Πέθανα στο γέλιο Μαργαρίτα με τις περιγραφές σου από τις περιπέτειες στην ακριτική Σίκινο.
Ομολογώ ότι το συγκεκριμένο νησάκι δεν το έχω επισκεφθεί ποτέ… αλλά… από ότι κρίνω από την πρώτη φωτό που έχεις βάλει, μάλλον δεν θα πατήσω ποτέ το πόδι μου εκεί.
Καλέ τι ξεραϊλα είναι αυτή?
Ακόμα και ο μαϊντανός θα φαίνεται βελανιδιά σε ένα τέτοιο τοπίο.
Απορώ πως άφησες το νησί σου που είναι καταπράσινο και άντεξες όλη αυτή την πετριά…
Άκου δεν έχει ούτε φαρμακείο...
Άκου είναι όλο σκαλιά… τς… τς… τς…
Του χρόνου έλα στη Σκόπελο… Που έχουμε 4 φαρμακεία, 3 παιδιάτρους, 2 καρδιολόγους, 2 ορθοπεδικούς, 2 παθολόγους και μικροβιολογικό εργαστήριο. Όχι παίζουμε…
Όσο για πράσινο…
Στη φωτό βλέπεις την παραλία που κάναμε μπάνιο… και να σου επισημάνω ότι η σκιά που βλέπεις στα βότσαλα δεν είναι από ομπρέλα… είναι από πεύκα παρακαλώ… (Έτσι για να σκάνε μερικοί μερικοί).
Αλλά και συ όμως βρε παιδί μου… Να ψαροντουφεκάει ο άνθρωπος από τα εφτά ξημερώματα μέχρι τα σαρανταοχτώ μεσάνυχτα για να σε ευχαριστήσει και ούτε να δοκιμάσεις?
Φτου σου!!!
Εγώ αν ήμουν στη θέση του θα το έπαιζα ψάρας στο γαλατικό χωριό.
Θα βούταγα την τσιπούρα από την ουρά και θα σε έπαιρνα στο κυνήγι.
Άρχο μη μου στεναχωριέσαι. Φέρτα σε μένα τα ψάρια που τρελαίνομαι και άσε τη Μάρτζι να βοσκάει χλόη…
Σου στέλνω ένα καλαμαράκι που ψαρέψαμε για να σε τρελάνω…
P.S. Στην φωτό είσαστε και οι τρεις κούκλοι…
Δείχνεται τόσο χαλαροί και χαρούμενοι που σας ζήλεψα.
Άρχο έχει αδυνατίσει απίστευταααα!!!
Το έλιωσες το παληκάρι βρε Βούλα… Τον έβαζες να μετράει καθημερινά τα σκαλιά του νησιού…
Να είσαστε καλά και του χρόνου να ξαναπάτε!!!