Η μορφή των κτιρίων πού στεγάζουν τα σύγχρονα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα – σε κτίρια που κατασκευάστηκαν έως και τις αρχές του 20ου αιώνα – αντιγράφουν τους αρχαίους ελληνικούς ναούς. Γιατί επελέγη αυτή η μορφή; Αυτοί που τα κατασκεύασαν, γνώριζαν κάτι που μας διαφεύγει;
Μελετητές που ως αντικείμενό τους έχουν την ψυχολογία των μαζών, την αρχιτεκτονική και την ιστορία, υποστηρίζουν ότι ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα εδράζεται πάνω σ’ αυτό που ονομάζουμε… ΠΙΣΤΗ-trust-ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ. Ουδείς θα τοποθετούσε τα χρήματά του σε ξένα χέρια εάν φοβόταν πως θα τα χάσει, αφού από τους ιδιοκτήτες των ιδρυμάτων αυτών λείπει η φερεγγυότητα, η εμπιστοσύνη.
Στην Αρχαία Ελλάδα οι πόλεις πρώτα και μετέπειτα οι πολίτες τοποθετούσαν τον πλούτο τους στους ναούς. Οι πόλεις που ανήκαν στην Αθηναϊκή συμμαχία τοποθετούσαν τη χρηματική συνεισφορά τους στον ναό του Απόλλωνος στην Δήλο, διότι εκεί ευρίσκετο το ταμείο της συμμαχίας. Το ταμείο αυτό μεταφέρθηκε αργότερα στον Παρθενώνα, στον ναό της Παλλάδος Αθηνάς.
Κάτι ανάλογο συνέβαινε στους Δελφούς. Η κάθε πόλη τοποθετούσε τα πολύτιμα αφιερώματά της σε ειδικά κατασκευασμένα οικήματα τα οποία είχαν τη μορφή των ναών και τα αποκαλούσαν θηασυρούς. Αυτοί που γνωρίζουν τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και χειρίζονται τις πιο λεπτές, τις πιο απόκρυφες επιθυμίες, τους φόβους και τις προσδοκίες μας, γνωρίζουν για εμάς πράγματα που εμείς αγνοούμε. Πού ούτε υποψιαζόμαστε πως υπάρχουν.
Το παράδειγμα αυτό ακολουθούν και οι υπόλοιπες Τράπεζες σε όλο τον κόσμο.
Η Τράπεζα της Αγγλίας
Μεγάλη Αμερικανική Τράπεζα. Η δεύτερη το 1824.
Η εθνική Τράπεζα της Νέας Ζηλανδίας.
Είναι εκεί μέσα μας βαθιά, μας υποκινούν, μας παρακινούν, μας αποτρέπουν, μας ενεργοποιούν χωρίς εμείς να το αντιλαμβανόμαστε. Κάποιοι το φαινόμενο αυτό το αποκαλούν γονιδιακή η κυτταρική μνήμη. Είναι μία μνήμη που έρχεται από πολύ μακριά, από την προϊστορία ίσως, από τότε που βρισκόμασταν στις σπηλιές όπως γράφει στην τραγωδία του «Προμηθεύς» ο Αισχύλος.
Το κτήριο της Τράπεζας της Νέας Νότιας Ουαλίας Αυστραλία.
Αυτή η μνήμη όταν ενεργοποιηθεί μας παρακινεί να κάνουμε έργα στη ζωή μας που σε πρώτη ματιά φαίνονται ανεξήγητα, «αψυχολόγητα» θα έλεγαν κάποιοι.
πηγή: mixanitouxronou.gr
Ολοκαίνουριες δομές σε διάφορα σημεία της χώρας αποδεικνύουν πως το έθνος αυτό παίρνει πολύ σοβαρά το… ποδόσφαιρο. Ενόψει του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου το οποίο έχει αναλάβει να διοργανώσει το Κατάρ το 2022 κατά τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο του ίδιου έτους μπορούμε να πάρουμε στη συνέχεια μια γεύση από τα γήπεδα και τα στάδια που θα κατασκευαστούν από το ένα σημείο της χώρας στο άλλο.
1. Al-Khor Stadium, χωρητικότητας 45.000 ατόμων
2. Doha Port Stadium, χωρητικότητας 45.000 ατόμων
3. Umm Salal Stadium, χωρητικότητας 45.120 ατόμων
4. Education City Stadium, χωρητικότητας 45.350 ατόμων
5. Sports City Stadium, χωρητικότητας 47.000 ατόμων
6. Al-Rayyan Stadium, χωρητικότητας 44.740 ατόμων
7. Al-Shamal Stadium, χωρητικότητας 45.120 ατόμων
8. Al-Wakrah Stadium, χωρητικότητας 45.120 ατόμων
9. Lusail Iconic Stadium, χωρητικότητας 86.000+ ατόμω
Ένα εντυπωσιακό υπερθέαμα φέρνει μπροστά στα μάτια μας ο φωτογράφος Simon Butterworth, ο οποίος πέταξε πάνω από τις γαλάζιες αλυκές της Αυστραλίες. Σαν τετραγωνισμένες λίμνες που αποκτούν όλες τις αποχρώσεις του μπλε μοιάζουν από μεγάλο ύψος αυτές οι τεχνητές δημιουργίες στο έδαφος για την εναπόθεση και επεξεργασία του αλατιού.
Ένα μεγάλο κομμάτι γης θυμίζει πίνακα έμπειρου καλλιτέχνη, ενώ τα χρώματα πραγματικά εντυπωσιάζουν. “Η αλήθεια είναι πως αν κάποιος απομονώσει τκηματικά τις εικόνες θα νομίζει ότι έχει μπροστά του έναν πίνακα ζωγραφικής, διαφορετικό κάθε φορά, με παραλλαγές χρωμάτων και μοτίβων. Οι φωτογραφίες δηλώνουν την ομορφιά των αλυκών από ψηλά και το τοπίο είναι το λιγότερο μαγευτικό. Τόσο που είσαι έτοιμος να βουτήξεις στα νερά – αν γινόταν!”, επισημαίνει ο ίδιος.
Βρίσκονται κοντά στην πόλη Maras του Περού, στην Ιερή Κοιλάδα των Ίνκας. Η περιοχή είναι προσβάσιμη μόνο από ένα στενό, σε κακή κατάσταση δρόμο από την πόλη Cuzco. Αρκετοί τουρίστες επισκέπτονται την περιοχή για να θαυμάσουν τις αλυκές, οι οποίες δημιουργούν ένα εκπληκτικά όμορφο σκηνικό.
photo by: link
Στο Maras εξάγεται αλάτι από τα αρχαία χρόνια, πριν ακόμη από τους Ίνκας, από την εξαέρωση αρμυρού νερού που παρέχεται από ένα κοντινό υπόγειο ρεύμα, το οποίο έτσι αφήνει πίσω του το αλάτι. Τα εξειρετικά αρμυρό νερό ρέει στυο υπόγειο ρεύμα για χιλιάδες χρόνια τώρα. Το νερό συγκεντρώνεται στις αλυκές που φαίνονται στις φωτογραφίες και υπό την επίδραση του ήλιου εξατμίζεται και κρύσταλλοι αλατιού συγκεντρώνονται.
Οι αλυκές είναι διαθέσιμες για όποιον θέλει να τις χρησιμοποιήσει. Η διαδικασία δεν είναι πλέον αρκετά επικερδής κι έτσι υπάρχουν πολλές αλυκές ελεύθερες για χρήση. Οι αλυκές είναι χιλιάδες και δημιουργούν μια εντυπωσιακή εικόνα.
Ο φωτογράφος Hans Kemp παρουσίασε μια συναρπαστική συλλογή εικόνων εν ονόματι “Bikes of Burden” με φωτογραφίες που δείχνουν μηχανάκια να μεταφέρουν απίστευτεα φορτία. Με σχεδόν 90 εκατομμύρια πωλητές και τους καταναλωτές να αγοράζουν και να πωλούν οτιδήποτε σχεδόν σε κάθε γωνιά του δρόμου, το Βιετνάμ είναι το ιδανικό μέρος για να συλλάβει κάποιος εκπληκτικές σκηνές με τα φορτία που μεταφέρονται στο πίσω μέρος των μοτοσικλετών. Γιατί είναι η μοτοσικλέτα τόσο διαδεδομένη στη χώρα αυτή; “Ένας από τους κύριους λόγους είναι η εμμονή που έχουν εδώ οι άνθρωποι με τα φρέσκα υλικά για κάθε γεύμα”, εξηγεί ο Kemp και συμπληρώνει:
“Δεν υπάρχει εδώ κατεψυγμένο κρέας ή ψάρι, ενώ ο δρόμος προς τον καταναλωτή είναι σύντομος και άμεσος. Από την παραγωγή στην κατανάλωση! Έτσι αντί να μεταφέρουν οι έμποροι μεγάλες ποσότητες με τη μία, πολλά φορτία μικρών ποσοτήτων πηγαινοέρχονται όλη την ώρα και το μηχανάκι είναι το προτινόμενο μέσο μεταφοράς. Φαίνεται ότι κάθε νοικοκυριό στο Βιετνάμ έχει τουλάχιστον ένα μηχανάκι. Στην πόλη, στα στενά δρομάκια και με την τόση κυκλοφοριακή συμφόρηση η μοτοσικλέτα είναι μακράν ο πιο γρήγορος τρόπος για τη μεταφορά ανθρώπων και αγαθών στις γύρω περιοχές”.
Το κείμενο αναφέρεται στη φοροαπαλλαγή που πρέπει να τύχει ένας Ρωμαίος αξιωματούχος, φίλος του συντρόφου της, Μάρκου Αντώνιου.
Το κείμενο έχει γραφεί στα αρχαία ελληνικά και ολοκληρώνεται με τη λέξη “γενέσθω”, δηλαδή “Φροντίστε να γίνει“.
Τα ρουσφέτια και η φοροδιαφυγή είναι τόσο παλιά όσο και η δημιουργία οργανωμένων ανθρώπινων κοινωνιών.
Στην κοιλάδα του ποταμού Harricana στη διοικητική περιφέρεια Abitibi-Témiscamingue του Κεμπέκ στον Καναδά παράξενες πέτρες συλλέγουν οι κάτοικοι στις όχθες του ποταμού. Σαν επίπεδοι δίσκοι από τη μία πλευρά που φουσκώνουν από την άλλη, δημιουργώντας εντέλει παράδοξα σχήματα. Η δημιουργία τους οφείλεται στην εναπόθεση ανθρακικού ασβεστίου πάνω στις πέτρες, γεγονός που τους δίνει ασυνήθιστο σχήμα, μοναδικό κάθε φορά. Οι ντόπιοι ονομάζουν τις πέτρες “Fairy Stones” (σ.σ. “Πέτρες της Νεράιδας”) και συνηθίζουν να τις συλλέγουν και να τις χρησιμοποιούν ως γούρια και φυλαχτά, πιστεύοντας ότι μια καλή νεράιδα τους προστατεύει από τα κακά πνεύματα και τους φέρνει υγεία και ευημερία.
Οι γεωλόγοι πιστεύουν ότι οι πέτρες μπορεί να έχουν σχηματιστεί κάτω από έναν παγετώνα, που υποχώρησε πριν από χιλιάδες χρόνια. Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν με το νερό και έφτασαν κατά μήκος των ακτών σε λίμνες και ποτάμια. Ένας από τους κύριους ποταμούς όπου υπάρχουν τέτοιες πέτρες είναι ο Harricana, ο δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός στον Καναδά. Το όνομά του μάλιστα προήλθε από τη λέξη “Algonquin Nanikana”, που σημαίνει «το ποτάμι των μπισκότων” – όπου μπισκότα είναι οι επίπεδες πέτρες της νεράιδας.
Αποστολέας
Εκτύπωση
Σύνθετη αναζήτηση
