Γλυκά

Η γεύση της αμαρτίας σε όλες τις γλώσσες και κουλτούρες τού κόσμου. Να είναι τυχαίο; Η αίσθηση του γλυκού είναι η μόνη που έχουμε όταν είμαστε ακόμη βρέφη, τότε που -σύμφωνα με την ψυχανάλυση- η "στοματικότητα" είναι το κύριο όχημα τής σεξουαλικότητάς μας. Το μητρικό γάλα μας φαίνεται απλώς γλυκό. Οι θηλές της γλώσσας που αισθάνονται τις υπόλοιπες βασικές γεύσεις (πικρό, αλμυρό και ξινό) αναπτύσσονται αργότερα. Ετσι οι καλές μας (και οι καλοί μας) είναι "γλυκές", "sweeties", "honeys", "suess", "douchet" κλπ. "Νόστιμη" είναι κάποια που βρίσκουμε μάλλον απλώς συμπαθητική. Άλλωστε οι περισσότερες από τις παθολογικές βουλιμίες αφορούν τα γλυκά... Να έχουν δίκιο όσοι μιλούν για παλινδρόμηση;

H... γλυκύτητα των γλυκών μας δηλώνει πολλά για τα ήθη ενός πολιτισμού. Δοκιμάσατε ποτέ κάτι από τη "ζαχαροπλαστική" της Βικτωριανής εποχής; (Τότε που σκέπαζαν από "ευπρέπεια" τα πόδια των τραπεζιών). Κι αν τα συγκρίνουμε με τα σιροπιαστά της Ανατολής -τής Ανατολής των χαρεμιών και τού άργιλέ- βγάζουμε λέτε κάποια ενδιαφέρουσα υπόθεση εργασίας; Μήπως αυτή η ιδιαίτερη στην Κινέζικη κουζίνα ανάμιξη του γλυκού και του υπόξινου να έχει να κάνει με την Κομφουκιανή αίσθηση του μέτρου και της ισορροπίας;

Σοκολατένια βιεννέζικα, αραβο-οθωμανικά σερμπέτια, λουκούμια και σιροπιαστά, σαξονικές τάρτες, ιταλικά παγωτά και άλλα ών ουκ έστιν αριθμός υπόσχονται ποικιλία στην απόλαυση σε όσους ξέρουν να κάνουν τη ζωή τους όμορφη. Σε όσους δεν ξέρουν ας θυμίσουμε απλώς ότι οι απολαύσεις τής γεύσης δεν υποκαθιστούν -δυστυχώς- τίποτα...

Αν θέλετε να σχολιάσετε αυτή τη δημοσίευση, πρέπει να εγγραφείτε πρώτα.
Μόνο οι εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να γράψουν ένα σχόλιο.
Παρακαλώ συνδεθείτε ή εγγραφείτε.