Πανω απο 100.000 πολίτες βουλιαξαν το Συνταγμα

Ανευ προηγουμένου συγκέντρωση πολιτών χωρίς κομματικούς χρωματισμούς.
Λίγο μετά τις 9 το βράδυ είχαν κατακλυστεί όχι μόνο η Πλατεία Συντάγματος, αλλά και η Αμαλίας, η Φιλελλήνων, η Μητροπόλεως, η Πανεπιστημίου, η Σταδίου και όλοι οι δρόμοι που οδηγούν στην πλατεία, η οποία κυριολεκτικά ασφυκτιούσε!

Όσο και αν προσπάθησε να την μπουκοτάρει η Κυβέρνηση με το κόψιμο του Ηλεκτρικού, κινητών, Ιντερνετ δεν κατάφερε τίποτα. |

Περισσότεροι από 100 χιλιάδες συγκεντρωμένοι βρίσκονταν εκείνη την στιγμή μπροστά από τη Βουλή των Ελλήνων! Στους παλαιότερους η συγκέντρωση θυμίζει κάτι από τις τεράστιες πολιτικές συγκεντρώσεις της δεκαετίας του ΄80 και του ΄90, τότε που τα πούλμαν που μίσθωναν τα κόμματα εξουσίας έφερναν κόσμο από όλη την Ελλάδα στο Σύνταγμα ή στο Πεδίον του Άρεως.

Πολίτες κάθε ηλικίας, με εντυπωσιακή συμμετοχή της νεολαίας, εξακολουθούν να συρρέουν στη συγκέντρωση και η Ελλάδα στέλνει ηχηρό μήνυμα σε όλη την Ευρώπη.

Με έντονο παλμό και δυναμικότητα οι «Αγανακτισμένοι Έλληνες» εκφράζουν ειρηνικά την αντίθεσή τους στα μέτρα αυστηρής λιτότητας, που εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση, δίνοντας το δικό τους δυναμικό παρόν στην πανευρωπαϊκή μέρα συγκέντρωσης.

Σημαίες, σφυρίχτρες, πανό και άδεις κατσαρόλες με τα γνωστά μηνύματα ενάντια στο μνημόνιο «πρωταγωνιστούν» και σήμερα!

Την τιμητική της έχει, βεβαίως, και η Βουλή με τα γνωστό σύνθημα "Να καεί, να καεί, το μπ... η Βουλή" και τα ανά τακτά διαστήματα φασκελώματα.

Αντιθέτως, μέχρι τώρα ο Θεόδωρος Πάγκαλος έχει σχεδόν αγνοηθεί, παρόλο που χτες είχε την τιμητική του, λόγω των απαξιωτικών χαρακτηρισμών που είχε χρησιμοποιήσει για το κίνημα των Αγανακτισμένων σε συνέντευξή του στο Έθνος της Κυριακής.

Πάνω από την πλατεία έχει στηθεί και εξέδρα, όπου αργότερα θα παίξουν μουσική κάποια συγκροτήματα. Εντωμεταξύ, συνεχίζεται η «κατασκήνωση» χιλιάδων νέων, ενώ λίγο πριν, μια ομάδα θεάτρου έδωσε παράσταση.

Ένα ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα δόθηκε.
Ήρθε η ώρα να φύγετε!
Ήρθε η ώρα να αλλάξουν οι νέοι τα πάντα!

πηγη
https://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/05/100000.html?spref=fb

Ανοιγω αυτο το θεμα για να μοιραζομαστε προσφορες που ειδαμε καθημερινα σε διαφορα σ/μ ή πολυκαταστηματα κτλ.
Κακα τα ψεμματα ειναι δυσκολες οι εποχες και ολο και κυνηγαμε καμμια προσφορα.

Ξεκινω εγω:

Στο Σκλαβενιτη στην καλλιθεα εχει προσφορα ταμπλετες πλυντηριου πιατων Calgonit (1 +1 δωρο)δλδ 2 κουτια συνολο 72 ταμπλετες  μειον επιπλεον 3 ευρω εκπτωση αρα  6,50 ευρω για 2 κουτια ταμπλετες.

(Αυτο το αγορασα χθες ελπιζω να υπαρχει ακομα).

Επισης ολα τα αντιηλιακα nivea με 50% εκπτωση.

 

Κάθε κορίτσι που σέβεται τον εαυτό του και τη μόδα, θα ξοδέψει ένα σεβαστό ποσό, όχι για ρούχα, όχι για χτενίσματα ή ταξίδια αλλά για τα παπούτσια της νέας σεζόν.
Ποιά είναι τα στυλ και τα σχέδια στα παπούτσια της σεζόν Άνοιξη/ Καλοκαίρι 2011 και πώς θα τα κάνεις δικά σου;

Altuzarra και Philip Lim

σε τάσεις πιο ιδιαίτερες.

1. Στιλέτο και δίπατο μπροστά: μπορεί ο γιατρός σου να έχει αντίρρηση να φοράς τα γοβάκια στιλέτο όλη μέρα, αλλά η μόδα το απαιτεί. Γόβες λουστρίνι σε έντονα χρώματα (από κοραλί και ροζ μέχρι μπλε ελεκτρίκ) με τακούνι στιλέτο και διπλό πάτο μπροστά είναι must για την σεζόν που διανύουμε. Αν δεν είσαι ιδιαίτερα τολμηρή όσο αφορά τα χρώματα, μπορείς να προτιμήσεις τις λατρεμένες των σταρ γόβες στο χρώμα του δέρματος (nude).
Τα είδαμε: Alexander MacQuenn, Christian Dior, Lanvin
2. Ίσια: τα φλατ σανδάλια και πέδιλα πρωταγωνιστούν στις πασαρέλες των πιο διάσημων σχεδιαστών. Και μην έχεις στο μυαλό σου ίσια παπούτσια που δεν είναι σέξι και δεν προκαλούν. Οι σχεδιαστές κάνουν τα flat πιο ελκυστικά από ποτέ. Από τις απλές μπαλαρίνες μέχρι τα αρχαιοελληνικά σανδάλια, τα χρώματα είναι έντονα, τα σχέδια περίτεχνα και οι κορδέλες και τα έντονα λουράκια πρωταγωνιστούν.
Ξεχωρίσαμε τα flat των Sonιa Rykiel, Donna Karan, Proenza Schouler
3. Πολύχρωμα σχέδια: τα πολύχρωμα σχέδια κάθε λογής στα πέδιλα της σεζόν, αποτελούν την πιο καυτή τάση. Γεωμετρικά σχήματα, animal print και floral πρωταγωνιστούν ακόμα και στα τακούνια ενώ οι ναυτικοί κόμποι και τα σχοινιά ντύνουν κομψά τα πιο τρέντι πέδιλα.

Διαβαστε περισσοτερα.............

Πηγη:womenonly.gr

Για ριχτε προτασεις βρε παιδια για οικογενειακες διακοπες με παιδι.Ανοιγω ξεχωριστο θεμα γιατι διακοπες με παιδι -α δεν ειναι απλη υποθεση και πρεπει να τα εχεις οργανωσει ολα πριν πας για να μη βρεθεις προ εκπληξεων.
Πολυυυυ κυνηγητο!!!!!
Καταλαβαινετε τι ψαχνω...καταλληλες παραλιες για παιδια,ευκολο οδικο δικτυο,ευκολα προσβασιμο μερος,να υπαρχει κανα ιατρειο για ωρα αναγκης,ξενοδοχειο φιλικο προς ζωηρα παιδια  και αλλα τετοια.

Αντε να οργανωνομαστε σιγα σιγα.

H ιστορια που μεταφερω πρωτοδημοσιευθηκε στο https://nerdyapplebottom.com/2010/11/02/my-son-is-gay/ οπου μπορειτε να δειτε την επιμαχη φωτογραφια και τα σχολια που ακολουθησαν.
Σας μεταφερω  μεταφρασμενο το ομωνυμο κειμενο οπως το βρηκα στο υπεροχο blog ''Eιμαι μαμα '' οπου μπορειτε να διαβασετε και ολοκληρο το αρθρο της συντακτριας εδώ .
Αλλοι διαφωνισαν ,αλλοι συμφωνησαν για μενα το θεμα δεν ειναι τοσο απλο.Διαβαστε το και ας συζητησουμε επ' αυτου.

"Ο γιος μου είναι γκέι. Ή δεν είναι''
Ολίβια

Ο γιος μου είναι γκέι
(Ή δεν είναι.)
Μετάφραση: Θωμάς Μικρούλης (Uncle Tom)
Πρωτότυπο κείμενο: Nerdy Apple Bottom


Ή δεν είναι. Δε με νοιάζει. Συνεχίζει να είναι ο γιος μου. Και είναι 5. Και είμαι η μητέρα του. Και αν έχετε κάποιο πρόβλημα με οτιδήποτε αναφέρθηκε πριν, δε θέλω να σας γνωρίσω.

Το σκέφτηκα πολύ για το αν ήθελα να αναρτήσω κάτι περισσότερο για το γλυκό μου αγόρι και τη φορεσιά που επέλεξε για το Χάλλογουην*. Ή πιο συγκεκριμένα, τις αντιδράσεις σ’ αυτό. Συνειδητοποίησα πως αν ακόμη μ’ ενοχλεί μετά από μερικές μέρες, καλό θα ήταν να το κάνω και να αναρτήσω τις σκέψεις μου.

Εδώ είναι τα γεγονότα τα οποία οδήγησαν στη φλυαρία μου:

1. Ο γιος μου είναι 5 και πηγαίνει σε εκκλησιαστικά προνήπια.

2. Αγαπά το Σκούμπι Ντου από τότε που ανέπτυξε την ικανότητα και τη διάρκεια αδιάσπαστου χρόνου προσοχής να καθήσει αρκετά ώστε να το δει.

3. Το Χάλλογουην είναι μια γιορτή που εστιάζε κυρίως στο μασκάρεμα.

4. Το σχολείο του γιου μου έβαλε τα παιδιά να ντυθούν, να κάνουν μια μικρή παρέλαση και μετά να βγάλουν τα κοστούμια τους για το υπόλοιπο του πάρτυ.

5. Ο καλύτερος φίλος του Μπου είναι ένα μικρό κορίτσι.

6. Ο Μπου έχει μια μεγαλύτερη αδελφή.

7. Ο Μπου περνά τον περισσότερο χρόνο του μαζί μου.

8. Εγώ είμαι γυναίκα.

9. Εγώ είμαι η μητέρα του Μπου, όχι εσείς.


Έτσι λοιπόν μερικές εβδομάδες πριν το Χάλλογουην, ο Μπου αποφασίζει πως θέλει να γίνει η Δάφνη απ’ το Σκούμπι Ντου, μαζί με την καλύτερή του φίλη Ε. Είχε ντυθεί Σκούμπι μερικά χρόνια πριν. Δίστασα στο να αγοράσω τη στολή, όχι επειδή ήταν μία διαφυλική κατάσταση, αλλά επειδή τα 5χρονα έχουν την τάση να αλλάζουν γνώμη. Αφού ρώτησα μερικές φορές ακόμη, είπα εντάξει και έκανα την παραγγελία. Ξετρελάθηκε όταν έφτασε. Ήταν τέλεια.

Έπειτα όσο πλησιάζαμε στην ημέρα, άρχισε να διστάζει και να αμφιβάλλει. Αφού το συζητήσαμε λίγο, κατάλαβα πως φοβόταν ότι θα τον κοροϊδέψουν. Επεσήμανα πως κάποιοι θα το κάνουν επειδή είναι μια χαριτωμένη και έξυπνη στολή. Επιμένει πως το γέλιο τους θα ήταν αυτό της «κοροϊδίας». Τον ανακουφίζω. Σοβαρά τώρα, ποιος θα κορόιδευε ένα μασκαρεμένο παιδί;

Και έτσι έφτασε η μεγάλη μέρα. Μασκαρευόμαστε. Αφήνουμε τον Σκουίρτ στα προνήπια και κατευθυνόμαστε για το δικό του. Ο Μπου δε θέλει να βγει έξω απ’ τ’ αμάξι. Φοβάται για το τι θα πουν ή θα του κάνουν. Τον πείθω να πάει μέσα. Σταματά στην πόρτα. Είναι εμφανώς αγχωμένος. Το αποδίδω στο ότι είναι γενικότερα αγχώδης. Σοβαρά τώρα, ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕ ΕΝΑ ΜΑΣΚΑΡΕΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟ ΧΑΛΛΟΓΟΥΗΝ; Οπότε μπαίνει μέσα. Και ήταν αρκετοί φίλοι μου που ήξεραν ως τι θα πάει ντυμένος που χαμογελούν και χαιρετάνε και του κάνουν «κόλλα-το». Προχωράμε στο διάδρομο όπου είναι η τάξη του.

Και εκεί είναι που τα πράγματα πήραν λάθος τροπή. Δύο μαμάδες γούρλωσαν τα μάτια και πήραν ύφος λες και είχαν μυρίσει κάτι σάπιο. Και συνειδητοποιώ πως ο γιος μου βλέπει το ίδιο πράγμα που βλέπω και γω. Οπότε λέω, «Δεν είναι τέλειος;» και η μαμά Α λέει αηδιασμένη, «Ζήτησε ο ίδιος να γίνει αυτό;!» και είπα πως ναι μιας και το Χάλλογουην είναι μια εποχή του χρόνου που μπορείς να γίνεις ό,τι θα ήθελες να γίνεις. Συνεχίζουν με τις περίεργες, ενοχλητικές ερωτήσεις τους για το πως υπήρχε αυτή η επιλογή και δεν προσπάθησα να του αλλάξω γνώμη. Η μαμά Β κυρίως καθόταν απλά εκεί σοκαρισμένη και συγκλονισμένη.

Και μετά πλησιάζει η μαμά Γ. Ήταν στο βασικό δωμάτιο, μας είδε να μπαίνουμε μέσα, και μας ακολούθησε ως το τέλος του διαδρόμου για να μου πει τις απόψεις της. Οι οποίες ήταν πως δε θα έπρεπε ποτέ να έχω «επιτρέψει» κάτι τέτοιο και δόξα τω Θεώ που δε συνέβη την επόμενη χρονιά που θα ήταν Νηπιαγωγείο μιας και θα έπρεπε να έχω πατήσει πόδι και να το «απαγορέψω». Στο οποίο αποκρίθηκα ήρεμα πως δε θα έκανα κάτι τέτοιο και δε μπορούσα να φανταστώ για ποιο πράγμα μιλούσε. Συνέχισε για το πόσο μοχθηρά μπορεί να γίνουν τα παιδιά και πως θα τον γελιοποιούσαν.

Η απάντησή μου σ’ αυτό: Οι μόνοι άνθρωποι που φαινόταν να έχουν πρόβλημα μ’ αυτό ήταν οι μαμάδες.

Μια άλλη μαμά επισήμανε πως στο γυμνάσιο και το λύκειο συχνά έχουν «Πνευματικές Ημέρες» όπου τα κορίτσια ντύνονται σαν αγόρια και αντίστροφα. Ανέφερα τους αγώνες Powderpuff όπου οι αθλητές του ράγκμπι ντύνονται τσιρλίντερς και αντίστροφα. Ή κάθε αγόρι που ήταν μέλος μιας αδελφότητας στο κολλέγιο (η μαμά Α είπε πως ο άντρας της ήταν σε αδελφότητα και ΠΟΤΕ δε ντύθηκε σα γυναίκα)

Αλλά εδώ είναι η ουσία, ότι δεν είναι δική σου δουλειά.

Αν θεωρείς πως το να επιτρέψω στο γιο μου να ντυθεί ως ένας γυναικείος χαρακτήρας για το Χάλλογουην θα τον κάνει με κάποιο τρόπο να «γίνει» γκέι τότε είσαι βλάκας. Πρώτα απ’ όλα, τι ηλίθια άποψη. Δεύτερον, αν ο γιος μου είναι γκέι, ΟΚ. Θα τον αγαπώ έτσι κι αλλιώς. Τρίτον, δεν ανησυχώ για το αν ο γιος σου θα μεγαλώσει και θα γίνει ένας πραγματικός νίντζα γι’ αυτό κάνε στην άκρη.

Αν η κόρη μου είχε ντυθεί Μπάτμαν, κανείς δε θα έκανε δεύτερη σκέψη για το θέμα. Κανείς.

Αλλά είναι αποκαρδιωτικό για μένα και το γλυκό μου, καλόκαρδο πεντάχρονο είχε δίκιο που ανησυχούσε. Γνώριζε πως υπάρχουν άνθρωποι όπως οι Α, Β και Γ. Και στα 5 του, ανησυχούσε για το πως θα τον έβλεπαν και τι θα γινόταν.

Όσο αποκαρδιωτικό ήταν και για τους γονείς που έχασαν τα παιδιά τους πρόσφατα λόγω του bullying. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ ΝΑ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ. Ακόμη και αν του βάλεις μια κορδέλα και το ονομάσεις «ενδιαφέρον». Αυτές οι γυναίκες προσπαθούσαν να με εκφοβίσουν. Και το γιο μου. Το ΔΙΚΟ ΜΟΥ γιο.

Είναι προφανές πως δεν κακοποιώ ούτε και παραμελώ τα παιδιά μου. Δεν είναι τέλεια, αλλά μαθαίνουν πως να πορευτούν σ’ αυτό το μεγάλο, και πολλές φορές σκληρό, κόσμο. Μισώ το ότι ο γιος μου έπρεπε να λάβει αυτό το μάθημα ενώ στεκόταν μπροστά σε γυναίκες που θεωρούνταν Χριστιανές. Μισώ το ότι αυτές οι γυναίκες είχαν αυτές τις σκέψεις, και το χειρότερο ένιωθαν άνετα να τις λένε δυνατά. Μισώ το ότι το «ροζ» ακόμη λέγεται κοριτσίστικο χρώμα και το ότι το παιδί μου πρέπει να είναι τόσο θαρραλέο αν θέλει να ντυθεί Δάφνη τις Απόκριες.

Και το μόνο που εύχομαι για τα παιδιά μου, και τα δικά σας, και αυτά των μαμάδων ΑΒΓ, είιναι να είναι ευτυχισμένα. Αν ένα σετ μωβ στραφταλιζέ κολάν και ένα βελούδινο φόρεμα είναι αυτό που θα κάνει το μωρό μου χαρούμενο ένα βράδυ, ας είναι. Αν θέλει να κουβαλάει τσαντάκι, ή να παντρευτεί άντρα, ή να βάψει τα νύχια του με την καλύτερή του φίλη, τότε οκ. Η δουλειά μου σα μητέρα δεν είναι να τον αποθαρρύνω από τον άντρα που θα γίνει, αλλά να τον βοηθήσω στην πορεία του. Δεν είναι να τον δασκαλέψω τι είναι «φυσιολογικό» και τι όχι, αλλά να τον βοηθήσω να γίνει ένας καλός άνθρωπος.

Ελπίζω πως αυτό κάνω.

Και ο μικρός μου άντρας φόρεσε το κοστούμι του όπως κανείς άλλος. Και η περούκα του πήγαινε χάρμα, και δε θα ήθελα τίποτα διαφορετικό γι’ αυτόν.

Πηγή:https://blog.eimaimama.gr/2011/05/m.html#comment-form

Αν και καθυστερημενη να ευχηθω σε ολες τις μανουλες ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ γεματα υγεια,υπομονη και δημιουργικοτητα.
Θα ηθελα να μοιραστω μαζι σας αυτο το κειμενο με την ευχη να αποκτησουν οσες γυναικες το επιθυμουν εναν τετοιο θησαυρο.


Ένα μωρό ρώτησε το Θεό,
"Μου λένε πως θα με στείλεις στη Γη αύριο, αλλά πως υποτίθεται πως θα ζήσω εκεί που είμαι τόσο μικρός και αβοήθητος?"
"Ο φύλακας άγγελός σου θα είναι εκεί να σε περιμένει και θα σε προσέχει."
Το παιδί ξαναρώτησε, "Πες μου όμως, εδώ στον παράδεισο για να είμαι ευτυχισμένος δεν έχω παρά μόνο να τραγουδώ και να γελώ."
Ο Θεός είπε, "Ο φύλακας άγγελός σου θα τραγουδά και θα γελά για σένα. Και θα νιώθεις την αγάπη του και θα είσαι πολύ χαρούμενος."
Το παιδί όμως ξαναρώτησε, "Και πως θα καταλαβαίνω τι μου λένε οι άνθρωποι όταν μου μιλούν αν δε ξέρω τη γλώσσα?"
Ο Θεός είπε, "Ο φύλακας άγγελός σου θα σου πει τις πιο όμορφες και γλυκιές λέξεις που θα ακούσεις ποτέ, και με πολύ υπομονή και φροντίδα, ο άγγελός σου θα σου διδάξει πως να μιλάς."
"Και ποιος θα με προστατεύει?"
Ο Θεός είπε, "Ο φύλακας άγγελός σου θα σε προστατέψει ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να δώσει την ίδια του τη ζωή."
Όταν ήρθε η στιγμή ν’ αφήσει τον Παράδεισο το παιδί ρώτησε με βιασύνη,
"Θεέ μου, εφόσον είναι να φύγω τώρα, πες μου σε παρακαλώ το όνομα του αγγέλου μου."
"Απλά θα την φωνάζεις, ΜΑΜΑ."

Άφησε την τελευταία του πνοή λίγο μετά τις 7 το πρωί, ο μεγάλος ηθοποιός Θανάσης Βέγγος, στο νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός όπου νοσηλευόταν με προβλήματα υγείας.



Πέθανε σήμερα, σε ηλικία 84 ετών, ο «καλός άνθρωπος» του ελληνικού κινηματογράφου Θανάσης Βέγγος, ο οποίος το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός».

Έφυγε από τη ζωή διακριτικά έτσι όπως έζησε, παρά τη φήμη του και το γεγονός ότι δημοσιογράφοι και κάμερες τον πολιορκούσαν στενά τα τελευταία χρόνια.

Αθόρυβος, σχεδόν ανθρωποφοβικός, ο Θανάσης Βέγγος ανήκει στους τελευταίους της γενιάς που χάρισε στη μεταπολεμική Ελλάδα άφθονο γέλιο.

Απέφευγε τις συνεντεύξεις και στις λιγοστές δημόσιες εμφανίσεις του οι δημοσιογράφοι κρέμονταν από τα χείλη του κυριολεκτικά.

Καλός οικογενειάρχης, καλός επαγγελματίας, καλός συνάδελφος αφοσιώθηκε με λατρεία στον κινηματογράφο αγνοώντας σχεδόν τη μικρή οθόνη, την οποία τίμησε με την παρουσία του ελάχιστες φορές.

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος και ο Παντελής Βούλγαρης συνεργάστηκαν μαζί του, καθώς στο πρόσωπο του βρήκαν τον αρχετυπικό άνθρωπο του λαού που σε μεγάλη ηλικία πια και έχοντας ταλαιπωρηθεί στο νεανικό του βίο γίνεται σοφός.

Ο Θανάσης Βέγγος δεν σπούδασε ηθοποιός. Υπήρξε αυτοδίδακτος. Στα ταραγμένα χρόνια του εμφύλιου υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στη Μακρόνησο. Όταν απολύθηκε έκανε διάφορες δουλειές για τα προς τα ζην.

Από τις γνωριμίες του, στο Μακρονήσι, εκείνη με τον Νίκο Κούνδουρο είναι που του χαρίζει τον πρώτο του κινηματογραφικό ρόλο στην «Μαγική Πόλη».

Αφού πήρε την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, μαθαίνοντας τον κινηματογράφο ως παιδί για όλες τις δουλειές στα συνεργεία, συμμετέχει σε ταινίες-σταθμούς για το Ελληνικό σινεμά: «Δράκος», «Ποτέ την Κυριακή», «Κορίτσι με τα μαύρα», «Διακοπές στην Αίγινα», «Ηλίας του 16ου» και «Μανταλένα».

Λίγα χρόνια αργότερα ο «Πράκτωρ Θου Βου» μετατρέπει τον Βέγγο σε λαϊκό ήρωα μέσα από πολλές ταινίες με μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, την εποχή που ο κινηματογράφος αποτελούσε την μόνη φθηνή ψυχαγωγία για τον ευρύ κοινό.


https://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_03/05/2011_389350

Hello!
Nα σας ρωτησω βρε παιδια.Θα φτιαξω για την παραμονη πρωτοχρονιας μοσχαρισια κοτσια μαριναρισμενα σε μπυρα και σιγοψημενα σε γαστρα.Θα τα συνοδευσω με καραμελωμενα κρεμμυδια οπως ειχα φαει σε μια γνωστη μπυραρια και ηταν φανταστικα.
Εκτος απο παπρικα που θυμαμαι οτι ειχε το φαγητο τι αλλο μπαχαρικο λετε να χρησιμοποιησω στη μαριναδα μου ωστε να δενει αρμονικα και με το καραμελωμενο κρεμμυδι?
Για ριξτε καμμια ιδεα.

H Γέννηση για φέτος ματαιώνεται...!!!
Ο Ιωσήφ πρέπει να πληρώσει περαίωση,
η Φάτνη να τακτοποιηθεί ως ημιυπαίθριος,
η Παναγία δεν παίρνει επίδομα τοκετού,
οι άγγελοι δεν πετάνε λόγω απεργίας των ελεγκτών κυκλοφορίας,
......το άστρο βάζει φωτοβολταϊκά,

και οι 3 μάγοι φοβούνται οτι θα απελαθούν ως λαθρομετανάστες.

MARRY CRISIS AND HAPPY NEW FEAR!!!

3 ετων παιδακι,ο μικρουλης ο κωνσταντινος σημερα κανει το πρωτο χειρουργειο.
πασχει απο λευχαιμια και εχει αμεσα αναγκη την βοηθεια μας.
το παιδι νοσηλευεται στο αγιας σοφιας κλινικη ΤΑΟ.αυτη την στιγμη εμαθα οτι χρειαζεται αιμα γιατι κανει συχνα μεταγγισεις.
ολοι μαζι ας προσευχηθουμε να πανε ολα καλα και να γυρισει το παιδακι γερο στο σπιτι του.
ας στηριξουμε  αυτους τους τοσο νεους γονεις που παλευουν για το μοναδικο τους παιδακι.

το θεμα θα το μεταφερω αμεσα σε συγγενη του παιδιου ωστε να διαβαζουν τις ευχες μας.
σας ευχαριστω προσωπικα εγω ολους εκ μερος των γονιων,της οικογενειας και του μικρου κωνσταντινου.

Πληροφοριες εδω:
https://www.facebook.com/home.php?sk=group_164544863575434&id=164716720224915

Αρχο ενα μεγαλο Μπραβο!!!
Το greekmasa αλλαξε και εγινε ακομα πιο ομορφο και πιο ''μεγάλο''!
Συγχαρητηρια για την καταπληκτικη δουλεια και για το χρονο που αφιερωσες ,ξερω οτι ηταν μπολικος!!!!!!!!!!!!!!!

Αρε κατακαημενε μαγειρακο ....σε εξαφανισε οριστικα και αμετακλητα...

Το ειδατε καθολου παιδια?
Σας αρεσε?
Εγω εχτες ειδα πρωτη φορα και νομιζω μου αρεσε αρκετα.Μου αρεσουν τετοιες δοκιμασιες ...μαγειρικες ...

Όχι δεν πρόκειται να άφηνα το θέμα γυναίκα οδηγός χωρίς και τα κατάλληλα σχόλια - να κάνουμε και την πλακίτσα μας με το αντίθετο φύλο.
Μάλιστα μου άρεσε τόσο πολύ το παρακάτω που το έχω κάνει και ανεκδοτάκι προς τους αρσενικούς οδηγούς !
Έλα μην θυμώνετε ! Μου αρέσει να γίνομαι και πειραχτήρι ……όπως και εσείς άλλωστε!
Εξάλλου είναι πικρή η αλήθεια κάποιες φορές!
Ιδού λοιπόν, πως μπορείς να αναγνωρίζεις τους έλληνες οδηγούς.

Ο έχων cabrio :...


Μαλλί με ζελέ. Μάτι με γυαλί ηλίου. Βλέμμα με ύφος. Αυτοκίνητο χωρίς οροφή.

Οδηγεί: Ένα από τα μικρά ανοιχτά διθέσια, αλλά θα έκανε τα πάντα για μια Ferrari.
Πηγαίνει: Γρήγορα στις λεωφόρους και αργά μες στα στενά. Γιατί εκεί πρέπει να τον κοιτάνε...
Απαραίτητα αξεσουάρ: Hands-free (bluetooth πλέον) και πουκάμισο, χειμώνα - καλοκαίρι.
Κορνάρει: Μόνο σε «γκόμενες».
Ακούει: Θέλει να το παίξει ψαγμένος, αλλά δεν μπορεί να ξεφύγει από την έννοια mainstream.
Στο φανάρι: Κοιτάει αριστερά και δεξιά δήθεν αφηρημένα, αλλά έχει αγωνία για το αν τον κοιτάνε.
Το θετικό: Οδηγεί χαλαρός. Τύπου, κάνω βόλτα ή γυρνάω κουρασμένος από τη σκληρή εργασία.
Το αρνητικό: Οδηγεί λες και του ανήκει ο δρόμος, επειδή απλά έχει ένα cabrio το οποίο μπορεί να χαρεί δύο μήνες το χρόνο: τον Μάιο και τον Σεπτέμβριο. Τους υπόλοιπους ή έχει καύσωνα ή παγετό.

Ο Κάγκουρας


«Τη γκόμενα και το αυτοκίνητο δεν τα μοιραζόμαστε ποτέ». Αυτή είναι η ευχή κι η κατάρα των «μαχητών των ελληνικών δρόμων». Το κόλλημα με τις ρόδες κι ο βαθμός «φτιαξίματος» του αυτοκινήτου διαφέρει και συνήθως φτάνει στον κόφτη όταν τοποθετούνται στο «όχημα» τα κλασσικά μπλε φώτα. Γκαζώνουν σε κάθε ευκαιρία, μαρσάρουν από τη φύση τους, γουστάρουν τις κόντρες και γενικά ασχολούνται με το αυτοκίνητο τους - που ίσως να έχει αποκτήσει και γυναικείο όνομα - τις περισσότερες ώρες της ημέρας.
Θα τον ξεχωρίσεις: Από την αεροτομή, τα αυτοκόλλητα, το bucket κάθισμα και φυσικά από το μπουρί...
Θα τον βρεις: Στη Βούτα, στα λιμανάκια και μπροστά-μπροστά στα φανάρια να μαρσάρει.
Ακούει: Στο διαπασών το «Gasolina», αν και ουσιαστικά τη βρίσκει με τον ήχο της «σκούπας» και το σπινάρισμα των τροχών.
Στον ελεύθερο του χρόνο: Διαβάζει «βελτιωσάδικα», παίζει «Need For Speed Carbon» και ξαναβλέπει το «Tokyo Drift».
Το savoir vivre λέει: Όταν είσαι σταματημένος στο φανάρι. Στρέφεις το βλέμμα προς τον οδηγό που βρίσκεται δίπλα σου, ακουμπώντας ελαφρά το πόδι στο γκάζι.
Κορνάρει: Μόνο για να κατέβει το Μαράκι από τον δεύτερο, έχοντας νεύρα που πάλι καθυστέρησε.
Θανάσιμος εχθρός: Οι αστυνομικοί ή αλλιώς οι μπάτσοι ή αλλιώς τα στρουμφάκια.
Φράσεις κλειδιά: «Να τα στήσουμε, να τα μετρήσουμε», «έχουν σκάσει μύτη τα κωλάδικα», αλλά και όροι της... ασφάλτου όπως «μπήκα με τις πόρτες», «με τις πάντες», «3η καρφωτή» κτλ κτλ.

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ!!!
Αποκαλύπτουμε την ετοιμολογία του όρου «κάγκουρας»: Αρχικά ξεκίνησε από τους τύπους που παρακολουθούν τις κόντρες και από το κρύο αναγκάζονται να βάλουν τα χέρια στις τσέπες, παίρνοντας μια σκυφτή στάση. Πάλλονται για να ζεσταθούν θυμίζοντας τα συμπαθή μαρσιποφόρα καγκουρό. Δεν το είχες σκεφτεί ποτέ, έτσι δεν είναι;

Το παπούγιαγιο


Ο παππούς βάζει δίπλα τη γιαγιά και την πηγαίνει τσάρκα παραλία. Στην αριστερή λωρίδα, με 3η «ταριφίσια» ( 2.500 στροφές), αψηφώντας τους συνανθρώπους, το ταλαιπωρημένο Kadett και τον καταρράκτη.
Άγνωστες λέξεις: Προσπέραση, φλας, δεξιά λωρίδα και ΚΤΕΟ.
Κορνάρει: Δεν κορνάρει γιατί 1ον) η κόρνα έχει χαλάσει από το 1987 και τους πανηγυρισμούς για το Ευρωμπάσκετ, 2ον) δεν ακούει, 3ον) δεν τον νοιάζει.
Χειρότερος εχθρός: Ο βιαστικός 22άρης που κορνάρει από πίσω.
Οδηγεί: Οτιδήποτε δεν έχει καταλύτη και έχει πινακίδα που ξεκινάει με δύο γράμματα.
Αξεσουάρ: Ανήσυχο εγγόνι στο πίσω κάθισμα και ενίοτε καβουράκι.
Ακούει: Έκοψε τον «Σκάι» από τότε που έφυγε ο Τράγκας και το έχει γυρίσει στον Πάριο.
Φράσεις κλισέ: «Νεαρέ από 'δω πάμε για...», «πως τρέχουν έτσι αυτοί οι διάολοι», «Στις μέρες μας δεν γινόντουσαν αυτά...»
Bonus κίνδυνος: Γιαγιά κολλημένη στο τιμόνι. Έτοιμη για όλα.


Ο Ελληνάρας


Το κακό δεν είναι ότι ζει ανάμεσα μας, αλλά ότι οδηγεί κιόλας. Κλασσικός τύπος Έλληνα που όταν πιάνει τιμόνι μεταμορφώνεται.
Οδηγεί: Τζιπάκια, ιαπωνικά, γερμανικά και «μεσαία» γαλλοϊταλικά... Φροντίζει να χαζέψει την διπλανή Porshe, χωρίς να ξεχάσει να «κράξει» τον οδηγό της.
Ο νόμος: Κατά την προσπέραση κοιτάμε πάντα τον οδηγό του οχήματος που αφήνουμε πιο πίσω με βλέμμα «Μωάμεθ Προφήτη».
Κορνάρει: Κάθε 3''
Παρκάρει: Παντού.
Χειρότερος εχθρός: Η κίνηση κι ο νέος ΚΟΚ
Ακούει: Supersport FM και ΕΡΑ ΣΠΟΡ. Αν «κολλήσει» στην Κηφισίας παίρνει και τηλέφωνο, γιατί η άποψη του για τον Ριβάλντο μετράει.
Στο φανάρι: Προσπερνάει από δεξιά και στήνεται πρώτος-πρώτος για να γλιτώσει αυτά τα πολύτιμα 30' για τη ζωή του.
Αξεσουάρ: Σκυλάκι που κουνάει το κεφάλι (από Πακιστανό σε φανάρι), φραπέ, τσιγάρο στο προτεταμένο αριστερό χέρι και κινητό «καρφωμένο» στο αυτί.
Βρίζει: Τον τύπο στα φανάρια, τις γυναίκες οδηγούς - «γιατί οι γκόμενες απλά δεν ξέρουν να οδηγούν» όπως λέει - τον μπροστινό του που δεν πάει αρκετά γρήγορα, τον πίσω που του «κολλάει», τον πιο πίσω που κορνάρει, τον απέναντι που δεν κλείνει τα «μεγάλα» φώτα και την κυβέρνηση για τις λακκούβες.
Και για να μην λέτε ότι τα έχω βάλει με τους άντρες οδηγούς σας δίνω κάτι και για τις γυναίκες …
Ξέρετε αυτά που κυκλοφορούν στα πηγαδάκια των αντρών….


Η γκομενοδηγός

Αν υπήρχε μια αλήθεια στον κόσμο θα ήταν ότι οι περισσότερες γυναίκες δεν μπορούν να οδηγήσουν καλά. Δεν είναι ρατσιστικό. Είναι εμπειρικό. Βέβαια δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου να πηγαίνεις «κούρσα», ενώ πρέπει να αποκρούσεις το καμάκι στο φανάρι και να κάνεις ταυτόχρονα δεύτερη φωνή στο νέο τραγούδι του Χατζηγιάννη.
Όμως δώστε προσοχή και σ’ αυτές που κυκλοφορούν αδιάφορες μα όταν τους κολλήσεις, σου σκάνε μια 3τη μέσα και φεύγουν πριν καλά - καλά τις δεις ! Τότε ακούς : «Αμάν αδελφάκι μου τι ήταν αυτή, ρε μπας και δεν είδα καλά...»
Συμπτώματα: Είναι πιο προσεκτικές από τους άνδρες, αποφεύγουν τις «μαγκιές», τις «γκαζιές», αλλά από την άλλη υστερούν στην αίσθηση του χώρου. Τι να κάνουμε; Μονοπωλούν τη χαρά της... δημιουργίας, δεν μπορούν να τα θέλουν όλα.
Συνήθως οδηγεί: Μικρό γαλλικό, μικρό ιταλικό (Lancia Y ως επί το πλείστον), μικρό γιαπωνέζικο, Smart.
Ακούει: Δυνατά ραδιόφωνο, αν κι ακόμη δεν έχει δοθεί επιστημονική εξήγηση, για ποιο λόγο πρέπει να τραγουδάει ταυτόχρονα.
Χόμπι: Οι «προχωρημένες» βρίσκουν ευκαιρία στην κίνηση να βαφτούν. Οι υπόλοιπες; Απλά μιλούν στο κινητό.
Κορνάρει: Αν κάποιος της πάρει τη θέση ή αν πέσει θύμα απότομης «σφήνας».
Αγαπημένη ταινία με αυτοκίνητα: «2 Fast, 2 Furious» που έπαιζε αυτός ο... ξανθός κι ο Βιν Ντίζελ.
Αυτοκινητοκουβέντες: Μόνο όταν πρέπει να το πάνε στο συνεργείο.
Ο χειρότερος εχθρός: Το παρκάρισμα...
Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου: Όταν την σταματάει ο τροχονόμος!

https://24wro.blogspot.com/2010/10/blog-post_1420.html

10/10/10 θα γράψουν την Κυριακή τα ημερολόγιά μας, κάτι που συμβαίνει μόνο κάθε εκατό χρόνια!

Με αφορμή αυτό το γεγονός, σας παρουσιάζουμε την σημασία του αριθμού 10 στην αριθμολογία!
Για τον Πυθαγόρα ο αριθμός 10, η "Δεκάς", ήταν "ο τελειότερος όλων των αριθμών", αφού εμπεριέχει όλους τους υπόλοιπους!
Αντιστοιχούσε στο σύνολο των νόμων της φυσικής που κράτησαν το σύμπαν ενωμένο και ταυτιζόταν με τον ουρανό, τον κόσμο και τη μοίρα.
Σύμφωνα με τους Πυθαγόρειους, ο αριθμός 10 σχημάτιζε ένα ισοσκελές τρίγωνο, την ονομαζόμενη "δεκαδική τετρακτύς " η οποία θεωρούνταν "πηγή της αιώνιας φύσης". Κύριο χαρακτηριστικό της τετρακτύος (στην εικόνα) είναι ότι το άθροισμα των κουκίδων της, ξεκινώντας με βάση το 1 και προσθέτοντας τους αρχέτυπους αριθμούς από τη βάση μέχρι την κορυφή, μας δίνει τον αριθμό δέκα:
1 + 2 + 3 + 4 = 10
Παρατηρώντας την προσεχτικά θα δείτε επίσης ότι αποτελείται από δέκα ισόπλευρα τρίγωνα, το μεγάλο εξωτερικό και εννιά εσωτερικά. Το γεγονός ότι "η τετράς τίκτει την δεκάδα", το ερμήνευαν ως σύμβολο της απόλυτης αλήθειας αφού η δεκάδα είναι η βάση του δεκαδικού συστήματος. Θεωρούσαν λοιπόν πως η "ιερή τετρακτύς της δεκάδας", ήταν το σύμβολο των άγνωστων μυστικών του σύμπαντος.
Την Κυριακή το ημερολόγιο θα δείξει 10.10.10, κάτι που ερμηνεύεται από πολλούς ως "καλός οιωνός" και σπεύδουν να το αξιοποιήσουν με κάθε τρόπο. Στην Αυστραλία για παράδειγμα αναμένεται ρεκόρ γαμήλιων τελετών αφού εκατοντάδες ζευγάρια που ενδιαφέρονται για την αριθμολογία, επέλεξαν να συνδυάσουν το γάμο τους με τα τρία δεκάρια! Για άλλους πάλι, αποτελεί απλώς μία σύμπτωση που δεν σημαίνει απολύτως τίποτα!

pyles.tv
https://24wro.blogspot.com/2010/10/101010.html

Κι ελεγα γιατι ειδα τοσες νυφες σημερα Κυριακατικα στο δρομο...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα Κοριτσάκι.
Μεγάλωνε σε ένα καλό περιβάλλον, πήγαινε στο σχολείο και ήταν καλή μαθήτρια. Παράλληλα μάθαινε δύο ξένες γλώσσες . Όταν έφτασε στο Λύκειο ξεκίνησε και φροντιστήριο για τα μαθήματα του σχολείου της έτσι ώστε η επιτυχία της στο πανεπιστήμιο να ήταν εξασφαλισμένη. Έτσι έλεγε η μαμά και ο μπαμπάς.
Το Κοριτσάκι πήγαινε σχολείο μέχρι το μεσημέρι, μετά διάβαζε, πήγαινε φροντιστήριο, ξαναδιάβαζε και τα Σαββατόβραδα που ήθελε να ξεσκάσει οι γονείς της την περνούσαν από την Ιερά εξέταση (με ποιον, με ποια, τι ώρα, που κ.λ.π) Όταν το Κοριτσάκι σαλτάριζε από την πολύ καταπίεση και γινόντουσαν στο σπίτι Ομηρικοί καυγάδες οι γονείς την γλυκόπιαναν λέγοντας το σοφό ρητό «Όταν θα κάνεις κι εσύ παιδιά θα καταλάβεις!».

Το Κοριτσάκι που δεν ήθελε να κάνει παιδιά αλλά να την παρατήσουν ήσυχη και να μην της σπάνε τα νεύρα έβγαινε με τις παρέες της και γυρνούσε τη συγκεκριμένη ώρα που είχε υποδείξει ο μπαμπάς και η μαμά.

Ο καιρός πέρασε, μπήκε στο πανεπιστήμιο και παρέμεινε φοιτήτρια για τουλάχιστον πέντε χρόνια. Επειδή έμενε μακριά από το σπίτι των γονιών της βρήκε την ησυχία της, έκανε ότι ήθελε, έβγαινε όποτε ήθελε και έτρωγε ότι ήθελε. Όταν πήρε το πτυχίο της και γύρισε σπίτι της όλα πάλι βρήκαν τον κανονικό τους ρυθμό. «Έφαγες πρωινό? Ήπιες το γάλα σου? Που πας? Τι ώρα θα έρθεις?»

Το Κοριτσάκι βρήκε δουλειά, ξεκαθάρισε στους γονείς της ότι αν δεν την αφήσουν ήσυχη θα τους αφήσει αυτή και θα την βλέπουν Κυριακές και σχόλες και έτσι μπήκαν όλα σε μια τάξη.
Το Κοριτσάκι ξυπνούσε το πρωί, φορούσε τα ρούχα που είχε σιδερώσει η μαμά και έφευγε για τη δουλειά της, ερχόταν το απόγευμα και έτρωγε το φαγάκι που είχε μαγειρέψει η μαμά και Παρασκευοσαββατοκύριακα έβγαινε τα απογεύματα και γυρνούσε αφού είχε ξημερώσει για να βλέπει τον δρόμο να γυρίσει ...
Κάπου εδώ στη ζωή της μπήκε το Αγοράκι. Ο καιρός περνούσε και μετά από λίγο κυκλοφορούσε φορώντας στο αριστερό χέρι ένα λαμπρό μονόπετρο. Το Κοριτσάκι αρραβωνιάστηκε και ετοιμαζόταν για το γάμο. Στο σπίτι πανικός. Η μαμά έτρεχε να αγοράσει «είδη προικός», το Κοριτσάκι έτρεχε για έπιπλα κουρτίνες και λοιπό εξοπλισμό, ο μπαμπάς έτρεχε και δεν έφτανε γιατί όλα τα πλήρωνε αυτός, και το Αγοράκι καθόταν ατάραχο με την μπύρα στο χέρι και έβλεπε Μάντσεστερ - Γιουβέντους.

Όταν το Κοριτσάκι το έπιανε γυναικεία κρίση για την απραξία που διέκρινε στο Αγοράκι εκείνος την αγκάλιαζε και της έλεγε το πρωτότυπο: «Αγάπη μου σου έχω τυφλή εμπιστοσύνη. Διάλεξε τα όλα εσύ και φτιάξε το σπιτάκι μας όπως θέλεις. Μόνο μην ξανακλαψουρίσεις μέχρι το ημίχρονο… ναι?»

Με τόσα ωραία λόγια που άκουγε το Κοριτσάκι δεν είχε καμία αμφιβολία ότι θα πέρναγε ζωή χαρισάμενη με το Αγοράκι και έτσι γρήγορα ντύθηκε νυφούλα. Η μαμά έκλαιγε (γιατί ως γνωστόν γάμος χωρίς κλάμα δεν γίνεται), τα παρανυφάκια της πατούσαν το νυφικό, το ρύζι το έφαγε ωμό και όλα καλά. Πήγε λίγες ημέρες ταξίδι του μέλιτος και μετά την επιστροφή όλα έδειχναν πως ότι μέλι υπήρχε φαγώθηκε στο ταξίδι…

Σύντομα όλα πήραν τη σειρά τους αφού το Αγοράκι αντικατέστησε τον μπαμπά και τη μαμά και έτσι ξεκίνησε το έργο από την αρχή. «Που πας? Τι κάνεις? Με ποια φίλη θα βγεις? Τι ώρα θα γυρίσεις?»

Σε λίγο καιρό άρχισαν και τα ευτυχή γεγονότα. Η κοιλίτσα άρχισε να φουσκώνει και ένα νέο μέλος ήταν καθ’ οδόν! Τότε έγινε το θαύμα. Το Κοριτσάκι έγινε η μικρή πριγκίπισσα του παραμυθιού. Η μαμά ερχόταν να βοηθήσει στις δουλειές του σπιτιού, ο μπαμπάς καμάρωνε για το Κοριτσάκι του και το Αγοράκι την είχε μη βρέξει και μη στάξει! Κίχ να έκανε το Κοριτσάκι ήταν όλοι στο πόδι!
Το Κοριτσάκι όμως είχε τα εσωτερικά του. Ναυτίες, εμετούς ζαλάδες, έτρωγε κλωτσιές στην κοιλιά, ξεχύλωνε, δεν μπορούσε να κοιμηθεί μπρούμυτα γιατί έβρισκε η κοιλιά, απέκτησε ραγάδες στο μέχρι τότε βελούδινο σώμα της, το στήθος της άρχισε να παίρνει την κατιούσα και άλλα ευχάριστα. Όμως ο ερχομός του μωρού της την γέμιζε χαρά και συγκίνηση.

Το αγοράκι στεκόταν με άλλες κλασικές πατρικές φιγούρες έξω από την πόρτα του μαιευτηρίου καπνίζοντας το ένα τσιγάρο πάνω στο άλλο, βηματίζοντας πάνω κάτω μέχρι να έρθει το ευτυχές γεγονός.
Η μαία περίμενε για το μπαξίσι της οι συγγενείς περίμεναν να δουν σε ποιον μοιάζει το μωρό και το Κοριτσάκι τα είχε δει όλα. Ή έτσι νόμιζε…
Μετά από λίγες ημέρες και ενώ περιφερόταν στο σπίτι σαν το φάντασμα με την ρόμπα μισάνοιχτη, άυπνη για τρίτο βράδυ, το σουτιέν θηλασμού ξεκούμπωτο γιατί κάθε τρείς και λίγο θήλαζε, πήρε την απόφαση να επιστρέψει στη δουλειά της για να μην λαλήσει εντελώς….
Έτσι το Κοριτσάκι παρέδωσε το μωρό στις γιαγιάδες τα πρωινά, γυρνούσε πεθαμένη από κούραση το απόγευμα στο σπίτι, μαγείρευε, σκούπιζε, σφουγγάριζε, σιδέρωνε, τάιζε το μωρό, ξενυχτούσε τα βράδια γιατί αυτό κοιμόταν όλο το πρωί και το βράδυ που να κλείσει μάτι, και με μυαλό κουρούμπελο ξαναξεκινούσε την επόμενη μέρα για δουλειά. Όλα φυσιολογικά δηλαδή.
Έτσι το Κοριτσάκι ενώ κάποτε τσακωνόταν με τη μαμά και τον μπαμπά για τις εξόδους της τώρα άρχισε τα παρακάλια. «Μαμά θα μου κρατήσεις κανά δυό ώρες το μωρό να πάω για καφέ με την Μαιρούλα?»
Μετά από λίγο καιρό το Κοριτσάκι γρήγορα ξαναφούσκωσε και έτσι τα πράγματα έγιναν ακόμα καλύτερα.
Στο σπίτι υπήρχαν δύο παιδιά το ένα φώναζε και το άλλο έκλαιγε, έτρεχε να προλάβει τα εξωσχολικά του ενός και του άλλου, να προλάβει να μαγειρέψει, να σιδερώσει, να διαβάσει τα παιδιά και όλα αυτά σχεδόν αθόρυβα γιατί αν έκαναν φασαρία φώναζε το Αγοράκι ότι δεν μπορούσε να δει τις ειδήσεις με την ησυχία του!

Τα χρόνια πέρασαν στον ίδιο ξέφρενο ρυθμό και τα παιδάκια μεγάλωσαν. Ήρθε η ώρα να φύγουν από το σπίτι. Το ένα παντρεύτηκε , το άλλο σπούδαζε.

Ξαφνικά ερημιά. Το σπίτι άδειασε. Οι φωνές σταμάτησαν. Μόνο τα δελτία ειδήσεων ακουγόντουσαν στο σαλόνι. Το Κοριτσάκι σκέφτηκε πονηρά. «Τώρα θα κάνω κι εγώ κάτι για τον εαυτό μου»! είπε. Γράφτηκε στο γυμναστήριο, κανόνιζε καφεδάκια με τις φίλες της, πήγε θέατρο που είχε κάτι χρόνια να πάει, πήγε σινεμά και είδε έργο για ενήλικες και όχι «Ποκαχόντας Ι,ΙΙ,ΙΙΙ» αλλά…. Όταν γύριζε σπίτι, ερημιά.

Ούτε «μπρος ετοιμαστείτε ώρα για ύπνο», ούτε «πιείτε το γάλα σας, βουρτσίστε δόντια και στο κρεβάτι» ούτε τίποτα. Μόνο οι ειδήσεις στην τηλεόραση…
Καμιά φορά πήγαινε στη μαμά και τον μπαμπά και έπιναν το καφεδάκι τους παρέα στο μπαλκόνι. Όμως κι αυτοί έφυγαν…
Γρήγορα ήρθαν τα ευχάριστα. Το Κοριτσάκι έγινε γιαγιά! Όλα άρχισαν και πάλι να κάνουν τον κύκλο τους. «Μαμά θα μου κρατήσεις το μωρό να πεταχτώ μέχρι τη Σταυρούλα?» Έτρεχε το Κοριτσάκι και καμάρωνε για το εγγόνι της.

Μετά από λίγα χρόνια το Κοριτσάκι δεν μπορούσε να πηγαίνει με την ίδια ευκολία εδώ κι εκεί. Πόνοι στα χέρια, στα πόδια, λίγο που δεν έβλεπε και τόσο καλά, καθόταν περισσότερο στο σπίτι και έβλεπε ειδήσεις με το Αγοράκι. Παιδιά κι εγγόνια ερχόντουσαν και την έβλεπαν αλλά όχι και πολύ συχνά. Μέχρι που και οι ειδήσεις σταμάτησαν να ακούγονται από την τηλεόραση. Έτσι έμεινε μόνη στην απόλυτη ησυχία. Και περίμενε. Περίμενε το τηλέφωνο να χτυπήσει. Περίμενε το κουδούνι στην εξώπορτα. Όχι δεν την είχαν ξεχάσει. Απλά δεν μπορούσαν να την θυμούνται συνέχεια. Εκείνη όμως θυμόταν. Θυμόταν τη ζωή της από μικρό κοριτσάκι. Τους γονείς της, τις σπουδές της, όλα. Οι αναμνήσεις τις έκαναν παρέα. Τα παιδιά της ερχόντουσαν μια φορά την εβδομάδα και την έβλεπαν. Τα εγγόνια τις γιορτές. Για να πάρουν και το χαρτζιλίκι. Δεν ήταν ότι την είχαν ξεχάσει. Απλά δεν μπορούσαν να την θυμούνται συνέχεια.

Το Κοριτσάκι κοίταξε το ρολόι στον τοίχο. Παρόλη τη θολούρα στα μάτια κατάλαβε πως η ώρα είχε πάει οκτώ. «Ώρα για το βραδινό μου» σκέφτηκε. Έσυρε τα πρησμένα πόδια της μέχρι την κουζίνα, άνοιξε το ψυγείο και έβγαλε ένα γιαούρτι με λίγα λιπαρά. Βγήκε στο μπαλκόνι και με θέα την απέναντι πολυκατοικία άρχισε σιγά σιγά να το τρώει.

Όταν τελείωσε έκανε τον σταυρό της που ήταν τα παιδιά και τα εγγόνια της καλά, ευχαρίστησε τον Θεό για αυτά που είχε, έσβησε το φως και έπεσε να κοιμηθεί…

Άννα Λουράντου
https://www.eimastegynaikes.gr/
Αναρτήθηκε από tro(ma)ktikos στις 11:43 π.μ. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΚοινή χρήση στο FacebookΜοιραστείτε το στο Google Buzz

https://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/10/blog-post_2760.html