Ξέρετε ότι αν το γάλα στο χάρτινο μπουκάλι δεν πουληθεί στην καθορισμένη χρονική διάρκεια επιστρέφει στη βιομηχανία για να ανα-παστεριωθεί και να ξαναγυρίσει στο σουπερμάρκετ; Απίστευτο; Ο νόμος επιτρέπει τις μεγάλες βιομηχανίες να επαναλάβουν τη διαδικασία έως 5 φορές, κάτι που αφήνει το γάλα χωρίς γεύση και τελικά χωρίς ποιότητα και διατροφική αξία.
Όταν το γάλα φτάνει στο σουπερμάρκετ για την πώληση, φέρνει έναν αριθμό στο κάτω μέρος της συσκευασίας του. Αυτό το νούμερο είναι από το 1 έως το 5. Αρκεί να αγοράζετε γάλα που φέρει έως τον αριθμό 3, δηλαδή γάλα που έχει ανα-παστεριωθεί 2 φορές. Σας συμβουλεύουμε να μην αγοράζετε γάλα με αριθμό 4 ή 5 γιατί η ποιότητά του έχει καταστραφεί. Αν αγοράζετε κασόνι με μπουκάλια γάλα, ο ίδιος αριθμός αναγράφεται στο κάτω μέρος του, 1 έως 5. Αν έχει τον αριθμό 1 σημαίνει ότι βγαίνει από το εργοστάσιο για πρώτη φορά, αλλά αν έχει τον αριθμό 4 σημαίνει ότι έχει ήδη γυρίσει πίσω στη βιομηχανία 3 φορές.

Την επόμενη φορά που θα αγοράσετε γάλα, κοιτάχτε στον πάτο του μπουκαλιού. Μην αγοράσετε γάλατα με αριθμό 4 ή 5, ούτε ακόμα και με 3, αν είστε λεπτομερείς στις αγορές σας.

Όπως ακριβώς και σήμερα...
 

«Ελπίζω ότι όσοι εξ' υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ' εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ' ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της.»

«Εφόσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».

Ιωάννης Καποδίστριας
πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας, προς την Δ/Ε
 


 


 

ΛΑΙΚΕΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ

ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΤΗΣ ΜΙΧΑΛΟΥΣ. Η λαϊκή έκφραση συνδέεται με τη μετεπαναστατική ζωή στο Ναύπλιο, πρωτεύουσα τότε της Ελλάδας. Συγκεκριμένα, μετά την επανάσταση του 21 υπήρχε στο Ναύπλιο μια ταβέρνα
που ανήκε σε μια γυναίκα, τη Μιχαλού.
Η Μιχαλού είχε το προτέρημα να κάνει «βερεσέδια» αλλά υπό προθεσμία. Μόλις εξαντλείτο η προθεσμία - και η υπομονή της - στόλιζε τους χρεώστες της με«κοσμητικότατα» επίθετα. Όσοι τα άκουγαν, ήξεραν καλά ότι αυτός που δέχεται τις«περιποιήσεις» της «χρωστάει της Μιχαλούς».

ΕΦΑΓΑ ΧΥΛΟΠΙΤΑ. Γύρω στα 1815 υπήρχε κάποιος κομπογιαννίτης, ο Παρθένης Νένιμος, ο οποίος ισχυριζόταν πως είχε βρει το φάρμακο για τους βαρύτατα ερωτευμένους. Επρόκειτο για ένα παρασκεύασμα από σιταρένιο χυλό ψημένο στο φούρνο. Όσοι λοιπόν αγαπούσαν χωρίς ανταπόκριση, θα έλυναν το πρόβλημά τους τρώγοντας αυτή τη θαυματουργή πίτα -και μάλιστα επί τρεις ημέρες, κάθε πρωί, τελείως νηστικοί.

ΜΥΡΙΖΩ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΜΟΥ. Η φράση προέρχεται από την αρχαία τελετουργική
συνήθεια, κατά την οποία οι ιέρειες των μαντείων βουτούσαν τα δάχτυλά τους σ' ένα υγρό με βάση το δαφνέλαιο, τις αναθυμιάσεις του οποίου εισέπνεαν καθώς τα έφερναν κατόπιν κοντά στη μύτη τους και μ' αυτό τον τρόπο έπεφταν σ' ένα είδος καταληψίας κατά την οποία προμάντευαν τα μελλούμενα.


ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΚΑΒΓΑ. Ένα από τα αγαπημένα θεάματα των Ρωμαίων και αργότερα των Βυζαντινών, ήταν η ελεύθερη πάλη.
Οι περισσότεροι από τους παλαιστές, ήταν σκλάβοι, που έβγαιναν από το στίβο με την ελπίδα να νικήσουν και να απελευθερωθούν. Στην ελεύθερη αυτή πάλη επιτρέπονταν τα πάντα γροθιές, κλωτσιές, κουτουλιές, ακόμη και το πνίξιμο.
Το μόνο που απαγορευόταν αυστηρά ήταν οι γρατζουνιές. Ο παλαιστής έπρεπε να νικήσει τον αντίπαλό του, χωρίς να του προξενήσει την παραμικρή αμυχή με τα νύχια, πράγμα , βέβαια, δυσκολότατο.
Γιατί τα νύχια των δυστυχισμένων σκλάβων, που έμεναν συνέχεια μέσα στα
κάτεργα, ήταν τεράστια και σκληρά από τις βαριές δουλειές που έκαναν.
Γι' αυτό λίγο προτού βγουν στο στίβο, άρχιζαν να τα κόβουν, όπως μπορούσαν, με τα δόντια τους. Από το γεγονός αυτό βγήκε κι η φράση «τρώει τα νύχια του για καβγά».

 ΜΑΛΛΙΑΣΕ Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ..
Στη βυζαντινή εποχή υπήρχαν διάφορες τιμωρίες, ανάλογες, βέβαια, με το
παράπτωμα. Όταν π.χ. ένας έλεγε πολλά, δηλαδή έλεγε λόγια που δεν έπρεπε να ειπωθούν, τότε τον τιμωρούσαν με έναν τρομερό τρόπο. Του έδιναν ένα ειδικό χόρτο που ήταν υποχρεωμένος με το μάσημα να το κάνει πολτό μέσα στο στόμα του. Το χόρτο, όμως, αυτό ήταν αγκαθωτό, στυφό και αρκετά σκληρό, τόσο που κατά το μάσημα στο στόμα του πρηζόταν και η γλώσσα, το ελατήριο δηλαδή της τιμωρίας του, άνοιγε, μάτωνε και γινόταν ίνες-ίνες, κλωστές-κλωστές, δηλαδή, όπως είναι τα μαλλιά. Από την απάνθρωπη τιμωρία βγήκε και η παροιμιώδης φράση :"μάλλιασε η γλώσσα μου", που τις λέμε μέχρι σήμερα, όταν προσπαθούμε με τα λόγια μας να πείσουμε κάποιον για κάτι και του το λέμε πολλές φορές.


ΜΟΥ ΕΦΥΓΕ ΤΟ ΚΑΦΑΣΙ. Στα Τούρκικα καφάς θα πει κεφάλι, κρανίο. Όταν, λοιπόν, η καρπαζιά, που έριξαν σε κάποιον είναι δυνατή λέμε :" του έφυγε το καφάσι", δηλαδή, του έφυγε το κεφάλι από τη δύναμη του κτυπήματος. Το ίδιο και όταν αντιληφθούμε κάτι σπουδαίο, λέμε : "μου έφυγε το καφάσι" , δηλαδή, μου έφυγε το κεφάλι από τη σπουδαιότητα

ΤΟΥΜΠΕΚΙ..«Τουμπεκί» λέγεται τουρκικά ο καπνός για τον ναργιλέ, που τον
κάπνιζαν στα διάφορα καφενεία της παλιάς εποχής. Τον ναργιλέ τον ετοίμαζαν οι «ταμπήδες» των καφενείων και επειδή αυτοί έπιαναν την κουβέντα κι αργούσαμε τον πάνε στον πελάτη, εκείνος με τη σειρά του φώναζε: «κάνε τουμπεκί ». Όσοι κάπνισαν ναργιλέ ήταν και από φυσικού τους λιγομίλητοι και δεν τους άρεσε η«πάρλα», οι φλυαρίες. Με τις ώρες κρατούσαν στα χείλη τους το «μαρκούτσι» του ναργιλέ, απολαμβάνοντας μακάρια και σιωπηλά το τουμπεκί, που σιγόκαιγε στο λουλά. Και αν κάνεις, που κι αυτός κάπνιζε ναργιλέ δίπλα του, άνοιγε πλατιά κουβέντα, οι μερακλήδες της παρέας του έλεγαν: « Κάνε τουμπεκί», δηλαδή, κάπνιζε και μη μιλάς. Τώρα για το « ψιλοκομμένο » τουμπεκί, ήταν η τέχνη του«ταμπή» να του το προσφέρει ψιλοκομμένο, που ήταν και καλύτερο.

 

 
Αξίζει να το διαβασετε...

Έφαγε χάμπουργκερ και έμεινε παράλυτη
ΗΠΑ: SΟS για επικίνδυνο βακτήριο που προσβάλλει χιλιάδες ανθρώπους

Ο εφιάλτης της Στέφανι Σμιθ άρχισε ένα κυριακάτικο απόγευμα πριν από δύο χρόνια με το κλασικό αμερικανικό μπάρμπεκιου: χάμπουργκερ, πατάτες και σαλάτα. Σήμερα, η 22χρονη δασκάλα χορού από τη Μινεσότα είναι παράλυτη, έχοντας πέσει θύμα στη ρώσικη ρουλέτα μιας βιομηχανίας η οποία δεν υπόκειται σε κανέναν έλεγχο.
Εκείνο το μπιφτέκι που αγόρασε η οικογένειά της από το σούπερ μάρκετ, δεν ήταν από κρέας «άριστης ποιότητας» όπως υποστήριζε στην ετικέτα της συσκευασίας η εταιρεία Cargill. Ήταν ένα βρώμικο μείγμα γεμάτο λίπος από υπολείμματα σφαγμένων ζώων ενός σφαγείου στο Ουισκόνσιν, αλλά τα συστατικά του προέρχονταν και από τη Νεμπράσκα, το Τέξας, τη Νότια Ντακότα, ακόμη και από σφαγείο στην Ουρουγουάη. Λίγο μετά το γεύμα η 22χρονη Στέφανι αισθάνθηκε πόνους και κράμπες στο στομάχι. Πίστεψε ότι είχε προσβληθεί από κάποιον ιό. Έπειτα ήρθαν η διάρροια και το αίμα στα κόπρανα, ενώ ο πόνος γινόταν όλο και πιο δυνατός. Πέντε ημέρες αφότου έφαγε εκείνο το χάμπουργκερ εισήχθη στο νοσοκομείο St Cloud της Μινεσότας. Οι σπασμοί σε όλο το σώμα της ανάγκασαν τους γιατρούς να της προκαλέσουν κώμα για εννέα βδομάδες. Όταν ξύπνησε δεν μπορούσε να περπατήσει. Η ασθένεια είχε χτυπήσει το νευρικό της σύστημα και την είχε αφήσει παράλυτη από τη μέση και κάτω.

«Γιατί σ΄ εμένα;»
«Αναρωτιέμαι κάθε μέρα: Γιατί σ΄ εμένα; Και γιατί από ένα χάμπουργκερ;». Η Στέφανι Σμιθ προσεβλήθη από το πιο επικίνδυνο βακτήριο της σαλμονέλας, το εσχερίχια κόλι και ειδικά το πολύ επικίνδυνο στέλεχος του βακτηρίου Ο157:Η7, όπως ονομάστηκε το 1994 όταν έστειλε στον θάνατο τέσσερα παιδιά που είχαν γευματίσει στην αλυσίδα εστιατορίων Jack Τhe Βox. Εκτιμάται ότι δεκάδες χιλιάδες Αμερικανοί προσβάλλονται κάθε χρόνο από αυτό τον ιό, αν και όχι τόσο σοβαρά όσο η Στέφανι. Σε όλες τις περιπτώσεις, ωστόσο, φαίνεται ότι η μόλυνση προήλθε από το χάμπουργκερ. Με άλλα λόγια, η Στέφανι ατύχησε στη ρώσικη ρουλέτα μιας διατροφικής αλυσίδας υψηλού κινδύνου που κάθε μέρα παίζει με την υγεία εκατομμυρίων Αμερικανών.

Παρά το γεγονός ότι από την τραγική ιστορία του 1994 οι αρχές έθεσαν μία σειρά από αυστηρούς κανόνες στις εταιρείες τροφίμων, ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει. Εξακολουθεί να λειτουργεί ένα σύστημα χωρίς καμία ασφάλεια, το κρέας είναι αμφίβολης προέλευσης και η κατανάλωση ενός χάμπουργκερ μετατρέπεται σε επικίνδυνο «στοίχημα». Οι έλεγχοι των αρχών στα συστατικά και την προέλευσή τους είναι σχεδόν ανύπαρκτοι και οι επιθεωρήσεις στις εγκαταστάσεις παραγωγής έχουν γίνει σπάνιες προκειμένου να μειωθεί το κόστος.

Η εταιρεία
Μετά τη Στέφανι ασθένησαν 940 καταναλωτές του ίδιου τύπου χάμπουργκερ, γεγονός που ανάγκασε την εταιρεία Cargill να αποσύρει από την αγορά συσκευασίες 40 τόνων. Εις βάρος της εταιρείας, η οποία υπόσχεται να λάβει μέτρα για τη διαδικασία παραγωγής, έχουν κατατεθεί εκατοντάδες αγωγές. Στο μεταξύ η Στέφανι ζει στο σπίτι της μητέρας της στο Κολντ Σπρινγκ, κάνει φυσικοθεραπεία πολλές ώρες την ημέρα και πληρώνεται από την εταιρεία που τη δηλητηρίασε, με βάση τη συμφωνία για την αποζημίωση που πρόκειται να λάβει. Τα νεφρά της κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να σταματήσουν να λειτουργούν. Μέχρι εκείνο το κυριακάτικο απόγευμα του 2007 δίδασκε χορό στα παιδιά. Δεν θα χορέψει ποτέ ξανά.


Με μια ματιά

Τι είναι το εσχερίχια κόλι;
Βακτήριο με περίπου 170 στελέχη. Τα περισσότερα είναι ακίνδυνα, αλλά το στέλεχος Ο157: Η17 μπορεί να προκαλέσει σοβαρές βλάβες στην υγεία, ακόμη και τον θάνατο Πώς μεταδίδεται στον άνθρωπο;

Κυρίως μέσω μολυσμένων τροφίμων, όπως είναι ο κιμάς και το μη παστεριωμένο γάλα. Επιβιώνει εύκολα στο έντερο, καθώς η ιδανική θερμοκρασία του είναι οι 37 βαθμοί Κελσίου Πώς προστατευόμαστε;
Με καλό πλύσιμο των χεριών όταν πιάνουμε ωμό κρέας και καλό πλύσιμο των επιφανειών που ήρθαν σε επαφή με το ωμό κρέας Το βακτήριο αντέχει στο ψήσιμο;
Το καλό ψήσιμο του κρέατος είναι ένας σημαντικός παράγοντας πρόληψης. Το μπιφτέκι δεν πρέπει να έχει το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα του πριν καταναλωθεί, ειδικά εάν είναι αμφιβόλου ποιότητας ο κιμάς από τον οποίο έχει παρασκευαστεί

https://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4540131

Μπορείτε να καταλάβετε τι το διαφορετικό έχουν τα πορτοκάλια στην παραπάνω φωτογραφία?

Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για αληθινά πορτοκάλια, αλλά για μινιατούρες, φτιαγμένες από σερνίτ. Στις παρακάτω φωτογραφίες, μπορείτε να δείτε βήμα-βήμα, πως να "κατασκευάσετε" ρεαλιστικά πορτοκάλια χρησιμοποιώντας σερνίτ ή πλαστελίνη.

 Προβολή άρθρου....PSAXTIRIA

ΠΡΟΣΟΧΗ!!!! Η ΓΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΝΗΡΗ!!!!
 

Προσπαθήστε να κυκλώσετε την γάτα : )))))))

https://www.members.shaw.ca/gf3/circle-the-cat.html


 
 
 

Ανακύκλωση ηλεκτρονικών συσκευών

 

https://www.electrocycle.gr/new/index.php?option=com_sobi2&catid=5&Itemid=92

 

Διάνοιες που υπήρξαν αποτυχημένοι μαθητές


Άλμπερτ Αϊνστάιν
Παρά τα προβλήματα λόγου που εμφάνισε σε πολύ νεαρή ηλικία, ο Άλμπερτ
Αϊνστάιν ήταν ένας από τους καλύτερους μαθητές της τάξης του
παρουσιάζοντας ιδιαίτερη έφεση στην κατασκευή μηχανισμών και μοντέλων.
Λίγο αργότερα έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα μαθηματικά και τη
φυσική και το 1889 ένας φίλος της οικογένειας τον μύησε στην
Ευκλείδειο Γεωμετρία και στην φιλοσοφία του Καντ περί επιστημονικής
λογικής.
Το 1894 παράτησε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση απεχθανόμενος τις
εκπαιδευτικές μεθόδους και τις αυταρχικές δομές του σχολείου κάτι για
το οποίο αργότερα έγραψε την ακόλουθη ρήση: «Όλο το πνεύμα της μάθησης
και της δημιουργικότητας χάνεται στο καθεστώς του σχολείου».
Ένα χρόνο μετά την απόφαση του να παρατήσει το σχολείο συνέγραψε την
πρώτη του επιστημονική εργασία σχετικά με το μαγνητισμό.


Χένρι Φορντ
Ο θάνατος της μητέρας του το 1876, ήταν ένα καθοριστικό γεγονός στη
ζωή του Χένρι Φορντ. Σε ηλικία μόλις 16 ετών αποφάσισε να εγκαταλείψει
την οικογένεια του, την οικογενειακή φάρμα και την εκπαίδευση για να
εργαστεί ως μαθητευόμενος μηχανοτεχνίτης στο Ντιτρόιτ.
Κατά τη διάρκεια μιας σύντομης επιστροφής του στην φάρμα, έμαθε να
χειρίζεται μια ατμομηχανή της Westinghouse και αργότερα προσελήφθη από
την εταιρεία για να παρέχει τεχνική υποστήριξη στης μηχανές της.
Λίγο αργότερα μεταπήδησε στην εταιρεία φωτισμού του Τόμας Εντισον και
έγινε αρχιμηχανικός το 1893. Η δουλειά αυτή του παρείχε το χρόνο και
τα χρήματα για να πειραματιστεί με τις δικές του μηχανές που οδήγησαν
στο πρώτο του αυτοκίνητο, το Ford Quadricycle.


Γουόλτερ Ντίσνεϊ
Κατά τη διάρκεια του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ο Γουόλτ Ντίσνει
παράτησε το σχολείο για να καταταχθεί στο στρατό, ωστόσο δεν έγινε
δεκτός λόγω ηλικίας και τελικά κατατάχθηκε στον Ερυθρό Σταυρό και
υπηρέτησε ένα χρόνο στη Γαλλία ως οδηγός ασθενοφόρου. Πριν από αυτό
είχε παρακολουθήσει νυχτερινά μαθήματα στο Ινστιτούτο Τέχνης του
Σικάγο δείχνοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα καρτούν.
Με την επιστροφή του στην Αμερική, ο Ντίσνει εργάστηκε για ένα μικρό
διάστημα στην εταιρεία Pesmen-Rubin, σχεδιάζοντας διαφημίσεις για
εφημερίδες περιοδικά και θεατρικές παραστάσεις. Όταν τελείωσε η
σύμβαση βρέθηκε άνεργος αδυνατώντας να προσληφθεί ακόμα και ως οδηγός
ασθενοφόρου. Αυτό τον οδήγησε στο να ιδρύσει μαζί με τον Ubbe Iwerks
τη δική του εταιρεία εμπορικής τέχνης. Αν και η επιχείρηση αυτή δεν
πήγε ιδιαίτερα καλά, ήταν η αρχή της ενασχόλησης του Ντίσνει με τα
καρτούν και τις επιχειρήσεις και σε λιγότερο από μια δεκαετία
δημιούργησε το δικό του στούντιο στο Χόλιγουντ.


Τόμας Έντισον
Η αφηρημάδα ήταν η αιτία για το τέλος της σχολικής καριέρας του Τόμας
Έντισον μετά από μόλις τρεις μήνες επίσημης εκπαίδευσης. Το έργο αυτό
ανέλαβε η μητέρα του κατ' οίκον. Η πρώτη επαφή του με τις επιστήμες
ήταν τα κείμενα του Ρίτσαρντ Γκριν Πάρκερ με θέμα τις αρχές τις
επιστημονικής φιλοσοφίας, του πειραματισμού και των φυσικών επιστημών.
Σε ηλικία 19 ετών και δουλεύοντας για τη Western Union ως χειριστής
τηλεγράφου στη νυχτερινή βάρδια, είχε άπλετο χρόνο για να μελετήσει
επιστημονικά αντικείμενα και να πειραματιστεί. Ένα τέτοιο πείραμα του
κόστισε τη δουλειά του, όταν έχυσε θειικό οξύ από μια μπαταρία που,
διαπερνώντας τα ξύλινα πατώματα, έφτασε μέχρι το γραφείο του διευθυντή
του.
Μερικές από τις πρώτες εφευρέσεις του Έντισον έγιναν λίγο μετά την
απόλυση του από τη Western Union.


Αβραάμ Λίνκολν
Γιος δύο αγράμματων αγροτών, ο Αβραάμ Λίνκολν φοίτησε σε σχολείο μόνο
18 μήνες. Ωστόσο, ήταν ενθουσιώδης αναγνώστης και, ως ενήλικας,
κατάφερε να αποκτήσει πτυχίο νομικών διαβάζοντας βιβλία που δανειζόταν
από φίλους του.
Ένα άλλο καθοριστικό γεγονός για την πολιτική του καριέρα ήταν ότι ο
πατέρας του είχε ιδιαίτερο ταλέντο στην αφήγηση ιστοριών. Ο μικρός
Λίνκολν άκουγε τις ιστορίες, προσπαθούσε να τις καταλάβει, να τις
απομνημονεύσει και αργότερα να τις προσαρμόσει ώστε να μπορεί να τις
διηγείται με επιτυχία.
Οι ατελείωτες ώρες που ξόδεψε σε αυτή την προσπάθεια ήταν η προπόνηση
του στη ρητορική και στους λόγους που αργότερα θα έδινε ενώπιον του
αμερικανικού λαού.


Βενιαμίν Φραγκλίνος
Γεννημένος στη Μασαχουσέτη, ο Βενιαμίν Φραγκλίνος ήταν το 15ο από τα
17 παιδιά ενός κηροποιού. Τα οικονομικά της οικογένειας επέτρεπαν μόνο
δύο χρόνια σχολικής μόρφωσης, ωστόσο ο Φραγκλίνος εγκατέλειψε το
σχολείο λίγους μήνες μετά την εγγραφή του.
Το έργο της μόρφωσης του το ανέλαβε ο ίδιο διαβάζοντας διαβάζοντας
μανιωδώς. Εκτός από ιδρυτής του Αμερικάνικου Έθνους και σημαντικός
διπλωμάτης, ο Φραγκλίνος ήταν ο εφευρέτης του αλεξικέραυνου, των
γυαλιών οράσεως, του αποστασιόμετρου και μιας γυάλινης αρμόνικας.


Τζέιμς Κλαρκ
Αν και ποτέ δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ο
Τζέιμς Κλαρκ πήρε το διδακτορικό του στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές
στα μέσα της δεκαετίας του 1970 και αργότερα έγινε καθηγητής στο
Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ από το 1979 έως το 1982.
Βασιζόμενος στην έρευνα του για την προβολή εικόνων σε ηλεκτρονικούς
υπολογιστές, ίδρυσε το 1982 την εταιρεία Silicon Graphics. Λίγα χρόνια
αργότερα η εταιρεία αυτή ήταν ο κύριος παραγωγός τρισδιάστατων
γραφικών σε ταινίες του Χόλιγουντ.
Βλέποντας τη δυναμική του ίντερνετ, ίδρυσε τη Netscape Communications
που εκτός από τον πρώτο ισχυρό αντίπαλο του Internet Explorer
δημιούργησε και τη μόδα των αρχικών προσφορών στη Wall Street.
Η φούσκα των εταιρειών πληροφορικής τον βρήκε κερδισμένο κατά δύο
δισεκατομμύρια δολάρια περίπου (αρχικό κεφάλαιο 5 εκατομμύρια) και τον
έχρισε πρώτο δισεκατομμυριούχο του ίντερνετ.

--

Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την Παιδεία, είναι οικοδομή στην άμμο.
Αδαμάντιος Κοραής

 
 

οι Χριστιανοί έχτισαν ναό μέσα στον Παρθενώνα ή τα λένε ψέματα?
ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΓΑΒΡΑ ΓΙΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ
ΝΟΜΙΖΩ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ
 
Well worth watching

    https://media.causes.com/523562?p_ida893460


help the cause! watch the whole video so your view will count. Then fwthe message!
 

μαγικό....








Είναι η ιστορία 2 φίλων που περπατούν στην έρημο. Κάποια  στιγμή
>>τσακώθηκαν και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι  στον
>>άλλο.
>>Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να  πει τίποτα, έγραψε
>>στην άμμο:
>>ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ  ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ.
>>Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση  όπου
>>αποφάσισαν
>>να κάνουν μπάνιο. Αλλά αυτός που είχε φάει  το χαστούκι παραλίγο
>>να
>>πνιγεί
>>και ο φίλος του  τον έσωσε. Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια
>>πέτρα:
>>ΣΗΜΕΡΑ  Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ.
>>Αυτός που τον είχε  χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε τη
>>ζωή, τον ρώτησε : όταν σε  χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο, και
>>τώρα
>>έγραψες πάνω  στην πέτρα. Γιατί?
>>Ο άλλος φίλος απάντησε : «όταν κάποιος μας  πληγώνει, πρέπει να
>>το γράφουμε στην άμμο όπου οι
>>άνεμοι  της συγνώμης μπορούν να το
>>σβήσουν.
>>Αλλά όταν κάποιος  κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το
>>χαράζουμε στην πέτρα, όπου  κανένας άνεμος δεν μπορεί να το
>>σβήσει».
>>ΜΑΘΕ ΝΑ  ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙΣ ΤΙΣ
>>ΧΑΡΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ  ΠΕΤΡΑ.
>>Στείλε αυτή τη φράση στους ανθρώπους που δεν  ξεχνάς.
>>Αν δεν την στείλεις σε κανένα, αυτό σημαίνει ότι είσαι  βιαστικός
>>και ότι ξεχνάς τους φίλους σου.
>>ΠΑΡΕ ΤΟΝ  ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ!!!!!

 

«Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν’ αναγιγνώσκωσι και ν’ αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν’ αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι.»


Εμμανουήλ Ροίδης , Ελληνας πεζογράφος και κριτικος (1836-1904)
 

Επισκεφθείτε έναν ολοκαίνουργιο διαδικτυακό άτλαντα, που ανέβηκε πρόσφατα στον Ιστό και ανταποκρίνεται στις ανάγκες του μαθήματος της Γεωγραφίας. Ο άτλαντας απευθύνεται σε παιδιά, δασκάλους και γονείς και φιλοδοξεί να παρουσιάσει εύληπτα και παραστατικά σχεδόν κάθε παράμετρο του μαθήματος. Η ιδιαιτερότητα του εγχειρήματος είναι ότι στηρίζεται κατά κύριο λόγο στην οπτικοποίηση της πληροφορίας, με γραφήματα, αναλυτικούς χάρτες και πίνακες. Μπορείτε -εσείς και τα παιδιά σας- να «ξεφυλλίζετε» τον άτλαντα, εντελώς δωρεάν και όποτε το επιθυμείτε μέσα από το pc σας, ενώ υπάρχει και η δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί και ως οπτικό βοήθημα μέσα στην τάξη.
 
 
https://www.grammabooks.gr/atlas/

πηγη  https/Greeks in Stockholm

Ποδόσφαιρο αλα Σουηδικά
4 χρόνια στη Σουηδία και αν και υποψιαζόμουν πως θα είναι το σουηδικό ποδόσφαιρο, ποτέ δεν είχα δει κάποιο παιχνίδι. Αυτό άλλαξε το Σάββατο που μας πέρασε. Hammarby vs Hamlstad για την πρώτη κατηγορία Σουηδίας, τη «διάσημη» Allsvenskan.

Φτάνω μια ώρα νωρίτερα μπας και επικρατεί ο χαμός στην ουρά με τα εισητήρια. Ναι καλάάά. Πρέπει να περίμενα ίσα και με 1 λεπτό μέχρι να πάρω το εισητήριο μου – το οποίο είχα κλείσει μέσω ιντερνετ. 1 ώρα, και οι φίλοι μου δεν είναι εδώ ακόμα. Τί να κάνω? Ίσως μια βόλτα γύρω από το στάδιο για να κόψω κίνηση? Πολύς κόσμος, απίστευτα πολλές γυναίκες, πιτσιρίκια να εκτελούν πέναλτυ και ένας φωτογράφος να απαθανατίζει τη στιγμή για τον κάθε πιτσιρικά, όλες οι παμπ περιμετρικά του σταδίου ασφυκτικά γεμάτες, η μπουτίκ της ομάδας το ίδιο, κάπου παραπέρα ένα τσούρμο κοπέλες βάφουν δωρεάν όποιον το επιθυμεί στα χρώματα της ομάδας αλλά περιέργως ούτε κιχ. Που είναι ο παλμός, τα αλάνια, τα συνθήματα, το «εδώ θα γίνει ο τάφος σας», κλπ? Δεν παίζονται ρε γαμώτο οι Σουηδοί! Ακόμα κι εδώ ξενέρωτοι?

Περιμένω έξω από τη θύρα 22 μέχρι να έρθουν οι υπόλοιποι και παρακολουθώ τους υπεύθυνους ασφαλείας να κάνουν έλεγχο στους πάντες πριν μπουν. Στους πάντες!!! Πατεράδες με τα 2χρονα παιδιά τους, τυπάδες με μπουφάν, κυριλλέ μεσήλικες με πουκαμισάκια και μαλλί στην πένα και ... ωωωπ, τί είναι αυτό!? Μια κυρία γύρω στα 60? Και λίγο πιο μετά ένας κυριούλης που με το ζόρι περπατάει!? Και όσο περνάει η ώρα όλο και περισσότερα περίεργα γκρουπ ανθρώπων μπαίνουν στο γήπεδο (και περνάνε τον ίδιο έλεγχο). Πανκιά, κυριλλέ γκομενίτσες, γερόντια που απορείς πως έφτασαν καν στο γήπεδο, έγκυες, πατεράδες με τα μωρά στην αγκαλιά να κοιμούνται! Απλά ... ΚΑΘΕ καρυδιάς καρύδι. Έρχονται οι φίλοι, μπαίνουμε μέσα, μπαίνουν οι παίχτες, η παρουσίαση, χαμός από τους φανατικούς (καμιά 500αριά άτομα), ο ύμνος της ομάδας ο οποίος τραγουδιέται από όλους και μια ενδιαφέρουσα είδηση. «Είσαι Παναθηναϊκός? Ωωω, η εξέδρα των φανατικών ξεσηκώνει αντιδράσεις και συνθήματα από τους οπαδούς του ΠΑΟ. Ίσως αν πήγαινες εκεί θα τύχαινες αποθέωσης.» «Χμμμ, Σουηδοί, Σουηδοί», σκέφτομαι, «αλλά μην το παρακάνουμε» και κάθομαι στα αυγά μου. Ξεκινάει το ματς και προς έκπληξη μου αρχίζουν τα πρώτα μπινελίκια. Ο διαιτητής αρχίζει να τα ακούει, ο κλασσικός φίλαθλος που όλα του φταίνε αρχίζει να μουρμουρίζει λίγο πιο μπροστά, γιουχάρισμα στους τραυματισμούς των αντιπάλων, μίσος και τα σχετικά γαλλικά σε όσους «θεατρίνους» και η γνωστή μουρμούρα για τον «Βύντρα» της ομάδας ... τον παίχτη που όλοι λατρεύουν να μισούν. Κοίτα ρε, απαξ και ξεκινήσει το παιχνίδι όλοι του ίδιου είδους ποδοσφαιρική ψυχανάλυση χρειάζονται!

Ημίχρονο, απίστευτα βαρετό παιχνίδι, οπότε ας πιούμε καμιά μπύρα. Κατά το σουηδικό έθιμο, απίστευτες ουρές. Καντίνες κάτω από τη σκεπαστή, εσωτερικά του σταδίου σερβίρουν χοτ ντογκ και μπύρες μέχρι 3% αλκόολ. Θες από τις «καλές» μπύρες (των 5%)? Πρέπει να έχεις διαρκείας, οπότε μπαίνεις σε ειδικά δοαμορφωμένο χώρο κάτω απο τη σκεπαστή όπου και πάλι περιμένεις στην ουρά σε αντίστοιχη καντίνα!

2ο ημίχρονο. Είναι δυνατόν σε αγώνα μεταξύ της 10ης και 13ης ομάδας του πρωταθλήματος (στις 16 ομάδες) το γήπεδο να είναι σχεδόν γεμάτο (13.000 κόσμος)? Η ώρα περνά και οι οπαδοί προσπαθούν να εμψυχώσουν τους παίχτες. Συνθήματα, παλαμάκια, φωνές, αλλά το παιχνίδι παραμένει βαρετό.

Τέλος. 0-0. Η Hammarby κινδυνεύει πλέον με υποβιβασμό. Σηκωνόμαστε να φύγουμε, αλλά τότε ξαφνιάζομαι. Οι παίχτες κάνουν το γύρο του γηπέδου και χειροκροτούν τους οπαδούς οι οποίοι με τη σειρά τους ανατποδίδουν το χειροκρότημα και τραγουδάνε ρυθμικά. Είναι δυνατόν? Μόνο τα ΟΛΕ λείπουν. Κι όλα αυτά για ένα παιχνίδι διαφήμηση του ύπνου (δεν θυμάμαι αν ανέφερα πόσο βαρετό ήταν) το οποίο έληξε ισόπαλο χωρίς τέρματα. Δηλαδή τι θα γινόταν αν κέρδιζαν και έπαιζαν και μπαλάρα?

Φεύγουμε περπατώντας προς το σπίτι και το θέμα συζήτησης είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από το παιχνίδι. Ο κόσμος επιστρέφει στη ζωή του, χωρίς να παθιάζετε. Ούτε φασαρίες, ούτε φωνές. Ανατρέχω σε αυτά που είδα σήμερα και αναπόφευκτα κάνω τους συσχετισμούς με την Ελλάδα. Τί είναι καλύτερο? Ποιον ποδοσφαιρικό πολιτισμό προτιμώ? Χμμμ, αναγνωρίζω ότι έχω εκ-σουηδοποιηθεί αρκετά αλλά δυσκολεύομαι να ταχθώ υπέρ του «Σουηδικού μοντέλου», παρότι αναγνωρίζω τα θετικά στοιχεία του. Ίσως κάποτε να αλλάξω γνώμη ... ίσως σε άλλα 4 χρόνια?   

https/ Greeks in Stockholm

Καφές αλά Ελληνικά
Σήμερις είπαμε να πιούμε ένα καφέ, καθώς ο κυριακάτικος καφές μας είχε λείψει ολίγον τι. Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να ανηφορήσουμε (άλλοι να κατηφορήσουν) στο Φρέσκο για φραπέ (για όσους δε γνωρίζουν το καφέ ανήκει σε Έλληνες, δια τούτο και ομιλώμεν περί φραπέ). Κάποια στιγμή καταλήξαμε να έχουμε καταλάβει περισσότερα από τα μισά τραπέζια (όλοι κάλεσαν κάποιον). Μαζευτήκαμε κάπου 14 Έλληνες , μόνιμοι, φοιτητές κι επισκέπτες (ο φίλος του φίλου, ώ φίλε) , όλοι μαζί μια έντονη βαβούρα, μάλλον γνώριμη στους Σουηδούς θαμώνες του μαγαζιού. Συνάθροιση απρογραμμάτιστη και μακρά καθώς οι πρώτοι συμπληρώσαμε περίπου 3 ώρες (πολύ ευχάριστο λιώσιμο). Ο κυριακάτικος, αλά Ελληνικά, καφές στη βροχερή Στοκχόλμη ήταν μάλλον πετυχημένος. Εγώ τουλάχιστον τον βρήκα απολαυστικό (κι ας μην ήπια τελικά φραπέ).

Παρατήρηση άξια αναφοράς: Φίλη Γερμανίδα που βρισκόταν μαζί μας, κάποια στιγμή, ώντας καπνίστρια, ρώτησε την ομήγηρη αν θα την ακολουθούσε κάποιος έξω για ένα τσιγάρο (γιατί φυσικά το κάπνισμα στη Σουηδία επιτρέπεται μονάχα έξω). Προς έκπληξή της βρέθηκε μονάχα ένας καπνιστής, και εκείνη αναφώνησε "Είστε σίγουροι πως είστε Έλληνες;"

"Μήπως κάπως έτσι θα μπορέσουμε να βγούμε απο την κρίση;"

"Σ' ένα χωριό που ζει απο τον τουρισμό λόγω της κρίσης τα πάντα έχουν νεκρωθεί.
Για να επιβιώσουν οι κάτοικοι, ο ένας δανείζεται απο τον άλλο.

Ο καιρός περνά μέσα σ'αυτή τη θλιβερή ατμόσφαιρα ώσπου μια μέρα έρχεται ένας τουρίστας και ζητάει ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο του χωριού.

Ο ξενοδόχος του λέει την...
τιμή και εκείνος προπληρώνει με ένα χαρτονόμισμα των 100 Ευρώ.
Πρίν ακόμα ανέβει στο δωμάτιο του, ο ξενοδόχος πηγαίνει το χαρτονόμισμα στο χασάπη στον οποίο χρωστάει ακριβώς 100 Ευρώ.

Ο χασάπης παίρνει το χαρτονόμισμα και τρέχει να το δώσει στον κτηνοτρόφο που τον εφοδιάζει με κρέας.

Ο κτηνοτρόφος παίρνει το χαρτονόμισμα και πηγαίνει να το δώσει στην πουτάνα του χωριού που της χρωστάει κάποιες τρυφερές ώρες που πέρασαν μαζί.

Εκείνη με τη σερά της τρέχει και το δίνει στον ξενοδόχο που του χρωστάει μερικές βραδυές που χρησιμοποίησε τα δωμάτια του με τους πελάτες της.

Οπως άφηνε το χαρτονόμισμα στη ρεσεψιόν, ο τουρίστας που μόλις κατέβηκε απο το δωμάτιο του λέγοντας στον ξενοδόχο ότι δεν του αρέσει και άλλαξε γνώμη, αρπάει το χαρτονόμισμα και φεύγει.

Τελικά τίποτα δεν ξοδεύτηκε, κανείς δεν έχασε, κανείς δεν κέρδισε και όλα τα χρέη ξεχρώθηκαν!

Μήπως κάπως έτσι θα μπορέσουμε να βγούμε απο την κρίση;"
 




--------------------------------------------------------------------------------