Μένω άναυδη!! Mary πως κατάφερες να διαβάσεις το ημερολόγιό μου? Βέβαια έχω μία απορία. Τα χαϊδολογήματα από τον παίδαρο κρατάνε μόνο 15 λεπτά?? Πολύ γρήγορο τον βρίσκω και δεν είναι του γούστου μου. Όλες οι πραγματικές απολαύσεις στη ζωή θέλουν το χρόνο τους. Δεν γίνεται να έχεις στο κρυστάλλινο ποτήρι σου ένα πανάκριβο, υπέροχο, κόκκινο κρασί και να το πιείς σε δύο γουλιές. Πρώτον του μειώνεις την αξία αφάνταστα και δεύτερον δεν ξέρεις αν θα σου ξανατύχει Για τους παραπάνω λόγους, λοιπόν, κρατάω τον παίδαρο και προσθέτω ένα τετράωρο -τουλάχιστον- στο βραδινό πρόγραμμα Αναρωτιέμαι όμως θα αντέξει ο παίδαρος Και να μην ξεχνάμε κορίτσια. Δεν είμαστε μόνο μάνες, σύζυγοι, εργαζόμενες και νοικοκυρές. Είμαστε πάνω απ΄ όλα γυναίκες.
Μπράβο nenapant, απλά υπέροχο. Μ΄ έκανε να γελάσω, να συγκινηθώ και να θυμηθώ για άλλη μια φορά γιατί είμαι τυχερή που ζω σ΄ αυτή την πόλη. Σ΄ ευχαριστώ. Μου έφτιαξες τη διάθεση
Έχεις απόλυτο δίκαιο vanessa. Το χειμώνα έχει και απίστευτη υγρασία!! Εμένα όμως θα μου θυμίζει πάντα τις ατελείωτες σκανδαλιές μου στις γειτονιές με το ποδήλατο και τα πρώτα φλερτ στην πλατεία και στο Παυσίλιπο. Χαλάλι η κάψα!!
Από μικρή αγαπούσα ένα και μόνο πράγμα. Τις στολές! Να φανταστείτε η πρώτη μου αγάπη (σε ηλικία 5 ετών!!!) ήταν ο πατέρας της φίλης μου που ήταν αστυνομικός. Όπου έβλεπα άνδρα με στολή κολούσα!! Τελειώνοντας το λύκειο πέρασα παιδαγωγικό Φλώρινας αλλά πιστή στην αγάπη μου (και στη βλακεία μου όπως αποδείχθηκε!!) δεν πήγα ούτε καν να κάνω εγγραφή στη σχολή. ΄Εδωσα εξετάσεις για την αστυνομία (τότε εκτός Πανελλαδικών) και αφού τα πήγα υπέροχα ένα ωραίο πρωί μου ανακοίνωσαν τηλεφωνικά ότι...... δεν πέρασα!!! Με έφαγε το μέσον κάποιας άλλης!! Έτσι λοιπόν πέρασα ένα εξάμηνο κλαίγοντας την ατυχία μου και αποφάσισα να το ρίξω στα λογιστικά. Τελείωσα σχολή, έμαθα υπολογιστές, και βρήκα δουλειά ως λογίστρια σε ένα εργοστάσιο στο Κιλκίς, όπου και πηγαινοερχόμουν καθημερινώς!!. Αλλά άμα θέλεις κάτι πολύ..... Μετά από 8 χρόνια πάνε-έλα έδωσα εξετάσεις για πολιτικό προσωπικό στο Στρατό. Και πέρασα!! Το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα!!! Μπήκα σε ένα χώρο όπου όλοι φοράνε στολές!!! Δεκαοχτώ χρόνια εκεί μέσα έχω πήξει στο χακί!! Ξέχασα να πω ότι οι στολές δεν είναι το όνειρό μου πια!!!! . Συμπέρασμα: ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΙ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΜΑΣ ΤΥΧΕΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΛΕΟΝ!!!
Πανελλαδική η παρέα μας!!! Πολύ χαίρομαι Λοιπόν, εγώ είμαι η Αικατερίνα, γεννήθηκα και μεγάλωσα Θεσσαλονίκη, την οποία και λατρεύω. Τα τελευταία δεκαεπτά χρόνια (με το που παντρεύτηκα το καημένο!!!) ζω σε ένα προάστιο της Θεσσαλονίκης. Είναι υπέροχα. Μου θυμίζει το χωριό της μαμάς μου η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καρδίτσα, γνώρισε τον πατέρα μου που ήταν από Καβάλα και άνοιξαν το σπιτικό τους στη Θεσσαλονίκη όπου και ζούμε όλοι πλέον. Vanessa τη λατρεύω την Καρδίτσα. Πέρασα τα ωραιότερα καλοκαίρια της ζωής μου εκεί και ακόμα πηγαίνω γιατί έχω ξαδέλφια και ανήψια. Αυτή είμαι!!!!
Η θανατική ποινή είναι πολύ εύκολο ξεμπέρδεμα για ένα τέρας σαν αυτόν. Θα του έρθει μία χαρά. Αυτός πρέπει να περάσει ακριβώς την ίδια καθημερινότητα που περνούσε και η κόρη του τόσα χρόνια για να πάρει μία ιδέα απ΄αυτά που έκανε.
Κοτόπουλο φούρνου με ρύζι και καλαμπόκι. Το αγαπημένο του γιού μου. Το απόγευμα θα φτιάξω τα τυροπιτάκια κουρού της margarita79. Καλό σ/κ σε όλους. Να είστε όλοι καλά