Αγαπητοί φίλοι, σας γράφω για τις εντυπώσεις μας από τις φετινές 15νθήμερες διακοπές μας με την Ξανθή στα νησιά της Σύρου και της Πάρου. Στην Πάρο είχαμε κι άλλες φορές τα τελευταία χρόνια και γνωρίζαμε το νησί πολύ καλά. Η Σύρος, όμως, μας ήταν άγνωστη πρακτικά, αφού την είχαμε επισκεφτεί πριν από περίπου 25 χρόνια και οι αναμνήσεις μας ήταν μεν πολύ καλές, αλλά αρκετά παλιές και είχαμε πάντα την περιέργεια να δούμε πως θα ήταν το νησί σήμερα, πως θα μας φαινόταν τόσα χρόνια μετά. Ξεκινήσαμε λοιπόν νωρίς το πρωί μιας Τρίτης του Αυγούστου από τον Πειραιά, μετά από 3 περίπου ώρες κατεβήκαμε στην Ερμούπολη και αμέσως κατευθυνθήκαμε προς τη Βάρη, λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα από το λιμάνι, όπου είχαμε μείνει και την πρώτη φορά. Βρήκαμε το μέρος και πάλι απλό, όπως το θυμόμασταν, και λίγο μετά το μεσημέρι καταλύσαμε στο πολύ συμπαθητικό ξενοδοχείο ΑΤΛΑΝΤΙΣ, με τα γαλάζια φώτα στις σκάλες το βράδυ. Σκοπός μας ήταν να γυρίσουμε το νησί και να δούμε τι είχε να προσφέρει στον κάθε επισκέπτη.
Και αρχίσαμε λοιπόν Αζόλιμνο, Κόμητο, Αγκαθωπές, Φοίνικας, Ντελαγράτσια (ή Ποσειδωνία), Γαλησσάς, Κινί, για τα παραθαλάσσια και Χρούσσα, Άνω Μάννα, Άνω Σύρα, Σύριγγας και Σαν Μιχάλης για τα ορεινά. Η Σύρος δεν έχει την τουριστική ανάπτυξη που βρίσκεις στα άλλα νησιά (Πάρος, Νάξος κλπ), πράγμα που κατά την γνώμη μου είναι προσόν. Δεν υπάρχουν μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα, εκτός από ένα μεσαίο στη Γαλισσά, παρά μόνο μικρά ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Οι ακτές ΚΑΘΑΡΕΣ (το τονίζω), προσιτές και το πάντα θα βρείτε δωρεάν ομπρέλες (μάλλον τοποθετημένες από τους δήμους), ώστε να μην χρειάζεται να πληρώσετε για την πολυπόθητη σκιά, ακόμη και δέντρα κοντά στην ακτή.
Το οδικό δίκτυο πολύ πυκνό στο νότιο τμήμα – πας παντού – με πολύ καλή σήμανση, χωρίς λακούβες, όλο στρωμένο με άσφαλτο ή τσιμέντο στα τελειώματα και σε πολύ δευτερεύοντες δρόμους, αλλά πάντως όχι χώμα. Το βόρειο τμήμα είναι ορεινό με πολύ λίγους οικισμούς, όχι χωριά, και φυσικά πολύ λιγότερους δρόμους. Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι με έκπληξη δεν διαπιστώσαμε σκουπίδια στις άκρες των δρόμων ή σε χωράφια ή ακόμη ανεξέλεγκτες χωματερές, όπως δυστυχώς συμβαίνει σε πολλά άλλα μέρη. Οι αιτίες γνωστές δυστυχώς. Οι τοπικοί άρχοντες και οι κάτοικοι του νησιού φαίνεται να κατανοούν ότι η καθαριότητα και η προστασία του περιβάλλοντος είναι προς το συμφέρον όλων.
Προτείνουμε για μπάνιο τις ακτές του Κόμητου, Αγκαθωπών, Βάρης και Γαλησσάς. Οι ακτές του Φοίνικα και του Κινιού δεν μας ενθουσίασαν.
Εκτός όμως από το μπάνιο προτείνουμε και την περιήγηση στα νεοκλασικά σπίτια στον Φοίνικα και τη Χρούσσα. Για τους λάτρεις πεζοπορίας προτείνουμε το μονοπάτι που ξεκινά από το τέλος του δρόμου στο Σαν Μιχάλης και μετά από 30 λεπτά μέσα από θαυμάσιο τοπίο με πετρώματα από μάρμαρο και βράχους με λειωμένη λάβα καταλήγει στην όμορφη παραλία της Λίας.
Η Άνω Σύρα αξίζει ιδιαίτερη επίσκεψη με τα όμορφα σοκάκια της, τις πανέμορφες και κατακόκκινες βουκαμβίλιες, τους ανεμόμυλους, τις Καθολικές εκκλησίες της και το μουσείο του Μάρκου Βαμβακάρη. Η Ερμούπολη επίσης με το Ναυπηγείο του Νεωρίου, τα όμορφα νεοκλασσικά, τον Άγιο Νικόλα, την ανατολική πλευρά της με τον παραθαλάσσιο δρόμο, την Κοίμηση με την Αγιογραφία του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου και άλλα πολλά….
Πολλά περισσότερα ήθελα να γράψω, αλλά ο χώρος είναι πολύτιμος (ο admin θα έχει ήδη αρχίσει να «βράζει»). Τελειώνω εδώ με την παρατήρηση ότι η Πάρος είναι κατά την άποψή μου πολύ κατώτερη από την Σύρο, περισσότερο βρώμικη και δυστυχώς τουριστική με την κακή έννοια. Αυτά προς το παρόν και καλά ταξίδια.
Εμφάνιση μηνυμάτων
και με τη δική σας συνδρομή με τις γευστικές συνταγές σας.
του ανώνυμου συντάκτη και την αφέλεια όσων το διαδίδουν. Ενδεικτικά περιλαμβάνω τις εξής συνδέσεις 
