Μπύρα - μια μακροχρόνια ιστορία.

Η μπύρα παράγεται με μια τόσο σύνθετη διαδικασία που μοιάζει εκπληκτικό πώς κάποιος την σκέφτηκε. Εντούτοις, κάποιος την σκέφτηκε και μάλιστα πολύ καιρό πριν.

Η μπύρα είναι ένα από τα παλαιότερα προϊόντα του πολιτισμού. Οι ιστορικοί θεωρούν ότι οι αρχαίοι Μεσοποτάμιοι και οι Σουμέριοι παρασκεύαζαν μπύρα από το 10.000 π.Χ. Μια πέτρινη πλάκα που βρέθηκε το 1981 περιγράφει ένα είδος μπύρας που έφτιαχναν οι Βαβυλώνιοι από το 6000 π.Χ. Οι αρχαίοι Κινέζοι επίσης παρασκεύαζαν μπύρα, όπως και οι προ του Κολόμβου πολιτισμοί στην Αμερική, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν το καλαμπόκι αντί του κριθαριού. Ομοίως, οι αρχαίοι Βρετανοί παρασκεύαζαν μια μπύρα από ζυμωμένο σιτάρι πριν από την εισαγωγή του κριθαριού από τους Ρωμαίους.

Η κύρια πρώτη ύλη στην παρασκευή της μπύρας είναι το κριθάρι και είναι γνωστό ότι αυτός ο σπόρος υπήρχε από το 3000 π.Χ.. Καθώς το κριθάρι αναπτύσσεται καλύτερα από τα σταφύλια στα πιο δροσερά κλίματα, οι βόρειες χώρες της Γερμανίας και της Αγγλίας παρήγαγαν μπύρα αντί για κρασί και οι περιοχές αυτές έγιναν διάσημες για τις μπύρες τους. Πράγματι, η παραγωγή μπύρας αντιμετωπίστηκε πολύ σοβαρά, δεδομένου ότι ήταν στον Νέο Κόσμο, όπου η μπύρα ήταν σημαντικό συστατικό της διατροφής των προσκυνητών.

Χρήση της μπύρας ως πηγής διατροφής

Μέχρι το 1400 τα κύρια συστατικά του ζύθου αποτελούνταν από ζυμωμένο κριθάρι, νερό και ζύμη. Το δενδρολίβανο και το θυμάρι προστέθηκαν για να μη χαλάει η μπύρα, καθώς και για να αποκτήσει γεύση και άρωμα. Ο ζύθος ήταν θολός και γεμάτος με πρωτεΐνες και υδατάνθρακες, καθιστώντας τον καλή πηγή διατροφής τόσο για τους αγρότες όσο και για τους ευγενείς.

Θεωρείται ότι τον δέκατο πέμπτο αιώνα ανακαλύφθηκε ένας νέος τύπος ζύθου. Έμποροι από τη Φλαμανδία και την Ολλανδία εισήγαγαν τους λυκίσκους στην παρασκευή και αυτό πρόσθεσε μια «νότα» πικρής γεύσης. Η ποικιλία με τον λυκίσκο ονομάστηκε «μπύρα» και η ποικιλία χωρίς λυκίσκο «ζύθος». Η εκδοχή με τον λυκίσκο αποδείχθηκε τόσο δημοφιλής, που μέχρι τον δέκατο όγδοο αιώνα όλες οι μπύρες ήταν με λυκίσκο.

Στον Μεσαίωνα, Ευρωπαίοι μοναχοί ήταν οι φύλακες τόσο της λογοτεχνίας και της επιστήμης όσο και της τέχνης της παρασκευής μπύρας ∙ βελτίωσαν τη διαδικασία ώστε να αγγίζει την τελειότητα και έκαναν θεσμό τη χρήση των λυκίσκων και ως αρωματική ουσία και ως συντηρητικό. Ωστόσο, η σημαντική ανάπτυξη έγινε όταν εμφανίστηκε ο Louis Pasteur. Μέχρι τότε, οι ζυθοποιοί έπρεπε να περιμένουν την άγρια, αερομεταφερόμενη ζύμη για τη ζύμωση. Με το να καθορίσει ότι η ζύμη είναι ένας ζωντανός μικροοργανισμός, ο Pasteur άνοιξε τις πύλες για τον ακριβή έλεγχο της μετατροπής της ζάχαρης σε αλκοόλ.

Η μπύρα σήμερα

Σήμερα γίνονται πολλοί εξευγενισμοί ανάλογα με τον τύπο της μπύρας που παρασκευάζεται, αλλά ουσιαστικά μόνο δύο τύποι ζυμών χρησιμοποιούνται, το Saccharomyces cervisiae και το συγγενές του, S.Carlsbergensis. Το S.cerevisiae περιγράφεται ως «ζύμη επιφάνειας», επειδή επιπλέει στην επιφάνεια του μούστου. Χρησιμοποιείται στην παρασκευή των πιο σκούρων μπυρών, όπως η αγγλική «πικρή», ενώ οι ηπειρωτικές μπύρες τύπου «ξανθιάς» γίνονται με S.carlsbergensis, το οποίο είναι μια ζύμη «του πυθμένα».

Μια τεράστια ποικιλία μπυρών είναι διαθέσιμη σήμερα στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στο Βέλγιο, την Ολλανδία και την Γερμανία. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η μπύρα Lambic ζυμώνεται με άγρια μαγιά και αρωματίζεται μερικές φορές με κεράσια ή σμέουρα, ενώ η μοντέρνα «άσπρη μπύρα» παρασκευάζεται από σιτάρι και αρωματίζεται με κορίανδρο και φλούδα πορτοκαλιού!

Μπύρα για όλες τις εποχές!

Η ιστορία της μπύρας είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Από την παροχή θρεπτικών συστατικών σε υγρή μορφή σε μοναχούς που νηστεύουν μέχρι την ικανοποίηση της δίψας των ανθρακωρύχων στην Καλιφόρνια, διάφοροι τύποι μπύρας υπάρχουν για πολλά, πολλά χρόνια.

^{Το παρόν άρθρο, που αποτελεί μετάφραση και προσαρμογή στα ελληνικά δεδομένα άρθρου που δημοσιεύτηκε στο “FOODTODAY” το 2002, είναι προσφορά για το ελληνικό κοινό από το Ίδρυμα ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ. Το “FOODTODAY” εκδίδεται από το EUFIC (European Food Information Council), με σκοπό να παρέχει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στους εκπαιδευτικούς φορείς, στους επαγγελματίες της υγείας και στους διαμορφωτές της κοινής γνώμης επιστημονικές πληροφορίες σχετικά με θέματα υγείας, διατροφής, ασφάλειας τροφίμων και νέες μεθόδους παραγωγής, επιτρέποντάς τους να τις επικοινωνούν στο ευρύ κοινό.}

Αν θέλετε να σχολιάσετε αυτή τη δημοσίευση, πρέπει να εγγραφείτε πρώτα.
Μόνο οι εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να γράψουν ένα σχόλιο.
Παρακαλώ συνδεθείτε ή εγγραφείτε.