Εμφάνιση μηνυμάτων
θελω να καταθεσω την εμπειρια μου
απο την εφηβεια παθαινα κρισεις πανικου χωρις να γνωριζω περι τινος προκειται. Τα συμπτωματα που παρουσιαζονταν σε μενα ηταν ταχυκαρδια, δυσπνοια , τρεμουλο, ταση προς λιποθυμια και εντονη ανησυχια κ φοβος οτι θα πεθανω εκεινη τη στιγμη που τα βιωνα αυτα. Αυτες οι κρισεις με επιαναν οπουδηποτε π.χ. στο σχολειο, στο λεωφορειο, στο σινεμα , στο σπιτι, στις εξετασεις.. Οσον αφορα την περιοδικοτητα των κρισεων, αλλοτε τις βιωνα σε καθημερινη βαση και αλλοτε περνουσαν μηνες χωρις κρισεις.
Τωρα το γιατι τις παθαινα αυτο πραγματικα δεν το γνωριζω..Ουσιαστικα δεν υπηρχε καποιος σοβαρος λογος που να πυροδοτει τετοιες εντονες σωματικες κ ψυχολογικες αντιδρασεις. Στην αρχη πιστεψα πως ειχα καποια σοβαρη ασθενεια, εκανα καποιες εξετασεις και ολες ηταν καλες. Μετα θεωρησα πως το θεμα ηταν ψυχολογικο κ απο μονη μου ακουσα..διαβασα...ερευνησα τον ορο κρισεις πανικου κ αντιληφθηκα οτι επασχα απο αυτη τη διαταραχη πανικου.
Αυτο ηταν ενα θεμα ταμπου για μενα, καθ ολη τη διαρκεια της εφηβικης κ μετεπειτα φοιτητικης ζωης μου δεν το ειχα συζητησει με κανενα ουτε γονεις , ουτε φιλους γιατι δεν ηθελα να τους στενοχωρησω και να δωσω αφορμη για σχολια σε οσους ενδεχομενως δε μπορουσαν να με καταλαβουν.
Οφειλω να ομολογησω οτι οι κρισεις πανικου μου προκαλουσαν εντονη δυσαρεσκεια κ ηταν αρκετα ενοχλητικες , σε σημειο που απεφευγα μερη οπου υπηρχε προσδοκωμενος φοβος επανεμφανισης τους .Ωστοσο με επιμονη κ ψυχικη δυναμη δεν αυτοπεριοριστηκα αλλα κατορθωσα κ να ειμαι αριστουχα μαθητρια, κ να ολοκληρωσω τις σπουδες μου σε ΑΕΙ κ να παλεψω στον δυσκολο επαγγελματικο στιβο κ να δημιουργησω οικογενεια .
αυτο που θελω να τονισω ειναι οτι με τη συνειδητοποιηση της καταστασης κ την αποδοχη των αγχωτικων αντιδρασεων κ με ψυχραιμια ειναι μια κατασταση -αλλοτε παροδικη κ αλλοτε χρονια-που ξεπερνιεται .κ επισης ειναι κατι που σε μικροτερο η μεγαλυτερο βαθμο το βιωνουν πολυ.
