GreekMasa - Συνταγές μαγειρικής - Forum

ΚΑΠΟΤΕ...

Kάποτε ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές, σήμερα έχει δύο.

Κάποτε δουλεύαμε οκτώ ώρες, σήμερα έχουμε χάσει το μέτρημα.

Κάποτε είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας. Τώρα τα λέμε μέσω MSN και Skype.

Κάποτε είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να ακούσουμε το κελάϊδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος. Σήμερα τα βλέπουμε στην τηλεόραση.

Κάποτε παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες. Σήμερα παίζουμε ποδόσφαιρο στο Playstation.

Κάποτε ζητάγαμε συγγνώμη από κοντά. Σήμερα το λέμε και με SMS.

Κάποτε κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι. Σήμερα κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε τζιπ... 3000 κυβικών.

Κάποτε αγοράζαμε ένα παντελόνι και το είχαμε για δύο χρόνια. Τώρα το έχουμε δύο μήνες και μετά παίρνουμε άλλο.

Κάποτε ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και ήμασταν ευτυχισμένοι. Σήμερα ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα...

Κάποτε λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό. Σήμερα μας το λέει ο navigator.

Κάποτε πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά. Σήμερα πίνουμε εμφιαλωμένο και...αρρωσταίνουμε.

Κάποτε είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας. Σήμερα κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός.

Κάποτε ξυπνάγαμε πρωί πρωί την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία. Σήμερα δεν πάμε γιατί είναι...μπανάλ. Και γιατί οι παπάδες γίνανε μεσίτες και επιχειρηματίες.

Κάποτε είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε. Σήμερα έχουμε 100 κανάλια και δεν μας αρέσει κανένα πρόγραμμα.

Κάποτε μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι. Σήμερα έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι ποτέ....

Κάποτε η σκληρή δουλειά ήταν ιδανικό. Σήμερα είναι μαλακία.

Κάποτε τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη από τον Σεφέρη. Σήμερα παίρνουν από τον Καρβέλα.

Κάποτε μας μάγευε η φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη, σήμερα μας ξεκουφαίνει ο...Μακρόπουλος.

Κάποτε οι τραγουδίστριες τραγουδούσαν με τη φωνή. Σήμερα τραγουδούν με κάτι άλλο.

Κάποτε ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική ανακάλυψη. Σήμερα ντοκουμέντο είναι ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει δύο οπαδούς ομάδων να ανοίγουν ο ένας το κεφάλι του άλλου.

Κάποτε βλέπαμε στην τηλεόραση κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, τον Σεραφίνο, τον Τιραμόλα. Σήμερα βλέπουμε τους Power Rangers και τους Monsters με όπλα και χειροβομβίδες να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν...τους κακούς.

Κάποτε μας αρκούσε μια βόλτα με την κοπέλα μας σε ένα ταπεινό δρομάκι της γειτονιάς. Χέρι-χέρι, να κοιτάμε τον ουρανό, να σιγοψυθιρίζουμε ένα ρομαντικό τραγουδάκι και να ταξιδεύουμε νοητά. Σήμερα πάμε διακοπές στο Ντουμπάι, στο Μαρόκο και στο Μεξικό. Και ονειρευόμαστε ταξίδια στο Θιβέτ.

Κάποτε είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος». Σήμερα λέμε «Αυτός φταίει»...

Κάποτε νοιαζόμασταν για το γείτονα, σήμερα τσατιζόμαστε αν αγοράσει καλύτερη τηλεόραση από εμάς.

Κάποτε ζούσαμε με το μισθό μας. Σήμερα ζούμε με τους μισθούς που ΘΑ πάρουμε.

Κάποτε δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη, μα ήμασταν τόσο, μα τόσο ευτυχισμένοι! Σήμερα έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας.

Κάποτε περνάγαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονιάς, με κρασάκι, τραγούδι και κουτσομπολιό. Σήμερα...μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια του Κολωνακίου.

Κάποτε ιδανικό ήταν να γίνεις αναγνωρισμένος. Σήμερα ιδανικό είναι να γίνεις απλά αναγνωρίσιμος.

Κάποτε μας δάνειζε λεφτά ο αδελφός μας. Σήμερα μας δανείζουν οι τράπεζες.

Κάποτε κοιτούσαμε στα μάτια τους ανθρώπους. Τώρα τους κοιτάμε στην τσέπη.

Κάποτε δουλεύαμε για να ζήσουμε. Σήμερα ζούμε για να δουλεύουμε.

Κάποτε είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας. Σήμερα δεν έχουμε χρόνο για κανένα....

Αυτό το «Κάποτε», το έλεγαν Ζωή....

Ζωή...Zωούλα....μ' ακούς; Μου λείπεις....


 :( ??? ???

PASTAFLORA μ΄έστειλες αδιάβαστη κανονικά ??? ??? ???

Πόσο μέσα στις σκέψεις μου μπορεί να είσαι...........Συμφωνώ μαζί σου ΑΠΟΛΥΤΑ..............

Θλιβερό αλλά άκρως αληθινό... <_<
Έτσι έχουμε γίνει και κανείς δε θέλει να το αλλάξει..

Πολυ καλο *THUMBS%%__%%UP*

αυτο εινιαι η σκληρη πραγματικοτητα δυστηχως,αλλα ποιος ειναι σε θεση να παραδεχτει το λαθος τους-κανενας-!!!!!! @=

Όπως και πολλά άλλα στραβά που συμβαίνουν γύρω μας, έχουμε μάθει να τ΄ αναγνωρίζουμε χωρίς να έχουμε το κουράγιο να τ΄ αλλάξουμε. ΚΡΙΜΑ

Αυτό το «Κάποτε», το έλεγαν Ζωή..

Αυτό το "Κάποτε" είναι  στο χέρι μας να το ξανακάνουμε δικό μας!!!!!!

Καποια πραγματα εξελισονται με τη παροδο του χρονου.Αυτο που πρεπει ομως να κρατησουμε σταθερα ειναι οι πνευματικες μας αξιες.
Ο καθενας ξεχωριστα και ολοι μαζι.Θελει πολυ αγωνα γιατι τα πραγματα εχουν ξεφυγει δυστυχως.Βλεπομε γυρω μας μια αδρανεια και μια παθητικοτητα.
Πρεπει να βρουμε τι μας συμβαινει και εχομε οδηγηθει εδω

Πραγματικά με συγκίνησες Αρετούλα :'(

Θεωρώ ότι είμαι τυχερή που πρόλαβα να ζήσω πολλά από αυτά, δεν είναι και πολύ μακριά αυτό το κάποτε ::)

Ίσως ο πολιτισμός , οι ανάγκεες της ζωής,  μας οδήγησαν σε άλλους δρόμους....

Στο χέρι μας είναι όμως να μάθουμε ξανά τι σημαίνει ζωή...

Το θέμα είναι... θέλουμε; :-\

κι εγώ ένιωσα,μύρισα  και γεύτηκα καποτε πολλα από αυτά ....
κρίμα που πρέπει να τα ..αφηγούμε στα παιδιά μου σαν ..παραμύθι!!!!

Πολυ καλό Αρετή.
Μας θύμισες καλές παλιες εποχές.....τουλαχιστον στους μεγαλύτερους...
Ομως σε ορισμένα (και το τονιζω μονο ορισμένα) έχω καποιες ενστάσεις.......γιατι δεν μιλούν στην πλειοψηφία αλλα σε μια σιχαμερη πολυ πολυ μικρη μειοψηφία.......

Κάποτε κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι. Σήμερα κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε τζιπ... 3000 κυβικώΚάποτε ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και ήμασταν ευτυχισμένοι. Σήμερα ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα...
120 τετραγωνικά  :o :o :o δεν νομίζω.........

Κάποτε λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό. Σήμερα μας το λέει ο navigator.
Navigator !!!! 1 στα 20 αυτοκίνητα  κι αν ............από καμιά 30αρια φίλους μου πρέπει να έχουν 2........

Κάποτε είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας. Σήμερα κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός
5-6 λυκόσκυλα;.........ε αυτό νομιζω ότι μιλάει σε κατω από 0,0005% του πληθυσμού..........

Κάποτε μας αρκούσε μια βόλτα με την κοπέλα μας σε ένα ταπεινό δρομάκι της γειτονιάς. Χέρι-χέρι, να κοιτάμε τον ουρανό, να σιγοψυθιρίζουμε ένα ρομαντικό τραγουδάκι και να ταξιδεύουμε νοητά. Σήμερα πάμε διακοπές στο Ντουμπάι, στο Μαρόκο και στο Μεξικό. Και ονειρευόμαστε ταξίδια στο ΘιβέΚάποτε περνάγαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονιάς, με κρασάκι, τραγούδι και κουτσομπολιό. Σήμερα...μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια του Κολωνακίο�

Κάποτε ο πατέρας μου έψαχνε στα σκουπίδια για φαγητό...
Τώρα απλά ανοίγει το ψυγείο.
Κάποτε απαγορευόταν να κυκλοφορήσεις μετά τη δύση του ηλίου...
Τώρα απολαμβάνεις τα βράδια μου σε ένα όμορφο καφέ, σε μια βόλτα στην παραλία
Κάποτε τον σύζυγο τον επέλεγαν οι γονείς και τον παντρευόσουν σου άρεσε δε σου άρεσε...
Τώρα μια κοπέλα είναι ελεύθερη να επιλέξει το σύντροφό της μόνη της... χωρίς να την πιέζει κανείς.
Κάποτε ήταν ατιμία να γεννήσεις ένα παιδί εκτός γάμου...
Τώρα μπορείς να κάνεις παιδί και «έτσι» και κανείς δεν το θεωρεί υποτιμητικό.

Η ζωή αλλάζει... και μαζί της αλλάζουμε και εμείς. Πρέπει να δεχόμαστε κάποια πράγματα και να συνεχίζουμε... Το να μένεις κολλημένος στο παρελθόν νοσταλγόντας δεν σε πάει μπροστά.
Και τώρα έχουμε ωραία πράγματα να απολαύσουμε...
Στο χέρι μας είναι το ποντίκι του υπολογιστή που πρέπει να το αφήσουμε και να βγούμε μια βόλτα στη θάλασσα.
Στο χέρι μας είναι το κοντρόλ της TV που πρέπει να το αφήσουμε και να βγούμε στο μπαλκόνι για ουζάκι...

Μαίρη μου έχεις πάρα πολύ δίκιο, αλλά και  οι άλλοι δεν είχαν άδικο. Να δούμε όμως που βαραίνει η πλάστιγγα;

Νομίζω πως ζούμε σε δύσκολες εποχές και σίγουρα έχουμε απομακρυνθεί από τους φίλους μας και από πολλές συνήθειες που είχαμε παλιότερα. Από την άλλη καινούρια πράγματα έχουν εισβάλει στη ζωή μας και την έχουν κάνει ευκολότερη. Σίγουρα η ζυγαριά μπορεί να γέρνει προς τη μια ή προς την άλλη μεριά. Το πού γέρνει και το πόσο γέρνει εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς και μόνο... :-\ :-\ :-\

 :-X :-X :-X :-X :-X *THUMBS%%__%%UP* *THUMBS%%__%%UP*

Τα τέσσερα τελευταία (οχι πως όλα τα άλλα δεν μετράνε απίστευτα) είναι τα πιο τραγικά.
Πραγματικά επικρατεί Χάος και πιστευω οτι είναι αδύνατο να προσαρμοστει ένας άνθρωπος σε αυτή την τρέλα.
Το κακό είναι οτι όταν κάτι δεν περναει απο το χέρι μας είναι ανεξελεκτο, αλλα σε αυτό πρέπει να θωρακίσουμε όσο μπορούμε το μέλλον μας το μέλλον των παιδιών μας και τα μυαλά μας.

Πιστεύω πως είμαστε οι σύγχρονοι πολεμιστές. Μπορεί να μην έχουμε όπλα αλλα ο ρόλος μας θέλει να είμαστε δυνατοί.
Καλό Σαββατοκυριακο σε όλη την παρέα