Χρυσηίδα Δημουλίδου

Η συγγραφέας πρόσφατα έγραψε μια ανοιχτή επιστολή στη σελίδα της στο facebook για τους <<λαθραναγνώστες>> των βιβλίων της ,δηλαδή για άτομα που δανείζονται απο άλλους τα βιβλία της και για τις δανειστικές βιβλιοθήκες που έχουν στα ράφια κάποια τους απο τα έργα της.
Το τι ακολούθησε στη συνέχεια στο facebook, στα blogs και στα πηγαδάκια του συναφιού δεν έχει προηγούμενο.
Αναδημοσιεύω την επιστολή της:
Κάποια στιγμή θα πρέπει να συνειδητοποιήσετε μερικά πράγματα και επειδή το κακό παράγινε, θα το κάνω θέμα. Πρέπει λοιπόν να μάθετε πως η συγγραφή, τουλάχιστον από την πλευρά μου, είναι επάγγελμα και όχι χόμπι. Επομένως αφού είναι επάγγελμα και ο άλλος μοχθεί για αναπαράγει έργο, θα πρέπει και να αμείβεται γι αυτό. Κάποιοι λοιπόν αναγνώστες, μου δηλώνουν με ιδιαίτερη μάλιστα υπερηφάνεια ότι δανείζονται όλα τα βιβλία μου απο δανειστικές βιβλιοθήκες ή τα ανταλλάσουν γιατί δεν έχουν χρήματα λόγω της οικονομικής κρίσης. Όμως αυτό δεν είναι τωρινό, γινόταν πάντα από τότε που άρχισα να πρωτογράφω. Ως ένα σημείο το καταλαβαίνω, όμως δεν καταλαβαίνω, πως είναι δυνατόν ένα βιβλίο να βρίσκεται στις προθήκες δανειστικών βιβλιοθηκών μια εβδομάδα μετά την έκδοσή του και μάλιστα χωρίς την άδεια του συγγραφέα;  Ένα βιβλίο για να μπει στις βιβλιοθήκες πρέπει να εχει κάνει τον κύκλο του που είναι 5 με 10 χρόνια, ή να βρίσκεται στα αζήτητα. π.χ ένας Καζαντζάκης, ένας Ντοστογιέφσκι, μια Λιλίκα Ζωγράφου κλπ που τα βιβλία τους έχουν εκδοθεί εδώ και πολλά χρόνια. Επίσης σχολεία και αναγνώστες μου ζητούν να τους χαρίσω βιβλία. Δηλαδή να πληρώσω για να τα αγοράσω, και μετά να χρεωθώ τα έξοδα αποστολής και να τους τα στείλω. Χώρια το πήγαινε έλα. Τόσο θράσος.
 Αγαπητοί αναγνώστες θα πρέπει να μάθετε να σέβεστε τον μόχθο ενός δημιουργού. Ο συγγραφέας εργάζεται σκληρά και πληρώνει ένα απίστευτο τίμημα μοναξιάς και σωματικής υγείας γιατί καταπονείται όχι μόνο το σώμα του , αλλά και ο εγκέφαλος του. Και ενώ παράγει κοινωνικό και επιμορφωτικό έργο, αμείβεται στο κάθε βιβλίο του από 0.20 λεπτά έως 1 ευρώ [καθαρά], δηλαδή ψίχουλα. Τα άλλα πάνε υπέρ πίστεως και πατρίδος. Επομένως το να ζητάτε εσείς να σας δίνει δωρεάν αυτή την σταγόνα μόχθου του, όχι μόνο τον υποβιβάζει σαν επαγγελματία, αλλά και τον πλήττει οικονομικά. Το ίδιο γίνεται και με τα λαθραία cd και ταινίες , αλλά εκεί τουλάχιστον πληρώνετε ένα ποσό. Στην περίπτωσή μας όχι μόνο δεν δίνετε δεκάρα τσακιστή, αλλά ζητάτε να πληρώσει επιπρόσθετα ο δημιουργός για να έχετε εσείς το έργο του. Μάλιστα κάποιοι αναγνώστες είχαν το θράσος να με βρίσουν και να με στολίσουν με χείριστα κοσμητικά επίθετα επειδή αρνήθηκα να τους χαρίσω βιβλία μου. Οι δε δανειστικές βιβλιοθήκες έμειναν κατάπληκτες που δεν ήθελα να μοιράζω στους Έλληνες τα πνευματικά μου έργα δωρεάν, με πρόσβαλλαν επίσης με τα λεγόμενά τους λες κι εγώ βρίσκω τα προς το ζείν στον δρόμο κι αν αύριο μείνω κουλή η στραβή ή πάθω κάτι σοβαρό και δεν μπορώ να γράψω, αυτοί θα με ταΐσουν. Αν είναι έτσι, τότε να υπάρχει και δανειστική ταινιοθήκη και δανειστική ιματιοθήκη, πινακοθήκη, φαγοποτοθήκη κλπ.
 
Οι δανειστικές βιβλιοθήκες δημιουργήθηκαν με σκοπό να δανείζουν βιβλία που έκαναν το κύκλο τους και πλέον μένουν στα αζήτητα. Ήδη η δικηγόρος μου που είναι η καλύτερη στα πνευματικά δικαιώματα, ανέλαβε να το ψάξει. Βιβλία μου χαρίζω εκεί που κρίνω εγώ ότι πρέπει να δώσω και το κάνω με όλη μου την καρδιά. Οι υπόλοιποι καλό θα είναι να το σκεφτούν καλύτερα. Ποτέ στην ζωή μου, ακόμη κι όταν σπούδαζα και δεν είχα μια, δεν δανείστηκα βιβλίο. Έκανα οικονομίες και αγόραζα. Απλά ήμουν πολύ επιλεκτική. Πως στο καλό τα κατάφερνα να έχω πάντα βιβλία σπίτι μου;
Οι οικονομικές απώλειες που έχει ένας συγγραφέας είναι ανυπολόγιστες. Μη τον συγκρίνετε με τους εκδότες ή τους βιβλιοπώλες, εκείνοι είναι επιχειρηματίες θα βρουν την άκρη. Ο συγγραφέας στην Ελλάδα είναι η τελευταία τρύπα του ζουρνά. Εσείς οι ίδιοι αν αγαπάτε πραγματικά το βιβλίο και δεν είστε οι αναγνώστες αλεξιπτωτιστές , θα έπρεπε να συνδράμετε σ αυτή την προσπάθεια. Διαφορετικά καλύτερα να σταματήσουμε να γράφουμε και να αφιερώσουμε τον χρόνο μας στον εαυτό μας.
Η παρούσα επιστολή εγράφη μετά από συζητήσεις με πολλούς συγγραφείς που εξέφρασαν έντονα αυτό το παράπονο. Σας ευχαριστώ πολύ , αν κατανοήσετε αυτή την επιστολή μου.
 Χρυσηίδα Δημουλίδου.

Μόλις κατάλαβε τι προκάλεσε η δημοσίευση της επιστολής της, έσπευσε να δώσει αυτή την απάντηση με κεφαλαία και με  ακριβώς αυτή την ορθογραφία:
ΜΕΤΑ ΛΥΠΗΣ ΜΟΥ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΩ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΣΑΝ ΤΙ ΕΓΡΑΨΑ ΚΑΙ ΠΙΟ  ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΜΟΥ, ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΑΠΟΒΛΕΠΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΕ ΜΕΙΩΣΟΥΝ. ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΩ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΗΣΩ. ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΓΛΩΣΣΑ. ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΟ. ΑΠΛΑ ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΩ ΤΑ ΚΩΝΕΙΟΦΟΡΑ  ΣΧΟΛΕΙΑ  ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΠΩΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΤΟΥΜΕ ΕΔΩ ΜΕΣΑ…ΕΠΙΣΗΣ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΡΟΦΙΛ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΤΙΚΑ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΟΥΤΕ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΟΠΩΣ ΕΓΩ.
Τι να πρωτοσχολιάσω και με τι να πρωτογελάσω; Με  τα κωνειοφόρα σχόλεια, τα αζήτητα βιβλία του Καζαντζάκη , του Ντοστογιέφσκι και της Λιλίκας Ζωγράφου (προφανώς μπερδεύει με την Λιλή Ζωγράφου με την Λιλίκα Νάκου), με το θυμό της για τον αλληλοδανεισμό των βιβλίων της;
Για τις βιβλιοθήκες μάλλον έχει ένα δίκιο, αλλά το χάνει με την οργή της και με τον τρόπο της προσβάλλει τους αναγνώστες της.

Είναι ασχολίαστη η όλη επιστολή!
Και πιστεύω ότι μετά από αυτό οι αγορές των βιβλίων της θα πέσουν ακόμα περισσότερο....
Νομίζει ότι ο κόσμος έχει την ευκολία να αγοράζουν τα βιβλία της που το καθένα κοστίζει αρκετά για τον μέσο Έλληνα αναγνώστη. Γενικά έχω διαβάσει μερικά βιβλία της και κατά την γνώμη μου δεν είναι καμία τρομερή συγγραφέας, και αν το κάνει όπως λέει μόνο για να ζήσει....τότε καλύτερα ας κάνει κάτι άλλο, πλέον ο κόσμος και εγώ μέσα σε αυτόν δεν έχει την δυνατότητα να αγοράζει βιβλία (έτσι να της πείτε) όσο οικονομία και να θέλει να κάνει.
Για μένα ένας άνθρωπος ο οποίος θέλει να δώσει στον κόσμο της απόψεις του, κομμάτια του εαυτού του, και όπως δηλώνει η ίδια στην επιστολή της "παράγει κοινωνικό και επιμορφωτικό έργο" τότε θα πρέπει να προσέχει τον τρόπο που εκφράζεται προς το κοινό που θέλει να έχει...

Και εκτός αυτού, εγώ προσωπικά αν και λατρεύω τα βιβλία και όποτε έχω κάποια λεφτά που θα περισσεύουν ναι θα πάω να αγοράσω κάποιο βιβλίο, προτιμώ να πάω να δανειστώ από ενα φίλο ή μια βιβλιοθήκη, γιατί εκτός του ότι δεν υπάρχουν τα χρήματα (μα το έχουν παρακάνει και οι εκδοτικοί οίκοι! 20 ευρώ  το βιβλίο!!!!!) δεν θέλω να πάω να αγοράσω κάποιο βιβλίο το οποίο μπορεί να αποδειχθεί πατάτα  και μετά απλά να κάθετε στην βιβλιοθήκη μου...

Αλλά...Τι να πει κάνεις.... μάλλον έτσι σκέφτεται η κ. Δημουλίδου (μια γυναίκα μορφωμένη και σπουδαγμένη απ ότι λέει η ίδια!)

Καλα...εχω παρακολουθησει την ολη ιστορια στο fb απο την αρχη της ,η επιστολη αυτη σε σχεση με το πως απευθυνοταν και απαντουσε στον κοσμο δεν ειναι τιποτα...Τα εσβησε μετα τα σχολια της...Τεσπα ,οσοι με ξερουν ,ξερουν οτι δινω αρκετα χρηματα σε βιβλια,της εν λογω κυριας μαλιστα τα ειχα ολα ,ε ορκιστηκα οτι δε θα ξαναδωσω ευρω για βιβλιο της.Καταφερε να καταστρεψει την καριερα της σε ενα απογευμα.

Μαργαρίτα για μένα το λέει που όσα βιβλία της έχω διαβάσει τα έχω πάρει από σένα. 
Δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος να την ψωνίσει.
Α διάβασα κάπου επίσης και μια συνέντευξή της  στο ίδιο στυλ για κάποια κόντρα της με την Ελενα Ακρίτα. Αλλο χάλι.

Τι λέει η γυναίκα; Τα βάζει και με τις δανειστικές βιβλιοθήκες; Συγνώμη αλλά εργάζομαι σχεδόν 12 χρόνια σε μεγάλη ακαδημαϊκή βιβλιοθήκη όπου έχουμε και λογοτεχνικά βιβλία. Αλοίμονο αν περιμέναμε τα βιβλία να φτάσουν σε "αζήτητη" φάση. δηλ. σε 5-10 χρόνια μετά την έκδοση τους για να τα αγοράσουμε ως Βιβλιοθήκη και να τα δανείζονται οι χρήστες μας. Έλεος! Πρώτη φορά ακούω κάτι τέτοιο.

Lily74 ,δεν πιστεύω οτι τα βιβλία της θα μπορούσαν να φιλοξενηθούν σε ακαδημαϊκή βιβλιοθήκη. Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω διαβάσει βιβλία της, απλά έχω ξεφυλλίσει ένα ή δυο και χωρίς να το υποτιμώ , είναι το είδος της λογοτεχνίας που εγώ προσωπικά δεν διαβάζω.
Ιδανικά ο κάθε συγγραφέας θα ήθελε όποιος διαβάζει το έργο του, να διαθέτει για αυτό και το ανάλογο αντίτιμο.Όμως δεν υπάρχει τίποτα παράνομο στον αλληλοδανεισμό βιβλίων.
Καταλαβαίνω οτι είναι λίγο ενοχλητικό για έναν συγγραφέα να βρίσκει τις πρώτες εκδόσεις του στις προθήκες μια δανειστικής, θεωρώ όμως την  εκροή εσόδων ασήμαντη ειδικά στις εποχές μας που όλοι κάνουμε μικρές υποχωρήσεις.
Αυτό που με ενοχλεί πολύ είναι η στάση της απέναντι στους αναγνώστες της, η έπαρση της και  η ημιμάθεια της κατά πως φαίνεται απο τον μη <<χτενισμένο>> απο επιμελητή, άμεσο γραπτό λόγο της.

[Με ένα καυστικό άρθρο απάντησε στη συγγραφέα Χρυσηίδα Δημουλίδου η Έλενα Ακρίτα, αναφορικά με το σχόλιο που ανάρτησε η συγγραφέας στο Facebook.]

Α διάβασα κάπου επίσης και μια συνέντευξή της  στο ίδιο στυλ για κάποια κόντρα της με την Ελενα Ακρίτα. Αλλο χάλι.

Βαζω την απαντηση της Ελενας Ακριτα...Καλα τα λεει μεν κι αυτη αλλά ψιλοξεκατινιαστηκε και η κυρια ''βερα στο Δεξι'' που διαβαζε Ουγκό απο κουνια...


Με ένα καυστικό άρθρο απάντησε στη συγγραφέα Χρυσηίδα Δημουλίδου η Έλενα Ακρίτα, αναφορικά με το σχόλιο που ανάρτησε η συγγραφέας στο Facebook.

Η γνωστή δημοσιογράφος με άρθρο της στα «ΝΕΑ» αποφάσισε να απαντήσει σημείο προς σημείο στη δημοσίευση της κυρίας Δημουλίδου στο Facebook με τη οποία ούτε λίγο ούτε πολύ... κατηγορούσε τις δημόσιες βιβλιοθήκες και τους αναγνώστες που δανείζουν βιβλία της!

Αναλυτικά το άρθρο της Έλενας Ακρίτα:

«Προς την κυρία Χρ(υσούλα;) Χρ(ύσα;)
Χρ(υσηίδα;) Δημουλίδου.

Κυρία μου,

Διάβασα με προσοχή την οργισμένη επιστολή με την οποία επιτίθεστε στις δανειστικές βιβλιοθήκες που έχουν το «θράσος» (δικός σας ο χαρακτηρισμός) να σας ζητούν βιβλία για τους αναγνώστες τους. Με αποτέλεσμα εσείς να χάνετε χρήματα από το κάθε αντίτυπο που διατίθεται δωρεάν.

Κατ' αρχάς, διευκρινίζω: Εγώ συγγραφέας δεν είμαι. Ενα θεατρικό έργο έχω γράψει όλο κι όλο. Τα βιβλία μου είναι σταχυολόγηση κειμένων που έχουν ήδη δημοσιευθεί στην εφημερίδα. Με άλλα λόγια, δεν είμαστε «συνάδελφοι». Ως αναγνώστρια και μόνο σας απευθύνομαι, λοιπόν.

Ομολογώ ότι αγνοώ τη συγγραφική σας δεινότητα. Δεν έχω διαβάσει ποτέ κανένα βιβλίο σας. Τώρα που δημιουργήθηκε αυτό το θέμα μπήκα στο προφίλ σας στο facebook. Είδα φωτό σας με μαγιό σε αισθησιακές πόζες. Είδα το σπίτι σας πνιγμένο στα τιγκρέ μαυροχρυσοκόκκινα... Δικό μου το πρόβλημα αλλά, όσο να πεις, όλο αυτό το πακέτο δεν με προδιαθέτει να τρέξω στο πρώτο βιβλιοπωλείο και να εντρυφήσω στο έργο σας. Ισως μια άλλη φορά... Σε μια άλλη ζωή...

Για να γίνει κατανοητό το όλο θέμα, παραθέτω αποσπάσματα της επιστολής σας (ορθογραφία+σύνταξη κειμένου τα αφήνω ανέπαφα):

Αγαπητοί φίλοι αναγνώστες. Κάποια στιγμή θα πρέπει να συνειδητοποιήσετε μερικά πράγματα και επειδή το κακό παράγινε, θα το κάνω θέμα. Πρέπει λοιπόν να μάθετε πως η συγγραφή, τουλάχιστον από την πλευρά μου, είναι επάγγελμα και όχι χόμπι. Επομένως αφού είναι επάγγελμα και ο άλλος μοχθεί για αναπαράγει έργο, θα πρέπει και να αμείβεται γι αυτό.

Γράφει μια σχολιάστρια κάτω από την επιστολή: «Ο Καβάφης εργάστηκε 30 χρόνια στο γραφείο Αρδευσης, ο Καρκαβίτσας ήταν γιατρός, ο Βάρναλης καθηγητής, ο Βρεττάκος δούλεψε σαν ιδιωτικός και σαν δημόσιος υπάλληλος, ο Εμπειρίκος εργαζόταν και αυτός και μάλιστα ήταν ο πρώτος έλληνας ψυχαναλυτής, ο Καββαδίας ασυρματιστής, ο Καραγάτσης δούλευε σε διαφημιστική εταιρεία. Και η λίστα δεν έχει τελειωμό με όλους τους λογοτέχνες που ευτυχώς δεν ήταν επαγγελματίες συγγραφείς, όπως η κυρία Δημουλίδου».

«Ενα βιβλίο για να μπει στις βιβλιοθήκες πρέπει να έχει κάνει τον κύκλο του που είναι 5 με 10 χρόνια, ή να βρίσκεται στα αζήτητα. π.χ. ένας Καζαντζάκης, ένας Ντοστογιέφσκι, μια Λιλίκα Ζωγράφου κλπ που τα βιβλία τους έχουν εκδοθεί εδώ και πολλά χρόνια».

Απάντηση 1: Δεν υπήρξε ποτέ συγγραφέας με το όνομα «Λιλίκα Ζωγράφου». Υπήρξε η ΛΙΛΗ Ζωγράφου («Η αγάπη άργησε μια μέρα», «Νίκος Καζαντζάκης ένας τραγικός» και πολλά άλλα), μητέρα της αξιόλογης ποιήτριας Ρένας Χατζηδάκη που με το ψευδώνυμο «Μαρίνα» υπέγραψε την έξοχη ποίηση στο μεγαλειώδες έργο του Μίκη Θεοδωράκη «Κατάσταση πολιορκίας»... Σε «Λιλίκα» μόνο σε Νάκου θα βρείτε κάτι.

Απάντηση 2: Αναφέρεστε στον Καζαντζάκη και στον Ντοστογιέφσκι που βρίσκονται στα «αζήτητα». Αυτά τα «αζήτητα» εμάς μας έκαναν ανθρώπους με γνώση, γνώμη, ευαισθησία, άποψη. Μέσα από αυτά τα «αζήτητα» γνωρίσαμε Ιούλιο Βερν και Ντοστογιέφσκι, τις «Μικρές κυρίες» και την Περλ Μπακ, την «Πολυάννα», τον Στάινμπεκ, την Πηνελόπη Δέλτα, τον Φόκνερ... Την «Αννα Καρένινα», τον «Μάγκα» και τον «Τρελλαντώνη», τη «Νανά» του Ζολά, το «Τρίτο στεφάνι» του Ταχτσή...

«Επίσης σχολεία και αναγνώστες μου ζητούν να τους χαρίσω βιβλία. Δηλαδή να πληρώσω για να τα αγοράσω, και μετά να χρεωθώ τα έξοδα αποστολής και να τους τα στείλω. Χώρια το πήγαινε έλα. Τόσο θράσος».

Οπως είπα, δεν έχω διαβάσει βιβλία σας και δεν γνωρίζω γιατί καθηγητές και δάσκαλοι σας τα ζητάνε. Προφανώς τα θεωρούν εξαιρετικά πολιτιστικά οχήματα για μυαλά που τώρα διαμορφώνονται. Μπορεί εμείς που μεγαλώσαμε με Βίκτορα Ουγκό να μετρηθήκαμε και να βγήκαμε λειψοί στο ζύγι.

«Ο συγγραφέας εργάζεται σκληρά και πληρώνει ένα απίστευτο τίμημα μοναξιάς και σωματικής υγείας γιατί καταπονείται όχι μόνο το σώμα του, αλλά και ο εγκέφαλος του».

Πρώτον, αυτό το «ο συγγραφέας» συλλήβδην είναι για πολλά χαστούκια, συγγνώμη κιόλας. Ας μην τσουβαλιάσουμε βασανισμένα μυαλά, κυνηγημένες ψυχές, κατεστραμμένες ζωές που άφησαν πίσω τους κληρονομιές πολύτιμες, με βιβλιαράκια ξαπλώστρας δίπλα στο κύμα. Χρήσιμα κι αυτά - άλλωστε υπάρχουν διεθνώς - αλλά μην τρελαθούμε και τελείως!

Και για να μιλήσουμε και λίγο σοβαρά, γιατί σαν να το έχουμε παραξεφτιλίσει, μου φαίνεται - κι ο καθένας σε αυτόν τον τόπο λέει ό,τι του κατέβει: Δεν ξέρω τι διεύθυνση δηλώνετε ως μόνιμη κατοικία. Δεν ξέρω πού ζείτε, σε ποια ήπειρο, σε ποιον πλανήτη, σε ποιο ηλιακό σύστημα. Γιατί εδώ ο κόσμος πεινάει, κυρία μου.

Υπάρχει κάτι που λέγεται «κρίση», υπάρχει κάτι που λέγεται «ύφεση», υπάρχει κάτι που λέγεται «απελπισία». Ο κόσμος πεινάει - και βγαίνετε εσείς ΤΩΡΑ να του κουνήσετε το δάχτυλο; Βγαίνετε εσείς ΤΩΡΑ να του πείτε να αγοράσει το βιβλίο σας; Μήπως είναι καιρός να προσγειωθείτε την ελληνική πραγματικότητα του 2012; Μήπως είναι καιρός να μπείτε στο τιγκρέ διαστημόπλοιό σας και να διακτινιστείτε τον ίδιο πλανήτη με τους αναγνώστες σας; Ετσι - μια τρελή ιδέα ρίχνω κι εγώ!

Τέλος, να σας συγχαρώ ολόψυχα: Μέσα σε ένα απόγευμα, κατορθώσατε να γκρεμίσετε μια καριέρα χρόνων. Αθλος, κυρία Χρυσούλα μου, άθλος! Πάντα τέτοια σας εύχομαι... Και μην ιδρώνει το αυτί σας... Αν ζούσε ο Τολστόι ή ο Δουμάς ή ο Κάφκα θα σκάγαν από τη ζήλεια τους. Αντε μωρέ, εκεί χάμω! Που μας πουλάει και μούρη ο κάθε αζήτητος!»

https://www.theinsider.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=22002%3Aelena-akrita-gia-tin-xrysiida-dimoylidoy-mpeite-sto-tigkre-diastimoploio-sas-kai-diaktinisteite&catid=69%3Alife-style&Itemid=102#.UIxCfDf4ZvY.facebook

μολις μπηκα στο "τοιχο" της στο F/B...
εχω να κανω δυο παρατηρησεις..
-καταρχας πολυ ωραια γυναικα
-καταδευτερον με ξενισε το γεγονος Ελληνιδα συγγραφεας να χρησιμοποιει greeklish

Ολος αυτος βεβαιως ο ντορος...θεωρω οτι θα ανεβασει το δεικτη δημοσιοτητος του ονοματος της. Μηπως αυτο ηταν το ζητουμενο της εν λογω ενεργειας?

Μπα εχει χασει παρα πολυ ααπο αυτο ολο.

Μάλλον δυσφήμιση της κάνει όλο αυτό και όχι διαφήμιση.

Καρίνα κι όμως έχουμε 20 τίτλους της. Εχουμε και λογοτεχνικά, όχι μόνο επιστημονικά βιβλία.

Εντυπωσιάζομαι απο τον αριθμό των αντιτυπων!Φανταζόμουν μια διαφορετική επιλογή λογοτεχνικών βιβλίων απο μια τέτοια βιβλιοθήκη.
Η απάντηση της Ακρίτα δεν μου κάνει καμία εντύπωση, την θεωρώ εξίσου άθλια με την επιστολή της Δημουλίδου.