Εγώ από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ένα όνειρο είχα, όσον αφορά τον επαγγελματικό προσανατολισμό μου, να γίνω νηπιαγωγός.
Θυμάμαι ότι μάζευα τα παιδάκια της γειτονιάς και τους "έκανα" μάθημα...  .
Θυμάμαι επίσης και τις φωνές της  μητέρας μου γιατί έπαιρνα τα κραγιόν της για να γράφω σε ένα κομμάτι ξύλο, αυτά που έπρεπε να "διδάξω" στα γειτονόπουλα. 
Λένε οτι εαν θέλεις κάτι πολύ όλο το σύμπαν συνομωτεί για να το πετύχεις...

Εγώ είμαι 26 ετών ,1,73 ύψος και 68 κιλά (θέλω να χάσω μερικά 1-2 αλλά πάντα αναβάλλω τη δίαιτα.(πάντα λέω οτι θα την ξεκινήσω την ...δευτέρα, αλλά απο οτι το κόβω μάλλον στην Δευτερα Παρουσια θα την ξεκινήσω  )
Είμαι καστανόξανθη ,μαλλιά λίγο κάτω απο τους ώμους και έχω πράσινα μάτια (τα πήρα απο τη μανούλα μου  ).
Αυτά!!!

Το όνομά μου είναι Μελαχρινή.
Το τρελό του θέματος είναι οτι όλοι οι φίλοι μου με φωνάζουν Μελίτα.
Αυτό ξεκίνησε από την κολλήτη μου τη Μαρία ένα βράδυ που είχαμε βγει με όλη την παλιοπαρέα και επειδή βαριότανε να πει ολόκληρο το όνομά μου (είχε πιει και ενα δυο ποτηράκια παραπάνω ... χικ) ξεκίνησε να με φωναζει ως εξης: Πες βρε Μελ και εσυ...
Και οπως καταλαβαίνετε το Μελ, εγινε Μελιτάκι ,και μετά Μελίτα και υιοθετήθηκε από όλους.

Εμένα η καταγωγή μου είναι λίγο περίεργη και θα μου πάρει λίγο χρόνο για να σας εξηγήσω...
Λοιπόν ξεκινάω...
Ο πατέρας της γιαγιάς μου ήταν από την Πόλη και η γιαγιά μου γεννήθηκε εκεί.Αναγκαστήκανε να πάνε στην Πάρο και έζησε εκεί μέχρι τα 6 έτη της.Έπειτα έφυγαν και πήγαν στην Αθήνα.Γνωρισε τον παππού μου στη Αθήνα ,γέννησε τον πατέρα μου, και ήρθαν στο χωριό μου (Βρονταμάς λέγεται και είναι ένα χωριό έξω απο τη Σπάρτη).Εκει ο πατερούλης μου (μεγάλη μου αδυναμία  ) μεγάλωσε, γνωρισε την μητέρα μου και έκανε εμένα και τον αδερφό μου.
Έζησα 4 ονειρεμένα χρόνια στην Πάτρα λόγω σπουδών          και τώρα μένω στο χωριό μου.