"Μαμά θέλω ένα αδερφάκι..."

"Μαμά θέλω ένα αδερφάκι.Είμαι μόνη  μου στο σπίτι μόνο με ΄σενα και το μπαμπά......".Μήπως τελικά τα παιδιά μας ξέρουν τι είναι καλύτερο για εκείνα?Τι απαντάμε όταν υπάρχουν  διάφοροι λόγοι που είναι μοναχοπαίδια?(π.χ. δεν θελουμε άλλο παιδι,δεν μπορούμε λόγω κάποιου προβλήματος ή απλά δεν έτυχε?).Μήπως τελικά βάζουμε τον εαυτό μας πάνω από τα παιδιά μας?Χωρίς αυτό να σημαίνει πως το δέυτερο παιδί θα είναι η ενασχόληση του πρώτου .Ισως να νομίζουμε κάτι τέτοιο αλλά είμαι σίγουρη πως αν έρθει θα το αγαπάμε το ίδιο.Σας έτυχε ποτέ κατι παρόμοιο?

Εγώ αυτό το παράπονο δεν νομίζω να το ακούσω ποτέ. Με τα δίδυμα τι γλίτωσα (από άποψη παραπόνων) αλλά τρελλάθηκα μέχρι να ξεπεταχτούν!!!

Δεν ξέρω αν βάζω τον ευατό μου πανω απο το παιδι μου και αν το βλέπω εντελώς εγωιστικά, ομως ειμαι κατηγορηματικά αρνητική σε ενα δεύτερο παιδι. Θεωρώ οτι δεν έχω αντοχες σωματικές, συναισθηματικές, ψυχικές και οικονομικές. Θέλω να μπορω να δώσω ότι περισσοτερο και  καλυτερο  μπορώ σε ενα παιδι παρά λιγότερα σε δύο. Δεν καταλαβαινω γιατι θα πρεπει να κάνω ενα παιδι που δεν θα το θέλω για να μεγαλώνει το πρωτο με παρέα. Το πιο πιθανό ειναι οτι ο γιος μου λόγω του ιδιαιτερα κοινωνικου χαρακτήρα του θα ζητήσει ενα αδερφάκι στο μέλλον. Θελω να πιστεύω ομως και λογω του οτι και ο πατέρας του ειναι μοναχοπαιδι θα μπορεσουμε να το αντιμετωπίσουμε οσο καλυτερα μπορουμε ως γονεις.

Εγώ Χαρά το αντιμετώπισα αυτό, ο γιός μου το έλεγε συχνά ειδικά όταν πήγε νήπια και άρχισαν να συζητούν για την οικογένεια μια και ήταν από τα λίγα παιδιά που δε είχαν αδερφάκι. Μέχρι τότε να σου πω οι απαντήσεις που του έδινα ήταν μάλλον απλοικές γιατί δεν ήξερα ούτε εγώ τι θα προκύψει στην συνέχεια.Τελικά μας προέκυψε μια μπέμπα   Δεν νομίζω όμως ότι ο μόνος λόγος που αποφασίζεις ένα δεύτερο παιδιί είναι επειδή το ζητά το πρώτο. Παίζει βέβαια κάποιο ρόλο γιατί προσωπικά δεν ήθελα να είναι μόνος αλλά και γιατί και εμείς το θέλαμε.Στην αρχή ούτε και εγώ πίστευα ότι θα μπορούσα να νοιώσω τα ίδια συναισθήματα όπως με το πρώτο αλλά δεν είναι έτσι η αγάπη είναι ίδια και μεγαλύτερη μην σου πω.
Τώρα για το πως να εξηγήσεις σε ένα παιδί γιατί είναι μοναχοπάιδι νομίζω πως αν μεγαλώσει λίγο θα είναι σε θέση να καταλάβει τους λόγους τους οποίους του εξηγείς.Δεν μπήκα ποτέ σε αυτή την διαδικασία γιατί πάντα είχα στην άκρη του μυαλού μου ότι θα κάνω και ένα δεύτερο παιδί αν και μας προέκυψε αρκετά χρόνια αργότερα.
Το σίγουρο είναι πιστεύω ότι κάθε γονιός κάποια στιγμή μπορεί να εξηγήσει στο παιδί του τί γίνεται στην οικογένεια.
Εσύ Μαίρη μου ήσουν τυχερή!! Αν και φαντάζομαι ότι δύσκολα μεγαλώνουν τα δίδυμα να τα χαίρεσαι  

Και εγώ Χρύσα μου έχω στο μυαλό μου ένα δέυτερο παιδάκι .Δεν ξέρω σν θα τα καταφέρουμε όμως νιώθω πίεση γιατί η κόρη μου το ζητάει επίμονα και αυτό μου προκαλεί άγχος.Ελπίζω να πάνε όλα καλά και αν πάλι δεν αποκτήσει αδερφάκι πιστέυω να μπορέσω να την μεγαλώσω σωστά χωρίς αυτό το κρυφό παράπονο να της προκαλεί προβλήματα πχ ανασφάλεια,μοναξιά κτλ.Τι ναπω?Θα δούμε.