Η συγγραφέας πρόσφατα έγραψε μια ανοιχτή επιστολή στη σελίδα της στο facebook για τους <<λαθραναγνώστες>> των βιβλίων της ,δηλαδή για άτομα που δανείζονται απο άλλους τα βιβλία της και για τις δανειστικές βιβλιοθήκες που έχουν στα ράφια κάποια τους απο τα έργα της.
Το τι ακολούθησε στη συνέχεια στο facebook, στα blogs και στα πηγαδάκια του συναφιού δεν έχει προηγούμενο.
Αναδημοσιεύω την επιστολή της:
Κάποια στιγμή θα πρέπει να συνειδητοποιήσετε μερικά πράγματα και επειδή το κακό παράγινε, θα το κάνω θέμα. Πρέπει λοιπόν να μάθετε πως η συγγραφή, τουλάχιστον από την πλευρά μου, είναι επάγγελμα και όχι χόμπι. Επομένως αφού είναι επάγγελμα και ο άλλος μοχθεί για αναπαράγει έργο, θα πρέπει και να αμείβεται γι αυτό. Κάποιοι λοιπόν αναγνώστες, μου δηλώνουν με ιδιαίτερη μάλιστα υπερηφάνεια ότι δανείζονται όλα τα βιβλία μου απο δανειστικές βιβλιοθήκες ή τα ανταλλάσουν γιατί δεν έχουν χρήματα λόγω της οικονομικής κρίσης. Όμως αυτό δεν είναι τωρινό, γινόταν πάντα από τότε που άρχισα να πρωτογράφω. Ως ένα σημείο το καταλαβαίνω, όμως δεν καταλαβαίνω, πως είναι δυνατόν ένα βιβλίο να βρίσκεται στις προθήκες δανειστικών βιβλιοθηκών μια εβδομάδα μετά την έκδοσή του και μάλιστα χωρίς την άδεια του συγγραφέα;  Ένα βιβλίο για να μπει στις βιβλιοθήκες πρέπει να εχει κάνει τον κύκλο του που είναι 5 με 10 χρόνια, ή να βρίσκεται στα αζήτητα. π.χ ένας Καζαντζάκης, ένας Ντοστογιέφσκι, μια Λιλίκα Ζωγράφου κλπ που τα βιβλία τους έχουν εκδοθεί εδώ και πολλά χρόνια. Επίσης σχολεία και αναγνώστες μου ζητούν να τους χαρίσω βιβλία. Δηλαδή να πληρώσω για να τα αγοράσω, και μετά να χρεωθώ τα έξοδα αποστολής και να τους τα στείλω. Χώρια το πήγαινε έλα. Τόσο θράσος.
 Αγαπητοί αναγνώστες θα πρέπει να μάθετε να σέβεστε τον μόχθο ενός δημιουργού. Ο συγγραφέας εργάζεται σκληρά και πληρώνει ένα απίστευτο τίμημα μοναξιάς και σωματικής υγείας γιατί καταπονείται όχι μόνο το σώμα του , αλλά και ο εγκέφαλος του. Και ενώ παράγει κοινωνικό και επιμορφωτικό έργο, αμείβεται στο κάθε βιβλίο του από 0.20 λεπτά έως 1 ευρώ [καθαρά], δηλαδή ψίχουλα. Τα άλλα πάνε υπέρ πίστεως και πατρίδος. Επομένως το να ζητάτε εσείς να σας δίνει δωρεάν αυτή την σταγόνα μόχθου του, όχι μόνο τον υποβιβάζει σαν επαγγελματία, αλλά και τον πλήττει οικονομικά. Το ίδιο γίνεται και με τα λαθραία cd και ταινίες , αλλά εκεί τουλάχιστον πληρώνετε ένα ποσό. Στην περίπτωσή μας όχι μόνο δεν δίνετε δεκάρα τσακιστή, αλλά ζητάτε να πληρώσει επιπρόσθετα ο δημιουργός για να έχετε εσείς το έργο του. Μάλιστα κάποιοι αναγνώστες είχαν το θράσος να με βρίσουν και να με στολίσουν με χείριστα κοσμητικά επίθετα επειδή αρνήθηκα να τους χαρίσω βιβλία μου. Οι δε δανειστικές βιβλιοθήκες έμειναν κατάπληκτες που δεν ήθελα να μοιράζω στους Έλληνες τα πνευματικά μου έργα δωρεάν, με πρόσβαλλαν επίσης με τα λεγόμενά τους λες κι εγώ βρίσκω τα προς το ζείν στον δρόμο κι αν αύριο μείνω κουλή η στραβή ή πάθω κάτι σοβαρό και δεν μπορώ να γράψω, αυτοί θα με ταΐσουν. Αν είναι έτσι, τότε να υπάρχει και δανειστική ταινιοθήκη και δανειστική ιματιοθήκη, πινακοθήκη, φαγοποτοθήκη κλπ.
 
Οι δανειστικές βιβλιοθήκες δημιουργήθηκαν με σκοπό να δανείζουν βιβλία που έκαναν το κύκλο τους και πλέον μένουν στα αζήτητα. Ήδη η δικηγόρος μου που είναι η καλύτερη στα πνευματικά δικαιώματα, ανέλαβε να το ψάξει. Βιβλία μου χαρίζω εκεί που κρίνω εγώ ότι πρέπει να δώσω και το κάνω με όλη μου την καρδιά. Οι υπόλοιποι καλό θα είναι να το σκεφτούν καλύτερα. Ποτέ στην ζωή μου, ακόμη κι όταν σπούδαζα και δεν είχα μια, δεν δανείστηκα βιβλίο. Έκανα οικονομίες και αγόραζα. Απλά ήμουν πολύ επιλεκτική. Πως στο καλό τα κατάφερνα να έχω πάντα βιβλία σπίτι μου;
Οι οικονομικές απώλειες που έχει ένας συγγραφέας είναι ανυπολόγιστες. Μη τον συγκρίνετε με τους εκδότες ή τους βιβλιοπώλες, εκείνοι είναι επιχειρηματίες θα βρουν την άκρη. Ο συγγραφέας στην Ελλάδα είναι η τελευταία τρύπα του ζουρνά. Εσείς οι ίδιοι αν αγαπάτε πραγματικά το βιβλίο και δεν είστε οι αναγνώστες αλεξιπτωτιστές , θα έπρεπε να συνδράμετε σ αυτή την προσπάθεια. Διαφορετικά καλύτερα να σταματήσουμε να γράφουμε και να αφιερώσουμε τον χρόνο μας στον εαυτό μας.
Η παρούσα επιστολή εγράφη μετά από συζητήσεις με πολλούς συγγραφείς που εξέφρασαν έντονα αυτό το παράπονο. Σας ευχαριστώ πολύ , αν κατανοήσετε αυτή την επιστολή μου.
 Χρυσηίδα Δημουλίδου.

Μόλις κατάλαβε τι προκάλεσε η δημοσίευση της επιστολής της, έσπευσε να δώσει αυτή την απάντηση με κεφαλαία και με  ακριβώς αυτή την ορθογραφία:
ΜΕΤΑ ΛΥΠΗΣ ΜΟΥ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΩ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΣΑΝ ΤΙ ΕΓΡΑΨΑ ΚΑΙ ΠΙΟ  ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΜΟΥ, ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΑΠΟΒΛΕΠΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΕ ΜΕΙΩΣΟΥΝ. ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΩ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΗΣΩ. ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΓΛΩΣΣΑ. ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΟ. ΑΠΛΑ ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΩ ΤΑ ΚΩΝΕΙΟΦΟΡΑ  ΣΧΟΛΕΙΑ  ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΠΩΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΤΟΥΜΕ ΕΔΩ ΜΕΣΑ…ΕΠΙΣΗΣ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΡΟΦΙΛ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΤΙΚΑ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΟΥΤΕ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΟΠΩΣ ΕΓΩ.
Τι να πρωτοσχολιάσω και με τι να πρωτογελάσω; Με  τα κωνειοφόρα σχόλεια, τα αζήτητα βιβλία του Καζαντζάκη , του Ντοστογιέφσκι και της Λιλίκας Ζωγράφου (προφανώς μπερδεύει με την Λιλή Ζωγράφου με την Λιλίκα Νάκου), με το θυμό της για τον αλληλοδανεισμό των βιβλίων της;
Για τις βιβλιοθήκες μάλλον έχει ένα δίκιο, αλλά το χάνει με την οργή της και με τον τρόπο της προσβάλλει τους αναγνώστες της.

Η ερώτηση απευθύνεται κυρίως στον κύριο Τσίγκο,που  είμαι σίγουρη ότι θα με διαφωτίσει.
Έχω απο καιρό βάλει σκοπό να φτιάξω ένα γαμοπίλαφο.Είχα φάει πριν πολλά χρόνια στην Κρήτη και τώρα που είμαι Ελλάδα και μπορώ να βρώ  άνετα τα υλικά και αφού απήυδησα απο όλους τους λαπάδες που έχω φάει κατά καιρούς σε διάφορα "κρητικά" εστιατόρια, είπα να το δοκιμάσω
Σε ένα παιδικό πάρτυ είχε έρθει η γιαγιά των παιδιών απο την Κρήτη, απο το Ηράκλειο και έτσι την πλεύρισα να μάθω πληροφορίες.Μου είπε ότι εκτός απο το κρέας που πρέπει να είναι  αρνί ή γίδα ή ζυγούρι, να βάλω πλατάρια απο κόκορα ή απο κοτόπουλο χωριάτικο και να κάνω το πιλάφι σε αναλογία 1 ρύζι προς τρία ζωμό και όταν τραβήξει τα υγρά, να προσθέσω χυμό απο ένα λεμόνι.Τη ρώτησα αν στο τέλος βάζουμε στάκα και μου είπε όχι και μου φάνηκε περίεργο, νόμιζα ότι ήταν βασικό συστατικό.
Σε μια "βόλτα" στο διαδίκτυο βρήκα άπειρες παραλλαγές.Εγώ πήγα καλού-κακού σε ένα κατάστημα με κρητικά είδη να πάρω στάκα.Εκεί μπερδεύτηκα πιο πολύ.Μου είπε ότι θέλω στακοβούτυρο, το οποίο έπρεπε να κάψω για να το βάλω.Εγώ πήρα λίγο στακοβούτυρο και το έχω βάλει στο ψυγείο να αναπαύεται.Ο κύριος που μου το πούλησε ,μου έιπε επίσης να τηγανίσω πατάτες και να να ψήσω το στακοβούτηρο με αλεύρι και νερό σε ένα κατσαρολάκι ,μέχρι να πάρει μορφή πυκνής σάλτας και να το βάλω πάνω απο τις πατάτες και μου είπε ότι θα γλείφουμε τα δάχτυλα μας.
Για πείτε μου σας παρακαλώ πως να κάνω το γαμοπίλαφο και αν ευσταθούν αυτά που μου είπε ο καλός άνθρωπος για την ψημένη στάκα.
Ευχαριστώ προκαταβολικά!

Εμείς λείψαμε 3 βδομάδες, πήγα στη Κύθνο με τα μωρά μου και μετά ήρθε και ο άντρας μου έκατσε μια βδομάδα μαζί μας και μετά πετάξαμε οικογενειακώς για Κωσταντινούπολη.Άφησα τα παιδιά στην πεθερά μου και έφυγα με τον άντρα μου στην απόκοσμη Καππαδοκία, φιλοξενούμενη απο φίλους.Επιστρέψαμε στην Αθήνα και ξαναφύγαμε το περασμένο ΣΚ για Κύθνο για τα τελευταία μας μπάνια και για να αφήσουμε τα μικρά μου στους γονείς μου.Είχαμε πολλές μετακινήσεις, εσωτερικές πτήσεις κλπ αλλά περάσα πολύ ωραία.Συνάντησα παλίους φίλους, έκανα νέους, έφαγα καλά, απο σφουγγάτα απο τα χέρια της μαμάς μου μέχρι λαχματζούν απο το ξυλόφουρνο της φίλης μου και μάζεψα  πολλές συνταγές που ελπίζω κάποια στιγμή να φτιάξω.
Καλό Φθινόπωρο, καλή επανένταξη στην πραγματικότητα!

Γειά σας, είμαι η Κατερίνα, μαμά δυο μικρών παιδιών, ενός δίχρονου αγοριού και μιας μπέμπας 10 μηνών.
Μένω με τον σύζυγο μου , τα παιδιά μας και το σκύλο μας στο κέντρο της Αθήνας και είμαι μεταφράστρια.
Απο το masa.gr  εδώ και λίγο καιρό "κλέβω" συνταγές και παίρνω ιδέες για καινούργιες δημιουργίες!
Καλώς σας βρήκα!