Η ουσία ξεφεύγει σαν ψάχνεις με τα μάτια. Μόνο με την καρδιά βλέπει κανείς καλά. (Αυτό είναι το κουίζ σας. ΄Οποιος ξέρει να γράψει το συγγραφέα και που το έγραψε παρακαλώ)
Προσωπικά, θέλω να πω πως η σημερινή συνάντηση είχε πολύ καρδιά και μεγάλη ουσία. Ακριβώς γιατί είχε πολύ καρδιά. Η παρέα δεν ήταν απλώς ευχάριστη. ΄Ηταν φιλική κι αγαπισιάρικη απ την αρχή της συνάντησης κι όχι μετά το κρασί και τα τσίπουρα. Μετα απ αυτά ήταν παραπάνω εύθυμη. Χωρίστηκα από υποχρέωση γρήγορα απ την παρέα και λυπήθηκα. ΄Αλλωστε φαίνεται απ την ώρα που κάθομαι να γράψω τούτα τα λίγα. Πριν χρόνια φανταζόμουν πως είναι δύσκολο στην ηλικία μου και στις εμπειρίες μου να κάνω νέες φιλίες με βάσεις. Κι όμως υπήρξα τυχερή. Και μέσα από τούτη τη σελίδα αλλά κι από άλλη έχω γνωρίσει 7, 5, 3 ανθρώπους περισσότερο από φίλους πλέον. Εύχομαι η τύχη μου να συνεχιστεί. Η αποψινή βραδυά ξεκίνησε στραβά γιατί δεν μας είχαν κρατημένο το τραπέζι που φιλότιμα η Αγγελικούλα είχε κλείσει εγκαίρως. Καποια παρανόηση μας πέταγε έξω απ το μαγαζί. Απ την άλλη όμως, το μαγαζί έχει συνέπειαα και θέλει νάχει και συνέχεια και μας βόλεψε πολύ καλά και αρκετά σύντομα. Καλοφάγαμε τα καλούδια του μαγαζιού, αλλά είχε και την ευγένεια να μας ψήσει και αυτά που φέραμε μαζί μας. Πειραχτήρια μετά βαλθήκαμε να γνωριστούμε περισσότερο με αστεία και κρασάκι. Πέτυχε και απόψε. Για εμέ ήταν η δεύτερη φορά κι ακόμα πιο πετυχημένη απ την πρώτη. ΄Εφυγα νωρίτερα απ τους άλλους μα ήθελα να μείνω κι άλλο.  Καλές γιορτές, χαρούμενες, με υγεία κοντά σ όσους αγαπάτε. Σας φιλώ πολύ.

Δεν είναι πιά αυτό που ήταν πριν μερικά χρόνια, ακόμα και μετά την εισβολή. Φυσικά ο τόπος εξακολουθει να είναι ωραίος, αλλά οι άνθρωποι - οι νεότεροι - άλλαξαν πολύ.
Να ξεκινήσω απ την παρατήρηση ότι όλα τα χρόνια που τους ξέρω (από γεννησιμιού μου) είναι ο μόνος λαός που μολις πεις καλήμέρα σου απαντάει "κοπιάστε" και το εννοεί.
Φιλόξενοι όλοι με ό,τι έχουν. Γαλαντόμοι για να σ ευχαριστήσουν κι όχι να φιγουράρουν. Είναι όμως και κουτσομπόληδες γιατί η Κύπρος είναι ένας πολιτισμένος τόπος αλλά μάλλον ένα μεγάλο χωριό. ΄Εχουν αποκτήσει από τους Εγγλέζους κάποιους τρόπους ευρωπαϊκούς αλλά δεν ξέφυγαν ποτέ απ την κλειστή κοινωνία που είχαν. Κάθε φορά που πάω στους συγγενείς μου (η μισή είμαι από κει), τους φέρνω μεταξύ τους σ επαφή κι αυτό μου κάνει εντύπωση που πρώτα ξαδέλφια μεταξύ τους δεν συναντιώνται παρά σε τελετές, ευχάριστες ή δυσάρεστες. Αυτό όμως που με προβλημάτισε πολύ ειναι που απέκτησαν κακές συνήθειες που δεν είχαν ποτέ. Με λίγα λόγια δουλεύει πλέον κι εκεί το λάδωμα και το μπαξίσι. Στεναχωρέθηκα και τους είπα πως χρόνια τώρα δεν μας θέλαν ακριβώς να ενωθούμε και κατάφεραν να μας αντιγράψουν τα ελαττώματα!
Ασφαλώς ευχαριστήθηκα την κυπριακή κουζίνα πού είναι πολύ νόστιμη, μυρωδάτη κι όχι βαριά. Κάνουν καταπληκτικούς κεφτέδες που αντί ψωμί βάζουν τριμμένη πατάτα που όμως έχουν σουρώσει και μπόλικο δυόσμο. Οι κούπες τους είναι απαράμιλλες. Τα κουπέπια τους μοναδικά (ντολμαδάκια να τα πουμε αλλά εντελώς διαφορετικά απ τα δικά μας.Είναι με κιμά, πολύ μικρούλικα και χωρίς αυγολέμονο). Εννοείται ότι έφερεα λούντζα (χοιρινό φιλέτο που έχει σταθεί σε μπρούσκο κρασί με κόλιαντρο ξερό και μετά στεγνώνει και καπνίζεται), έφερα χαλούμια που ελπίζω να τσιμπήσουμε στη συνάντησή μας, έφερα καταπληκτικά κρασάτα λουκάνικα και βεβαίως κυπριακό τραχανά που δεν μοιάζει με κανέναν δικό μας.
Πάντα περνάω ωραία εκεί. Και μια εκδρομή που κάναμε στο βουνό ήταν υπέροχη τόσο σε τοπίο όσο και σε ... μάσα!  Στεναχωριέμαι πολύ πούχει ξεπουληθεί όλη η Κυρήνεια στους Εγγλέζους. Με στεναχωρεί περισσότερο το γεγονός ότι οι εγγλέζοι αγοράζουν με τίτλους που ξέρουν ότι είναι κάλπικοι, παρά το ότι πουλάνε οι τούρκοι. Αυτοί έτσι κι αλλιώς... Στεναχωριέμαι που αν θέλω να πάω στο χωριό του πατέρα μου πρέπει να δείξω διαβατήριο για να δω το νεκροταφείο ξηλωμένο, την εκκλησία χωρίς εικόνες νάχει γίνει περιστερώνας,  το πατρικό σπίτι γκρεμισμένο καθώς και το νεοκλασσικό της θείας μου γιατί εκεί έπρεπει (?) να στηθεί το άγαλμα του Αττατούρκ.  Κι όλα αυτά ένα τέταρτο έξω απ τη χωρισμένη πρωτεύουσα. Απλώς δεν πάω.