Η ψυχολογία των χρωμάτων και ο ρόλος των χρωμάτων στην ζωή μας. (Της Αρετή

Ο ρόλος των χρωμάτων στην ζωή μας.  (Της Αρετής Πιστιόλα).

Υπάρχει ένας χάρτης  χρωμάτων, που    αποτελείται από τρια χρώματα  (σχηματίιζουν   ένα τρίγωνο και στην κάθε κορυφή υπάρχει και ένας κύκλος με 1 χρώμα:  Κόκκινο βερμιγιόν, μπλέ  ρουά, κίτρινο καναρινί).
Αυτά  τα τρία λέγονται βασικά ή πρωτογενή..
 
Με τις  προσμίξεις αυτών, έχουμε τα προϊόντα τους, τα δευτερεύοντα ,ή δευτερεύουσες αποχρώσεις,   όπως πράσινο, κόκκινο καρμίνας,  πορτοκαλί, μωβ,
και  με τις προσμίξεις τριων χρωμάτων απλών η  και  κάποιου απο τα 2 ουδέτερα  χρωματα (άσπρο μαύρο), έχουμε τις  τριτογενείς αποχρώσεις. λίλά  ρόζ  τυρκουάζ κίτρινο ώχρας, καφέ κεραμιδιές αποχρώσεις  βεραμάν κ.ο.κ.

Οι αποχρώσεις που περιέχουν κόκκινο (μπορντώ, καφέ κεραμιδί  κόκκινο αλικο βερμιγιον, πορτοκαλοκόκκινο),  είναι ζεστές αποχρώσεις, και  μας ενεργοποιούν όταν τις εφαρμόσουμε κάπου...

Οι αποχρώσεις του μπλέ και πράσινου ειναι ψυχρές, και μας δίνουν την αίσθηση δροσιάς.  και τις χρησιμοποιούμε στις πισίνες , στα μπάνια στα ρούχα μας το καλοκαίρι, κοκ.

Του μαύρου είναι απορροφητικές αποχρώσεις , απορροφούν ένέργεια, (γιαυτόοι ηλιακοί στις ταράτσες είναι μαύροι, γιαυτό τα μαύρα ρούχα μας ζεσταίνουν.. κλπ)
Και  υπάρχει και  άλλη μια κατηγορία χρωμάτων  που αντανακλούν φως  δεν απορροφούν και λάμπουν είναι  οι ανοιχτόχρωμες με πρώτο το λευκό το αστραυτερό, το κίτρινοι το  καναρινί το  λαμπερό το κίτρινο το βυζαντινό , που δεν  ειναι πορτοκαλί  αλλά  έχει περισσότερο κίτρινο  και μιά κουκκίδα κόκκινο...που όπου κιαν μπεί  φέρνει φως...

Έτσι λοιπόν βάσει αυτού του πίνακα  δουλεύουμε, κι  όταν διακοσμούμε ένα σπίτι ή όταν κάνουμε μελέτη,  για ένα έργο ανάλογα που θα μπεί και τι συναισθήματα   θέλουμε να μας δημιουργήσει.

Πολλοί λένε πως το περιβάλλον με τα χρώματά του διαμορφώνει  τον χαρακτήρα  και τα συναισθήματά μας..
Αλλοι λένε,  πως ανάλογα με τον χαρακτήρα μας εμείς διαμορφώνουμε χρωματικά το περιβάλλον μας,  προσωπικά νομίζω  ότι ειναι αλληλένδετα ...αυτά τα δυό.. 

Σίγουρο είναι οτι τα χρώματα που  φοράμε και  προτιμάμε , και ντυνόμαστε και κυκλοφορούμε ανάμεσά τους,  διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας  και την ανάλογη ψυχολογική μας κατάσταση  με την επίδρασή τους...

Γιαυτό θέλει πολύ σκέψη και προσοχή να  τοποθετούμε στα δωμάτιά μας τον κατάλληλο χρωματισμό, τον ανάλογο φωτισμό, και να ντυνόμαστε με τα κατάλληλα ρούχα, ιδίως  όταν έχουμε μικρά παιδιά, πού έχουν πολύ ευαίσθητο και εύπλαστο χαρακτήρα, μιας και  σ αυτήν την ηλικία διαμορφώνεται  σαν το ζυμάρι που το πλάθουμε...

Τώρα όσον αφορά την ανωριμότητά  του χαρακτήρα μας  Μαρία Ζ.  Θα ήθελα να μου κάνεις ένα σκίτσο ενός  ανθρώπου το πιό απλό,  με χέρια  και με πόδια να σου πω.... Από μια καρικατούρα αρκεί να καταλάβει κανείς το στάδιο της  ωριμότητας του...Από εκεί φαίνεται αμέσως.....


       

 Μπλε
Το μπλε είναι το χρώμα της ενόρασης και των ανώτερων νοητικών λειτουργιών. Συμβολίζει την αληθινή αφοσίωση. Την ειλικρίνεια και την ηρεμία.
Όποιος προτιμά το μπλε είναι ευαίσθητος και πληγώνεται εύκολα. Δεν πανικοβάλλεται και έχει πλήρη έλεγχο της ζωής του, από την οποία είναι ικανοποιημένος. Επιθυμεί μια απλή ζωή, ελεύθερη από φοβίες και είναι έτοιμος να κάνει θυσίες για την επίτευξη του σκοπού αυτού. Έχει ανάγκη από σταθερές σχέσεις, χωρίς συγκρούσεις. Όσο πιο πίσω στη σειρά προτίμησης βρίσκεται το μπλε, τόσο πιο ανικανοποίητος είναι κανείς από τη ζωή του και τόσο περισσότερο αισθάνεται ότι θέλει να απαλλαγεί από τους περιορισμούς που τον δεσμεύουν. Παρ' όλα αυτά, συνήθως υποφέρει σιωπηλά και δεν επαναστατεί. Όσοι προτιμούν το σκούρο μπλε είναι εσωστρεφείς, ήρεμοι και ευφυείς.
 
-----------------------------------------
Εδώ είμαι εγώ, στην γκάμα του  απέραντου γαλάζιου.....ηρεμίας το ανάγνωστα,  μέχρι πρινλίγο το χαίρι μου ηταν τόσο ήρεμο και εκανε μια γραμμή με  μολύβι ή πινέλο 1 χιλιόμετρο !!!! Σας λέει τίποτα αυτό; 

Μαύρο – Άσπρο
Το μαύρο στην πρώτη θέση των προτιμήσεων αντιπροσωπεύει την παραίτηση, την πλήρη εγκατάλειψη, το φόβο και την καταστροφή : “μαύρη απελπισία”.

Ε όχι βρε παιδια και μαύρη απελπισία...Είπαμε αλλά όχι κι έτσι  ! Λατρεύω το μαύρο! Μήπως είμαι απελπισμένη, φοβική ή καταστροφική? Μήπως έχω παραιτηθεί από οτιδήποτε και δεν το ξέρω? Γιατρέ μου να το κοιτάξω?

Εγώ βρε παιδιά ανέκαθεν λάτρευα το μαύρο χρώμα  υπήρχε ανέκαθεν από τα ρούχα μου μέχρι τα καλύματα των βιβλίων μου, τα σεντόνια μου, μέχρι και το δωμάτιό μου είχα βάψει μαύρο κάποτε, 2 τοίχους μαύρους , 2 μπορντώ  , (Βάγγο μη το επιχειρήσεις πρέπει να ξτστεί όλος ο τοίχος για να βγει μετά)
Παρόλα αυτά απελπισμένη δεν υπήρξα ποτέ, το αντίθετο μάλιστα είμαι υπεραισιόδοξο και πολύ χαρούμενο άτομο.
Δεν ξέρω πως σας ακούγεται αυτό αλλά για μένα μια χαρά χρωματάκι είναι. Κι έχω και μια απορία για όσους γνωρίζουν: Αφού είναι τόσο καταθλιπτικό και τόσο χάλια χρώμα γιατί είναι το χρώμα που όλοι επιλέγουν για τις πιο χαρούμενες στιγμές; Γάμους, γιορτές, εππετείους, μπαράκια, πρωτοχρονιά, 9 στα 10 ρουχαλάκια μαύρα είναι.

Συμφωνώ Φάιη έτσι το βλέπω κι εγώ

εγω λατρευω το μωβ κι μετα το μαυρο