|
|
|
Να προσθέσω και εγώ με τη σειρά μου... γιατί ειναι σημαντικό να γνωρίζουμε εκτος από την ιστορία του τόπου μας και τα προϊόντα που παράγει και έχουν ελληνική ταυτότητα
Μαστίχα Χίου Η μαστίχα προέρχεται από τη ρητίνη που στάζει σαν δάκρυ από τον φλοιό του μαστιχόδεντρου (Pistacia lentiscus). Είναι αποκλειστικά ελληνικό προϊόν, γιατί παρότι το μαστιχόδεντρο φυτρώνει σε πολλά μέρη, δακρύζει μόνο στο νησί της Χίου, παράγοντας κατ’ αυτό τον τρόπο τους πολύτιμους κρυστάλλους του. Ο Ηρόδοτος είχε γράψει από τον 5ο αιώνα π.Χ. για την ιδιαίτερη συμπεριφορά του μαστιχόδεντρου. Σύμφωνα με την παράδοση, τα μαστιχόδεντρα άρχισαν να δακρύζουν όταν οι Ρωμαίοι βασάνισαν τον Άγιο Ισίδωρο, προστάτη του νησιού. η Μαστίχα της Χίου έχει γίνει αποδεκτή κι έχει καθιερωθεί ως ελληνικό προϊόν, κι έτσι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που έχει το δικαίωμα να την παράγει.
Ούζο Το ούζο είναι ένα διάσημο διεθνώς ελληνικό ποτό-απεριτίφ. Πρόκειται για ένα ηδύποτο με άρωμα γλυκάνισου που καταναλώνεται ευρέως σε όλη την Ελλάδα. Το ούζο εξάγεται σε όλο τον κόσμο και είναι το προϊόν της Ελλάδας με τη μεγαλύτερη διεθνή ζήτηση. Η κατανάλωση ούζου για τους ίδιους τους Έλληνες είναι μια τέχνη, καθώς επίσης και ένας τρόπος ζωής. Στη σύγχρονη Ελλάδα, ουζερί υπάρχει σχεδόν σε κάθε πόλη, κωμόπολη και τα χωριό. Κάθε καφέ στην Ελλάδα, από το πλέον μοντέρνο έως το πλέον παραδοσιακό, σερβίρει ούζο. Το ούζο ειναι επίσης ένα καθιερωμένο ελληνικό προϊόν.
Οίνος Η Ελλάδα, η περίφημη πατρίδα του Διονύσου, θεού του κρασιού, έχει την πιο μακρόχρονη ιστορία του κρασιού στον κόσμο, καθώς και την πλουσιότερη κληρονομιά. Στην αρχαία Ελλάδα, οι γιορτές προς τιμή του Διονύσου, όπως τα Λήναια και τα Διονύσια, ήταν πολυάριθμες. Το ελληνικό κρασί παράγεται εδώ και περισσότερα από 4000 χρόνια.
Κυριότερες ποικιλίες Ελληνικών κρασιών
Αγιοργίτικο Βασιλιάς των κόκκκινων σταφυλιών στην Πελοπόννησο, το Αγιοργίτικο καλλιεργείται στη Νεμέα. Παράγει κρασιά βαθυκόκκινου χρώματος με έντονη γεύση μαύρου φραγκοστάφυλου και βατόμουρου και μια πλούσια, μεστωμένη, βελούδινη, γευστική υφή. Οι μαλακές νέες σοδειές Αγιοργίτικου συνοδεύουν φρούτα και πίνονται ευχάριστα όσο είναι ακόμα σε νεαρή ηλικία. Ωστόσο, υπάρχει η δυνατότητα για μακρόχρονη αποθήκευση (5-10 χρόνια).
Ασσύρτικο Το Ασσύρτικο είναι η ποικιλία που κυριαρχεί στη Σαντορίνη, αλλά έχει μεταναστεύσει με επιτυχία και στη Χαλκιδική, την Επανομή, τη Δράμα και το Όρος Παγγαίο στη Βόρεια Ελλάδα, αλλά και στην Πελοπόννησο. Διατηρεί την υψηλή οξύτητά του ακόμα και σε φάση πλήρους ωρίμανσης. Με τραγανή οξύτητα και εξαιρετική μεταλλικότητα, τα κρασιά του είναι πλούσια και δροσιστικά. Τα αρώματά του θυμίζουν κίτρο, άνθος λεμονιού, φλούδα πορτοκαλιού και γκρέιπφρουτ.
Αθήρι Άλλο ένα λευκό σταφύλι, που βρίσκει κανείς στα νησιά του νότιου Αιγαίου και στη Χαλκιδική, στην ανατολική Μακεδονία. Τα κρασιά του διακρίνονται από τα υπέροχα αρώματα λουλουδιών και την ορεκτική επίδρασή τους που ξυπνάει τον ουρανίσκο.
Ντεμπίνα Λευκή ποικιλία από την Ήπειρο, της οποίας τα κρασιά δίνουν έμφαση στο φρούτο. Χαρακτηριστική είναι η δροσιστική οξύτητά τους κι η φινέτσα των αρωμάτων τους που φέρνουν στο νου πράσινο μήλο και αχλάδι. Η Ντεμπίνα δίνει τη δυνατότητα για την παραγωγή αφρωδών οίνων.
Κοτσιφάλι Κόκκινο κρητικό σταφύλι, το Κοτσιφάλι παράγει κρασιά που διακρίνονται για την υπέροχη χυμώδη γεύση τους, το λαμπερό κόκκινο χρώμα τους και την καλή επίδρασή τους στον ουρανίσκο. Συνήθως αναμειγνύεται με ένα άλλο κόκκινο νησιωτικό σταφύλι, τη Μαντηλαριά.
Λιάτικο Αποκλειστικά κρητικό σταφύλι, το Λιάτικο θεωρείται ως μία από τις αρχαιότερες ελληνικές ποικιλίες. Ωριμάζει τον Ιούλιο, από όπου παίρνει και το όνομά του, που αποτελεί σύντμηση του «Ιουλιάτικο». Το Λιάτικο είναι ποικιλία με υψηλές οινοπνευματώδεις δυνατότητες, της οποίας τα έξοχα χαρακτηριστικά αναδεικνύονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αφού ωριμάσει επαρκώς.
Λημνιό Το Λημνιό είναι μια αρχαία ποικιλία κόκκινου σταφυλιού από το νησί της Λήμνου. Αναφορές σε αυτό έχουν κάνει ο Αριστοτέλης κι άλλοι αρχαίοι συγγραφείς. Σήμερα καλλιεργείται όχι μόνο στη Λήμνο, αλλά και στη Χαλκιδική και στη Βόρεια Ελλάδα, όπου παράγει ένα υπέροχο, κόκκινο λαμπερό κρασί, με την εξωτική ευωδιά που αναδίδουν οι μενεξέδες μετά τη βροχή και το άρωμα των κερασιών.
Μαλαγουζιά Η φίνα αυτή λευκή ελληνική ποικιλία σχετίζεται πιθανότατα με το περίφημο κρασί «Μαλβάσια» του Μεσαίωνα. Διασώθηκε από τη λησμονιά χάρη στη διορατικότητα ορισμένων Ελλήνων παραγωγών που πίστεψαν σε αυτή. Τα εγκώμια των κριτικών κι η ενθουσιώδης ανταπόκριση των καταναλωτών τους έχουν δικαιώσει. Τα κρασιά Μαλαγουζιά έχουν δυνατή ευωδιά, πολυπλοκότητα και ζωντάνια, ενώ επίσης αφήνουν στο στόμα μια ελαφρώς πιπεράτη γεύση που διαρκεί.
Αρωματικά Φυτά Από την αρχαιότητα οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τα αρωματικά φυτά για τις θεραπευτικές ιδιότητές τους και για τη διατροφική αξία τους. Σύμφωνα με το μύθο το βουνό Όλυμπος, όπου κατοικούσαν οι ελληνικοί θεοί ήταν καλυμμένο από λουλούδια και βότανα, που βρίσκονταν εκεί για εξυπηρέτηση των θεών, αλλά και των θνητών. Οι μύθοι που αναφέρονται στους θεούς και θεές παρουσιάζουν εύγλωττα το σεβασμό που οι αρχαίοι Έλληνες έτρεφαν για την ομορφιά των φυτών και τις θεραπευτικές ιδιότητές τους.
Ο Ιπποκράτης, ο Έλληνας θεραπευτής και “πατέρας της Ιατρικής”, συνιστούσε τη χρήση των βοτάνων, του καθαρού αέρα, της άσκησης και της ισορροπημένης διατροφής ως στοιχεία της καλής υγείας. Ο ίδιος κατέγραψε τη χρήση περίπου 400 βοτάνων και αρωματικών φυτών για τη θεραπεία διαφόρων ασθενειών. Ο Ιπποκράτης πίστευε ότι η ασθένεια ήταν στην ουσία μια ανισορροπία μεταξύ των βασικών στοιχείων μέσα στο σώμα, και η κατάλληλη χρήση των βοτάνων θα μπορούσε να αποκαταστήσει αυτή την χαμένη ισορροπία. Έλληνες, σε όλη την χώρα απολαμβάνουν τα θεραπευτικά οφέλη της πλούσιας σε βότανα ελληνικής χλωρίδας: Το χαμομήλι, τη φασκομηλιά, το τσάι βουνού, την μέντα, το δυόσμο, το θυμάρι, το μάραθο, το γλυκάνισο, το σπαθόχορτο, τη λεβάντα και τη ρίγανη, που υπήρξαν επί αιώνες - και υπάρχουν ακόμα - στο σύγχρονο σπίτι.
Σταφίδες Οι σταφίδες παράγονται σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, ειδικά στην Πελοπόννησο, την Κρήτη και τα μικρότερα νησιά. Η κύρια ποικιλία της ελληνικής σταφίδας είναι η σουλτανίνα. Τα σταφύλια είναι συνήθως αποξηραμένα από τον ήλιο και παράγουν σταφίδες χωρίς κουκούτσια, μεσαίου μεγέθους και χρυσού χρώματος. Μια αξιοσημείωτη εξαίρεση στον κανόνα που αφορά τις ελληνικές σταφίδες είναι η ποικιλία σταφυλιών που καλλιεργείται στην Κορινθία ειδικά με σκοπό την παραγωγή σταφίδων και μας δίνει έναν σκουρότερο και μικρότερο τύπο σταφίδας, την ονομαζόμενη Κορινθιακή. Οι Κορινθιακές σταφίδες έχουν κουκούτσια. Οι Ρωμαίοι θεραπευτές πρότειναν τις σταφίδες ως θεραπεία για τα πάντα, από την τροφική δηλητηρίαση μέχρι και τα γεράματα. Βρίσκονται στην κορυφή των αντιοξειδωτικών τροφών ασκούν θετική επίδραση στις καρδιακές παθήσεις, υποκινώντας τον οργανισμό να χρησιμοποιήσει την δική του χοληστερόλη, ενώ συνεισφέρουν και στην μείωση του κινδύνου του καρκίνου του ορθού. Η ελληνική σταφίδα είναι μια πλούσια πηγή ιχνοστοιχείων και βιταμινών Α, B1, B2, B3, B6, αποτελώντας κατά συνέπεια ένα ακόμα μυστικό της ελληνικής διατροφής.
Μια μερίδα σταφίδες 40 γραμμαρίων, περιέχει συνήθως 28-32 γραμμάρια ζάχαρης, πολλή από την οποία είναι σε μορφή φρουκτόζης και προσδίδει στον οργανισμό 110-140 θερμίδες. Επίσης, μια μερίδα σταφίδες περιέχει συνήθως 2 γραμμάρια ίνες, καθώς και πολύ μικρές ποσότητες πρωτεΐνης (συνήθως 1 γραμμάριο), νατρίου (συνήθως 10 χιλιοστόγραμμα περίπου), ασβεστίου και σιδήρου. Οι σταφίδες τέλος περιέχουν πολύ κάλιο, (310 χιλιοστόγραμμα), που αντιστοιχεί σε περίπου 9% της καθημερινής ανάγκης του ανθρώπινου οργανισμού.
|