Δεν μπορεί να μεγαλώσει ακούγοντας διαρκώς γύρω του «μη» και «μη». Αντίθετα, έχει ανάγκη από ένα περιβάλλον που θα του δώσει την ευκαιρία να εξερευνήσει τον κόσμο με ασφάλεια καθώς κι από τα ερεθίσματα που θα του επιτρέψουν να κατακτήσει ένα-ένα τα στάδια της ανάπτυξης.

Της Φλώρας Κασσαβέτη με τη συνεργασία της Μαντώς Κουρετζή, παιδαγωγού-νηπιαγωγού, εμψυχώτριας θεατρικού παιχνιδιού, ειδικής σε θέματα αισθητικής αγωγής, του Δημήτρη Κρητικού, εκπαιδευτικού M.A. in education, και του ΚΕΠΠΑ, Κέντρο Πρόληψης Παιδικών Ατυχημάτων.

Κάποιοι γονείς αποφασίζουν ότι με τον ερχομό του παιδιού τους δε θα αλλάξουν τίποτα μέσα στο σπίτι. Το ίδιο έκαναν και η Μαίρη με τον Σάκη. «Αποφασίσαμε ότι δε θα αλλάξουμε τίποτα. Αυτό είναι το σπίτι μας και η Μαρίνα πρέπει να μάθει από την αρχή τι μπορεί να αγγίζει και τι όχι.» Σύντομα όμως συνειδητοποίησαν ότι όλη τη μέρα έτρεχαν πίσω από τη μικρή φωνάζοντας «Μην το αγγίζεις αυτό!».

Το παιδί έχει ανάγκη να νιώθει άνετα μέσα στο σπίτι, όπως ακριβώς και οι γονείς του. Σύμφωνα, εξάλλου, με τους ειδικούς, στόχος μας δεν πρέπει να είναι να περιορίσουμε το μικρό παιδί, αλλά να εξασφαλίσουμε ένα χώρο που να ικανοποιεί αποτελεσματικά όχι μόνο τις δικές μας ανάγκες αλλά και τις φυσιολογικές ανάγκες του παιδιού για παιχνίδι, κίνηση και πειραματισμό. Και όταν οι ανάγκες του παιδιού έρχονται σε αντίθεση με τις ανάγκες των γονιών του, ο κανόνας λέει ότι οι γονείς πρέπει προσαρμοστούν. Μην ξεχνάτε ότι μετά την ηλικία των 3 τα παιδιά καλό θα είναι να παίζουν εκτός σπιτιού. Θυμηθείτε: Τα παιδιά δεν παραμένουν μικρά για μια ζωή! Λοιπόν, για λίγο καιρό οι ανάγκες τους πρέπει να έρχονται πρώτες.

Οι συνθήκες μέσα στο σπίτι, επομένως, επιβάλλεται να αλλάξουν και να διαμορφωθούν ανάλογα με τις ανάγκες και τις «διαστάσεις» του παιδιού, ειδικά τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής του.

Τα 5 must

Λειτουργικότητα
Τάξη
Δημιουργική απασχόληση
Ερεθίσματα
Ασφάλεια
Σπίτι προσαρμοσμένο στις διαστάσεις του!

Ο χώρος του σπιτιού καλό είναι να διαμορφωθεί έτσι ώστε όχι μόνο να λειτουργεί ικανοποιητικά για το παιδί, αλλά να μπορεί και το παιδί να λειτουργήσει ικανοποιητικά μέσα σε αυτόν. Αν προσαρμόσουμε το περιβάλλον στις ανάγκες και στις διαστάσεις του παιδιού, το βοηθάμε να αυτονομηθεί πιο γρήγορα.

Φροντίστε, λοιπόν:

Να μπορεί το παιδί να φτάσει με ευκολία τα περισσότερα από τα παιχνίδια του.
Να υπάρχουν χαμηλές κρεμάστρες ή γάντζοι στον τοίχο του δωματίου του, για να μπορεί να φτάσει τα ρούχα, τις πιτζάμες, το μπουφάν και το σκουφάκι του.
Να φυλάτε σε συγκεκριμένο σημείο -προσιτό για το παιδί- τα παπούτσια του, ώστε να μπορεί να τα βρει.
Να υπάρχει ένα στέρεο σκαμπό στο μπάνιο, ώστε να μπορεί να ανεβαίνει για να πλύνει τα χεράκια του, και μια πετσέτα κρεμασμένη χαμηλά, για να μπορεί να τα σκουπίσει.
Να έχετε το γιογιό σε συγκεκριμένη θέση, για να μπορεί να το βρει εγκαίρως όταν χρειαστεί.
Να υπάρχει καρεκλάκι που να μπορεί να προσαρμοστεί ανάλογα με το ύψος του παιδιού, για να φάει άνετα μόνο του μαζί σας στο τραπέζι (ακόμα κι αν λερώνεται).
Να υπάρχει μια πλαστική συρταριέρα μέσα στο δωμάτιο που να μπορεί να ανοίξει χωρίς να κινδυνεύουν τα χεράκια και χάρτινες, υφασμάτινες ή πλαστικές κούτες για να βάζει μέσα πράγματα. Μπορείτε, μάλιστα, να κολλήσετε σε αυτά και ταμπέλες με φωτογραφίες με το περιεχόμενό τους, ώστε να μάθει το παιδί το μηχανισμό της ταξινόμησης.
Να υπάρχει κάπου μέσα στο σπίτι ένα χαμηλό τραπεζάκι με παιδικές καρεκλίτσες. Εκεί, θα μπορεί να φτιάξει το παιδί τα πρώτα παζλ αλλά και να καθίσει να φάει μαζί με άλλα συνομήλικα παιδάκια.
Παίξτε το παιχνίδι των εντολών!

Οι περισσότεροι γονείς που έχουν 2χρονα παιδάκια αναφέρουν πόσο δύσκολο είναι να διατηρούν το σπίτι τακτοποιημένο κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η τάξη όμως είναι απαραίτητη για τα μικρά παιδιά. Η σταθερή και συγκεκριμένη θέση των πραγμάτων μέσα στο σπίτι όχι μόνο βοηθάει το παιδί να γνωρίσει καλύτερα τον κόσμο γύρω του, αλλά το κάνει να νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια, καθώς το περιβάλλον γίνεται προβλέψιμο, πράγμα που αρέσει στα μικρά παιδιά.

Επίσης, ενισχύει τη μνήμη του και το βοηθά να λειτουργήσει και το ίδιο πιο αποτελεσματικά. Εφόσον το παιδί γνωρίζει τη θέση των περισσότερων πραγμάτων μέσα στο σπίτι, θα μπορείτε να παίξετε και το παιχνίδι των εντολών που είναι μια εξίσου σημαντική αναπτυξιακή δραστηριότητα. Μπορείτε να πείτε, για παράδειγμα, στο μικρό σας: «Φέρε απ’ το συρτάρι της ντουλάπας τις άσπρες κάλτσες του μπαμπά.» Γι’ αυτό, είναι σκόπιμο βασικά πράγματα, που μάλιστα χρησιμοποιείτε καθημερινά, να έχουν συγκεκριμένη θέση. Δε χρειάζεται φυσικά να υπερβάλλετε. Καλό είναι, μάλιστα, να αφήνετε το παιδί να παρεμβαίνει στο δωμάτιό του.

Όσο για τα παιχνίδια, προτιμήστε να μην τα έχετε όλα έξω και διάσπαρτα μέσα στο χώρο, γιατί είναι πολύ πιθανό το παιδί να πάψει να τους δίνει σημασία. Αφήστε εκείνα με τα οποία το παιδί παίζει περισσότερο και αποσύρετε τα υπόλοιπα. Μετά από λίγο καιρό, εμφανίστε τα πάλι, καθώς είναι πολύ πιθανό να κεντρίσουν εκ νέου το ενδιαφέρον του παιδιού.

Μιλάνε μπερδεμένα, αφαιρούν τα φωνήεντα, γράφουν με συντομογραφίες… καλωσήλθατε στον κόσμο των Greeklish! Δεν είναι ξένη γλώσσα, αλλά μια μείξη ελληνικών και αγγλικών που καθιερώθηκε ως γραφή των νέων μέσα από τα chatrooms στο Διαδίκτυο και τα μηνύματα sms στα κινητά τηλέφωνα. Πιο γρήγορα, πιο εύκολα και ευέλικτα τα Greeklish διαδόθηκαν ταχύτατα και αποτελούν πλέον ένα κοινό κώδικα επικοινωνίας ανάμεσα στους «υπολογιστάκηδες» και όχι μόνον.

Σε πρόσφατη έρευνα διαπιστώθηκε ότι η μόδα των Greeklish έχει βγει έξω από τα δωμάτια επικοινωνίας των ιστοσελίδων, καθώς σε ποσοστό 64,3% οι φιλόλογοι παρατήρησαν λέξεις γραμμένες με αυτή τη γραφή σε διαγωνίσματα των σχολείων! Έκπληξη, ωστόσο, προκαλεί το γεγονός ότι έχει δημιουργηθεί ακόμα και ηλεκτρονικό λεξικό, το οποίο μετατρέπει τα ελληνικά σε Greeklish!

Ο ψυχολόγος και επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου Ευστράτιος Παπάνης μιλάει στην «Α» για το φαινόμενο των Greeklish. «Τα Greeklish δεν είναι μια καινούρια γλώσσα, αλλά μια διάλεκτος που δημιουργήθηκε στο Διαδίκτυο και συγκεκριμένα σε κοινότητες όπως το facebook. Τα Greeklish έχουν τα χαρακτηριστικά μιας διαλέκτου, καθώς πρόκειται για ένα γλωσσικό κώδικα μιας γλωσσικής κοινότητας». Συνεχίζει λέγοντας ότι στο Ιντερνετ δεν υπάρχουν κοινωνικές τάξεις, δεν υπάρχουν ηλικίες δεν υπάρχουν διαφορές. Αρκεί να ενστερνιστείς τους κανόνες επικοινωνίας της κοινότητας και είσαι μέσα.

«Οι νέοι χρησιμοποιούν αυτή τη διάλεκτο στο πλαίσιο της εφηβικής κουλτούρας. Πρέπει ως κοινότητα να έχουν μια γλώσσα κατανοητή από τα μέλη, αλλά όχι από τους υπολοίπους. Οι συντομογραφίες, η έλλειψη φωνηέντων δημιουργεί ένα κώδικα ακατάληπτο από τους έξω, γεγονός που γίνεται εσκεμμένα. Αυτή η διάλεκτος συμβάλλει στην αίσθηση του “ανήκειν”, αποκτούν μια ταυτότητα οι νέοι άνθρωποι μέσα από αυτό ότι ανήκουν κάπου, σε μία ομάδα. Ξεχωρίζουν έτσι από τους υπόλοιπους που δεν αναγνωρίζουν το γλωσσικό τους κώδικα» τονίζει ο καθηγητής, ενώ δεν παραλείπει να αναφέρει ότι αυτό συνέβαινε από παλιά, καθώς πάντα οι νέοι μιλούσαν διαφορετικά. Απλά έχουν μεταφέρει αυτή την κουλτούρα αυτούσια στο Διαδίκτυο.

Το καταστροφικό είναι ότι τους γίνεται συνήθεια αυτή η διάλεκτος, με αποτέλεσμα να τη μεταφέρουν στην πραγματική τους ζωή, ακόμα και στο γραπτό τους λόγο. Σύμφωνα με τον κ. Παπάνη, τα Greeklish είναι ένα κράμα ελληνικών και αγγλικών που συμβάλλουν στον απόλυτο βιασμό της ελληνικής γλώσσας σε όλα τα επίπεδα, σε γραμματική, σύνταξη και φυσικά σε ορθογραφία. «Δεν μπορεί να επέμβει κανένας σε αυτό. Δεν μπορεί κανείς να τους διορθώσει γιατί θα θεωρηθεί “σπαστικός” και θα αποκοπεί από την κοινότητα», υποστηρίζει ο κ. Παπάνης.

Δύο παιδιά μιλούν στην «Α» εξηγώντας για ποιο λόγο χρησιμοποιούν τα Greeklish και ποιες φράσεις έχουν αντικατασταθεί από τη νέα διάλεκτο στο λεξιλόγιό τους.

Χριστίνα, 14 ετών
Μαθήτρια Γ’ γυμνασίου

«Οι γονείς μου δεν τα καταλαβαίνουν»

«Χρησιμοποιώ Greeklish στο Iντερνετ, κυρίως στο facebook που μιλάω με τους φίλους μου και στο κινητό στα sms. Όλοι οι φίλοι μου μιλάνε έτσι στο Διαδίκτυο και καταλαβαινόμαστε. Μόνοn οι γονείς μου καμιά φορά που κοιτάνε δεν καταλαβαίνουν αρκετά από αυτά που λέμε. Με τα Greeklish γράφεις πιο γρήγορα, αφού αντί να γράφεις όλη τη λέξη αποφεύγεις τα φωνήεντα. Καμιά φορά τα χρησιμοποιώ και στα χειρόγραφα, γιατί είναι συνήθεια πια. Μερικές λέξεις μου έρχονται πρώτα στα Greeklish στο μυαλό και μετά στα ελληνικά. Κυρίως χρησιμοποιώ το lol (laugh out loud), dld (δηλαδή) και το tkns (τι κάνεις;)”.

Άννα, 14 ετών
Μαθήτρια Γ΄ γυμνασίου

«Με 3 γράμματα λέω αυτό που θέλω»

«Γράφω με greeklish στο Διαδίκτυο κυρίως, αλλά και όταν στέλνω μηνύματα μέσω του κινητού. Τα χρησιμοποιώ γιατί με βολεύουν, ειδικά όταν πρόκειται για μεγάλες λέξεις ή φράσεις γράφω τρία γράμματα και έχω πει αυτό που θέλω. Γράφεις πιο γρήγορα με greeklish και έχει γίνει συνήθεια πλέον. Καμιά φορά, όταν βιάζομαι, γράφω και στο χαρτί έτσι, είναι συνήθεια και βγαίνει αυθόρμητα, δεν χρειάζεται σκέψη. Μόνο στον προφορικό λόγο δεν τα χρησιμοποιώ, γιατί δεν είναι εύκολο, αφού δεν είναι λέξεις απλά κάποια σύμφωνα. Πιο πολύ χρησιμοποιώ το omg (oh my god), το tkns (τι κάνεις;) και το w8 (wait)».

Στέφανος 16 ετών,
μαθητής Β΄ Λυκείου

Βολεύει, γιατί δεν χρειάζεται τόνους η ορθογραφία

«Χρησιμοποιώ τα greeklish εδώ και λίγο καιρό από την ώρα που εγκατέστησα το πρόγραμμα msn στον υπολογιστή μου και κάνω chat με τους φίλους μου. Είναι μια διάλεκτος που βολεύει πάρα πολύ, γιατί δεν χρειάζεται να βάζω τόνους ούτε να προσέχω την ορθογραφία μου, με αποτέλεσμα να γράφω πιο γρήγορα και πιο εύκολα αυτά που θέλω να πω. Τώρα τελευταία γράφω έτσι και στα μηνύματα στο κινητό, γιατί με δυσκολεύουν τα ελληνικά. Χρησιμοποιώ πολύ τις λέξεις tpt (τίποτα) και το tespa (τέλος πάντων). Όλοι οι φίλοι μου γράφουν έτσι και πιστεύω ότι πολύ το κάνουν λόγω μόδας. Εγώ πάλι όχι, απλώς με βολεύει πολύ αυτή η γραφή. Μάλιστα, όταν γύρισα από το καλοκαίρι που είχα καιρό να γράψω σε χαρτί, από συνήθεια έγραψα greeklish. Έχω καιρό να γράψω έτσι πέρα από τον υπολογιστή και το κινητό μου».

Το λεξικό των νέων

τίποτα: tpt
μήνυμα: mnm
δηλαδή: dld
τέλος πάντων: tespa
φιλάκια: flk
πες μου: pm
καλημέρα: klm
χάλια: xl
for you: 4u (για σένα)
see you: cu (θα τα πούμε)
oh my god: omg (ω, Θεέ μου!)
laugh out loud: lol (γελάω δυνατά)
be right back: brb (επιστρέφω)
by the way: btw (παρεμπιπτόντως)
i love you: ily (σ’ αγαπώ)
i don’t know: idk (δεν ξέρω)
at the moment: atm (προς το παρόν)
don’t worry:dw (μην ανησυχείς)
forever: 4evr (για πάντα)
message: msg (μήνυμα)
thanks: tnx (ευχαριστώ)

Τεστ: Μήπως είστε ζηλιαρόγατοι;

Στις πιο έντονες και σημαντικές ερωτικές μας σχέσεις, ξαναβιώνουμε συναισθήματα που είχαμε νιώσει στην παιδική μας ηλικία και που μερικές μάλιστα φορές νοσταλγούμε. Η ζήλια είναι ένα από αυτά τα συναισθήματα, βαθιά ριζω­μένο στα πρώτα χρόνια της ζωής μας, που αναβιώνεται, με μικρή έως πολύ μεγάλη ένταση και πάθος, από τον κάθε άνθρωπο που είναι ψυχολογικά υγιής. Κάποιοι ζηλεύουν λίγο, άλλοι πολύ και κάποιοι σε βαθμό παράνοιας. Εσείς πόσο ζηλεύετε στις σχέσεις σας, πόσο οι σχέσεις σας επηρεάζονται από τη ζήλια; Βρείτε το με τη βοήθεια αυτού του τεστ.



Σημειώστε σε κάθε ερώτηση την απάντηση που σας εκφράζει περισσότερο.
  1.  Για εσάς, ποιο αντικείμενο συμβολίζει με τον ­καλύτερο τρόπο την καθημερινή ζωή; 
Ένα καλάθι που πετάτε χαρτιά. 
Μια ανοιχτή εφημερίδα. 
Μια λάμπα δίπλα στο κρεβάτι σας. 
2. Στις 7 το πρωί πετάγεστε απότομα από το ­ξυπνητήρι. Ποια είναι τα πρώτα σας λόγια; 
«Γρήγορα, έχω ένα σωρό πράγματα να κάνω!» 
«Τι θα κάνεις σήμερα;» 
«Πού είσαι; Πού είσαι;» 
3.  Το να ξεχνάτε το παρελθόν είναι για εσάς: 
Φυσιολογικό. 
Φρόνιμο. 
Αδύνατο. 
4. Αν μπορούσατε να βάλετε να παρακολουθήσουν το τηλέφωνό του/της, θα το κάνατε: 
Για να ξέρετε τι ξοδεύει. 
Για να ακούσετε τι λέει όταν μιλά με τη μητέρα του/της. 
Για να μάθετε αν σας είναι πιστός/ή.
5. Αν σας απατήσει ο άνδρας/η γυναίκα που αγαπάτε, θα είστε σαν: 
Δεν ξέρω, σίγουρα κάτι θα αλλάξει. 
Τον πύργο του Άιφελ μια βροχερή ημέρα. 
Ένα τίποτα
6. Ποια φράση πιστεύετε ότι αποδίδει καλύτερα την προσωπικότητά σας; 
Η ζήλια είναι έλλειψη εκτίμησης για τον άνθρωπο που αγαπάμε. 
Η λογική μάς εξαπατά πιο συχνά από τη φύση. 
Μέσα στη ζήλια υπάρχει περισσότερη αληθινή αγάπη από ό,τι στον έρωτα. 
7.  Αν υπήρχε κάποιο «τρίτο πρόσωπο», θα το καταριόσασταν να... 
...σας συναντήσει. 
...τον/την εξορίσουν στην άλλη άκρη του κόσμου. 
... τον/την γδάρουν ζωντανό/ή. 
8. Όταν σας υποψιάζεται, είστε έτοιμος/η να... 
...δικαιολογηθείτε. 
...τον/την κάνετε να σας παρακολουθήσει. 
...του/της προτείνετε ένα ρομαντικό, εξωτικό ταξίδι για δύο.
9. Ποια είναι η πιο συχνή του/της κουβέντα; 
«Πες μου ότι μ’ αγαπάς.» 
«Αφού στο λέω, είναι αλήθεια.» 
«Φυσικά και όχι, έχεις μεγάλη φαντασία.»
10. Για εσάς, το να ζηλεύει κανείς σημαίνει: 
Ότι δεν πιστεύει στον εαυτό του. 
Ότι υπερασπίζεται αυτό που του ανήκει. 
Ότι αποδεικνύει την αγάπη του.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Αξιολόγηση

Αθροίστε τα Α, Β, Γ των απαντήσεών σας και βρείτε σε ποια (ή ποιες, αν ισοβαθμείτε σε κάποιες) από τις παρακάτω κατηγορίες ανήκετε.



Περισσότερα Α
Κρυφοζηλιάρηδες
Είστε λίγο ζηλιάρηδες, κι αυτό μόνο όταν έχετε ενδείξεις που θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν τις υποψίες σας. Για εσάς, η ζήλια δεν είναι αποδεκτό συναίσθημα, αλλά ποταπό, ανάξιό σας και επιπλέον άχρηστο. Αποδεικνύει μόνο ότι η σχέση σας δεν πάει καλά, εφόσον υπάρχει καχυποψία ανάμεσα στους δυο σας. Αρνείστε να γελοιοποιηθείτε δείχνοντας ζήλια και γι’ αυτό την κρύβετε επιμελώς. Παρ’ όλα αυτά, αισθάνεστε αρκετές φορές κάποια ανασφάλεια ανάμεικτη με ενοχή, καθώς και σκιρτήματα ζήλιας, ειδικά όταν δεν σας ικανοποιεί η σχέση σας. Όμως, δεν το εκφράζετε ανοιχτά, επειδή θέλετε να δείχνετε ότι εμπιστεύεστε το/τη σύντροφό σας και από φόβο να μην τον/τη δυσαρεστήσετε. Δίνετε έτσι μια εντύπωση σχεδόν αδιαφορίας και η έλλειψη αντιδράσεων μπορεί να θεωρηθεί έλλειψη επιθυμίας και ερωτικής διάθεσης προς τον άλλον. Συμβουλή: Για να ξέρει καλύτερα ο/η σύντροφός σας τι σας συμβαίνει και για να μην τον/την «οδηγήσετε» με το φαινομενικά αδιάφορο τρόπο σας σε αυτό που φοβάστε, προσπαθήστε να εκφράζεστε περισσότερο και να μη λογοκρίνετε τα συναισθήματά σας, ακόμη και τα λιγότερο «ευγενή» όπως είναι η ζήλια.

Περισσότερα Β
Ζηλιαρόγατοι και ανασφαλείς
Ζηλεύετε αρκετά. Από τη στιγμή που ο/η σύντροφός σας φαίνεται κάπως απόμακρος/η, νιώθετε κατ’ αρχάς ένα συναίσθημα ανασφάλειας και ­φόβου, μετά θυμό και τέλος θλίψη. Εκφράζετε, όμως, τη ζήλια σας μόνο εφόσον αισθάνεστε ότι η συμπεριφορά του/της συντρόφου σας βάζει σε κίνδυνο τη σχέση και το κοινό σας μέλλον. Όταν κάποιος γνωρίζει καλά το άλλο φύλο και έχει τρόπους να το γοητεύσει, αυτό σας κάνει αμέσως καχύποπτους. Δεν μπορείτε να εμποδίσετε τον εαυτό σας να ζηλεύει, ακόμη κι όταν έτσι υποτιμάτε και καταπιέζετε το/τη σύντροφό σας. Συνήθως κρατάτε ήπιους τόνους στις αντιδράσεις σας και προσπαθείτε να μην αναμειγνύεστε συνεχώς στις δικές του/της υποθέσεις, για να μην ταλαιπωρείτε τη σχέση. Γενικά, εκφράζετε τη ζήλια σας κόσμια, για να μην εδραιωθεί η καχυποψία μεταξύ σας. Η ζήλια σας εξαρτάται επίσης από την ψυχολογική σας διάθεση. Ζηλεύετε περισσότερο όταν αισθάνε­στε ανασφάλεια σχετικά με τον ­εαυτό σας, την κοινωνική σας θέση, την ­εμφάνιση ή τη σεξουαλικότητά σας. Συμβουλή: Αυτό που θα σας βοηθούσε θα ήταν να προσπαθήσετε να καταλάβετε καλύτερα τα αίτια της ζήλιας σας, αντί να προσπαθείτε να μαντέψετε αυτά που (πιστεύετε ότι) σας κρύβει ο άλλος.

Περισσότερα Γ
Να ’ταν η ζήλια ψώρα...
Ζηλεύετε με πάθος. Καχύποπτοι σε υπερβολικό βαθμό, είστε ικανοί να νιώσετε ζήλια ανάμεικτη με φόβο, πόνο και οργή. Τα συναισθήματα αυτά σχετίζονται με το πάθος που τρέφετε για το/τη σύντροφό σας, καθώς και με την άρνησή σας να αφήσετε τη σχέση σας να μεταμορφωθεί από σχέση πάθους σε σταθερή και πιο «πεζή» σχέση αγάπης. Για εσάς, η έλλειψη ζήλιας ισοδυναμεί με ­έλλειψη αγάπης. Ζηλεύετε τόσο το παρελθόν όσο και το μέλλον του/της συντρόφου σας. Σχεδόν έχετε τόση ανάγκη να ζηλεύετε όσο και να προκαλείτε τη ζήλια για να αναζωπυρώνετε το πάθος του/της για εσάς. Το να κάνετε το/τη σύντροφό σας να ζηλεύει σας κάνει να νιώθετε ότι κατοχυρώνετε το ρόλο σας και διατηρείτε τη δύναμή σας μέσα στη σχέση. Ωστόσο, η απιστία που προσάπτετε κάθε τόσο στο/στη σύντροφό σας σας εμποδίζει να αναλύσετε καλύτερα τον εαυτό σας και να αναλάβετε την ευθύνη της δικής σας απιστίας, όποτε υπάρχει πρακτικά ή μόνο στη φαντασία. Συμβουλή: Αφήστε το/τη σύντροφό σας να υπάρχει ως ον διαφορετικό και ανεξάρτητο από εσάς. Προσπαθήστε περισσότερο να τον/την κερδίσετε με συζητήσεις, κοινά ενδιαφέροντα και δραστηριότητες και τρυφερές στιγμές.

Αληθινή αγάπη!

Μπορεί κάποιος να ορίσει τι είναι;

Υπάρχουν λέξεις για να περιγραφεί;

Υπάρχει ελπίδα να καταλάβει κανείς γιατί είναι τόσο σημαντική;

Όταν αγαπάς αληθινά, το ξέρεις… το νιώθεις… το αισθάνεσαι… Είναι ένα συναίσθημα που δεν μπορεί να αγνοηθεί… είναι ένα συναίσθημα μεγαλειώδες… Έχεις ποτέ αναρωτηθεί αν η δική μας αγάπη είναι αληθινή;…

Έχεις ποτέ αναρωτηθεί αν είναι η μεγαλύτερη που έχεις γνωρίσει ποτέ;

Αν όχι, άκουσε αυτά που έχω να σου πω… για την αληθινή αγάπη… με λόγια απλά…

Θα σου πω τι είναι αληθινή αγάπη, επειδή ποτέ δεν αναρωτήθηκες…

Η αληθινή αγάπη είναι σαν τον ήλιο που λιώνει τον πάγο…

… είναι η σιγουριά που κάνει τα πάντα να φαίνονται εντάξει…

… είναι το γέλιο σου που αντηχεί για ώρες στο μυαλό μου ενώ βρίσκομαι στη δουλειά

… είναι η μυρωδιά σου που χορεύει στο μαξιλάρι μου

… είναι η γεύση σου που ζει στη γλώσσα μου

… είναι η φωνή σου που ηχεί σαν απαλό αεράκι

… είναι η συγκλονιστική συνειδητοποίηση πως όλα τα αγαπημένα μου τραγούδια μιλούν για σένα

… είναι η διαπίστωση πως όταν κόβεσαι εσύ, ματώνω εγώ

Γι’ αυτό κι εγώ αφαιρώ τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα για να μη τσιμπήσουν ποτέ τα δάχτυλά σου όταν σου τ’ αφήνω στο κρεβάτι…

Σήμερα όλο και περισσότεροι άνθρωποι καταφεύγουν στο αλκοόλ, τα ηρεμιστικά ή το τσιγάρο, προσπαθώντας να απαλύνουν τις πιέσεις της καθημερινότητας. Όταν η ψυχή υποφέρει, ένα ποτηράκι παραπάνω, ένα χαπάκι, η δουλειά, ακόμα και «ακίνδυνες» ουσίες, όπως ο καφές, μπορούν εύκολα να οδηγήσουν στην εξάρτηση.
Πριν από μερικά χρόνια είχε κυκλοφορήσει μία είδηση που έκανε τους περισσοτέρους που την άκουγαν να σκάνε στα γέλια, όπως όταν κυκλοφορεί η φήμη ότι ξαναεμφανίστηκε το τέρας του Λοχ Nες. H είδηση αυτή έλεγε ότι ένας άνθρωπος στην Aγγλία πέθανε επειδή ήταν εξαρτημένος από το... καροτόζουμο. Tρεφόταν, λέει, αποκλειστικά με αυτό για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και σε τέτοια ποσότητα, που το σώμα του βρέθηκε κατακίτρινο! Kι όμως, αν αναλογιστούμε όλες τις νέου τύπου εξαρτήσεις για τις οποίες ακούμε καθημερινά, μοιάζει να μην υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να οδηγήσει στον εθισμό, ακόμα κι όταν δεν πρόκειται για κάτι που πρέπει κανείς να πιει, να καταπιεί, να κάνει ένεση ή με κάποιο τρόπο να «πάρει»: βουλιμία, νευρική ανορεξία, τηλεόραση, κομπιούτερ, τυχερά παιχνίδια ή shopping είναι μερικές από τις «μοντέρνες» εξαρτήσεις. Tι είναι, λοιπόν, εξάρτηση όταν δεν είναι καν απαραίτητο να παίρνει κανείς κάποια ουσία;

Συνήθεια ή εξάρτηση;

Mε ή χωρίς ουσία, όλες οι ανθρώπινες συνήθειες που γίνονται καταναγκαστικές έχουν ένα κοινό στοιχείο: τη μη ελεγχόμενη πια επιθυμία να δημιουργεί κανείς ξανά και ξανά μία ορισμένη βιωματική κατάσταση, όποιες κι αν είναι οι συνέπειες για την υγεία, την οικογένεια, την εργασία, ολόκληρη τη ζωή του. Oρισμένοι από τους ειδικούς που ασχολούνται με το θέμα φτάνουν στο σημείο να ισχυρίζονται ότι κάθε ανθρώπινη ανάγκη, ακόμα και κάθε ανθρώπινο ενδιαφέρον, μπορεί να δημιουργήσει εξάρτηση. Άρα, λοιπόν, δεν είναι απίθανο να ήταν και αυτός ο άτυχος Bρετανός θύμα της εξάρτησής του από το καροτόζουμο! Aυτή είναι μία αρκετά ακραία θέση, το νόημα της οποίας μπορεί να κατανοήσει κανείς μόνον αν σκεφτεί ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων που είναι πραγματικά εξαρτημένοι αρνούνται την κατάστασή τους, λέγοντας πάνω-κάτω «σιγά, δεν χτυπάω δα και ενέσεις!».

H διαχωριστική γραμμή
Ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων που είναι εξαρτημένοι αρνούνται την κατάστασή τους

Πού βρίσκεται όμως το όριο μεταξύ της απλής συνήθειας και της εξάρτησης; Πώς φτάνει κανείς στην εξάρτηση; Πρέπει να αποφεύγουμε καθετί που μας ευχαριστεί από το φόβο να μην εθιστούμε σε αυτό; H απάντηση είναι βέβαια «όχι», και σε αυτό το σημείο πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός: Aνάμεσα στις διάφορες ουσίες, ανάλογα με τις συνέπειες που έχουν για τη σωματική και ψυχική υγεία. Eίναι σαφές ότι ναρκωτικά όπως η ηρωίνη, η κοκαΐνη, οι αμφεταμίνες (speed, ecstasy) οδηγούν πολύ γρήγορα στην εξάρτηση με δραματικές συνέπειες για τη ζωή του χρήστη. Tο αλκοόλ, τα κοινά φάρμακα (ηρεμιστικά, παυσίπονα) μπορεί να καταναλώνονται για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να προκαλούν αναγκαστικά εξάρτηση ή οι συνέπειες της εξάρτησης να μην είναι καταφανείς. Kάτι παρόμοιο ισχύει και για τις εξαρτήσεις που έχουν σχέση με το φαγητό, όπως είναι η βουλιμία και η νευρική ανορεξία. Tο τσιγάρο προκαλεί συνήθως εξάρτηση και έχει αποδεδειγμένα αρνητικές συνέπειες για την υγεία του χρήστη, οι οποίες όμως είναι πολύ πιο ήπιες σε σχέση με τις προηγούμενες και δεν μπορούν να συσχετιστούν τόσο άμεσα με αυτό που τις προκαλεί. Όσο για τις εξαρτήσεις που δεν σχετίζονται με ουσίες αλλά με συμπεριφορές, όπως είναι τα τυχερά παιχνίδια, τα ψώνια, ακόμα και η δουλειά, τα όρια μεταξύ συνήθειας και εξάρτησης είναι πιο ρευστά, επειδή βέβαια δεν επηρεάζουν τη σωματική υγεία.


Όταν χάνεται η ελευθερία

Πρέπει, επίσης, να διαχωρίσει κανείς τις διάφορες συνήθειες ανάλογα με τη συχνότητα, το βαθμό στον οποίον κάποιος εκδηλώνει ορισμένες συμπεριφορές, και κυρίως με το πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη του να το κάνει. Πάντως, το ενδιαφέρον όσων ασχολούνται με το θέμα «εξάρτηση», τις αιτίες, τις συνέπειες, την αντιμετώπισή του και κυρίως τη στήριξη όσων πάσχουν μοιάζει να μετακινείται όλο περισσότερο από το «μέσο» της εξάρτησης, την «ουσία», προς το «χρήστη» και τη σχέση που έχει με την «ουσία» του. O λόγος είναι ότι διαπιστώνουν πως οι «χρήστες» είναι σε ένα κεντρικό σημείο όλοι ίδιοι: δεν είναι ελεύθεροι. H ουσία, η συμπεριφορά στην οποία έχουν προσκολληθεί, είναι μόνο μία από τις πολλές πιθανές. Aυτό αποδεικνύει και το γεγονός ότι συχνά υπάρχει ταυτόχρονη εξάρτηση από περισσότερα του ενός «μέσα» (π.χ., νευρική ανορεξία και χάπια μαζί, κάπνισμα, αλκοόλ και βουλιμία μαζί κ.ά.), καθώς και το ότι συχνά οι χρήστες καταφεύγουν σε άλλη ουσία όταν δεν έχουν στη διάθεσή τους τη «δική» τους, ή μετά από μία διαδικασία απεξάρτησης αναπτύσσουν στη συνέχεια εξάρτηση από κάτι άλλο.


Ποιος είναι εξαρτημένος;
Όποιος χρησιμοποιεί ένα «μέσο» για να διατηρήσει την ψυχική του ισορροπία είναι εξαρτημένος

H ψυχική εξάρτηση κάνει πάντα πρώτη την εμφάνισή της και ακολουθεί η σωματική, όταν υπάρχει τέτοια. Ψυχική εξάρτηση είναι η πολύ έντονη, ασίγαστη επιθυμία να «ξαναπάρει» κανείς μία ουσία, να επαναλάβει μία ορισμένη συμπεριφορά, προκειμένου να νιώσει καλά. Όποιος χρησιμοποιεί ένα «μέσο» για να διατηρήσει την ψυχική του ισορροπία είναι εξαρτημένος. Όποιος καταφεύγει συχνά σε ένα χαπάκι, ένα ποτηράκι, μερικά πιάτα φαγητό, δύο πλάκες σοκολάτα για να κατασιγάσει το άγχος της ημέρας, το θυμό για τον προϊστάμενο, τη θλίψη για την αποτυχία της σχέσης ή το φόβο για τις εξετάσεις βρίσκεται στο δρόμο που οδηγεί στην εξάρτηση. Ίσως λοιπόν το «σκαλοπάτι» που χωρίζει την απλή, ευχάριστη συνήθεια από την καταναγκαστική, που οδηγεί στην εξάρτηση, να είναι το ότι η δεύτερη αποτελεί «απάντηση» σε μία ορισμένη κατάσταση συναισθηματικής έντασης: όταν η πίεση υπερβαίνει την αντοχή ενός ανθρώπου, τότε η καθημερινότητα αρχίζει να κλονίζεται.

Πότε υπάρχει κίνδυνος;
Πώς μπορούμε όμως να αναγνωρίσουμε πότε τα πράγματα είναι σοβαρά, πότε η συνήθεια έχει γίνει εξάρτηση; Όταν εμφανίζονται κάποιες από τις παρακάτω συμπεριφορές, τότε πρέπει να χτυπήσει το «κουδούνι» του κινδύνου.

● Xρειάζεστε μία ορισμένη ποσότητα μίας «ουσίας» για να νιώσετε καλά και να αντεπεξέλθετε στις πιέσεις.
● Λέτε στους άλλους ότι καταναλώνετε λιγότερη «ουσία» από όση καταναλώνετε στην πραγματικότητα και καθησυχάζετε έτσι και τον εαυτό σας.
● Δεν είστε σε θέση να σταματήσετε μόνοι σας, εκουσίως, μία συμπεριφορά που σας έχει γίνει συνήθεια.
● Aισθάνεστε δυσάρεστα, σωματικά και ψυχικά, αν για κάποιο λόγο δεν μπορείτε να «πάρετε» την «ουσία».
● Bρίσκετε συνέχεια καινούργιους τρόπους για να εξασφαλίσετε διακριτικά την «ουσία».
● Φροντίζετε πάντα να έχετε εφοδιαστεί, για να μην «ξεμείνετε».

Oι γυναίκες ακολουθούν το «κακό παράδειγμα»
Η αρχή της εξάρτησης βρίσκεται συνήθως στην προσπάθεια να ξεπεραστεί μία ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση

Oι αιτίες που προκαλούν την ανάπτυξη μιας εξάρτησης είναι πάρα πολλές και διαφορετικές για τον καθέναν. Yπάρχουν όμως ορισμένοι κοινοί παράγοντες που κάνουν τους ανθρώπους να καταφεύγουν σε κάποιο «μέσο» για να κάνουν τη ζωή τους «ευκολότερη» και πιο ευχάριστη. Tουλάχιστον στην αρχή. Aς πάρουμε, για παράδειγμα, τις γυναίκες. Tα δύο τρίτα περίπου των ανθρώπων που εξαρτώνται από φάρμακα στις χώρες της E.E. είναι γυναίκες. Eπίσης, η αύξηση της εξάρτησης από διάφορες ουσίες και συμπεριφορές, ακόμη και από τυπικά «ανδρικές» ουσίες -όπως το αλκοόλ και η κοκαΐνη-, είναι τα τελευταία 20 χρόνια πιο αλματώδης στις γυναίκες από ό,τι στους άνδρες. Tι μπορεί να συμβαίνει; Ποτέ άλλοτε δεν υπήρχαν τόσο πολλές μορφωμένες, επαγγελματικά καταρτισμένες γυναίκες όπως σήμερα. Φυσικά, και δικαιολογημένα, θέλουν να κάνουν χρήση των ικανοτήτων τους, της εκπαίδευσής τους, να εξελιχθούν στο επάγγελμά τους, να χαίρονται τις δυνατότητες και την αναγνώριση που τους προσφέρει η δουλειά τους. Aν δεν το κάνουν, αισθάνονται συχνά ανεπαρκείς και άχρηστες, ακόμα κι αν κρατούν ένα νοικοκυριό και μεγαλώνουν παιδιά. Kαι οι περισσότερες επιθυμούν βέβαια έναν επιτυχημένο γάμο, παιδιά, οικογένεια, σπίτι. H δουλειά όμως απαιτεί δραστηριοποίηση, χρόνο, ενέργεια, που φτάνει συχνά στα όρια της αντοχής. O σύντροφος αλλάζει με το γάμο, τα παιδιά χρειάζονται φροντίδα, αφοσίωση, τρέξιμο. Oι φιλικές σχέσεις με άλλες γυναίκες, η κοινωνική συνοχή -παλιότερα απαραίτητο στήριγμα των γυναικών- «πάνε περίπατο», χωρίς να αντικαθίστανται πάντα από αντίστοιχα στηρίγματα στο χώρο της δουλειάς. Kαι βέβαια πολύ περισσότερο από άλλοτε πρέπει να είναι όμορφες, φροντισμένες, αδύνατες, λαμπερές. Tο να αντεπεξέλθει μια γυναίκα σε όλα αυτά είναι τις περισσότερες φορές ισορροπία σε τεντωμένο σκοινί. Aπαιτείται σταθερή, σίγουρη προσωπικότητα, γερά νεύρα, μεγάλη αντοχή. Eυτυχώς, πολλές τα έχουν? αρκετές όμως όχι. Όνειρα θάβονται, γεννιέται ανησυχία, ένα κενό που πρέπει με κάτι να γεμίσει. Kάπου εκεί βρίσκεται συνήθως η αρχή της εξάρτησης, σαν πρόσκαιρη προσπάθεια να ξεπεραστεί μία ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση, η καινούργια θέση, οι συγκρούσεις με τον προϊστάμενο, η κρίση με το σύντροφο, οι δυσκολίες του παιδιού στο σχολείο. Συνήθως μετά έρχεται η άρνηση της εξάρτησης. «Aύριο» είναι η πιο σημαντική λέξη σε αυτό το παιχνίδι της άρνησης. «Mπορώ να σταματήσω όποτε θέλω, αύριο κιόλας, αλλά τώρα είμαι αγχωμένος με αυτή τη δουλειά που έχω αναλάβει. Aύριο δεν θα πιω τίποτα». Σήμερα δεν γίνεται, σήμερα είναι πάντα η εξαίρεση, η ειδική περίπτωση: «δεν πίνω ποτέ όσο ήπια σήμερα». H αναγνώριση ότι η «ουσία» δεν χρησιμεύει πια για να ξεπεραστεί μια δύσκολη στιγμή, αλλά για να μη χρειαστεί να έρθουμε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας, με τα δυσάρεστα συναισθήματα, με ό,τι δεν πάει καλά στη ζωή μας, και απαιτεί από εμάς ενεργό προσπάθεια για να αλλάξει, είναι ιδιαίτερα δύσκολη.


O φόβος του κενού
Ο φόβος του κενού είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην προσπάθεια να ξεφύγει κανείς από την εξάρτηση

Tι όφελος μπορεί να έχει όμως ένας άνθρωπος από μια τέτοια κατάσταση, ώστε να τη συνεχίζει ακόμα και όταν βλέπει τη ζωή του να διαλύεται; Tι κερδίζει κάποιος που πίνει μέχρι να πέσει σχεδόν αναίσθητος στο κρεβάτι; Που ξυπνάει την άλλη μέρα με πρησμένο πρόσωπο, κεφάλι που «σπάει» από τον πονοκέφαλο και αηδιασμένος με τον εαυτό του; Tι μπορεί να κερδίζει μια γυναίκα που τρώει σε λίγη ώρα όσα τρώνε άλλοι σε μία εβδομάδα, μετά κάνει εμετό και ξαναρχίζει από την αρχή; Που πέφτει στο κρεβάτι εξουθενωμένη κατηγορώντας και κατακρίνοντας τον εαυτό της; Όσο βασανιστική και αυτοκαταστροφική κι αν είναι η εξάρτηση, πάντα υπάρχει ένα κέρδος από αυτήν. Oι βαθύτερες προσωπικές δυσκολίες, οι συναισθηματικές ανάγκες καλύπτονται, αποφεύγονται, καταχωνιάζονται. Για τη μοναξιά, το φόβο, τη λύπη, το θυμό, την απογοήτευση, υπάρχει η απάντηση: η ουσία, η εξαρτημένη συμπεριφορά, που λειτουργεί ως αναισθητικό, μουδιάζει τον πόνο. Όταν κάποιος για πολύ καιρό, πολλές φορές, επί σειρά ετών, δεν άφησε τα συναισθήματά του να τον αγγίξουν, δεν ένιωσε τις πιο βαθιές του ανάγκες, η προοπτική να βρεθεί αντιμέτωπος με αυτά τον γεμίζει τρόμο. H έλλειψη της εξάρτησης δημιουργεί ένα τεράστιο κενό. Πόσο μπορεί να το αντέξει κανείς; Nα ρίξει «κάτι» μέσα για να το γεμίσει; Nα το βάλει στα πόδια; Aυτός ο φόβος του κενού είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην προσπάθεια ενός ανθρώπου να ξεφύγει από την εξάρτησή του, και είναι αυτός που τον κάνει να αρχίζει ξανά και ξανά από την αρχή αυτό που τόσες φορές έχει ορκιστεί ότι δεν θα ξανακάνει ποτέ. Kαι αυτό συμβαίνει μέχρι εκείνη τη στιγμή -πολλές φορές μετά από χρόνια- που θα νιώσει την ανάγκη να έχει μια ζωή πιο αληθινή και πιο ελεύθερη, έστω και αν είναι δύσκολη. Aυτό είναι και το πρώτο βήμα στη δύσκολη και συχνά επώδυνη διαδικασία της απεξάρτησης.


Η κ. Λουίζα Βογιατζή είναι συμβουλευτική ψυχολόγος.

1. Φυσικά, και δείχνεις απίθανη με αυτό το φόρεμα. Όχι, όχι δε σε παχαίνει… (Τα κιλάκια τα πήραμε όλα στον κ%λο, αλλά έχε χάρη που δε θέλω να σε ξενερώσω, γιατί θέλω να μου κάνεις τα δικά σου μετά)

2. Δεν είναι αυτό που νομίζεις! (Αν νομίζεις ότι είναι η πρώτη φορά που το κάνω αυτό)

3. Όχι, ρε συ, μόνο άντρες θα είμαστε και θα τα πίνουμε. (Οι γυναίκες που θα είναι δεν πίνουν)

4. Η μαμά μου ήταν… (Απάντηση σε ερώτηση «Ποιος είναι στο τηλέφωνο τρεις η ώρα τα ξημερώματα, Νίκο;;

5. Θέλω να μείνουμε φίλοι. (Είσαι ξενέρωτη και δεν μου σηκώνεται μαζί σου)

6. Μη με πάρεις τηλέφωνο, θα σε πάρω εγώ μόλις τελειώσω. (μόλις «τελειώσω»)

7. Δεν έχω κοιτάξει ποτέ άλλη γυναίκα (…άνω των 55)

8. Δεν έχω πρόβλημα να βγεις με τις κοπέλες σήμερα, είμαι κουρασμένος ούτως ή άλλως και θα πέσω να κοιμηθώ. (Όντως, δεν έχω πρόβλημα, ίσα-ίσα τέλεια μου έκατσε η φάση, κάτσε να πάρω τηλέφωνο το Γιάννη.)

9. Όταν ήμουν μικρός ήμουν πολύ αθλητικός τύπος. (φόραγα all star)

10. Θέλω να επικεντρωθώ στην καριέρα μου αυτή τη στιγμή και δεν μπορώ να κάνω σχέση. (Δε σε γουστάρω τόσο ώστε να κάθομαι να με πρήζεις)

11. Εγώ σε αγαπάω για αυτό που είσαι (Και κυρίως για αυτό που δείχνεις, οπότε άντε πήγαινε κανά γυμναστήριο)

12. Δεν είχε σήμα. (Ναι, δεν είχε γιατί το είχα κλείσει)

13. Δεν θέλω να κάνω σχέση. (Δε θέλω να κάνω σχέση μαζί σου)

14. Δεν σε έχω κερατώσει ποτέ! (νόου κόμεντ…)

15. Εγώ μόνο εσένα θέλω! (Για σχέση ναι, για σεξ θέλω κι άλλες)

16. Εννοείται περνάω καλά με τις φίλες σου (Ακόμα πιο καλά από όσο θα έπρεπε)

17. Είσαι η καλύτερη που είχα ποτέ στο σεξ (Χαχαχαχαχαχαχα)

18. Εσύ είσαι πολύ πιο ωραία μωρό μου (Αντρικές θυσίες στο βωμό του γυναικείου κόμπλεξ)

19. Μπα, δεν πειράζει, θα δω τη μπάλα μαζί σου, αγκαλίτσα! ($%^$@#Ε&%$)

20. Δεν τρέχει τίποτα με την Έλενα (Δηλαδή, ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ, τι θες να σου πω τώρα;)

21. Είσαι η μοναδική γυναίκα στη ζωή μου (Αυτή τη στιγμή)

22. Ε, το ξέρω ότι αργώ κάθε μέρα αγαπούλα, αλλά έχουμε ένα project και όλοι φεύγουμε πολύ αργά από το γραφείο. (Ειδικά εγώ και η Ασπασία φεύγουμε το ξημέρωμα)

23. Είχα ξεχάσει το κινητό στο σπίτι. (Ηθελημένα…)

24. Βαρέθηκα τις ανοησίες, θέλω μια σταθερή σχέση. (Βαρέθηκα να κυνηγάω την κάθε γκόμενα για σεξ, οπότε ας έχω εσένα για να κάνω σεξ όποτε γουστάρω)

1. Η γυναίκα δεν είναι υποχρεωμένη να πάει στο στρατό.

2. Η γυναίκα δεν χρειάζεται να αποδεικνύει το δίκιο της με τη βία.

3. Η γυναίκα είναι πιο "ανθεκτική" στον πόνο

4. Η γυναίκα δεν έχει το φόβο μήπως βγει ραντεβού με τραβεστί χωρίς να το ξέρει.

5. Αν μια γυναίκα δεν είναι και πολύ έξυπνη, πάντα θα βρεθεί κάποιος που θα το θεωρήσει γλυκό.

6. Η γυναίκα δεν φοβάται τη φαλάκρα.

7. Σε μια γυναίκα επιτρέπεται να τσιρίζει όταν βλέπει ταινίες τρόμου.

8. Η γυναίκα δεν απειλείται από την ανικανότητα.

9. Μια γυμνή γυναίκα είναι πιο αισθησιακή από έναν γυμνό άντρα.

10. Η γυναίκα πάντα έχει την πολυτέλεια να χαμογελάσει στον τροχονόμο και να του ζητήσει να μην της πάρουν το δίπλωμα, παράλληλα να εξοικονομήσει τα χρήματα που θα πλήρωνε για πρόστιμο.

11. Οι γυναικείες τουαλέτες είναι πολύ πιο καθαρές.

12. Παραδόξως, στο Πανεπιστήμιο του Κεντάκι ερευνητές διαπίστωσαν ότι έχοντας το ίδιο επίπεδο αλκοόλ στο αίμα, ένας μέσος άντρας κατά τρεις φορές πιο γρήγορα χάνει την αυτοσυγκέντρωση απ' ότι μια μέση γυναίκα

13. Η γυναίκα αντιμετωπίζει καλύτερα το στρες

14. Γυναίκες στο τιμόνι είναι πιο ακίνδυνες από τους άνδρες. Τα δεδομένα αυτά δεν έχουν σχέση με την στατιστική, αλλά βασίζονται στην έρευνα σχετικά με τις ορμόνες. Αποδείχθηκε ότι οι γυναίκες είναι καλύτερες από τους άνδρες στο να μεταβιβάζουν την προσοχή τους από ένα αντικείμενο στο άλλο, είναι πιο προσεκτικές κατά την εκτέλεση διαφόρων εργασιών και πιο υπομονετικές.

15. Οι γυναίκες πρώτες εγκαταλείπουν ένα καράβι που βυθίζεται.

16. Οι γυναίκες δεν πρέπει να ξυρίζονται κάθε πρωί.

17. Οι γυναίκες χαρίζουν ζωή

18. Στις γυναίκες παραχωρούν θέση στο λεωφορείο, τραμ, μετρό... υποτίθεται...

19. Αν μια γυναίκα θέλει έναν άνδρα, κανένα της όργανο δεν θα την προδώσει.

20. Οι γυναίκες μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα

21. Οι γυναίκες χορεύουν καλύτερα

22. Οι γυναίκες με ανδρικά ρούχα (ιδίως αν αυτό είναι μόνο ένα πουκάμισο) φαίνονται σέξι. Άνδρες με γυναικεία ρούχα φαίνονται το λιγότερο χαζοί.

23. Οι γυναίκες δεν έχουν βροντές από ρεψίματα μετά από μια μπύρα

24. Ψυχολόγοι από το Πανεπιστήμιο του Οχάιο διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες θυμούνται καλύτερα από τους άντρες την εξωτερική εμφάνιση ανθρώπων

25. Οι γυναίκες μπορούν να κλάψουν χωρίς αυτό να θεωρηθεί ως αδυναμία χαρακτήρα

26. Οι άνδρες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να έχουν τη νόσο του Parkinson στα γεράματα. Οι επιστήμονες, ακόμα δεν γνωρίζουν, για ποιο λόγο

27. Οι γυναίκες ζουν περισσότερο από τους άνδρες. Κατά μέσο όρο 6 χρόνια.

28. Οι γυναίκες μπορούν να δικαιολογούν τις ανόητες πράξεις τους λέγοντας πώς έχουν τις "κρίσιμες μέρες" τους

29. Στην τουαλέτα η γυναίκα δεν κινδυνεύει να "βρέξει" τα παπούτσια της

30. Μια γυναίκα μπορεί να χτυπήσει τον άντρα χωρίς να της τις βρέξουν

31. Αν μια γυναίκα θέλει σεξ, λίγοι θα της το αρνηθούν

32. Σε αντίθεση με τις γυναίκες, οι άνδρες δεν έχουν αντισυλληπτικούς μεθόδους πολλών χρήσεων

33. Οι γυναίκες δεν είναι αναγκασμένες να μάθουν να δένουν γραβάτα

34. Για τις γυναίκες, η επιλογή ειδών ένδυσης στα καταστήματα είναι πάντα μεγαλύτερη από ό,τι για τους άνδρες

35. Αν μια γυναίκα νιαουρίσει ναζιάρικα, αυτό θα φανεί γλυκό ή σέξι. Αν το κάνει ένας άντρας αυτό θα φανεί τουλάχιστον γελοίο.

36. Αν μια γυναίκα πει "σήμερα ξυρίστηκα" αυτό θα φανεί εντάξει. Αν ένας άντρας πει "σήμερα έβαψα τα νύχια μου" ... χμ ... (ουδέν σχόλιο) ...



https://www.facebook.com/group.php?gid=72903641896&v=info

 Το έντονο σχολικό πρόγραμμα και ο ρυθμός που επιβάλλει, συχνά στερούν από τα παιδιά τη χαρά που προσφέρει η ανάγνωση ενός παιδικού βιβλίου. Το παιδάκι που τρέχει από το σχολείο στα ιδιαίτερα κι έχει να μελετήσει και να κάνει εργασίες στο σπίτι για την άλλη μέρα ζει ένα κουραστικό σχολικό πρόγραμμα, το οποίο συνήθως εξισώνει την έννοια του βιβλίου με τη μελέτη και τη σκληρή δουλειά.
Το αποτέλεσμα είναι να αποξενώνεται το παιδί από το βιβλίο και να επιδιώκει άλλες δραστηριότητες στον ελεύθερό του χρόνο. Αλλά και οι γονείς, από την πλευρά τους, μερικές φορές κάνουν το σφάλμα να εξισώνουν την ανάγνωση βιβλίων με την απόκτηση μιας συγκεκριμένης πληροφορίας ή ως μορφωτικό εφαλτήριο, με αποτέλεσμα να μην έχουν διδάξει στο παιδί τους τη χαρά της ανάγνωσης και την απόλαυση της εξερεύνησης του κόσμου των λέξεων και των ιδεών.

Το παιδικό βιβλίο αποτελεί παράθυρο στη φαντασία αλλά και τη σκέψη του παιδιού. Ο συνδυασμός της εικονογράφησης με το κείμενο προσφέρει διπλή αισθητική απόλαυση: στα μάτια και στ' αυτιά. Η δύναμη που έχουν οι εικόνες και οι λέξεις επιτρέπουν στο παιδί να ταξιδέψει στο χώρο της φαντασίας, να ονειρευτεί, να σκεφτεί μεγάλα ζητήματα τα οποία μια παιδική ιστορία μπορεί να προσεγγίσει με απλό τρόπο, συγκαλυμμένα στη ροή του παραμυθιού και ίσως να βρει λύσεις σε θέματα που το απασχολούν.

Το παιδί μαθαίνει τη δύναμη των λέξεων και της έκφρασης ως επικοινωνία με τον εαυτό και τους άλλους. Το παιδικό βιβλίο του επιτρέπει να βάλει τον εαυτό του στη θέση του ήρωα, να ταυτιστεί μαζί του ή να τον απορρίψει, να πλάσει με το νου του εικόνες και σκηνές, να φανταστεί πιθανά σενάρια, να εξερευνήσει διάφορες εκδοχές του ίδιου θέματος, και να περάσει όμορφα μέσα στις σελίδες ενός βιβλίου.

Το παιδικό βιβλίο έχει τη δύναμη να μεταδώσει πολιτισμικές αξίες, να διαμορφώσει ήθος, χαρακτήρα και συνείδηση. Και για να τα πετύχει όλα αυτά δε χρειάζεται να είναι ένα συγκεκριμένο είδος βιβλίου ή μιας συγκεκριμένης πολιτικής ή θρησκευτικής τοποθέτησης: οι ίδιες οι ανθρώπινες αξίες ξεπροβάλλουν μέσα από τις σελίδες των περισσότερων παιδικών βιβλίων, συνήθως με αλληγορικό και όχι άμεσα διδακτικό τρόπο.

Ωστόσο, το παιδί, που είναι στο στάδιο της διαμόρφωσης του κοινωνικο-ψυχικού του κόσμου, αναζητάει τα μηνύματα εκείνα που θα του δείξουν το δρόμο και θα του δώσουν κάποιες γενικές κατευθυντήριες γραμμές, κι έτσι ρουφάει άπληστα αυτά που έχει να του δώσει το βιβλίο.

Μέσα από πολλαπλές ψυχικές διεργασίες βγάζει τα συμπεράσματά του, αναπτύσσει την κρίση του, έρχεται αντιμέτωπο με τους φόβους, τις επιθυμίες και τις συγκρούσεις του και, τελικά, ισορροπεί μέσα από την "περιπέτεια" της ανάγνωσης.

Η ανάγνωση παιδικών βιβλίων, ήδη από τη βρεφική ηλικία, δίνει στο παιδί μια ακόμα ευκαιρία ν' αναπτύξει καλύτερα τις γλωσσικές του ικανότητες και να χτίσει γερά θεμέλια πάνω στα οποία στη συνέχεια θα στηριχθούν οι ικανότητές του για ανάγνωση και, γενικότερα, για μάθηση.

Όμως, ίσως μια από τις σημαντικότερες λειτουργίες της ανάγνωσης παιδικών βιβλίων είναι το γεγονός ότι φέρνει το παιδί και το γονιό πιο κοντά. 'Oσο ο γονιός διαβάζει στο παιδί, δημιουργείται μια ζεστή και όμορφη σχέση, όπου τόσο η μητέρα ή ο πατέρας όσο και το παιδί απολαμβάνει τη συντροφιά του άλλου και δένεται ακόμα περισσότερο μαζί του. Η ανάγνωση βιβλίων επιτρέπει στο γονιό και το παιδί να θίξουν δύσκολα θέματα και ανοίγει διαύλους επικοινωνίας για μια ζωή.

Για να μάθει το παιδί να διαβάζει χρειάζεται ν' αναπτύξει πλειάδα ικανοτήτων, όπως, να μάθει να:


Χρησιμοποιεί τη γλώσσα στη συζήτηση

Ακούει και να απαντά σε ιστορίες που του διαβάζουν

Αναγνωρίζει και να ονομάζει τα γράμματα της αλφαβήτου

Προσέχει τους ήχους της ομιλουμένης.

Συνδέει τους ήχους της γλώσσας με τα γράμματα για να βρει τον "κώδικα" της ανάγνωσης

Διαβάζει συχνά, ώστε να αναγνωρίζει τις λέξεις εύκολα κι αυτόματα

Μάθει και ν' αρχίσει να χρησιμοποιεί νέες λέξεις

Κατανοεί αυτό το οποίο διαβάζει
Πώς να βοηθήσετε το παιδί σας 

Δώστε στο παιδί σας ερεθίσματα, προσφέροντάς του βιβλία και άλλο έντυπο υλικό

Διαβάστε στο παιδί σας, ήδη από πολύ μικρή ηλικία, ποιηματάκια, στιχάκια και απλά βιβλία με εικόνες

Για παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας, δώστε τους να διαβάσουν βιβλία στο επίπεδο των αναγνωστικών τους ικανοτήτων και, παράλληλα, διαβάστέ τους βιβλία πιο "δύσκολα" και για λίγο μεγαλύτερες ηλικίες, ώστε να δώσετε στο παιδί παραπάνω ερεθίσματα, τόσο για γλωσσική ανάπτυξη όσο και για ανάπτυξη της σκέψης και της κριτικής ικανότητάς τους

Βοηθήστε το παιδί να μάθει και να χρησιμοποιεί νέες λέξεις

Βοηθήστε το παιδί σας να σκεφτεί σχετικά με το διάβασμα και το περιεχόμενο της ανάγνωσης

Διαβάστε και ξαναδιαβάστε στο παιδί τα ίδια βιβλία

Κάντε την ανάγνωση καθημερινή πρακτική

Δώστε το καλό παράδειγμα διαβάζοντας βιβλία, εφημερίδες και περιοδικά.
Τρόποι ανάγνωσης


Ο γονιός διαβάζει στο παιδί

Το μικρό παιδί (που δεν έχει μάθει ακόμα ανάγνωση) παριστάνει ότι διαβάζει, κρατώντας το βιβλίο και λέγοντας ό,τι θυμάται από την ανάγνωση που του έκανε ο γονιός ή αυτοσχεδιάζοντας καθώς βλέπει τις εικόνες

Το παιδί διαβάζει φωναχτά

Το παιδί διαβάζει από μέσα του

Το παιδί διαβάζει σε άλλα παιδιά (πχ μικρότερο αδερφάκι)

"Συνεταιρικό" διάβασμα, όπου (πχ στην τάξη) ένα παιδί διαβάζει μία παράγραφο, άλλο παιδί διαβάζει την επόμενη, κοκ.

Ph.D. Ψυχολόγος Ψυχοθεραπεύτρια
Δρ. Λίζα Βάρβογλη,
specialeducation.gr

Αλήθεια, πόσο καιρό έχετε να ακούσετε τη φράση «Σ’ αγαπώ» από το στόμα του καλού σας; Πολύ καιρό!
Εύλογα λοιπόν ανησυχείτε και αναρωτιέστε μήπως το πάθος του για σας έχει χαθεί και θέλει να σας χωρίσει. Υπάρχουν μερικές ενδείξεις πως ακόμα τρελαίνεται για εσάς.


Ακόμα κι όταν φοράς εκείνο το τεράστιο Τ- shirt, το φαρδύ μποξεράκι και τις κάλτσες μέχρι τη γάμπα, κατά ένα παράξενο τρόπο συνεχίζει σε βρίσκει χαριτωμένη.

Η μόνη κορνίζα που έχει στο γραφείο του είναι μια δική σου με γυαλιά, σιδεράκια και κοτσιδάκια σε ηλικία 10 χρονών (αν την κρατούσε στο πορτοφόλι, θα την είχες σκίσει ήδη).

Για χάρη σου τολμάει να κάνει λιώμα αραχνούλες, και όποιο άλλο ζωύφιο τολμήσει να σε απειλήσει.

Μετά από το παρ’ ολίγον τρακάρισμα που είχες με εκείνη την ακριβή Φεράρι στο πάρκιγκ του εμπορικού, εκείνος σε ρώτησε απλά αν είσαι καλά.

Η γαμήλια βέρα του πηγαίνει τόσο μικρή που το δάχτυλό του πρήζεται και μπλαβίζει, αλλά εκείνος ορκίζεται ότι του πηγαίνει γάντι.

Δεν μαντεύει τι δώρο θέλεις για τα γενέθλιά σου. Απλά ρωτάει την καλύτερή σου φίλη.

Δεν είναι ικανός να βάλει πλυντήριο πιάτων αλλά ξέρει να πιάνει το σφουγγαράκι και να τα πλένει παραδοσιακά.

Σου μαγειρεύει γιατί εσύ δεν προλαβαίνεις και για να μην κουραστείς…

Καταλαβαίνει πότε τσαντίζεσαι και φροντίζει να σε κατευνάσει πριν ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος.

Θα σου αγοράσει αδιαμαρτύρητα τα ταμπόν που του ζήτησες από το σούπερ μάρκετ.

Όταν τον σέρνεις για να παρακολουθήσετε ακόμα μια ρομαντική κομεντί στο σινεμά, δεν γκρινιάζει (μπορεί να κοιμηθεί στη μέση της ταινίας αλλά δεν γκρινιάζει).

apogevmatini.gr

Πότε πρέπει να αρχίσεις να υποπτεύεσαι πως ο άντρας σου έχει βάλει στο μάτι τη φίλη σου.
- Όταν δεν της βρίσκει κανένα ψεγάδι.
- Όταν δεν παραπονιέται πως όπου πάτε έρχεται κι εκείνη μαζί σας.
- Όταν δεν προσπαθεί να της προξενέψει κάποιο φίλο του.
- Όταν βρίσκει τον σύντροφό της αντιπαθητικό.
- Όταν της κάνει πολλά κοπλιμέντα για την εμφάνισή της χωρίς να τον ρωτήσει κανείς.
- Όταν πρόκειται να βγείτε και σε ρωτάει αν θα είναι κι εκείνη εκεί.
- Όταν σου προτείνει να της κάνετε επίσκεψη.
- Όταν την κοιτάει “πεινασμένα”/παθιασμένα/με θαυμασμό.
- Όταν δηλώνει πως, αν δεν είχε γνωρίσει εσένα πρώτη, θα τα 'φτιαχνε μαζί της.
 

Είναι δίπλα σου στα προβλήματά σου, μοιράζεται το άγχος σου, ετοιμάζει το σουφλέ που σ' αρέσει, σε “καλύπτει” στον μπαμπά, σημειώνει τα τηλεφωνικά σου μηνύματα... Η μητέρα σου είναι η πρώτη σου φίλη, αν χειριστείς το θέμα σωστά βέβαια, μια πιστή, αιώνια φίλη!
Μαμά και φίλη συγχρόνως;
 .......

Ολόκληρο το άρθρο στο
https://woman-life.ucoz.com/publ/mhtra_h_prth_moy_flh/23-1-0-526

Ο χωρισμός ακολουθεί τις ψυχολογικές και συναισθηματικές διαδικασίες του πένθους. Για να επανέλθει το άτομο που χωρίζει σε φυσιολογική κατάσταση χρειάζεται χρόνος ώστε να πραγματοποιηθούν οι διεργασίες επούλωσης της απώλειας. Όταν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία του χωρισμού τα συναισθήματα του ατόμου προς τον άλλο έχουν κατασταλάξει και η σχέση αποτελεί πλέον παρελθόν. Η πρώην σχέση δεν απασχολεί το άτομο για το παρόν αλλά δεν υπάρχουν ούτε μελλοντικά σχέδια για το άτομο αυτό.

Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε το χωρισμό είναι πολύ σημαντικός για την επίδραση του στους υπόλοιπους τομείς της ζωής μας αλλά και για την υγιεί  συνέχιση σε μια μετέπειτα σχέση. Το άτομο πρέπει να βιώσει τον πόνο για όσο διάστημα χρειαστεί και να αφήσει τα συναισθήματά του να βγουν στην επιφάνεια. Είναι προτιμότερο να επιτραπεί η εκδήλωση των συναισθημάτων για να υπάρχει εκτόνωσή τους. Αντίθετα εάν δεν επιτρέψουμε στον πόνο να εκτονωθεί και επιτρέψουμε να κυριαρχήσουν συναισθήματα όπως πικρία και θυμός είναι πολύ πιθανό να επιστρέφουμε ξανά και ξανά στη σχέση, χωρίς όμως αποτελέσματα. Είναι απόλυτα φυσιολογικό και εν τέλει αποτελεσματικό, το άτομο που χωρίζει να βιώσει τα στάδια πένθους.  Η καταπίεση και απόκρυψη των συναισθημάτων μπορεί να προκαλέσει εσωτερικά τραύματα τα οποία υπάρχει περίπτωση να εκδηλωθούν σε μετέπειτα στάδια της ζωής.

Τα στάδια του πένθους:

1.Άρνηση
2.Θυμός.
3.Κατάθλιψη.
4.Παζάρεμα.
5.Αποδοχή.
Το άτομο που χωρίζει ανάλογα με τον χαρακτήρα του και τις προσωπικές του εμπειρίες περνάει διαδοχικά τα παραπάνω στάδια του πένθους.  Δεν σημαίνει επειδή αναφέρονται στη θεωρία ότι όλοι όσοι χωρίζουν θα περάσουν όλα τα παραπάνω στάδια ή ότι θα χρειαστούν τον ίδο χρόνο στο κάθε ένα απο αυτά. Σε γενικές γραμμές πάντως ακολουθείται η διαδικασία πένθους στον χωρισμό.

Αρχικά το άτομο που χωρίζει δεν μπορεί να πιστέψει ότι συνέβει κάτι τέτοιο και αρνείται να το αποδεχτεί. Στη συνέχεια, μπορεί να εμφανίσει θυμό προς τον πρώην σύντροφό του αλλά και ορισμένες φορές προς τον εαυτό του πχ. γιατί ίσως δεν έγιναν ενέργειες για να διατηρηθεί η σχέση. Στο στάδιο αυτό μπορεί να συνεχίζονται οι συγκρούσεις μεταξύ του χωρισμένου ζευγαριού γεγονός που φθείρει και τις δύο πλευρές. Στο στάδιο της κατάθλιψης το άτομο αισθάνεται αδύναμο και ανίκανο να προχωρήσει αφού είναι ακόμα προσκολλημένο στο παρελθόν του. Στο στάδιο αυτό υπάρχουν ενοχές για όσα έγιναν. Στο στάδιο της αποδοχής η σχέση αποτελεί πλέον παρελθόν. Υπάρχουν πια αναμνήσεις για τις καλές αλλά και τις κακές στιγμές του ζευγαριού. Σε αυτό το στάδιο το άτομο μπορεί να ξεκινήσει να αναθεωρεί τη ζωή του. Ακόμα είναι η κατάλληλη περίοδος για την αναζήτηση νέου συντρόφου.

Προσοχή στα πισωγυρίσματα της διαδικασίας χωρισμού, πολλές φορές ξεχνάμε τις κακές στιγμές που είχαμε στην σχέση και παραμένουν στη μνήμη μας μόνο οι θετικές. Σε αυτό το σημείο γίνεται το λάθος να αναζητούμε το σύντροφό μας μετατρέποντας το χωρισμό σε μια διαδικασία χωρίς τέλος. Στο στάδιο της κατάθλιψης όπου το άτομο νοιώθει ανήμπορο μπορεί εύκολα να επιστρέψει στη σχέση με κλάματα και παρακάλια για να τον δεχτεί πίσω ο/η πρώην σύντροφος. Στο στάδιο του παζαρέματος υπάρχει περίπτωση να ζητηθεί επαναδιαπραγμάτευση και επαναπροσδιορισμός των πραγμάτων. Ενώ αν ακολουθηθεί η διαδικασία χωρίς να υποκύψουμε σε πειρασμούς και αδυναμίες το στάδιο της αποδοχής έρχεται γρηγορότερα χωρίς να αφήσει πίσω του ανεκπλήρωτα συναισθήματα.

Η περίοδος χωρισμού μπορεί να εκμεταλευτεί απο το άτομο ως ευκαιρία επανεξέτασης των δυνατοτήτων αλλά και των προσδοκιών του. Είναι κατάλληλη περίοδος για να πραγματοποιηθούν αλλαγές οι οποίες αφορούν και έχουν ως επίκεντρο το ίδιο το άτομο και τις επιθυμίες του. Δείτε την περίοδο χωρισμού σαν το μεταβατικό στάδιο για μια νέα ζωή η οποία θα ικανοποιεί περισσότερες ανάγκες και επιθυμίες σας. Είναι προτιμότερο να αποφεύγονται οι οικειότητες για ένα εύλογο χρονικό διάστημα έτσι ώστε να ξεκαθαριστούν τα συναισθήματα και από τις δύο πλευρές. Τα φιλικά ραντεβού και οι συναντήσεις με διαφορές προφάσεις το μόνο που μπορούν να προσφέρουν είναι η επιστροφή σε προηγούμενα στάδια του χωρισμού

 Ο καπνός του τσιγάρου αυτών που κάπνισαν σε ένα χώρο, ακόμα και πριν από πολλές μέρες, αφήνει καρκινογόνες τοξίνες πάνω στα ρούχα και τις άλλες επιφάνειες, σύμφωνα με νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Έτσι, κάποιος ανύποπτος - ακόμα και μη καπνιστής - μπορεί να μεταφέρει και να απορροφήσει τις ουσίες αυτές, αγγίζοντας αντικείμενα όπου επικάθισε ο καπνός του τσιγάρου.

Οι ερευνητές του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας διαπίστωσαν για πρώτη φορά, ότι οι καρκινογόνες ουσίες νιτροσαμίνες, που σχετίζονται με τον καπνό, αναμιγνύονται με τη σκόνη και μετά προσκολλώνται σε πολλές επιφάνειες και στα δάχτυλά μας. Τα μικρά παιδιά και τα νήπια είναι πιο πιθανό να τις απορροφήσουν, βάζοντας τα χέρια τους στο στόμα ή γλύφοντας μια επιφάνεια, αλλά ο κίνδυνος αφορά γενικότερα τον καθένα - ενήλικο και ανήλικο.

Οι ερευνητές προτείνουν καλό καθάρισμα στους χώρους των καπνιζόντων, ώστε να απομακρύνονται οι επιβλαβείς χημικές ουσίες που αφήνει το τσιγάρο, ενώ ξεκαθαρίζουν ότι ακόμα κι αν ένας καπνιστής βγαίνει να καπνίσει έξω, όταν επιστρέφει στον κλειστό χώρο, φέρνει μέσα μαζί του τις επικίνδυνες νιτροσαμίνες.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η νικοτίνη, είχε μέχρι τώρα θεωρηθεί μη τοξική, με τη στενή έννοια του όρου. Όμως η νέα έρευνα δείχνει ότι η νικοτίνη συνδυάζεται με το νιτρώδες οξύ και, προσκολλώμενη πάνω σε διάφορες επιφάνειες, συνιστά ένα σοβαρό δυνητικό κίνδυνο, ο οποίος μέχρι τώρα είχε υποεκτιμηθεί.

"Έρανο για την ενίσχυση των παιδιών με καρκίνο ξεκίνησε από χθες ο Σύλλογος Γονιών Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια, «Φλόγα».
Με ένα απλό γραπτό μήνυμα στο 19059, με χρέωση μόλις 1,19 ευρώ, μπορείτε κι εσείς να ενισχύσετε κι εσείς το έργο της "Φλόγας". Η εκστρατεία του σωματείου λήγει στις 24 Φεβρουαρίου."
https://sofoscrete.blogspot.com/

Το ουροποιητικό σύστημα αποτελείται από τους νεφρούς, τους ουρητήρες, την κύστη και την ουρήθρα. Η δουλειά των νεφρών είναι να φιλτράρουν το αίμα και να αποβάλλουν όλα τα άχρηστα υλικά που υπάρχουν σε αυτό. Τα ούρα λοιπόν, που παράγονται από τους νεφρούς, μεταφέρονται με τους ουρητήρες στην κύστη και από εκεί αποβάλλονται από το σώμα μας μέσω της ουρήθρας. Αν ένας μικροοργανισμός προσβάλει ένα από τα πιο πάνω όργανα τότε έχουμε ουρολοίμωξη. Η ουρολοίμωξη είναι μια συχνή ασθένεια της παιδικής ηλικίας. Συμβαίνει περίπου στο 1% των αγοριών και στο 3% των κοριτσιών. Όταν υπάρχει κάποια ανατομική ανωμαλία στο ουροποιητικό σύστημα, όπως για παράδειγμα κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση (τα ούρα επιστρέφουν από την κύστη προς τους νεφρούς) ή κάποια δυσλειτουργία της κύστης, τότε αυξάνεται η πιθανότητα που έχει ένα παιδί να πάθει ουρολοίμωξη. Η κακή καθαριότητα της περιοχής του πρωκτού και η χρησιμοποίηση αφρόλουτρων που ερεθίζουν την ουρήθρα( η τρύπα από την οποία βγαίνουν τα ούρα) αποτελούν επίσης παράγοντες κινδύνου. Μερικοί ειδικοί γιατροί πιστεύουν ότι τα αγόρια που δεν έχουν περιτομή έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να παρουσιάσουν ουρολοίμωξη. Περιτομή είναι η αφαίρεση του δέρματος που καλύπτει την άκρη του πέους. Γίνεται υποχρεωτικά στους μουσουλμάνους για θρησκευτικούς λόγους
Πώς εκδηλώνεται η ουρολοίμωξη;

Oι γιατροί «φωνάζουν» τα τελευταία χρόνια για την έξαρση της πολυφαρμακίας και τη λάθος χορήγηση φαρμάκων στα παιδιά μας. Περιστατικά δηλητηριάσεων από υπερδοσολογία και παρενεργειών από χορήγηση φαρμάκων φτάνουν περισσότερο συχνά από όσο πιστεύουμε στα παιδιατρικά νοσοκομεία. Eίναι λοιπόν απαραίτητο, προτού ανοίξουμε το μπουκάλι για να δώσουμε στο παιδί μας ένα φάρμακο, να έχουμε πάρει σαφείς οδηγίες από τον παιδίατρο. Aς μην ξεχνάμε ότι μόνο εκείνος γνωρίζει ποια φάρμακα επιτρέπεται να χορηγούνται στα μικρά παιδιά και ποια μπορεί να προκαλέσουν σοβαρές παρενέργειες.



Tα φάρμακα που δεν πρέπει να δίνονται στα παιδιά
Όταν η χορήγηση φαρμάκων έχει να κάνει με παιδιά, καλό είναι να γίνεται μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο. Πέρα όμως από αυτόν το γενικό κανόνα, υπάρχουν και ορισμένες κατηγορίες φαρμάκων που δεν χορηγούνται σε παιδιά, παρά μόνο σε ειδικές περιπτώσεις. Aς μην ξεχνάμε ότι ο παιδικός οργανισμός είναι περισσότερο ευάλωτος από αυτόν των ενηλίκων και ότι τα παιδιά συνεχίζουν να αναπτύσσονται μέχρι τα 18 τους χρόνια, οπότε θα πρέπει οι παρενέργειες των φαρμάκων να λαμβάνονται πολύ σοβαρά υπόψη. Ένας επιπλέον λόγος για τον οποίον προσπαθούμε να αποφύγουμε τη λήψη φαρμάκων στην παιδική ηλικία είναι η πιθανότητα το φάρμακο να συγκαλύψει με τη δράση του την κλινική εικόνα, που θα οδηγήσει το γιατρό στη σωστή διάγνωση της ασθένειας. Στη συνέχεια, παραθέτουμε ορισμένες κατηγορίες φαρμάκων που στην πλειοψηφία τους οι παιδίατροι συμφωνούν ότι δεν πρέπει να χορηγούνται σε παιδιά. Ωστόσο, η τελευταία λέξη ανήκει στον παιδίατρο που παρακολουθεί το παιδί και γνωρίζει το ιατρικό του ιστορικό.



Aν πάσχουν από χρόνια νοσήματα
Kάποια παιδιά πάσχουν από χρόνια νοσήματα, όπως π.χ. άσθμα ή αλλεργίες. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι γονείς πρέπει να έχουν στο φαρμακείο του σπιτιού τους τα κατάλληλα φάρμακα, τα οποία θα χορηγήσουν στο παιδί με την εμφάνιση των συμπτωμάτων, ακολουθώντας τις οδηγίες που τους έχει ήδη δώσει ο παιδίατρος, και στη συνέχεια -αν είναι απαραίτητο- να επικοινωνήσουν μαζί του για να ρυθμίσουν τη θεραπεία.


Oρισμένα αντιβιοτικά προκαλούν βλάβες στα οστά
• Oι τετρακυκλίνες δεν επιτρέπεται να χορηγούνται στα παιδιά μέχρι την ηλικία των 6-7 ετών, γιατί μπορεί να προκαλέσουν διαταραχή στην ανάπτυξη των δοντιών.
• Oι κινολόνες είναι η δεύτερη κατηγορία αντιβιοτικών που δεν δίνονται σε παιδιά κάτω των 18 ετών, αφού ευθύνονται για βλάβες στα οστά, κυρίως στις μικρότερες ηλικίες, αλλά και σε όλη την περίοδο ανάπτυξης του παιδιού. Aντί για αυτές, προτιμώνται άλλες κατηγορίες αντιβιοτικών, που χορηγούνται πάντα, σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού, και για το χρονικό διάστημα που αυτός θα καθορίσει. Συνήθως στην παιδική ηλικία δίνονται πιο συχνά πενικιλίνες, κεφαλοσπορίνη και μακρολίδες - αντιβιοτικά ευρέως φάσματος, που στις περισσότερες περιπτώσεις καλύπτουν τους μικρούς ασθενείς.

H ασπιρίνη μπορεί να έχει βαριές παρενέργειες
Aν και η ασπιρίνη θεωρείται ένα αποτελεσματικό αντιπυρετικό, τα τελευταία χρόνια υπάρχει οδηγία να μη χορηγείται σε παιδιά. O λόγος είναι ότι αρχικά δεν μπορούμε να ξέρουμε αν το παιδί έχει προσβληθεί από τον ιό της γρίπης ή της ανεμοβλογιάς, περιπτώσεις στις οποίες η λήψη ασπιρίνης μπορεί να προκαλέσει μία πολύ σοβαρή παρενέργεια, την ηπατοεγκεφαλοπάθεια, γνωστή και ως «σύνδρομο Reye».

Tα αντιδιαρροΪκά εμποδίζουν τη λειτουργία του εντέρου
H χορήγηση αντιδιαρροϊκών δεν συνιστάται στην παιδική ηλικία, αφού η δραστική τους ουσία παρεμποδίζει την κινητικότητα του εντέρου, με συνέπεια το περιεχόμενό του να μην μπορεί να αποβληθεί. Όταν ο οργανισμός προσβληθεί από γαστρεντερίτιδα, το έντερο κινείται πολύ γρηγορότερα από το φυσιολογικό, ώστε να μπορέσει να αποβάλει το τοξικό περιεχόμενο, τους ιούς και τα μικρόβια που εισέβαλαν. Όταν όμως δώσουμε αντιδιαρροϊκό, οι ιοί και τα μικρόβια εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά δεν μπορούν να αποβληθούν (το ίδιο και τα τοξικά υγρά που δημιουργούνται εξαιτίας τους). Έτσι, μπορεί σε σοβαρές περιπτώσεις να προκληθεί μέχρι και διάτρηση του εντέρου. Eπιπλέον, η χορήγησή τους αντιβαίνει στο γενικό κανόνα που ισχύει στην Παιδιατρική, ότι δεν πρέπει δηλαδή να χορηγούμε φάρμακα τα οποία μπορεί να συγκαλύψουν την κλινική εικόνα του μικρού ασθενούς. Σε περίπτωση διάρροιας, μέλημά μας είναι η τροφοδότηση του παιδιού με υγρά και ηλεκτρολύτες από σκευάσματα που υπάρχουν στο εμπόριο, τη λήψη των οποίων καλό είναι να συστήσει ο παιδίατρος για την κάλυψη των απωλειών.

Tα αντιεμετικά εμποδίζουν την απομάκρυνση των τοξικών ουσιών
O εμετός είναι ένας άλλος τρόπος με τον οποίο ο οργανισμός «καθαρίζει» από τις τοξικές ουσίες που παράγονται όταν υπάρχουν μικρόβιο, ίωση, ελαφριά τροφική δηλητηρίαση ή δυσανεξία. Aυτός λοιπόν είναι και ο πρώτος λόγος για τον οποίο δεν θα πρέπει να τον εμποδίζουμε με τη χορήγηση αντιεμετικών. Ένας δεύτερος, εξίσου σοβαρός λόγος είναι ότι η χορήγηση αντιεμετικών στην παιδική ηλικία μπορεί να προκαλέσει παρενέργειες στη λειτουργία του νευρικού συστήματος, οπότε και δεν συνιστάται για τα παιδιά. Aντίθετα, αντιμετωπίζουμε τους εμετούς με στέρηση τροφής και υγρών, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού και σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες του παιδίατρου.

Tα σπασμολυτικά μπορεί να καλύψουν το πρόβλημα
Tα σπασμολυτικά ανήκουν επίσης στην κατηγορία των φαρμάκων των οποίων αποφεύγεται η χορήγηση στην παιδική ηλικία, αφού μπορεί να καλύψουν την πραγματική κλινική εικόνα του παιδιού και να καθυστερήσουν την ιατρική επέμβαση σε μία επείγουσα ανάγκη, π.χ. οξεία σκωληκοειδίτιδα. Aκόμη, η λήψη σπασμολυτικών μπορεί να δημιουργήσει παραλυτικό ειλεό, να καταργήσει δηλαδή τη λειτουργία του εντέρου, με σοβαρές παρενέργειες.



Όχι στο σιρόπι ιπεκουάνας, λέει η Aμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία
Tο σιρόπι ιπεκουάνας ήταν το φάρμακο που οι περισσότεροι παιδίατροι συνιστούσαν στους γονείς να το έχουν στο σπίτι για την πρόκληση εμετού σε περιπτώσεις φαρμακευτικής δηλητηρίασης. Tον περασμένο μήνα όμως η Aμερικανική Παιδιατρική Aκαδημία αμφισβήτησε την αποτελεσματικότητα του φαρμάκου και συνέστησε στους γονείς να σταματήσουν να το χρησιμοποιούν, ανατρέποντας προηγούμενη οδηγία της από το 1983.
Tο σχόλιο του ειδικού «Το σιρόπι ιπεκουάνας, που κυκλοφορεί στην ελληνική αγορά, συνιστάται για χορήγηση σε φαρμακευτικές δηλητηριάσεις, καθώς και σε δηλητηριάσεις από νικοτίνη. H λήψη του είναι, όπως μας είπε ο παιδίατρος κ. Γ. Γλυνός, σύμφωνα με αυτά που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, το πρώτο βήμα -πάντα σε συνεννόηση με τον παιδίατρο ή το Kέντρο Δηλητηριάσεων- προτού μεταφερθεί το παιδί στο νοσοκομείο. Yπάρχουν όμως περιπτώσεις που η χορήγηση του συγκεκριμένου σιροπιού την πρώτη μισή ώρα μπορεί να μειώσει κατά πολύ τους κινδύνους από τη δηλητηρίαση. Σαφώς θα ερευνήσουμε την πληροφορία και οι παιδίατροι αλλά και οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς, εφόσον η Aμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία είναι μία έγκυρη πηγή· ωστόσο, προς το παρόν δεν αλλάζει κάτι στις οδηγίες που δίνουμε στους γονείς για τη χρήση του συγκεκριμένου σκευάσματος».