρχισε το 1949 από το ζεύγος των σπηλαιολόγων Ιωάννη και Αννας Πετροχείλου. Το 1958 ξεκίνησε η αξιοποίησή του και πέντε χρόνια αργότερα λειτούργησε με χερσαίο τμήμα 600 μ. Το 1979 ανακαλύφθηκαν νέα τμήματα και χαρτογραφήθηκαν χερσαίοι και λιμναίοι διάδρομοι. Παρότι μέχρι τώρα έχουν εξερευνηθεί περισσότερα από 10.000 τ.μ. στοών, θαλάμων και αιθουσών, μόνο 3.100 μ. είναι επισκέψιμα, από τα οποία τα 300 μ. είναι ξηρά.

Το μεγαλύτερο μέρος του σπηλαίου καλύπτεται με θαλασσινό νερό. Ετσι, η ξενάγηση, που διαρκεί 45΄, γίνεται κυρίως με μικρές βάρκες που απαιτούν μια σχετική… ισορροπία από τους επισκέπτες. Ισως να φταίει το μισοσκόταδο, ίσως η αρχέτυπη εικόνα του «βαρκάρη των ψυχών», πάντως νιώθουμε μια κάποια ανησυχία γι' αυτή την επίσκεψη στον… κάτω κόσμο. Μπαίνουμε στη βάρκα και, σαν πιτσιρίκια σε σχολική εκδρομή, τεστάρουμε την ταλάντωσή της. Ο βαρκάρης μάς επαναφέρει στην τάξη και αρχίζει την ξενάγηση με έναν κάπως κουρασμένο -από την επανάληψη- τόνο στη φωνή του: «Αυτός είναι ο Μανδύας του Ποσειδώνα, η Νεκρή Πολιτεία, το Σταυροδρόμι με τις Νηρηίδες, το Λευκό Αρκουδάκι, το Πέλμα του Ποσειδώνα, η Κρεμασμένη Αλεπού…». Οι φωτισμένοι σταλαγμιτικοί σχηματισμοί είναι μαγευτικοί και συνοδεύονται από περιγραφικά ονόματα που βοηθούν τον επισκέπτη να αντιληφθεί με τι μοιάζουν. Αφηνόμαστε στη μαγεία των εικόνων, παρατηρώντας εντυπωσιασμένοι το έργο της φύσης, που σμίλεψε υπομονετικά αυτό το «πέτρινο δάσος». Διασχίζουμε τον «Μεγάλο Ωκεανό», μια αίθουσα μήκους 160 μ. και ύψους 30 μ., και στη συνέχεια αποβιβαζόμαστε από τη βάρκα για να ακολουθήσουμε το μονοπάτι, στο χερσαίο τμήμα του σπηλαίου. Βαδίζουμε ανάμεσα στον θαυμάσιο διάκοσμο με τους πολύχρωμους σταλακτίτες, σταλαγμίτες και τις κολόνες και παρατηρούμε το Μνημείο του Αγνώστου Ναύτη, τα Ανάκτορα του Πλούτωνα, τα Νούφαρα. Μετά από αυτό το σύντομο ταξίδι κάτω από τη γη, βγαίνουμε ξανά στον έξω κόσμο. Το φως του ήλιου μάς τυφλώνει, τα κρυστάλλινα νερά κάτω στον όρμο λαμπυρίζουν...

Κοντά στη Βλυχάδα βρίσκεται και το άλλο σπήλαιο, η Αλεπότρυπα, που ανακαλύφθηκε το 1958. Οπως προκύπτει από τα ευρήματα, εδώ υπήρχαν κατοικίες κατά τη Νεολιθική εποχή. Βρέθηκαν ανθρώπινοι σκελετοί και κρανία, σκελετοί ζώων, εργαλεία, μαρμάρινα ειδώλια, αγγεία και ένας λίθινος πέλεκυς. Εικάζεται ότι, πριν από 45 αιώνες, οι άτυχοι κάτοικοι εγκλωβίστηκαν μέσα στο σπήλαιο έπειτα από ισχυρό σεισμό. Προς το παρόν, δεν είναι ανοιχτό στο κοινό. Ομως, τα ευρήματα εκτίθενται στο παρακείμενο Νεολιθικό Μουσείο Διρού.

info

Ωράριο λειτουργίας (από 1/6/2009): 08.30 - 17.30
Σπήλαιο: Τ/27330-52.222


ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΣΤΗ ΚΑΤΙΑ

Μου άρεσαν πάρα πολύ τα σπήλαια. 
Είχαμε πάει το 1997 5ήμερη το γύρο της Πελοποννήσου  και επισκεφτήκαμε και τον Διρό. 
3-3, 4-4 στα βαρκάκια και τσουπ-τσουπ ξενάγηση στο σπήλαιο με τους σταλακτίτες και τους σταλαγμίτες! 

Εμείς πήγαμε τον Φλεβάρη του 2007. Παρόλο που είχαμε ακούσει για το πόσο όμορφο είναι, πόσο πρωτότυπο είναι να περιηγείσαι καθισμένος σε βαρκούλα, δεν ήμασταν προετοιμασμένοι για την απίστευτη ομορφιά που αντικρύσαμε.... Η μικρή φοβόταν λίγο (συνετέλεσαν και τα λόγια του βαρκάρη ο οποίος είχε μεγάλη αίσθηση του χιούρμορ), αλλά κατά τα άλλα ... πέρασε κι εκείνη όμορφα. Ωραίο πράγμα οι εκδρομές..... Αχ!

Έχω πολλά χρόνια να πάω αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσω την ομορφιά που σου κόβει την ανάσα!!
Ευχαριστώ πολύ που μου το θύμησες  Φέτος θα το συμπεριλάβω στα μέρη που θα επισκεφτώ 

εγω δεν μπαινω μεσα με τιποτα

Ματίνα σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ  Πραγματικά με συγκινείς  Μου θυμίζεις τα εφηβικά μου χρόνια 

Ξέρεις ο αδελφός μου δούλευε εκεί τα καλοκαίρια, στα 15-16-17 του, οπότε εγώ εκείνη την εποχή πήγαινα πολύ συχνά.

Πραγματικά σου κόβουν την ανάσα.

Δεσποινα φανταστικες εικονες!!

Ματινάκι μου, τις έβαλα για σένα. Με όλη μου την αγάπη.

Πράγματι είναι πολύ ωραίο το σπήλαιο αυτό. Όσες φορές κι αν το έχω δει κάθε φορά με εντυπωσιάζει.

Νοσταλγικές εικόνες ,
Πανεμορφες αναμνήσεις  και φυσικά έξω απο τα Σπυλαια το επιβλητικό αγαλμα της Μανιάτισας που κραταει το δρεπάνι.
Συμβολίζει τις Μανιάτισσες που δεν άφησαν τους Τούρκους να μπούν στην Μάνη. 'Οταν όλοι οι άντρες έλειπαν στον πόλεμο, οι μανιάτισσες θέριζαν τα χωράφια. Όταν ήρθαν οι τουρκοι εν πλο τους θέρισαν και αυτούς και δεν μπήκαν στην Μάνη.
Πολέμησαν σαν αμαζόνες με λίσα και τόλμη.


https://www.dimosoitilou.gr/gr/dd/pirgosdirou/diros03.jpg

.......... η πατρίς μου είναι η Μάνη που κανόνι δεν την πιάνει .......

Ετσι ξεκινάει το δισκάκι με το τραγούδι της Μάνης !!!

Χώματα ποτισμένα με ιστορία, αίμα και στερήσεις !!!!

.......... η πατρίς μου είναι η Μάνη που κανόνι δεν την πιάνει .......

Ετσι ξεκινάει το δισκάκι με το τραγούδι της Μάνης !!!

Χώματα ποτισμένα με ιστορία, αίμα και στερήσεις !!!!

Στης Μανης μας τ' απάτητα βουνά
που η δόξα βασιλεύει
και στον Ταΰγετο ψηλά
το θρόνο έχει η λευτεριά.............κλπ.κλπ.

Μανιάτες και Μανιάτισσες
Και εσείς Μανιατοπούλες
Για σας παιδια.

Το αίμα μας θα χύσουμε
Για μια ένδοξη πατρίδα
Για σας παιδια.

.......... η πατρίς μου είναι η Μάνη που κανόνι δεν την πιάνει .......

Ετσι ξεκινάει το δισκάκι με το τραγούδι της Μάνης !!!

Χώματα ποτισμένα με ιστορία, αίμα και στερήσεις !!!!

Στης Μανης μας τ' απάτητα βουνά
που η δόξα βασιλεύει
και στον Ταΰγετο ψηλά
το θρόνο έχει η λευτεριά.............κλπ.κλπ.

Κορίτσια μπράβο.
Σας ζήλεψα σήμερα.