Ηθη και εθιμα του τοπου μας

ξαναφερνω το θεμα αυτο στο προσκηνιο καθως υπαρχουν γραμμενα αρκετα χριστουγεννιατικα κα ιγιορταστικα εθιμα
οποιος θελει ας συμπληρωσει καποιο γιορταστικο εθιμο απο την ελλαδα μας...

μπραβο πολυ ενδιαφερον 

επαναφερω το θεμα για να συμπηληρωσουμε και φετος εθιμα χριστουγεννιατικα και πρωτοχρονιατικα της πατριδας μας!!!

Λαογραφία ειναι η επιστημη που εξεταζει τους λογους και τις πραξεις του λαου,δηλαδη η λαογραφια εξεταζει και ερευνα το Λαϊκο Πολιτισμο.
Η λαογραφια εξεταζει την τροφη ,την ενδυμασια,την κατοικια,το κυνηγι,τη γεωργια,την κτηνοτροφια,τις θρησκευτικες συνηθειες,τις καλες τεχνες,τους μυθους,τις παροιμιες,τη μαντικη τεχνη,τη λαικη ιατρικη και λοιπες εκδηλωσεις του λαου.


Ηθη και εθιμα του χωριου μου:

Η "παρηγοριά"

Τους ανθρωπους που εχασαν ενα δικο τους πρόσωπο ,σπευδουν οι φιλοι και οι συγγενεις να τους συνδραμουν και να τους παρηγορησουν ,με οσες περισσοτερες εκδηλωσεις μπορουν.Μια απο αυτες ειναι το εθιμο της "Παρηγοριας".Δηλαδη τις πρωτες μέρες της μεγαλης για την οικογενεια λυπης,πηγαινουν οι στενοι συγγενεις (οχι ομως την ιδια μερα) στα σπιτια των θλιμμενων και τους πηγαινουν τα φαγητα της βραδιας,οσα απαιτουνται να φανε ολα τα μελη της οικογενειας και αυτοι μαζι.
Συνήθεια ειναι να μαγειρευουν κόκορα με πληρη μακαροναδα.Πηγαινουν ακομα και το ψωμι και το κρασι και οτι αλλο κρινουν καλο και απαραιτητο για το τραπεζι.Ετσι αποφευγουν οι πονεμενοι να μαγειρευσουν τις πρωτες μερες της λυπης.Κατα τη διαρκεια του φαγητου δεν τσουγκριζουν τα ποτηρια με το κρασι ,αλλα απλως τα σηκωνουν λεγοντας :"Θεος σχωρεσ' τον"

"Το ξαγι " του μυλου

Οι μυλωναδες επαιρναν το δικαιωμα του αλεστικου τους σε ειδος,που λεγοταν "ξαγι".Το "ξαγι" δεν ηταν παντοτε σταθερο ,αλλα κυμαινοταν αναλογα με τον επαγγελματικο συναγωνισμο των μυλωναδων της περιφερειας και την ευσυνειδησια τους.Μετα το αλεσμα του καρπου ,πλησιαζαν το αλεσμενο αλευρι σε υγρασια ,για να βαραινει,οταν θα το παραδωσουν στον ιδιοκτητη αλεσμενο.
Φυσικα αυτο το εθιμο εχει πλεον σταματησει.


Το "φλαμπουρο"

Στην κηδεια ανυπαντρου αγοριου ή κοριτσιου φτιαχνουμε το "φλαμπουρο"
Αυτο ειναι ενα στεφανι που εχει διαμετρο 0,30 - 0,40 του μετρου στολισμενο με φυσικα λουλουδια.Το στεφανι αυτο το στηριζουμε σε ενα ελαφρο καλαμενιο στηριγμα που περναει αναμεσα στο στεφανι και προεξεχει στην κορυφη.Εκει βαζουμε ενα πορτοκαλι ή ενα ροιδο στο οποιο γραφουμε με γαρυφαλα (μπαχαρικα) τα αρχικα γραμματα του ονοματεπωνυμου του νεκρου.Ειναι δηλαδη το "φλαμπουρο" κατι παρομοιο με τα σημερινα στεφανια που πανε στις κηδειες.Οταν θαψουνε τον νεκρο βαζανε το φλαμπουρο στο νεοσκαμενο μνημα ,αφου σκισουν λουριδες λουριδες το μεταξωτο μαντιλι που κρεμεται στο φλαμπουρο και ετσι το αχρηστευουν για να μην το κλεψουν τιποτε ασυνειδητοι μικρανθρωποι.Εκει στο μνημα μενει το "φλαμπουρο" μεχρι την εκταφη του νεκρου.Το "φλαμπουρο" προηγειται ολης της παραταξης της κηδειας και μαλιστα μπροστα και απο τα εξαπτερυγα.
Σιγα σιγα ομως τεινει να εξαφανιστει και αυτο το εθιμο γιατι σημερα προτιμουνται τα πλαστικα στεφανια.


Το "φιδοπουκαμισο"

Ειναι γνωστο σε ολους μας οτι μερικα ειδη φιδιων αποδερματωνονται πολλες φορες κατα τους θερινους μηνες .Το δε "φιδοπουκαμισο" που μενει στα χαμοκλαδα ,το μαζευουν οι χωρικοι και το χρησιμοποιουν για γιατρικο σε πολλες αρρωστιες των μεγαλοσωμων ζωων.Ειδα πολλες φορες με τα ματια μου να κοβουν το φιδοπουκαμισο με το ψαλιδι σε μικρα κομματακια τα οποια τα ανακατευουν με πιτουρα ή με κριθαρι και δινουν να φανε τα αρρωστα ζωα τους οταν υποφερουν απο βηχα ,γιατι πιστευουν απολυτα οτι το "φιδοπουκαμισο" θα τα γιατρεψει!!
Το φιδοπουκαμισο το χρησιμοποιουν επισης και στην περιπτωση πονοματου των ανθρωπων.Τριβουν δηλαδη με αυτο τα βλεφαρα του ματιου που πονει ,γιατι πιστευουν ,πως ετσι θα γιατρευτει ο πονοματος.
Η σπουδαιοτερη προληψη ομως που εχουν για το φιδοπουκαμισο ειναι οι πεποιθηση τους ,πως οταν εχεις επανω σου φιδοπουκαμισο και βρεθεις σε συγκεντρωση ταχυδακτυλουργικης παραστασεως ,ο ταχυδακτυλουργος αδυνατει να εκτελεσει τις ταχυδαχτυλουργιες του ,γιατι οπως πιστευουν το φιδοπουκαμισο αντανακλαει δυναμικα και καθηλωνει τις κινησεις του ταχυδαχτυλουργου.
Τελος,πολλοι χωρικοι πιστευουν πως αμα τριψεις το σωμα σου με το φιδοπουκαμισο ,τοτε αφοβα μπορεις να κυκλοφορεις σε μερη οπου ειναι πολλα φιδια ,γιατι δεν διατρεχεις κινδυνονα σου επιτεθουν ,επειδη τα εμποδιζει η μυρωδια ,που αφησε επανω στο δερμα σου το φιδοπουκαμισο.
Κομματι φιδοπουκαμισου βαζουν και στα φυλακτα.

"Τα λουλουδια των νεονυμφων"

Στα πιο παλια χρονια υπηρχε το εξης εθιμο:
Οι ιερεις προσεφεραν στους νεονυμφους ενα μικρο μπουκετο με λουλουδια εποχης.Τις ανθοδεσμες τις τοποθετουσαν διπλα -διπλα σε ενα ωραιο δισκο στρωμενο με καθαρο ασπρο πετσετακι και κατα το τελος της λειτουργιας τις προσεφεραν στους νεονυμφους μαζι με το αντιδωρο.Οι νεονυμφοι εριχναν στο δισκο καποια χρηματα αναλογα με την οικονομικη τους κατασταση.Τα λουλουδια συμβολιζαν τον ανθοσπαρτο βιο,που πρεπει να περασει το ζευγαρι.Ηταν δηλαδη, μια εμπραχτη εκδηλωση των ευχων των ιερεων,εκτος βεβαια απο τις ευχες που τους ειπαν κατα την τελεση του μυστηριου.
Μετα την εκκλησια ,οι νεονυμφοι εκαναν τα περιφημα "πιστροφια".Γυριζαν δηλ. ολα τα συγγενικα σπιτια για να ευχαριστησουν τους συγγενεις τους για τη συμμετοχη τους στο γαμο,κρατωντας στο χερι τα λουλουδια.
Το μπουκετο εκεινο το τοποθετουσαν απαραιτητα στο εικονισμα του σπιτιου τους,διπλα στα στεφανα του γαμου τους.

Αποκριατικες προληψεις-"το κρυψιμο του μακαρονιου"

Τα ανυπαντρα κοριτσια ,το βραδυ της Κυριακης της Τυρινης,αφαιρουν με ολες τις δυνατες προφυλαξεις απο το πιατο τους ενα μακαρονι.
Η αφαιρεση αυτη επρεπε να γινει μυστικα ,σε τροπο που δεν επρεπε να την δει κανανα ματι,ουτε ακομα της μανας της η της αδερφης της ,γιατι εαν την δουν ,υπαρχει ο κινδυνος "να μην στρεξει" η προσπαθεια και να πανε χαμενες οι ελπιδες και οι προσδοκιες της...
Το κλεμενο μακαρονι θα το βαλουν κατω απο το μαξιλαρι τους την ιδια βραδια,αφου προηγουμενως γονατισουν και απαγγειλουν τρεις φορες τα ακολουθα λογια:

Αγια μου Τριτη σωνοντας,Τεταρτηη ξημερωνοντας,
να πας στα κουλουμα στα ουλουμα,
που ΄ναι οι τυχες οι πολλες
εκει 'ναι η δικη μου.
Λουζονται και χτενιζονται και σταυρομαντηλιζονται.
Κι αν ειναι καθιστη να σηκωθει,κι αν ειναι ορθη να δραμει,
να τρεξει ορη και βουνα,να ρθει να με προσδραμει.
Και οποιος ειν' της τυχης μου κι ολου τοτ ριζικου μου ,
να τον ιδω στον υπνο μου να γειανει η ψυχη μου.


Το παραξενο αυτο ποιηματακι πρεπει να το απαγγειλουν τρεις Τριτες και μαλιστν πριν πεσουν να πλαγιασουν ,σταυρωνοντας τρεις φορες το μαξιλαρι τους.Κατοπιν πεφτουν να κοιμηθουν με την ελπιδα ,πως θα δουν στον υπνο τους τη μορφη του μελλοντα συζυγου τους.



Τα "μοιρολογια"

Αυτα ειναι συνηθως εμμετρα στιχουργηματα θλιβερων υποθεσεων ,ιδιως θρηνητικα ασματα που λεγονται στο θανατο των προσφιλων .
Τα σημερινα μοιρολογια ειναι συνηθως δεκαπεντασυλλαβοι στιχοι με ομοιοκαταληξια που εκφραζουν τις αρετες του νεκρου με αλληγοριες .
Υπαρχουν μάλιστα και μοιρολογιστρες που εχουν την ικανοτητα να στιχουργουν αυτοσχεδια μοιρολογια που αναφερονται στο επαγγελμα ,την οικογενειακη κατασταση του νεκρου κτλ.
Πολλες μάλιστα μοιρολογιστρες πληρωνονται για την δουλεια αυτη και τιτλοφορουντια ως "μαστορισσες" γιατι εχουν μεγαλη δξιοτεχνια στην προχειρη συνταξη του μοιρολογιου.


" Αραπης που φυλαει τα προβατα"


Τις νυχτες σε μια συγκεκριμενη περιοχη του χωριου μου,λεγεται πως βγαινει ενας "Αραπης" και φυλαει τα προβατα του,τα οποια δημιουργουσαν ενα θορυβο ,σαν ηχο που κανουν τα μεταλλικα κερματα οταν κυλανε.Οποιος καταρθωνε και εριχνε ενα στρωμα ή μια κουβερτα στα προβατα ,θα εβρισκε το πρωι οσες λιρες σκεπαζε το στρωμα.


"Το λουθοπατι"

Το πρηξιμο των ποδιων το ονομαζουν λουθοπατι ή λιθοπατι,απο το οποιο πιστευουν οτι προσβαλλλεται οποιος πατησει ξυπολητος το καβουκι της χελωνας.Γι αυτο οταν συναντουσαν χελωνα την δρασκελιζαν για να μην την πατησουν.Το λιθοπατι το γιατρευαν με επιθεματα ψημενης φραγκοσυκιας.


"Η κλωστη του Μαρτη"


Την πρωτη του Μαρτη τυλιγουν στα χερια των παιδιων μια ασπροκοκκινη κλωστη "τον Μαρτη " ,για να μην τα μαυρισει ο ηλιος.
Την κλωστη δεν την πετανε στο τελος του Μαρτη ,αλλα την τυλγουνε στη σουφλα που θα ψησουν το αρνι της Λαμπρης για να καει και αυτη στη φωτια ή την κρεμουσαν στο φυτιλι της λαμπαδας που κρατουν στην Ανασταση για να καει.


"Το καψιμο του Ιουδα"

Το Μεγαλο Σαββατο φτιαχνουν το ομοιωμα του Ιουδα και το περιφεορουν στις γειτονιες του χωριου τοποθετωντας το πανω σε γαιδαρο ,που αργοτερα δεν τον καβαλικευουν γιατι θεωρειτο μιασμενος.
Αυτοι που περιφερουν το ομοιωμα κρατουν καλαθια για να μαζευουν τα αυγα που τους δινουν οι γυναικες.
Κατοπιν κρεμουν το ομοιωμα σε μια μουρια ,για να το καψουν την Κυριακη του Πασχα μετα την τελετη της Αγαπης.
Πριν το καψουν το τουφεκιζουν και κατοπιν αναβουν το φυτιλι για να εκραγει το μπαρουτι που εχουν τοποθετησιε στην κοιλια του ομοιωματος και να λαμπαδιαστει .



Ο "τσιουτσιος"

Με ξασμενο βαμβακι ,οι γυναικες ,εφτιαχναν εναν κυκλο ,που ειχε διαμετρο 10 ποντους .Στη μεση του κυκλου τοποθετουσαν εναν βωλο απο βαμβακι και αναβαν το βαμβακι του κυκλου.Αν το βαμβακι που ηταν στη μεση καιγοταν τοτε η γυναικα που ηταν εγγυος και που τη μελετουσαν εκεινη τη στιγμη ,θα γεννουσε κοριτσι.Αν δεν καιγοταν θα γαννουσε αγορι.


Προληψεις για το σαπουνι



Δεν γνωστοποιουν στις γειτονισσες τους την ημερα που προκειται να φτιαξουν σαπουνι γιατι φοβουνται το ματι και το κακο ποδαρικο.Για το λογο αυτο οποιος μπει στην αυλη τους και δει οτι φτιαχνουν σαπουνι ,το φτυνει και λεει:
"να βγαλετε μαρμαρα.αγκωναρια και κολωνες απο το λεβετι σας", δηλ να πηξει καλα το σαπουνι και να γινει κρουστο.
Αλλη προληψη και πεποιθηση που εχουν ειναι οτι το σαπουνι δεν πηζει και βγαινει πιο λιγο απο οτι πρεπει οταν υπαρχει χασοφεγγαρια.


Κυνηγετικα

Οι κυνηγοι αποδιδουν μεγαλη σημασια στο πρωτο συναπαντημα ,που θα εχουν το πρωι οταν ξεκινησουν να πανε στο κυνηγι.
Τοση μεγαλη σημασια δινουν σε αυτο ωστε πολλοι επιστρεφουν στα σπιτια τους χωρις να πανε να κυνηγησουν γιατι ο ανθρωπος που συναντησαν οταν βγηκαν απο το σπιτι τους δεν ηταν γουρλης.
Πολλοι μαλιστα εαν πιστευουν οτι καποιος ειναι γουρλης του ζητανε να τους ξεκινησει για το κυνηγι τους με ανταλλαγμα μεζε απο το κυνηγι...

Καρναβάλι

Με τη λατινογενή λέξη Καρναβάλι, την αντίστοιχη της ελληνικής απόκρεω ή αποκριά, χαρακτηρίζεται η περίοδος των τριών εβδομάδων πριν από την Καθαρά Δευτέρα, κατά την οποία επικρατεί το έθιμο του μασκαρέματος. Κυριολεκτικά «Αποκρεά» σημαίνει τον αποχαιρετισμό της περιόδου κρεατοφαγίας ή την αποχή από το κρέας (από-κρεώ). Αντίστοιχα και η λατινογενής λέξη «Καρναβάλι» είναι σύνθετη από τις λέξεις carne = κρέας και vale = χαιρετώ. Οι Απόκριες αποτελούν ουσιαστικά την εισαγωγή στην περίοδο της νηστείας και προετοιμασίας για τη μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης, το Πάσχα. Αποτελούν για τους πιστούς μια περίοδο εκτόνωσης, πριν αρχίσει η Σαρακοστή, που ξεκινά την Καθαρά Δευτέρα. Με τη νηστεία της Σαρακοστής οι πιστοί προετοιμάζονται ψυχικά και σωματικά για να παρακολουθήσουν τα Θεία Πάθη κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα. Οι ρίζες των εθίμων της Αποκριάς μπορούν να ανιχνευθούν στην αρχαιότητα. Σχετίζονται με τις λατρευτικές γιορτές προς τιμήν του θεού Διονύσου, στις οποίες κυριαρχούσε ο ενθουσιασμός, η ευθυμία και η σκωπτική διάθεση. Με την επικράτηση του χριστιανισμού, στοιχεία της αρχαιοελληνικής λατρείας συνδυάστηκαν στη συνείδηση και τις παραδόσεις του λαού με την περίοδο πριν από τη Σαρακοστή. Από το 19ο αι. μέχρι σήμερα το καρναβάλι ξεκινά κάθε χρόνο την Κυριακή του Τελώνη και Φαρισαίου και λήγει την Κυριακή της Τυροφάγου. Παλιότερα, τον εορταστικό τόνο έδιναν οι παρέες των μεταμφιεσμένων, που κυκλοφορούσαν στους δρόμους και γύριζαν τα βράδια στις γειτονιές τραγουδώντας άσεμνα και σκωπτικά τραγούδια. Αυτού του είδους, όμως, οι καρναβαλικές εκδηλώσεις χάθηκαν σε μικρό ή μεγάλο βαθμό με το πέρασμα του χρόνου για να επικρατήσουν οργανωμένες από τις τοπικές κοινωνίες και τυποποιημένες εορταστικές εκδηλώσεις με αποκριάτικες στολές και άρματα. Το καρναβάλι όμως είναι στενά συνυφασμένο με την πολιτισμική κληρονομιά κάθε περιοχής της Ελλάδας. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα γίνεται προσπάθεια να αναβιώσουν παραδοσιακά αποκριάτικα έθιμα σε πολλά μέρη της χώρας. Κυρίαρχα στοιχεία σε αυτά αποτελούν τα φαλλικά σύμβολα αλλά και η σάτιρα, η οποία συνδέεται άμεσα με τα τοπικά δρώμενα ή επικεντρώνεται σε επίκαιρα θέματα που σχετίζονται με την Ελλάδα αλλά και το διεθνή χώρο.
Από το site του ΕΟΤ

Επειδή είναι γνωστό ότι έχουμε μέλη από όλη την Ελλάδα (κι όχι μόνο) καλώ καθένα που γνωρίζει καρναβαλικά έθιμα της ιδιαίτερης πατρίδας του να τα παραθέσει!!!

Δε σας βλέπω να γράφετε κάτι !!! όλοι μάλλον το έχετε ρίξει στη μάσα της Τσικνοπέμπτης!!!!!
 Η Τσικνοπέμπτη είναι παραδοσιακά η ημέρα που δίνει το σύνθημα για την έναρξη του καρναβαλιού και η ημέρα που οι Έλληνες καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες ψητού κρέατος.

Ο Δήμος Αθηναίων για σήμερα έχει διοργανώσει κάποιες εκδηλώσεις:
Ένα γλέντι που ξεκινάει από το πρωί στις 11.00 στη Βαρβάκειο Αγορά με πολλή μουσική και εδέσματα, ενώ το βράδυ μεταφέρεται στο Θησείο και στην Πλάκα.
Συγκεκριμένα:
-Βαρβάκειος Αγορά: Παραδοσιακό γλέντι από τις 11 το πρωί με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων να ανοίγει το πρόγραμμα με εορταστική μουσική. Η γιορτή θα συνεχιστεί με ρεμπέτικο, λαϊκό και έντεχνο τραγούδι από το συγκρότημα «Της Νύχτας τα Καμώματα»
- Πλάκα: Η Μικτή Χορωδία Μουσικών Συνόλων Δήμου Αθηναίων στις 19:00, σ’ ένα περιπατητικό πρόγραμμα με αποκριάτικα τραγούδια. Ξεκινάει από την οδό Αδριανού
- Θησείο: Η νύχτα θα γεμίσει από λαϊκή μουσική και τραγούδια από τις 20.30 από τον Λάμπρο Καρελά και τον Θοδωρή Παπαδόπουλο.
Και αν βρεθείτε στο Νέο Κόσμο, εκεί σας περιμένει στις 20.30 στον Πολυχώρου του Νέου Κόσμου ο Παντελής Αμπαζής & τα Λαϊκά Κορίτσια σε ελαφρά τραγούδια και βαριά λαϊκά με jazz διάθεση και rock άποψη.

Περιμένω να μάθω άλλες εκδηλώσεις σε άλλες πόλεις της Ελλάδος!!!κι όχι μόνο για σήμερα!!!!

Η ΚΥΡΑ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ
Μια λαγάνα ξεχωριστή σε σχήμα γυναίκας. Το όνομά της "Κυρά Σαρακοστή".
Έχει ένα σταυρό στο κεφάλι, σύμβολο χριστιανικής πίστης. Έχει μάτια, μύτη, αλλά δεν έχει στόμα, σύμβολο νηστείας.
Έχει τα χέρια σταυρωμένα,σύμβολο αποχής από πολλές πράξειςπου δεν ταιριάζουν με τη σοβαρότητα και υην εγκράτεια της Σαρακοστής.
Έχει 7 πόδια, ένα για κάθε βδομάδα της Σαρακοστής. Κάθε Σάββατο κόβανε ένα πόδι. Το τελευταίο το κόβανε το Μ.Σάββατοκαι το κρύβανε μέσα σε σύκο ή σε καρύδι και έφερνε γούρι σε όποιον το έβρισκε.

ΣΤΗΝ ΑΜΟΡΓΟ
Ζυμώνουν ανθρωπάκια που τα μοιράζουν στα παιδιά και τα λένε Λάζαρους.

ΣΤΗ ΣΙΝΩΠΗ
Μαγειρεύουν το ξινοφάι (ρεβύθια, φασόλια, κάστανα, πληγούρι, ζάχαρη) και το μοιράζουν στη γειτονιά.

ΣΤΗΝ ΚΑΡΠΑΘΟ
Πλάθουν την Κυριακή της Ορθοδοξίαςκουλούρια, τους Λαζάρους, Τα παίρνουν στην εκκλησία μαζί με φαγητά και ρακί και μετά τη λειτουργία τα τρώνε καθισμένοι γύρω στο προαύλιο.

ΣΤΗ ΣΚΥΡΟ
Ζυμώνουν επτάζυμα κουλουράκια και ψωμάκια με σταφίδες. Τα κουλουράκια τα περνάνε από σπάγγο και τα κρεμάνε στο λαιμό των παιδιών για το καλό.

ΛΑΙΚΟ ΤΕΤΡΑΣΤΙΧΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ
Εψόφησε ο λουκάνικος
ψυχομαχάει ο τύρος
κι η βρούβα, η παλιόβρουβα
θα έμπει στο τσουκάλι

ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ
Πρώτη μέρα της Σαρακοστής. Πρωτονηστίσιμη Δευτέρα, Αρχιδευτέρα και Καθαρά Δευτέρα.
Λέγεται Καθαρά γιατί το πρωί αυτής της μέρας οι νοικοκυρές καθαρίζουν όλα τα σκεύη της κουζίνας από τα λίπη εν όψει της νηστείας της Σαρακοστής. Παλιά χρησιμοποιούσαν γι αυτό ζεστό σταχτόνερο.

ΚΟΥΛΟΥΜΑ
Η έξοδος στην εξοχή με τα νηστίσιμα μέσα σε καλάθια, ταραμά, τουρσιά, ντολμαδάκια γιαλαντζή, θαλασσινά, άφθονα λαχανικά, χαλβά του μπακάλη και τις μοναδικές λαγάνες.

ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ
Η αποθέωση της γιορταστικής ημέρας με το πέταγμα του αετού. Μια μέρα που οριοθετεί τη χαρά του καρναβαλιού με τη σοβαρότητα, την εγκράτεια και τη νηστεία των 40 ημερών της Σαρακοστής που ξεκινάει.

ΤΑ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΑΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

Στον ΤΥΡΝΑΒΟ της Θεσσαλίας, βράζουν σε μια μεγάλη χύτρα στο κέντρο της πλατείας μια χορτόσουπα χωρίς λάδι, το μπουρανί. Η σούπα είναι φτιαγμένη από σπανάκι, λίγο ρύζι και ξύδι για νοστιμιά. Όταν η σούπα βράσει την παίρνουν και πάνε να την φάνε στην εξοχή.

Στα ΛΕΥΚΟΓΕΙΑ της Κρήτης, γίνεται το απόγευμα της Καθαράς Δευτέρας, η κηδεία του Καρνάβαλου. Όλοι οι κάτοικοι μουντζουρώνονται. Ένας άνδρας ξαπλώνει σε μια σανίδα και κάνει το νεκρό Καρνάβαλο. Ένας άλλος άντρας ντυμένος στα κατάμαυρα, σαν γυναίκα, κάνει τη Σαρακοστή και τον μοιρολογάει.

Στο ΚΑΤΣΙΔΟΝΙ της Κρήτης, βάζουν μακαρόνια, τυρί, κρέας και τα θάβουν κλαίγοντας και μοιρολογώντας:
Ο Λαζανάς ψυχομαχεί
κι ο Μακαρούνης κλαίει
κι ο Κρόμμυδος σουσουραδεί
επάνω στο τραπέζι.

Στην ΚΟΡΩΝΗ άνδρες και γυναίκες μεταμφιέζονται και μοιριλογούν το λείψανο του Καρνάβαλου στην εξοχή.

ΣΑΡΑΚΟΣΤΟΚΟΥΛΟΥΡΑ
Κουλούρα με προζύμη, που ζύμωσαν τα μακαρόνια της Αποκριάς. Την ψήνουν στη γωνιά κάτω στο πάτωμα. Το πρωΐ της Καθαράς Δευτέρας την κυλούν. Αν πάει δεξιά θα πάει καλά το σπίτι, αν πάει αριστερά θα είναι δύσκολη χρονιά.

                ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

ΟΙ ΚΟΥΔΟΥΝΑΤΟΙ


Ένα αποκριάτικο έθιμο του Φιλοτίου  και της Απειράνθου στη Νάξο είναι οι <Κουδουνάτοι>,ζωντανό ακόμα και στις μέρες μας.Αντρες φοράνε την κάπα του βοσκού (αμπαδέλι)κρύβουν το πρόσωπο τους (μουρώνονται) και ζώνονται τα κουδούνια των από τα κατσίκια τους (ζα).Την Τυρινή Κυριακή ξεχύνονται στο χωριό.Τρέχουν και λικνίζουν/σείουν το κορμί τους με σκοπό να χτυπηθούν τα κουδούνια και να αντηχήσουν απ’άκρη σε άκρη του χωριού.Αυτό το έθιμο έχει σχέση με τους πειρατές.Γυρνούν μέσα στο χωριό φορώντας ην κάπα και τα κουδούνια ,χτυπούν τους ανθρώπους με ένα ξύλο μακρύ ανάλογοτου διονυσιακού φαλλού (συμβολική πράξη της αναγεννητικής-γονιμικής δύναμης που μεταδίδεται από την φύση στον άνθρωπο) και προκαλουν φασαρία με τις κραυγές και τα κουδούνια.

Πόσο «ελληνικό» είναι

το χριστουγεννιάτικο δέντρο ;

          Πότε, πώς και γιατί χρησιμοποιήθηκε το χριστουγεννιάτικο δέντρο σαν σύμβολο;     

    Σύμφωνα με μερικούς ερευνητές, οι χριστουγεννιάτικες γενικά δοξασίες και παραδόσεις, αποτελούν ένα μίγμα από κατάλοιπα της λατρείας του Σατούρνο (μιας θεότητας που ταυτίζεται με τον Κρόνο) κι άλλων δοξασιών που αναμίχθηκαν με τις χριστιανικές, για να ξεχαστεί στο πέρασμα των αιώνων η αρχική τους προέλευση.

      Τον 4ο αιώνα μ.Χ. η 25η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως η μέρα της Γέννησης του Χριστού και ταυτόχρονα σαν η πρώτη μέρα του χρόνου.  Ωστόσο υπάρχουν μαρτυρίες ότι τα Χριστούγεννα γιορτάζονταν στη Ρώμη στις 25 Δεκεμβρίου από το 336. Κι η ίδια αυτή μέρα ήταν κι η Πρωτοχρονιά.

     Το δέντρο, σαν χριστουγεννιάτικο σύμβολο, χρησιμοποιήθηκε μετά τον 8ο αιώνα. Εκείνος που καθιέρωσε το έλατο σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο ήταν, σύμφωνα με την παράδοση, ο ΄Αγιος Βονιφάτιος, που για να σβήσει την ιερότητα που απέδιδαν οι ειδωλολάτρες στη δρυ, έβαλε στη θέση του το έλατο, σαν σύμβολο χριστιανικό και ειδικότερα σαν σύμβολο των Χριστουγέννων.

         Φυσικά, στο πέρασμα των αιώνων, το νόημα του χριστουγεννιάτικου δέντρου πήρε αναρίθμητες μορφές. Κι αρχικά, για να συμβολίσει την ευτυχία που κρύβει για τον άνθρωπο η γέννηση του Χριστού, άρχισε να γεμίζει το δέντρο-σύμβολο με διάφορα χρήσιμα είδη, κυρίως φαγώσιμα κι αργότερα ρούχα κι άλλα είδη καθημερινής χρήσης, συμβολίζοντας έτσι πρακτικά την προσφορά των Θείων Δώρων, για να εξελιχτεί προοδευτικά σ' ένα απαραίτητο διακοσμητικό είδος της μέρας αυτής, που αργότερα πήρε και τη θέση της "Δωροθήκης"- του χώρου δηλαδή που σ'αυτόν τοποθετούσαν οι συγγενείς και φίλοι τα δώρα τους ο ένας για τον άλλο.

 

         Για την Αγγλία ο Τσαρλς Ντίκενς, ο συγγραφέας εκείνης της εποχής, φρόντισε να ξαναπάρουν τα Χριστούγεννα την παλιά χαρούμενη γιορταστική μορφή τους, όσο κανένας άλλος. Κι αν σήμερα σ'ολόκληρο τον κόσμο το χριστουγεννιάτικο δέντρο θυμίζει αυτή τη μέρα, αυτό σίγουρα οφείλεται στον Ντίκενς, που σε διάφορα έργα του και πιο πολύ ακόμα στις χριστουγεννιάτικες ιστορίες του, και το πασίγνωστο Κρίστμας Κάρολ, το προβάλλει σαν βασικό χριστουγεννιάτικο σύμβολο.

 

         Στην πατρίδα μας, το χριστουγεννιάτικο δέντρο το έφεραν για πρώτη φορά στην Αθήνα οι Βαυαροί.

 

(το άρθρο αυτό είναι αναδημοσίευση από την ηλεκτρονική βιβλιοθήκη του Ελληνοαερικανικού Εκπαιδευτικού ιδρύματος)

 

Ηθη και έθιμα των Χριστουγέννων στην Ελλάδα       

 

      Το χριστόψωμο … Από τις προετοιμασίες της παραμονής των Χριστουγέννων πιο χαρακτηριστική είναι εκείνη που αναφέρεται στο ζύμωμα του χριστόψωμου. H συνήθεια αυτή είναι πολύ ριζωμένη στους αγρότες και τους τσοπάνηδες.

Απλές και ταπεινές νοικοκυρές κάνουν τη ζύμη με ιδιαίτερη ευλάβεια. Θεωρείται το έργο αυτό θείο. Eίναι έθιμο καθαρά Χριστιανικό. Κατά τόπους φτιάχνεται σε διάφορες μορφές το Χριστόψωμο κι έχει διαφορετικές ονομασίες όπως:

"ψωμί του Χριστού", "Σταυροί", "βλάχες" κ.ά."

 

     Το τάισμα της βρύσης … Στην Κεντρική Ελλάδα τα μεσάνυχτα της παραμονής των Χριστουγέννων γίνεται το "τάισμα" της βρύσης. Πηγαίνουν τα μεσάνυχτα ή προς τα χαράματα οι κοπέλες στην πιο κοντινή βρύση και παίρνουν το αμίλητο νερό, αφού αφήσουν προηγουμένως εκεί βούτυρο, τυρί, ή ψημένο σιτάρι ή κλαδί ελιάς".

 

 

     Τα δαιμονικά ...Στα Γρεβενά ανάβουν μεγάλο κούτσουρο, στη γωνιά από την παραμονή των Χριστουγέννων και η φωτιά καίει συνέχεια μέχρι τα Φώτα για να προστατεύει την οικογένεια από τα δαιμονικά

 

     Συνηθισμένο έθιμο σε όλη την Ελλάδα είναι η χοιροφαγία, καθώς και η ετοιμασία ειδικών γλυκισμάτων για τις ημέρες αυτές, όπως είναι τα μελομακάρονα, οι κουραμπιέδες η ο μπακλαβάς.

...

      Την παραμονή των Χριστουγέννων οι δρόμοι πλημμυρίζουν από τις φωνές των παιδιών που ψάλλουν τα κάλαντα. Οι «νοικοκυραίοι» τους ανταμείβουν τώρα πια με χρήματα, ενώ παλιότερα με καρύδια και γλυκίσματα του σπιτιού.

...

     Σε κάποια νησιά, συνηθίζεται αντί για το χριστουγεννιάτικο δέντρο να στολίζουν ένα καράβι, θέλοντας να τονίσουν τη μεγάλη σημασία που έχει για τη χώρα μας η θάλασσα.

...

     Βέβαια, πρέπει να αναφέρουμε– χωρίς να ανήκει στα έθιμα-την εκκλησιαστική ακολουθία των Χριστουγέννων που ψάλλεται στις εκκλησίες κατά το ξημέρωμα και είναι γεμάτη από λαμπρούς ύμνους των μεγάλων υμνογράφων της εκκλησίας.

Κ.Αναγνωστόπουλος - Κ.Κουτσούμπας  Α΄ Γυμνασίου

 

Ο Αγιος Βασίλης της Καισάρειας

     Η ιστορία του Αγίου Βασιλείου (Μ. Βασιλείου) , επισκόπου Καισαρείας, ο οποίος ίδρυσε στην περιοχή του νοσοκομεία, γηροκομεία, ορφανοτροφεία και κατέβαλλε κάθε προσπάθεια για την ανακούφιση των «φτωχών και αδυνάτων», είναι, γενικά, γνωστή.

     Πώς, όμως, συνδέεται το όνομά του με την πρωτοχρονιάτικη βασιλόπιτα;

      Η παράδοση λέει πως ήθέλε να επιστρέψει στους ανθρώπους της επαρχίας του, τα πολύτιμα κοσμήματα που του είχαν παραδώσει. (Επρόκειτο να δοθούν στον ρωμαίο αξιωματούχο που απειλούσε με καταστροφή την περιοχή). Παρήγγειλε λοιπόν να τα τοποθετήσουν μέσα σε τεράστιες πίτες –εφόσον δεν χρειάζονταν πια-και τα κομμάτια τους να μοιραστούν στους κατοίκους

 

Αχ Μπράβο Νίτσα ωραιότατο θέμα τρελαίνομαι για χριστούγεννα 

[Ο Μικρούλης Αϊ-Βασίλης ... - παραμύθι]

Ο Μικρούλης Αϊ-Βασίλης ... - παραμύθι

Πολύ πολύ μακριά στο βορρά, εκεί όπου τα πρώτα χιόνια πέφτουν, όταν εμείς εδώ έχουμε ακόμη καλοκαίρι, βρίσκεται καλά κρυμμένο το χωριό των Αϊ-Βασίληδων. Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε εκεί ένας μικρούλης Αϊ-Βασίλης που δεν έβλεπε την ώρα να έρθουν τα Χριστούγεννα.

Ήταν πάντα ο πρώτος που έπαιρνε το χριστουγεννιάτικο δέντρο του από το μεγάλο δάσος. Και ήταν πάντα ο πρώτος που γυάλιζε το έλκηθρό του, λούστραρε τις μπότες του και αέριζε το παλτό του.

Όταν οι άλλοι Αϊ-Βασίληδες δεν είχαν αποφασίσει ακόμη τι δώρα θα πήγαιναν στα παιδιά, ο μικρούλης Αϊ-Βασίλης είχε ήδη ετοιμάσει και τυλίξει τα δώρα.

Περισσότερο του άρεσε να δωρίζει πράγματα που είχε φτιάξει με τα ίδια του τα χέρια. Ήξερε να φτιάχνει όλα τα παιχνίδια: πολύχρωμα αυτοκινητάκια και σκυλάκια με βούλες, ξύλινα αλογάκια, κουκλόσπιτα.

Κι έψηνε υπέροχα γλυκά. Ήξερε να φτιάχνει κουλουράκια με κανέλα σε σχήμα αστεριών, μελόπιτες, χρωματιστά μπαστουνάκια& Και τα μελομακάρονά του ήταν τα καλύτερα του κόσμου. Όταν τελείωνε το τύλιγμα των δώρων και το ψήσιμο των γλυκών, περίμενε με περισσότερη λαχτάρα το ταξίδι στα παιδιά από οποιονδήποτε άλλο Αϊ-Βασίλη. Και κάθε χρόνο τα ίδια.

«Όχι, δεν μπορείς να έρθεις μαζί μας» είπε ο αρχηγός Αϊ-Βασίλης, που αποφάσιζε για τα πάντα στο χωριό των Αϊ-Βασίληδων. «Είσαι πολύ μικρός». «Τα παιδιά θα σκάσουν στα γέλια» φώναξε ένας αγενέστατος νεαρός Αϊ-Βασίλης. «Ιδιαίτερα όταν τον δούνε» είπε, γελώντας ένας άλλος. «Πάνω στο μικροσκοπικό του έλκηθρο» φώναξε ένας τρίτος. Ήταν πολύ άσχημο αυτό που έκαναν, και λίγο έλειψε ο αρχηγός να τους αφήσει κι αυτούς στο σπίτι.

Όμως φέτος είχαν να δώσουν τόσο πολλά δώρα, που δεν μπορούσε να αφήσει πίσω κανέναν από τους νεαρούς Αϊ-Βασίληδες. Γι' αυτό τους κοίταξε μονάχα πολύ αυστηρά και είπε: «Να φέρεστε καλύτερα!». Και στο μικρούλη Αϊ-Βασίλη είπε:«Του χρόνου ίσως». Αλλά ο μικρούλης Αϊ-Βασίλης δεν μπορούσε να το πιστέψει τόσο εύκολα πια.

Όταν έφυγαν οι υπόλοιποι Αϊ-Βασίληδες, ο μικρούλης Αϊ-Βασίλης δεν ήθελε ούτε να βλέπει ούτε να ακούει τίποτα. Έκλεισε τα παντζούρια κι έκατσε ολομόναχος στο δωμάτιό του. Δεν τον πείραζε που ήταν μικρότερος από τους άλλους. Αλλά τον στεναχωρούσε πολύ που δεν μπορούσε να πάει μαζί τους στο ταξίδι τους για τα παιδιά.

Μόνο όταν έπεσε η νύχτα, και τα πάντα είχαν πια ησυχάσει και ερημώσει, βγήκε από το σπίτι. Αφού δεν μπορούσε να ταξιδέψει, ήθελε τουλάχιστο να ξεμουδιάσει λιγάκι. Τα αστέρια έλαμπαν, ο μικρούλης Αϊ-Βασίλης όμως δε σήκωνε το βλέμμα να τα κοιτάξει. Κάπου εκεί ψηλά βρίσκονταν τώρα οι άλλοι με τα έλκηθρά τους που τα έσερναν τάρανδοι& Και τότε ξαφνικά ακούστηκαν φωνές από το μεγάλο δάσος. Στο μεγάλο δάσος ζούσαν τα ζώα. Τι να συζητούσαν άραγε τόσο αργά το βράδυ;

Τι καλά που ήταν τόσο μικρός! Έτσι μπορούσε να πλησιάσει στα κλεφτά χωρίς να τον δουν τα ζώα. Ήταν όλα τους εκεί: ο σκίουρος και ο λαγός,

η αρκούδα, το ζαρκάδι, τα ποντίκια & κι ήταν όλα τους πολύ κακόκεφα. «Είναι τρομερό» μούγκρισε η αρκούδα. «Οι Αϊ-Βασίληδες επισκέπτονται τους ανθρώπους, αλλά όχι τα ζώα». «Αν και δε θα χρειαζόταν να πάνε και πολύ μακριά» παραπονέθηκε ο λαγός. «Έτσι γινόταν πάντα» είπε η γριά κουκουβάγια. «Φοβάμαι ότι αυτό δε θα αλλάξει ποτέ».

Κι όμως άλλαξε! Γιατί, αμέσως μόλις το άκουσε ο μικρούλης Αϊ-Βασίλης, έφυγε από εκεί πολύ πολύ αθόρυβα, πατώντας στα νύχια των ποδιών του, κι έτρεξε στο σπίτι. Έριξε μια γρήγορη ματιά στον καθρέφτη, στοίβαξε τα δώρα στο έλκηθρο, και αμέσως ξαναπήρε το δρόμο της επιστροφής. Μόνο που δεν του είχαν μείνει καθόλου τάρανδοι, αφού όλοι είχαν φύγει. Αλλά και μόνος του μπορούσε να σύρει το έλκηθρο μέχρι το μεγάλο δάσος.

Εκείνο το βράδυ τα ζώα έστησαν τέτοια γιορτή, που όμοιά της δεν είχε ξαναδεί το μεγάλο δάσος. Ο μικρούλης Αϊ-Βασίλης έδωσε σε όλα τα ζώα από ένα δώρο, περισσότερο από όλα, όμως, χάρηκε η κατσούφα αρκούδα ποτέ στη ζωή της δεν είχε πάρει δώρο. Και πιο περήφανη από όλα ήταν η κουκουβάγια πήρε ένα ολοκαίνουριο πουλόβερ και ήταν σίγουρα το πιο κομψό πουλί του δάσους.

Αμέσως μόλις επέστρεψαν οι υπόλοιποι Αϊ-Βασίληδες, ο μικρούλης Αϊ-Βασίλης παρουσιάστηκε μπροστά στον αρχηγό και του διηγήθηκε τι είχε γίνει στο μεγάλο δάσος. Ο αρχηγός έμεινε έκπληκτος και τον ανακήρυξε Αϊ-Βασίλη των ζώων.

«Μπράβο!» φώναξαν οι άλλοι Αϊ-Βασίληδες και τον ζητωκραύγασαν. Τρεις φορές μάλιστα! Από τότε ο μικρούλης Αϊ-Βασίλης είναι το ίδιο σημαντικός με τους μεγάλους.

Πηγή: Ο Μικρούλης Άη Βασίλης, Anu Stohner Henrike Wilson, Μετάφραση: Βούλα Αυγουστίνου (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ)

[Χριστουγεννιάτικη ιστορία: ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ Του Πάολο Κοέλιο.]

Χριστουγεννιάτικη ιστορία: ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ 
Του Πάολο Κοέλιο.

Στο βάθος, η ζωή είναι η τέχνη να βλέπεις πέρα από τα φαινόμενα. Το έργο τέχνης της ζωής μας καλύπτεται συχνά από φόβους, ενοχές, επιφυλάξεις.

 

Χρόνια πριν ζούσε στη Βορειοανατολική Βραζιλία ένα πολύ φτωχό ζευγά¬ρι, που είχε μονάχα μία κότα. Με πολλές στερήσεις, συντηρούνταν από τα αβγά της. Κάποτε λοιπόν, την παραμονή των Χριστουγέννων, το ζώο πέθα¬νε. Ο άντρας, που είχε μονάχο μερικά σεντάβος, αλλά δεν αρκούσαν για να αγοράσει τρόφιμα για το δείπνο της βραδιάς, πήγε να ζητήσει τη βοήθεια του εφημέριου του χωριού. Αντί να τον βοηθήσει, ο εφημέριος του είπε μο¬νάχα: «Όταν ο θεός κλείνει μια πόρτα, ανοίγει ένα παράθυρο. Αφού τα χρή¬ματα σου δεν φτάνουν σχεδόν για τίποτα, γύρνα στο παζάρι και αγόρασε το πρώτο πράγμα που θα σου προσφέρουν. Εγώ ευλογώ αυτήν την αγορά και, καθώς την ημέρα των Χριστουγέννων συμβαίνουν θαύματα, κάτι θα σου αλλάξει τη ζωή για πάντα». Παρόλο που δεν ήταν σίγουρος ότι αυτή ή¬ταν η καλύτερη λύση, ο άντρας γύρισε στο παζάρι. Ένας έμπορος τον είδε να τριγυρίζει εδώ κι εκεί και τον ρώτησε τι έψαχνε.
«Δεν ξέρω. Έχω ελάχιστα χρήματα και ο ιερέας μου είπε να αγοράσω τα πρώτο πράγμα που θα μου προσφέρουν". Ο έμπορος ήταν ζάπλουτος, ωστόσο ποτέ δεν άφηνε ευκαιρία για κέρδος να πάει χαμένη. Πήρε αμέσως τα χρήματα, έγραψε κάτι βιαστικά ο' ένα χαρτί και το έδωσε στον άντρα. «Ο πατέρας έχει δίκιο! Καθώς ήσουν πάντα καλός άνθρωπος, σου πουλάω τη θέση μου στον Παράδεισο, σήμερα, αυτή τη γιορτινή μέρα! Να, ορίστε και το συμβόλαιο!" Ο άντρας πήρε το χαρτί και απομακρύνθηκε, ενώ ο έμπορος ήταν γεμάτος περηφάνια που είχε πετύχει άλλη μία καλή εμπορική συναλλαγή. Το ίδιο βράδυ, καθώς ετοιμαζόταν για το δείπνο στο σπίτι του που ήταν  γεμάτο υπηρέτες, αφηγήθηκε το περιστατικό στη γυναίκα του, προσθέτοντας ότι είχε καταφέρει να γίνει πολύ πλούσιος χάρη σ' αυτήν του την ικανότητα να σκέφτεται γρήγορα. «Ντροπή!» είπε η γυναίκα του. «Να κάνεις κάτι τέτοιο τη μέρα της γέννησης του Χριστού! Πήγαινε στο σπίτι του ανθρώπου αυτού και πάρε πίσω το χαρτί, αλλιώς μην ξαναπατήσει το πόδι σου εδώ!»
Τρομαγμένος από την οργή της συζύγου του, ο έμπορος αποφάσισε να υπακούσει. Μετά από μεγάλη α¬ναζήτηση κατάφερε να βρει το σπίτι του ανθρώπου. Μπαίνοντας μέσα, είδε το ζευγάρι καθισμένο σ' έ¬να άδειο τραπέζι με το χαρτί στη μέση. «Ήρθα γιατί έκανα λάθος», είπε. «Πάρε τα χρήματα σου και δώσε μου πίσω αυτό που σου πούλησα». «Δεν κάνατε λάθος», α¬πάντησε ο φτωχός. «Εγώ ακολούθησα τη συμβουλή του ιερέα και ξέρω ό¬τι έχω κάτι ευλογημένο».
«Είναι μονάχα ένα χαρτί, κανείς δεν μπορεί να πουλήσει τη θέση του στον Παράδεισο, Αν θέλεις, θα σου δώσω τα διπλά για να μου το δώσεις πίσω». Ο φτωχός όμως δεν ήθελε να το πουλήσει, γιατί πίστευε στα θαύματα. Σιγά-σιγά ο έμπορος άρχισε να ανεβάζει την προσφορά του, μέχρι που έ¬φτασε τα δέκα χρυσά νομίσματα. «Δε θα μου κάνουν τίποτα», είπε ο φτωχός. «Πρέπει να εξασφαλίσω μια πιο αξιοπρεπή ζωή στη γυναίκα μου και γι' αυτό χρειάζονται εκατό χρυσά νομίσματα. Αυτό το θαύμα περιμένω σήμε¬ρα που είναι παραμονή Χριστουγέννων». Απελπισμένος, γνωρίζοντας ότι, αν αργούσε λίγο ακόμα, κανείς στο σπίτι του δεν θα καθόταν στο τραπέζι ούτε θα πήγαινε στη Λειτουργία της παραμονής των Χριστουγέννων, ο έμπορος πλήρωσε τελικά τα εκατό νομίσματα και πήρε πίσω το χαρτί. Πα το φτωχό ζευγάρι το θαύμα είχε πραγματοποιηθεί. Για τον έμπορο είχε εκ¬πληρωθεί η επιθυμία της γυναίκας του. Εκείνη όμως ήταν γεμάτη αμφιβολίες: Μήπως είχε φερθεί πολύ σκληρά στον σύζυγο της;
Αμέσως μετά τη Λειτουργία πλησίασε τον εφημέριο και του αφηγήθηκε την ιστορία: «Πάτερ, ο άντρας μου συνάντησε έναν άνθρωπο, στον οποίο εσείς είχατε προτείνει να αγοράσει το πρώτο πράγμα που θα του πρόσφεραν. Προσπαθώντας να κερδίσει εύκολα χρήματα, έγραψε σ' ένα χαρτί ότι του πουλού¬σε τη θέση του στον Παράδεισο. Εγώ του είπα ότι δεν είχε δείπνο στο σπίτι μας απόψε αν δεν κατάφερνε να πάρει πίσω αυτό το χαρτί κι εκείνος τελικά αναγκάστηκε να πληρώσει εκατό χρυσό νομίσματα. Μήπως υπερέβαλα; Μήπως μία θέση στον Παράδεισο δεν αξίζει τόσο πολύ;»
 «Κατ' αρχάς, ο σύζυγός σου έχει το περιθώριο να φανεί γενναιόδωρος στη σημαντικότερη μέρα της Χριστιανοσύνης. Επίσης, έγινε όργανο του θεού για να πραγματοποιηθεί ένα θαύμα. Για ν' απαντήσω όμως στην ε¬ρώτηση σου, όταν πούλησε τη θέση του στον ουρανό μονάχα για λίγα σεντάβος, η θέση αυτή δεν άξιζε ούτε καν τόσα. Όταν όμως αποφάσισε να την αγοράσει για εκατό νομί¬σματα μονάχα για να δώσει χαρά στη γυναίκα που αγα¬πάει, μπορώ να σου εγγυηθώ ότι τώρα αξίζει πολύ πε¬ρισσότερα».