Kαιγόμαστε, βοήθειααααα

Για να θυμομαστε τι ειχαμε και τι χασαμε ...

Τι έχουν να μας πουν οι υπεύθυνοι;



Οι φωτό από το in.gr

Ό,τι απέμεινε

Δεν ξερω αν ειναι σκοπιμο να πω ΚΑΛΗΜΕΡΑ ή αν πρεπει να τη πουμε μπας και εξορκισουμε το κακο που εχει βρη τη χώρα μας.
Ευχαριστω πρωτα το Θεό που αυτη τη φορα με βοηθησε και δεν ειχα ασχημες εξελίξεις απο τη φωτια που ξεσπασε σε αποσταση 50 μετρων απο το κτήμα μου στα Καλύβια Αττικής, ευχαριστώ ολους σας για την εννοια σας και τις ευχές σας που μερικές που ειχατε και το τηλ/νο μου ειχαμε και τηλ/κη επικοινωνια και με συγκινήσατε ιδιαιτέρως,οπως τη Λια ,τη Λιζα. τη Λαμπρινή απο Γερμανία και εύχομαι και προσεύχομαι για ολους αυτούς τους παθόντες να βρουν τη δύναμη να ξανασταθούν στα πόδια τους γιατι πιστεψτε με αλλο να τα βλέπουμε απο τηλεοραση και αλλο να βλέπης τις φλογες να σου ερχονται απάνω σου!!!ΦΡΥΚΗ!!!!
Μαργαριτα ,δεν γνωριζα ή μαλλον δεν θυμομουν οτι θα ησουν στη Ζαχάρω,δεν θελω να το σκεφτω αυτο που θα εζησες στη προσπαθεια σου να γυρίσης,νασαι καλά  και ολα θα ξαναγινουν αν θελη ο Θεός!!!

να ειμαστε καλα ολοι μας λιτσα μου.
σε ευχαριστω θερμα οπως ειπα και στα κοριτσια στο τσατ εχω προσωπικες φωτογραφιες απο το ξεκινημα της φωτιας που αποδεικνυουν την ραγδαια εξελιξη της καταστροφης.
θα τις βαλω αυριο.
ευχομαι τα πραγματα να πανε καλυτερα τι να πω πια εχω απαγοητευτει εντελως
 

Το ξέρατε ότι για όλα φταίει ο " στρατηγός άνεμος;"

Μία εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις..... ένας άνθρωπος αλήθεια πόσο αξίζει ?   ?? 

Λιτσα/Μαργαρίτα, πολύ χαίρομαι που βλέπω ότι είσαστε καλά /..
Μόλις γυρίσαμε κι εμείς από τη Σπάρτη //
…
δεν έχω λόγια να περιγράψω το τι είδαμε ..  ελπίζω να τελειώσει μόνο όσο πιο σύντομα γίνεται, γιατί το να έρχεσαι από φωτιές κυνηγημένος και να ανοίγεις την τηλεόραση και να βλέπεις πολιτικά διαγκέλματα, το λιγότερο που μπορείς να αισθανθείς είναι αηδία …

κάντε ένα πρόχειρο υπολογισμό .. χάνει κάποιος το σπίτι του (50 τετραγωνικά), τα ζώα του, τη γυναίκα του και τα παιδιά του, και του δίνει η κυβέρνηση (50*500)+2000+(3*6000)=45.000 ευρώ για να ξεχάσει ότι έγινε και να τους ξαναψηφίσει .. τόσο κοστολογείται η ανευθυνότητά τους απέναντι σε μια οικογένεια που ξεκληρίστηκε, για ΜΙΑ μόνο ψήφο …

Μα τι έχουν πια αυτές οι καρέκλες και ξεφτιλίζονται τόσο πολύ, αρκεί να μην τις χάσουν; ..που ξεπουλάνε πατρίδες και σκοτώνουν τα παιδιά τους, για να παρατείνουν τη θητεία τους; Ένας ρε παιδιά δεν αξίζει από εκεί μέσα; Αλλά θα μου πεις, τώρα περίμενες να τους μάθεις;
Άσε τους πολιτικούς …
Ρε CocaCola, Ζαγορο-βελούδο (που σε κάθε μπουκάλι σου μας πετάς και διαφήμιση των κοινωνικών σου ευαισθησιών), ρε 3Α και όλες εσείς οι άλλες ιδιόκτητες εταιρίες, πέραν από χορηγίες που κάνετε από εδώ και από εκεί κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα (που τότε έχει τηλεθέαση το πράμα), που ήσασταν τώρα; Κάτω οι άνθρωποι χρειάζονται νερό να πιουν .. σταματάγαμε στους δρόμους και μοιράζαμε μπουκάλια με νερό και μας κοιτούσαν λες και τους χαρίζαμε λίγες στιγμές ζωής παραπάνω ..
Και εσείς ρε δημοσιογράφοι, τι σας κάνει πιο πολύ άνδρες μέσα στη δυστυχία του άλλου; Να κρατάτε τη κάμερα και να δείχνεστε, ή να βάλετε κι εσείς ένα χεράκι; Ρε παιδιά, πιο πολλούς δημοσιογράφους είδα από ότι πυροσβεστικούς .. και όλοι τους να χτενίζονται .. αν είναι δυνατόν .. Μέχρι και τον Καμπουράκη είδα, που έβγαινε και καλά αξύριστος να το παίξει μάχιμος. Από τα εκτός έδρας που πήρες, θα δώσετε τίποτε σε κανένα λογαριασμό που ανοίχτηκε για τους πληγέντες; Ε..;
Αν δε βοηθήσουμε όλοι, δε σωζόμαστε .. πάρτε το είδηση

οι φωτο που δινω ειναι απο τη ζαχαρω απο την ταρατσα του σπιτιου μας μολις ξεκινησε η φωτια οι φωτο ειναι με διαφορα λιγων λεπτων μονο και μεσα σε ενα τεταρτο ειχε φτασει διπλα μας.επισης δειτε ποσο σκοταδι ειχε απο τις 15:00 ηταν νυχτα.













τα λογια ειναι περιττα...................
κανεις να μην ζησει ποτε ξανα τετοιες στιγμες

[Ομορφα χωριά άσχημα καίγονται]

Ομορφα χωριά άσχημα καίγονται
Η νεκρική σιγή και ένας παράξενος κίτρινος ήλιος που σχηματίζει φανταστικές μορφές
από υδρατμούς πάνω στην καυτή άσφαλτο των δρόμων που οδηγούν
στα «μαυρισμένα» από τη μανία της φωτιάς, απλώνονται σαν πέπλο θανάτου.
Και μαζί με τους λευκούς καπνούς που βγαίνουν από τα δέντρα που καίγονται
ακόμη συνθέτουν την τραγική εικόνα τού σήμερα.

https://www.youtube.com/watch?v=jk7IzcsLSUg

[Αναμνήσεις από το μέλλον: 28 Αυγούστου 2017]

Αναμνήσεις από το μέλλον: 28 Αυγούστου 2017

Σενάριο 1. (Θα θέλαμε να γράφουμε) «Δέκα χρόνια πριν, μια φοβερή πυρκαγιά ξέσπασε στη χώρα. Ευτυχώς, τα προειδοποιητικά συστήματα, οι πρόσφατες φωτιές στην υπόλοιπη Μεσόγειο και στην Ελλάδα είχαν θέσει τον κρατικό μηχανισμό σε επιφυλακή. Υπήρχε πρόβλεψη, κεντρικός σχεδιασμός και έτσι γλιτώσαμε τα χειρότερα. Οι κατοικημένες περιοχές εκκενώθηκαν εγκαίρως. Μία μάνα και τα τέσσερα παιδιά της σώθηκαν από βέβαιο θάνατο, χάρη στον συντονισμό των δυνάμεων πολιτικής προστασίας. Σήμερα, χάρη στα προγράμματα προστασίας των καμένων περιοχών, δάσος και άνθρωποι μπορούν να ανασαίνουν, να ζουν και να ελπίζουν κάτω από την αυγουστιάτικη πανσέληνο».

Σενάριο 2. (Θα μπορούσαμε να γράφουμε) «Κάτω από την αυγουστιάτικη πανσέληνο του 2007, το ελληνικό καλοκαίρι πνίγηκε σε μια κόλαση φωτιάς. Οι Αρχές μίλησαν για οργανωμένη επίθεση. Επειδή έφταναν οι εκλογές, για να μη μείνουν αόριστες οι υποψίες, ξεκίνησε επί τόπου έρευνα και σε λίγες εβδομάδες κατονομάστηκαν οι ύποπτοι. Εμαθε ο λαός ποιοι και με τι συμφέροντα τον έκαψαν. Ξεκίνησε αμείλικτη η δίωξή τους. Σήμερα, δέκα χρόνια αργότερα, οι εμπρηστές έχουν πλέον τιμωρηθεί με κάθε αυστηρότητα. «Αναπαύθηκαν οι ψυχές των δικών μας», είπαν οι συγγενείς της μάνας με τα τέσσερα παιδιά που χάθηκαν στην καταστροφή».

Σενάριο 3. (Αυτό που, δυστυχώς, θα γράψουμε) «Το καλοκαίρι του 2007 η μισή Ελλάδα έγινε στάχτη. Ανθρωποι κάηκαν αβοήθητοι. Χωριά ολόκληρα σβήστηκαν από τον χάρτη. Κανένα σχέδιο δεν υπήρχε για τον έλεγχο της συμφοράς, έτρεχαν όλοι αλλόφρονες, ασυντόνιστοι, ανεπαρκείς. Η φωτιά σταμάτησε, όταν δεν υπήρχε τίποτα πια να καεί. Κανείς δεν έμαθε ποτέ, τι, γιατί, ποιος.

Σήμερα, στον ρημαγμένο τόπο που ήταν κάποτε η Πελοπόννησος, λένε πως αν περπατήσεις κάτω από το φεγγάρι του Αυγούστου, τον δρόμο ανάμεσα στην Αρτέμιδα και τη Ζαχάρω, θα σε βαρύνει μια μαύρη σκιά. Και θα ακούσεις μια γυναικεία φωνή να ρωτάει: «Πείτε μου, από πού να πάω, να σωθώ; Πού να πάω, να σώσω τα παιδιά μου»;

Ρίκα Βαγιάννη (από το Έθνος)

Είμαι νέα εδώ και τώρα είδα αυτό το θέμα.Αυτό που ζήσαμε το καλοκαίρι ήταν απίστευτο.Το έζησα σχετικά από κοντά και δεν θέλω να μου ξανασυμβεί.Ελπίζω φέτος να είναι καλύτερα.

Ζητω συγνωμη για την σκληροτητα των φωτογραφιών αλλα δεν πρέπει να ξεχασουμε τι περασε η πατριδα μας το καλοκαιρι του 2007.
Ευχομαι να μην συμβει ποτε ξανα τετοια καταστροφη.