Mary καλησπέρα.
Εχω και εγω μια κόρη στην ίδια ηλικία. Κρίσεις πανικού δεν εχει αλλά πέρυσι το καλοκαίρι η αλλαγή στην συμπεριφορά της ήταν τέτοια που με έκανε να απευθυνθώ σε ψυχολόγο για να δω πως πρεπει να την αντιμετωπίσω.
Απο τότε έχω αρχίσει να ενδιαφέρομαι περισσότερο για την ψυχολογία του εφήβου διαβάζοντας βιβλία και παρακολουθώντας καποια σεμινάρια.
Αυτό που κατάλαβα είναι ότι οι έφηβοι πράγματι "τραβάνε μεγάλο ζόρι" . Μπορεί εμείς να νευριάζουμε με την αλλόκοτη συμπεριφορά τους και να αγανακτούμε αλλά και αυτά τα κακόμοιρα δεν ξέρουν ουτε τα ίδια γιατί τους συμβαίνουν όλα αυτές οι αλλαγές και σωματικές και ψυχολογικές. Επίσης κάθε παιδί είναι διαφορετικό άλλο μπορεί να επαναστατεί άλλο να γίνεται απαθή και άλλο να αγχώνεται για όλα. Κάπου εκεί μάλλον ερχονται και οι κρίσεις πανικού. Πολύ σωστή η σκέψη της nayia όσον αφορά τους προβληματισμούς της εφήβου και πολύ σωστή οι συμβουλές της ως προς τον τροπο της αντιμετώπισης. Πλησίασε την κόρη σου και μιλήστε χωρίς όμως να αναφέρεσαι στις κρίσεις γιατί μπορεί να την αγχώσεις. Ειδα ότι έχεις πάει ήδη σε ψυχολόγο. Κράτα αυτά που νομίζεις οτι ταιριάζουν σε σένα και στο παιδί σου και μην διστάσεις να ζητήσεις και μια δεύτερη γνωμη αν κάτι δεν σου κάθεται καλά.
Μπορεί η κόρη μου να μην έχει κρίσεις πανικού αλλά ο αδερφός μου ταλαιπωρήθηκε πολύ απο αυτές όπως και πολύς κόσμος. Αν ανοιξεις μια συζήτηση για τις κρίσεις σε μια παρέα θα ξαφνιαστείς το ποσος κόσμος υποφέρει απο αυτή τη σχετικά καινούρια πάθηση.
Μην αγχωνεσαι και όλα θα πάνε καλά.