Οικογενειακή ζωή- Γεροντος Παϊσιου Αγιορειτου

Όσο γκρινάζει κανείς, τόσο ρημάζει

Γέροντα, πού οφείλεται η γκρίνια και πώς μπορείς να την αποφύγεις;
- Στην κακομοιριά οφείλεται και με την δοξολογία την κάνει κανείς πέρα. Η γκρίνια γεννά γκρίνια και η δοξολογία γεννά δοξολογία. Όταν δεν γκρινιάζη κανείς για μια δυσκολία που τον βρίσκει , αλλά δοξάζη τον Θεό, τότε σκάζει ο διάβολος και πάει σε άλλον που γκρινιάζει , για να του τα φέρη όλα ανάποδα. Γιατί, όσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει.

Μερικές φορές μας κλέβει το ταγκαλάκι και μας κάνει να μη μας ευχαριστή τίποτε, ενώ μπορεί κανείς όλα να τα γλεντάη πνευματικά με δοξολογία και να έχει την ευλογία του Θεού. Να, ξέρω κάποιον εκεί στο Όρος που, αν βρέξη και του πης « πάλι βρέχει », αρχίζει : « Ναι , όλο βρέχει, θα σαπίσουμε από την πολλή υγρασία ». Αν μετά από λίγο σταματήση η βροχή και του πης « ε, δεν έβρεξε και πολύ », λέει: « Ναι, βροχή ήταν αυτή; Θα ξεραθή ο τόπος ...; » . Και δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν είναι καλά στο μυαλό, αλλά συνήθισε να γκρινιάζη. Να είναι λογικός και να σκέφτεται παράλογα!

Η γκρίνια έχει κατάρα. Είναι σαν να καταριέται ο ίδιος ο άνθρωπος τον εαυτό του , οπότε μετά έρχεται η οργή του Θεού. Στην Ήπειρο γνώριζα δύο γεωργούς . Ο ένας ήταν οικογενειάρχης και είχε ένα-δυό χωραφάκια και εμπιστευόταν τα πάντα στον Θεό. Εργαζόταν όσο μπορούσε, χωρίς άγχος. « Θα κάνω ό,τι προλάβω » , έλεγε.

Μερικές φορές άλλα δεμάτια σάπιζαν από την βροχή ,γιατί δεν προλάβαινε να τα μαζέψη, άλλα του τα σκόρπιζε ο αέρας, και όμως για όλα έλεγε « δόξα Σοι ο Θεός » και όλα του πήγαιναν καλά. Ο άλλος είχε πολλά κτήματα, αγελάδες κ.λ.π. ,δεν είχε και παιδιά. Αν τον ρωτούσες « πώς τα πας; » , « άστα, μην τα ρωτάς » , απαντούσε. Ποτέ δεν έλεγε « δόξα Σοι ο Θεός », όλο γκρίνια ήταν. Και να δήτε, άλλοτε του ψοφούσε η αγελάδα, άλλοτε του συνέβαινε το ένα, άλλοτε το άλλο. Όλα τα είχε, αλλά προκοπή δεν έκανε.

Για αυτό λέω, η δοξολογία είναι μεγάλη υπόθεση. Από μας εξαρτάται ,αν γευθούμε ή όχι τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός. Πώς όμως να τις γευθούμε, αφού ο Θεός μας δίνει λ.χ. μπανάνα και εμείς σκεφτόμαστε τι καλύτερο τρώει ο τάδε εφοπλιστής; Πόσοι άνθρωποι τρώνε μόνον ξερό παξιμάδι, αλλά μέρα-νύχτα δοξολογούν τον Θεό και τρέφονται με ουράνια γλυκύτητα ! Αυτοί οι άνθρωποι αποκτούν μια πνευματική ευαισθησία και γνωρίζουν τα χάδια του Θεού. Εμείς δεν τα καταλαβαίνουμε , γιατί η καρδιά μας έχει πιάσει γλίτσα και δεν ικανοποιούμαστε με τίποτε. Δεν καταλαβαίνουμε ότι η ευτυχία είναι στην αιωνιότητα και όχι στην ματαιότητα.

Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Δ




Ἀλίμονο ἄν ζῶ χωρίς καρδιά.
Ἀλίμονο ἄν θρησκεύω χωρίς καρδιά.
Ἀλίμονο ἄν τηρῶ τὶς ἐντολές χωρίς καρδιά.
Ἄν μοιράζω τὰ πλούτη μου χωρίς καρδιά.
Ἄν συγχωρῶ χωρίς καρδιά.
Ἄν δίνω καὶ ἄν δίνομαι χωρίς καρδιά.
Ἀλίμονο ἄν ἐλεῶ χωρίς καρδιά.
Ἀλίμονο ἄν μετανοῶ χωρίς καρδιά.
Ἀλίμονο ἄν στέκομαι ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ
χωρίς καρδιά.
Θὰ μοῦ πεῖτε: εἶναι δυνατόν; γίνεται;
Καὶ θὰ σᾶς πῶ ἀπό πεῖρα: Γίνεται
Μοῦ ἔχει συμβεῖ γιὰ μεγάλες περιόδους
νὰ εἶμαι με τόν Χριστό, νά ἔχω ὅ, τι εἶναι δικό Του
ἀλλά νά μήν ἔχω Ἐκεῖνον
Μοῦ ἔχει συμβεῖ γιὰ μεγάλες περιόδους
ἀλλοῦ νά εἶναι ὁ Χριστός κι ἀλλοῦ ὁ θησαυρός μου
Ὁ Χριστός νά μέ καλεῖ, νά μέ ξανακαλεῖ κι ἐγώ
ν’ ἀπουσιάζω
Μοῦ ἔχει συμβεῖ
Κι ὅταν μετά ἀπό καιρό μέτρησα τίς ἀναπάντητες κλήσεις Του καί διαπίστωσα τῆς μακροθυμίας τό πέλαγος, μοῦ ἔχει συμβεῖ …
ἔκλαψα πικρά.
Ἄν δέν βάλω καρδιά, δέν θά πάρω Χριστό
Ὅπως δέν θά πάρω ἥλιο, ἄν δέν ἀνοίξω τά κλειστά μου παράθυρα
Μέ τήν καρδιά ζοῦμε.
Μέ τήν καρδιά ἀκοῦμε.
Μέ τήν καρδιά βλέπουμε.
Μέ τήν καρδιά παραβλέπουμε.
Ἡ καρδιά μοῦ κάνει εὔκολες τίς ἐντολές
καί ἡ ἀπουσία της μοῦ τίς καθιστᾶ ἀδύνατες.
Ἡ καρδιά μοῦ κάνει δυνατή τὴν κοινωνία μου μὲ τὸν Χριστό κι ἡ ἀπουσία της τήν δυσχεραίνει.
Γι’ αὐτό ἕνα καρδιακό « Κύριε ἐλέησον »
ἔλεγε ὁ γέροντας Παϊσιος,
μπορεῖ νά ἰσοδυναμεῖ μέ ἀγρυπνία
Γιατί ἔχει μέσα τήν ψυχή μου ὅλη
Γιατί ἔχει μέσα τὴν φωνή μου ὅλη
Ἀλλιῶς, νά φωνάξω πῶς;
Δὲν μπορῶ νὰ φωνάξω δυνατά, ἄν δὲν βάλω καρδιά.
Δὲ μπορῶ νὰ κοιτάξω μακριά, ἄν δὲν βάλω καρδιά.
Ὁ γηραιός πατέρας του ἀσώτου τὸν εἶδε ἀπό μακριά
νὰ ἔρχεται, γιατί μὲ τὴν καρδιά ἔβλεπε.
Από κεῖ ἀντλοῦσε τὴν ὅραση.
Τὰ ποσά εἶναι εὐθέως ἀνάλογα:
Ἡ ὅρασή μου, ἡ ἄκοή μου, οἱ δυνάμεις μου αὐξομειώνονται ἀνάλογα μὲ τὴν ἀγάπη
Γι’ αὐτό ἔχω ἀπουσία Χριστοῦ
Γι αὐτό ἔχω ἀορασία Χριστοῦ
Γι αὐτό ἔχω ὀρφάνια Χριστοῦ
Γιατί δὲν ἔχω ἀγάπη
Γι αὐτό δὲν ἔχω πεῖρα τῆς εὐσπλαχνίας Του
Γιατί ἡ καρδιά μου εἶναι ἀνενεργή
Οὔτε παίρνει οὔτε στέλνει μηνύματα
της Μαρίας Μουρζά