Ο παππούς "έφυγε"

Πριν από λίγες μέρες βρέθηκα στην εξαιρετικά δύσκολη και θλιβερή θέση να ανακοινώσω στον γιο μου (6,5 ετών) ότι ο αγαπημένος του παππούς δεν είναι πλέον κοντά μας, καθώς "έφυγε" πολύ γρήγορα και ξαφνικά μετά από ολιγοήμερη περιπέτεια με την υγεία του. Του είπα ότι πήγε στον ουρανό κι εκείνος μου απάντησε "μη μου λες ότι πήγε στον ουρανό, να μου πεις ότι πέθανε". Φυσικά ακολούθησαν οι δεκάδες απορίες ενός 6χρονου παιδιού (πχ γιατί δεν κράτησε την υπόσχεσή του ότι θα με πάει βόλτα με το μηχανάκι ή γιατί πέθανε αφού μου είχε υποσχεθεί ότι θα με πάει διακοπές, γιατί δεν μπορώ να έρθω να χαιρετήσω κι εγώ τον παππού κ.α.) τις οποίες μέσα στη θλίψη και το πένθος έπρεπε να του λύσω με τον καλύτερο και πιο ανώδυνο τρόπο. Τώρα πλέον κύριο μέλημά μου είναι να κρατήσω ζωντανή την ανάμνηση του παππού για όσο περισσότερο γίνεται. Θέλω να του ανασύρω μνήμες έτσι ώστε να ξέρει ότι ενώ ο παππούς δεν είναι πια εδώ έχει πάντα τις πιο καλές αναμνήσεις από εκείνον. Δεν ξέρω αν αυτό είναι το σωστό όμως επειδή το παιδί είναι μικρό είμαι σίγουρη ότι η ανάμνηση σιγά σιγά θα ξεθωριάσει και γι' αυτό είναι τόσο σημαντικό για μένα το να τον θυμάται όσο γίνεται περισσότερο. Δυστυχώς αυτές οι αναμνήσεις είναι που πονάνε τελικά πιο πολύ εμάς τους ενήλικες παρά τα παιδιά και πολλές φορές η αφοπλιστική τους ειλικρίνεια και ο αυθορμητισμός τους μας κάνει να μένουμε στήλες άλατος μπροστά στην αλήθεια.

Ποτέ δεν κατάλαβα αν οι γονείς μου παντρεύτηκαν από έρωτα ή αν ο γάμος τους ήταν αποτέλεσμα ενός προξενιού. Είχαν πολλά χρόνια διαφορά , 24 για την ακρίβεια , παρόλο αυτά μείναμε μαζί σχετικά αγαπημένοι....μέχρι πριν από 1,5 χρόνο που ο πατέρας μου μετά από αρκετά προβλήματα υγείας.....έφυγε....θέλω να πιστεύω χορτάτος από τη ζωή...και ικανοποιημένος από τα παιδιά του. Δεν θεώρησε ποτέ το διαζύγιο μου , το "μελανό " μου σημείο.
Τρομάζω γιατί δεν τα καταφέρνω πάντα ,  γιατί θέλω να τον θυμάμαι όπως όταν ήμουνα μικρή , που τότε βρισκόμουν σε αμηχανία , γιατί έλεγαν  "της Σοφιάννας ο παππούς" και εγώ τους διόρθωνα "της Σοφιάννας ο μπαμπάς"...θέλω να τον κρατήσω έτσι στην μνήμη μου , όταν με έπαιρνε από το χεράκι για να πάμε βόλτα στο λιμάνι....να φάμε την πάστα μας....
 Θυμάμαι τα λόγια του , λίγο πριν φύγει...."οι άνθρωποι ζουν για πάντα στην καρδιά μας ....πεθαίνουν μονάχα όταν τους ξεχνάμε....."

Ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει....κράτησε τον στην μνήμη σας όσο περισσότερο μπορείς....

Νομίζω ότι πολύ καλά κάνεις και θέλεις να κρατήσεις τις αναμνήσεις στο μυαλό του παιδιού. Το ίδιο έκανα κι εγώ στο γιο μου που είχε την ίδια σχεδόν ηλικία με το δικό σου και πίστεψέ με τον θυμάται διαρκώς, θυμάται καταστάσεις και συζητήσεις με λεπτομέρειες. Τι καλύτερο από αυτό ?
Εγώ μάλιστα τον πήρα μαζί μας και στην κηδεία και στα μνημόσυνα και μάλιστα σε κάθε επίσκεψη στον τάφο, ο μικρός ήταν αυτός που άναβε το καντηλάκι, καθάριζε, φρόντιζε τον τάφο.
Τα έζησε όλα, πένθησε κι αυτός μαζί μας.

Συλληπτήρια.

vago μου συλλυπητήρια για τον παππού σας , εύχομαι το πλήρωμα του χρόνου να επουλώσει τις πληγές σας , όσον αφορά τον γιό σου ότι θα θυμάται κάποια πράγματα από τον παππού του όταν μεγαλώσει ειδικά αν ο παππούς ήταν κοντά στο παιδί .
και πάλι συλλυπητήρια

Ευχαριστώ πολύ για τη συμπαράσταση. Ηταν πολύ νέος ο παππούς (66 ετών) και η ξαφνική και απρόσμενη απώλεια είναι αυτή που μας έχει στοιχίσει περισσότερο. Ηταν όμως πάντα παρών στην ανατροφή του παιδιού από τη μέρα της γέννησής του. Ο καθένας από την πλευρά του πενθεί και αντιμετωπίζει αυτές τις καταστάσεις με τον δικό του τρόπο, το ίδιο πιστεύω ισχύει και για τον μικρό μας.

Βαγγο μου λυπαμαι παρα πολυ....
Θερμα συλληπητηρια σε ολη την οικογενεια.
Οσο για τον μικρο σου ειναι ενα πολυ εξυπνο παιδι και αντιλαμβανεται πολυ περισσοτερα απο οσα του λετε.Ειμαι σιγουρη οτι θα θυμαται τον παππου με αγαπη....

Οτι χρειαστεις εδω ειμαστε.

ΣΟΦΙΑΝΑ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ, ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ , ΑΛΛΟΤΕ ΒΕΒΑΙΑ ΜΑΣ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΙ , ΑΛΛΑ ΑΝ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΚΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ . ΤΕΛΙΚΑ ΜΟΝΟ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΕΝΟΥΝ ......

Τα θερμά μου συλλυπητήρια για τον θλιβερό χαμό του παππού σας και εύχομαι να μη λείψει ποτέ από την ανάμνηση σας.

Μην κλαίτε ,δεν πέθανε άπλα κοιμάται (τα λογία του Ιησού Χριστού για όσους πιστεύουν αυτές τις δύσκολες ημέρες όποτε στο Αποκάλυψη 21 κεφαλαίο λέει πότε ξυπνάνε)

Όποιος θέλει ας το πιστέψει ,οποίος θέλει ας με βρίσει , οποίος θέλει ας με ban-αρει από το φόρουμ ,δεν είμαι ούτε θανατικός θρησκευτικός "παράγοντας"

εγώ την άποψη μου την είπα καλή συνεχεία και συλληπτήρια για τον πάππου !