Η Μυρτώ, η μικρή μας που είναι 10, μιλάει άπταιστα ελληνικά, διαβάζει υπέροχα, αλλά επειδή δεν έχει πάει ποτέ ελληνικό σχολείο και δεν συναναστρέφεται γενικώς με παιδιά από την Ελλάδα (παρά μόνο όταν ερχόμαστε το καλοκαίρι), υστερεί στην ελληνική αργκό, αλλά και σε κάποιες στάνταρ ελληνικές εκφράσεις.
Χθες γύρισα κουρασμένη από το γραφείο και καθισμένοι και οι 4 στο τραπέζι και αφού είχαμε τελειώσει το φαγητό λέω:
"Σήμερα είμαι ψόφια, μπορά να σας ζητήσω μία χάρη? Θέλω να μην μαζέψω ο τραπέζι, να μην πλύνω πιάτα, θέλω να μην κάνω τίποτα. Θα με βοηθήσετε?"
Μυρτώ: "μην ανησυχείς μανούλα, εγώ θα τα κάνω".
Κάτια: "Τέλεια, αφήνω την Μυρτώ στο πόδι μου
, πάω επάνω να κάνω μπάνιο"
Μυρτώ (έντρομη): "Ρε μαμά, τι να το κάνω εγώ το πόδι σου και πως θα πας επάνω με ένα πόδι?" και γυρίζοντας στην αδελφή της, η οποία έχει πέσει στα πατώματα από τα γέλια: "Τι λέει ρε αυτή θα μας τρελάνει απόψε".