Να την πω μέτρια ταινία; Επιεικώς.
Με λίγα λόγια τη βρήκα αποσπασματική, με κενά στο σενάριο, δεν καταφέρνει να σκιαγραφήσει την προσωπικότητα του ζωγράφου αλλά ούτε να σταθεί έστω ως «μυθιστορηματική βιογραφία».
Από μια «υπερπαραγωγή» -γιατί έτσι πλασάρεται- περίμενα επίσης περισσότερα εξωτερικά γυρίσματα, κομπάρσους, σκηνικά. Περίμενα ακόμα οι «πίνακες» να ήταν πίνακες (αντίγραφα δηλαδή) και όχι … πόστερ (ήταν κραυγαλέο στα κοντινά πλάνα)
Τι άλλο δεν μου άρεσε:
Η Ματσούκα, αν και ωραία μορφή, άνοιγε το στόμα της και νόμιζα ότι θα εκστομίσει «αχ, μη, κύριε Μάνο» (ατάκα από ρόλο της σε παλαιότερο σίριαλ) με το γνωστό… μπρίο.
Ο πρωταγωνιστής ήταν εξαιρετικά χλιαρός, δεν άντεξε κατά τη γνώμη μου το βάρος του ρόλου (ή μήπως δεν καθοδηγήθηκε σωστά;).
Απορία: με ποιο κριτήριο (αν υπήρχε) έγινε η επιλογή της γλώσσας των διαλόγων σε κάθε σκηνή;

Στα συν:
Καλή η μουσική επένδυση (χωρίς να κάνει, όμως, την υπέρβαση) από τον Vangelis Παπαθανασίου, κρατούσε καλή επαφή με τη δραματουργία.
Ο Λάκης Λαζόπουλος και ο Δημήτρης Καλυβωκάς, κρατώντας και οι δύο χαμηλούς τους τόνους, υποστήριξαν πολύ καλά τους ρόλους τους. Επίσης καλός ο ηθοποιός (δεν ξέρω το όνομά του) που ενσάρκωσε το ρόλο του Νίνο ντε Γκεβάρα.

Ψάχνω συνταγή για κέικ με άρωμα καφέ. Έχω δοκιμάσει κατά καιρούς κάποιες συνταγές αλλά μόλις ψηθεί το κέικ, το άρωμα του καφέ... χάνεται . Η Βέφα έχει μια συνταγή (λουιζιάνα κόφι κέικ, νομίζω ότι το λέει) αλλά δεν θέλεω κάτι τόσο χρονοβόρο. Καμιά ιδέα?
Ευχαριστώ.

Πάρτε αγκαλιά ένα κουτί χαρτομάντιλα και κουλουριαστείτε στον καναπέ! Αν σας αρέσουν οι ταινίες απόλυτης πίστης και αφοσίωσης η ταινία αυτή θα σας συγκινήσει. Σε δεύτερη ανάγνωση οι τρύπες στο σενάριο είναι πολλές και τα κλισέ ακόμη περισσότερα, αλλά σε τελική ανάλυση, αν μια ταινία έχει καταφέρει να μιλήσει στην καρδιά σου τότε… ποιος νοιάζεται για τα υπόλοιπα;

Κυκλοφορεί σε DVD, πρωτότυπος τίτλος The Notebook.
Σκηνοθεσία του Nick Cassavetes (τελείως άνευρη, αλλά είπαμε…), το σενάριο βασισμένο σε νουβέλα του Nicholas Sparks.

Άλλα στοιχεία: Δείτε στα extras τις κομμένες στο μοντάζ σκηνές, συμπληρώνουν την εικόνα των πρωταγωνιστών και δίνουν επιπλέον στοιχεία για το σενάριο.
Η όμορφη φιγούρα της νεαρής πρωταγωνίστριας είναι πραγματικά βγαλμένη από την εποχή που τοποθετείται το στόρι ενώ η Gena Rowlands (η μητέρα του σκηνοθέτη) που ενσαρκώνει την γηραιά πρωταγωνίστρια, δεν έχει χάσει τη λάμψη της νεότητάς της.

Ανάλαφρη, προβλέψιμη αλλά γλυκιά η ταινία του Ridley Scott.
Το σενάριο δεν προσφέρει μεγάλες συγκινήσεις (είπαμε, πολύύύ προβλέψιμο) και σκηνοθετικά ο Scott δείχνει μάλλον να βαριέται, αλλά -παρ’ όλα αυτά- οι αισθήσεις μου πλημμύρισαν από χρώματα και αρώματα της Προβηγκίας, ένα μέρος μαγικό, γωνιές του οποίου αποδίδονται πολύ όμορφα στην ταινία. Έντονο το κοντράστ με τα στιγμιότυπα της ζωής του πρωταγωνιστή (Russell Crow) στο Σίτυ.
Το στόρι: Χρηματιστής εκ Λονδίνου κληρονομεί τον αμπελώνα του θείου του στην Προβηγκία, όπου πέρασε πολλά ευτυχισμένα καλοκαίρια των παιδικών του χρόνων. Ψυχρός συναισθηματικά, μεταβαίνει επιτόπου αποφασισμένος να τον πουλήσει το συντομότερο, αλλά συναντά έναν άλλο τρόπο ζωής και μία γυναίκα που θα τον κάνει να αναθεωρήσει.

Κυκλοφορεί σε DVD.

Υ.Γ. Όμορφη έκπληξη η συμμετοχή του Albert Finney στο ρόλο το θείου (στα flash back της ταινίας, εννοείται, είπαμε είναι μακαρίτης ο θείος...)