21 Ιουνίου

[το 356 π.X.]

το 356 π.X. ... γεννιέται ο Μακεδόνας βασιλιάς και μέγας στρατηλάτης, Αλέξανδρος.
 
το 1633... ο Γαλιλαίος εξαναγκάζεται από την Ιερά Εξέταση να απαρνηθεί την ηλιοκεντρική θεωρία του.
 
το 1749... ιδρύεται το Χάλιφαξ της Νέας Σκοτίας.
 
το 1788... το Νιού Χαμσάιρ επικυρώνει το Σύνταγμα των ΗΠΑ και έτσι γίνεται η 9η Πολιτεία.

το 1813... στη Βιτόρια της Ισπανίας βρετανικές πορτογαλικές και ισπανικές δυνάμεις, υπό την ηγεσία του Βρετανού στρατηγού Άρθουρ Γουέλεσλι, εκδιώχνουν τους Γάλλους και τερματίζουν τον Πόλεμο της Χερσονήσου.
 
το 1826... πανωλεθρία του Ιμπραήμ στη Μάνη.
 
το 1877... εκτελούνται 10 μέλη της μυστικής οργάνωσης των Ιρλανδών ανθρακωρύχων, Μόλι Μαγκουάιρς, με την κατηγορία, ότι συμμετείχαν σε μία βίαιη απεργία ανθρακωρύχων στην Πενσιλβάνια.

το 1905... γεννιέται ο Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας Ζαν Πολ Σαρτρ, που αρνήθηκε να παραλάβει το Νόμπελ Λογοτεχνίας που του απονεμήθηκε το 1964.
 
το 1909... το επιβατηγό πλοίο "Μαυριτανία" καλύπτει τη διαδρομή από τη Νέα Υόρκη στο Λονδίνο σε πέντε μέρες και οκτώ ώρες, μειώνοντας το σχετικό ρεκόρ κατά 50'.

το 1913... η Tiny Broadwick γίνεται η πρώτη γυναίκα, που επιχειρεί ελεύθερη πτώση από αεροπλάνο με αλεξίπτωτο.
 
το 1913... μετά την άρνηση των βουλγαρικών δυνάμεων να αποχωρήσουν από τη Θεσσαλονίκη, όπου είχαν στρατοπεδεύσει, η Ελλάδα κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Βουλγαρίας (Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος).
 
το 1919... ο ναύαρχος Λούντιβιγκ βον Ρόιτερ βυθίζει το γερμανικό στόλο στο Σκάπα Φλόου, στα νησιά Όρκνεϊ της Σκοτίας. Οι εννέα ναύτες που σκοτώθηκαν ήταν τα τελευταία θύματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

το 1929... πεθαίνει ο πρώην Δήμαρχος Αθηναίων και μεγάλος εθνικός ευεργέτης Εμμανουήλ Μπενάκης.
 
το 1933... το εθνικό κίνημα της Γερμανίας είναι το τελευταίο κόμμα, που του αφαιρέθηκε κάθε δύναμη από τη χιτλερική κυβέρνηση. Το Εθνικοσοσιαλιστικό (Ναζί) είναι το μοναδικό κόμμα της χώρας.
 
το 1935... γεννιέται η Γαλλίδα συγγραφέας Φρανσουάζ Σαγκάν.
 
το 1937... το BBC μεταδίδει τον πρώτο του αγώνα τένις καλύπτοντας τηλεοπτικά τον τελικό του Wimbledon μεταξύ Donald Badge και Gottfried von Kramm.
 
το 1940... αρχίζει από το Βανκούβερ του Καναδά η πρώτη πετυχημένη πλοήγηση από δυσμάς προς ανατολάς, στο Νοτιοδυτικό Πέρασμα, από τον Ατλαντικό Ωκεανό, στον Ειρηνικό, μέσω του Αρκτικού αρχιπελάγους του Καναδά.
 
το 1940... κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γαλλία παραδίδεται στη Γερμανία.
 
το 1953... γεννιέται η πρώην Πόεδρος του Πακιστάν Μπεναζίρ Μπούτο, η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος σε μουσουλμανικό κράτος.
 
το 1953... οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Γαλλία κατηγορούν δριμύτατα την ΕΣΣΔ για την ωμή επίθεση, που πραγματοποίησε κατά διαδηλωτών στο Ανατολικό Βερολίνο, κατά την οποία σκοτώθηκαν 21 άτομα και τραυματίστηκαν 187.
 
το 1956... γεννιέται ο Γάλλος ποδοσφαιριστής Μισέλ Πλατινί.
 
το 1956... ο Αμερικανός συγγραφέας Άρθουρ Μίλερ, αρνείται να προδώσει τους κομμουνιστές στην επιτροπή της Γερουσίας, την περίοδο του Μακαρθισμού.
 
το 1957... η Έλεν Λουκς Φέρκλο, ορκίζεται ως η πρώτη γυναίκα υπουργός του Καναδά.
 
το 1961... η ελληνική Βουλή απορρίπτει την πρόταση δυσπιστίας προς την κυβέρνηση.
 
το 1963... νέος πάπας γίνεται ο Παύλος Στ', ο αρχιεπίσκοπος του Μιλάνου Τζιοβάνι Μπατίστα Μοντίνι.
 
το 1964... η Ισπανία κατακτά το 2ο Κύπελλο Εθνών νικώντας στον τελικό την ΕΣΣΔ με 2-1 στην Μαδρίτη. Πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης ανακηρύσσεται ο Δανός Madsen με 11 γκολ.
 
το 1969... στη Γαλλία, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Ζακ Σαμπάν Ντελμάς, ορίζεται πρωθυπουργός από τον Πρόεδρο Ζορζ Πομπιντού.
 
το 1970... η Βραζιλία κερδίζει την Ιταλία με 4-1 στον τελικό και κατακτά το 9ο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του Μεξικoύ. Το 3ο Κύπελλο Jules Rimet, το οποίο θα κλαπεί αργότερα, παραμένει οριστικά στη Βραζιλία. Πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης ανακηρύσσεται ο Γερμανός Gerd Muller με 10 γκολ. Τα κέρδη του Κυπέλλου μοιράζονται ως εξής: 10% FIFA, 25% Μεξικάνικη Ομοσπονδία και 65% οι ομάδες ανάλογα με το πλήθος των αγώνων που έδωσαν.
 
το 1970... ο Tony Jacklin γίνεται ο πρώτος Βρετανός γκόλφερ στα τελευταία 50 χρόνια που κερδίζει το US Open νικώντας τον Dave Hill με 5 χτυπήματα.
 
το 1975... τα Σαγόνια του Καρχαρία", του Στίβεν Σπίλμπεργκ, κάνουν πρεμιέρα στους αμερικανικούς κινηματογράφους.
 
το 1978... κάνει πρεμιέρα στο Λονδίνο το θεατρικό έργο "Εβίτα" των Άντριου Λόιντ Βέμπερ και Τιμ Ράις.
 
το 1982... γεννιέται ο πρίγκιπας Γουίλιαμ, γιος Καρόλου της Αγγλίας και της λαίδης Νταϊάνα.
 
το 1989... ο ηγέτης της Ν.Δ Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και ο πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου Χαρίλαος Φλωράκης, συμφωνούν για την ανάγκη πολιτικής κάθαρσης.
 
το 1992... έρευνα δείχνει ότι, στο νησί της Οκινάουα, στην Ιαπωνία, οι υπεραιωνόβιοι είναι περισσότεροι από κάθε άλλο σημείο της γης, με μυστικό μακροζωίας τα πολλά θαλασσινά και το εκλεκτό χοιρινό κρέας.
 
το 1994... η Lori McNeil νικάει στον πρώτο γύρο του Wimbledon την 5 φορές κάτοχο του τίτλου Steffi Graf. Η Graf γίνεται το πρώτο Νο 1 στη γυναικεία κατάταξη που αποκλείεται από τον πρώτο γύρο.
 
το 1994... πρώτος αγώνας της Εθνικής Ελλάδος σε τελικά Παγκόσμιου Κυπέλλου με ήττα από την Αργεντινή 4-0 με γκολ των Batistuta (3) και Maradona.
 
το 1995... ερωτικές σχέσεις διατηρούν ο Ρώσος χορευτής Ρούντολφ Νουρέγεφ με τον Βρετανο-ιρανό τραγουδιστή του συγκροτήματος Queen Φρέντι Μέρκιουρι, λίγο πριν πεθάνουν και οι δύο από AIDS, σύμφωνα με επιστολές του μεγάλου χορευτή.
 
το 1995... την παραίτησή του υποβάλλει ο υπουργός Τουρισμού Διονύσης Λιβανός, μετά την κατάργηση του διαγωνισμού για την ανάθεση του καζίνο στο Φλοίσβο, καταγγέλλοντας συκοφαντική δυσφήμηση σε βάρος του.
 
το 1996... ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Μπούτρος Γκάλι εκφράζει την επιθυμία του να επανεκλεγεί στο αξίωμα του γ.γ., αλλά οι ΗΠΑ απειλούν ότι, θα ασκήσουν βέτο για να τον εμποδίσουν.
 
το 1997... η New York Liberty νικά τις Los Angeles Sparks με σκορ 67-57 στον εναρκτήριο αγώνα του γυναικείου ΝΒΑ.
 
το 1997... την έκθεση των κειμηλίων του Αγίου Όρους εγκαινιάζει στη Θεσσαλονίκη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος.
 
το 1998... η Marion Jones γίνεται η πρώτη Αμερικανίδα αθλήτρια στα 50 τελευταία χρόνια που κερδίζει τις κούρσες στα 100 και 200μ καθώς και το άλμα εις μήκος στο USA Track and Field Championship.
 
το 1998... ο Lothar Matthaeus της Εθνικής Γερμανίας ισοφαρίζει το ρεκόρ των 5 συμμετοχών σε Παγκόσμια Κύπελλα του Carbajal και σπάει το ρεκόρ των 21 εμφανίσεων των Maradona, Seeler, Zmuda στον αγώνα με την Γιουγκοσλαβία (2-2).
 
το 1999... δύο μεγάλες μορφές του μπάσκετ, ο Γιουγκοσλάβος Drazen Petrovic και ο Βραζιλιάνος Marcelo Pereira, μπαίνουν στο αμερικανικό Hall of Fame.
 
το 2000... ανακαλείται στη Σκοτία με ψήφους 99 με 17, ο Τομέας 28, ο οποίος ήταν μία αμφιλεγόμενη τροποποίηση μίας νομοθεσίας της τοπικής κυβέρνησης, η οποία έλεγε ότι οι τοπικές αρχές δεν πρέπει να προωθούν επίτηδες την ομοφυλοφιλία.
 
το 2001... πεθαίνει ο Αμερικανός μουσικός των μπλουζ, Τζον Λι Χούκερ.
 
το 2003... τη ζωή τουλάχιστον 105 ανθρώπων στοιχίζει έκρηξη, που σημειώνεται σε πετρελαιαγωγό σε χωριό της νοτιοανατολικής Νιγηρίας. Η πυρκαγιά προκλήθηκε, όταν κάποιοι επιχείρησαν να κλέψουν πετρέλαιο τρυπώντας τον πετρελαιαγωγό. Οι κάτοικοι του χωριού πήγαν στο σημείο εκείνο για να προμηθευτούν πετρέλαιο είτε για προσωπική χρήση, είτε για να το πουλήσουν.
 

[το 1913]

το 1913... μετά την άρνηση των βουλγαρικών δυνάμεων να αποχωρήσουν από τη Θεσσαλονίκη, όπου είχαν στρατοπεδεύσει, η Ελλάδα κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Βουλγαρίας (Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος).

Σαρανταπορο 1912 Ελληνες στρατιωτες.

Α Βαλκανικος Πόλεμος

Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΝΔΩΝΗΣ

ΣΤΙΣ 4 το απόγευμα της 5ης Οκτωβρίου 1912 έφτανε στην Αθήνα η πρώτη είδηση για την έναρξη του πολέμου των Βαλκάνιων συμμάχων κατά της Τουρκίας, και την προέλαση τής υπό τον διάδοχο τότε Κωνσταντίνο ελληνικής στρατιάς στη Μακεδονία. Είκοσι μόλις μέρες μετά, η ελληνική σημαία κυμάτιζε στη Θεσσαλονίκη. Τη θυελλώδη αυτή εξόρμηση, αλλά και τον ελληνοβουλγαρικό πόλεμο ―τον Β' Βαλκανικό― παρακολούθησε βήμα προς βήμα ο δημοσιογράφος Νικόλαος Σπανδωνής, κορυφαία και γραφική μορφή της δημοσιογραφίας και της πολιτικής τής εποχής. Οι γλαφυρές ανταποκρίσεις του, δημοσιεύτηκαν στην «Ακρόπολη» του Βλάση Γαβριηλίδη και στους «Καιρούς» του Π. Κανελλίδη, και αργότερα, με φωτογραφίες μοναδικές από τα πρώτα πολεμικά φωτορεπορτάζ, κυκλοφόρησαν σε ένα καλλιτεχνικό λεύκωμα. Το λεύκωμα αυτό κυκλοφόρησε ξανά πρόσφατα σε πανομοιότυπη έκδοση από τις εκδόσεις Πατάκη με τίτλο «Πανόραμα του Πολέμου 1912-13».
Το «Πανόραμα» αυτό είναι γεμάτο γλαφυρές, συγκινητικές, ακόμη και στατιστικές λεπτομέρειες από την εξόρμηση της μικρής Ελλάδας της Μελούνας, που αποζητούσε την εθνική της ολοκλήρωση. Κι οι φωτογραφίες του, σπάνιες και πολλές ανέκδοτες, συγκινούν και συναρπάζουν.
Ας ακολουθήσουμε λοιπόν κι εμείς τον πολεμικό ανταποκριτή, κι ας δούμε μέσα από τα γραπτά του και τον φακό των πρώτων φωτορεπόρτερ τους Βαλκανικούς Πολέμους, καθώς φέτος κλείνουν ενενήντα χρόνια από τη λήξη τους.

Τα Πριν

Ας θυμηθούμε, όμως, πρώτα τι προηγήθηκε των Βαλκανικών Πολέμων. Το Κομιτάτο των Νεοτούρκων, κατέλαβε την εξουσία στην Τουρκία με την επανάσταση του 1908. Παρά τις εξαγγελίες του, όμως, για φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, όχι μόνο δεν τηρούσε τους όρους της Συνθήκης του Βερολίνου, του 1878, που προέβλεπαν παραχώρηση εδαφών σε Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία και Μαυροβούνιο και ευρύτατη αυτονομία των εθνικών μειονοτήτων που παρέμεναν στα εδάφη της Τουρκίας, αλλά ασκούσε όλο και πιο έντονη καταπίεση των μειονοτήτων αυτών. Ήταν φανερό ότι οι Νεότουρκοι δεν επιθυμούσαν τη δημιουργία ενός συνταγματικού πολυεθνικού οθωμανικού κράτους, όπως είχαν επαγγελθεί, αλλά την εγκαθίδρυση ενός εθνικιστικού τουρκικού συγκεντρωτικού κράτους. Κι έτσι, τα βαλκανικά κράτη συμμαχούν, αποφασισμένα να υποστηρίξουν τα δικαιώματα των ομοεθνών τους. Και τον Σεπτέμβριο του 1912 επιδίδουν ταυτόχρονα διακοινώσεις-τελεσίγραφα στην Τουρκία. Εκείνη αντιδρά κηρύσσοντας γενική επιστράτευση, τα βαλκανικά κράτη κάνουν το ίδιο, και ο πόλεμος αρχίζει για να τακτοποιηθούν παλιοί ανεξόφλητοι λογαριασμοί.
Αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων είναι και πάλι ο διάδοχος Κωνσταντίνος, ο νικημένος του Ελληνοτουρκικού Πολέμου του 1897. Σοφότερος όμως τώρα, και με την πολιτική καθοδήγηση του μεγάλου Ελευθέριου Βενιζέλου, ηγείται ενός στρατού καλά οργανωμένου, καλά εφοδιασμένου με σύγχρονα όπλα και άφθονο υλικό, και με υψηλό φρόνημα. Μέσα σε τρία χρόνια από τη στρατιωτική επανάσταση στο Γουδί, έχουν γίνει πραγματικά θαύματα στην Ελλάδα.

Το πρώτο ανακοινωθέν

Από το ίδιο εκείνο στρατηγείο του Τυρνάβου, που τόσο επαίσχυντα είχε εγκαταλείψει το 1897, ο Κωνσταντίνος δίνει εντολή στον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου του, υποστράτηγο Δαγκλή, να εκδώσει το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν:
«Τύρναβος, Παρασκευή 4 μ.μ. Πέντε μεραρχίαι διήλθον από πρωίας τα σύνορα, εισβαλούσαι άνευ σχεδόν αντιστάσεως εις το τουρκικόν έδαφος. Η Πρώτη μεραρχία έφθασε μέχρι τριών χιλιομέτρων βορείως της Τσαριτσαίνης, η Δευτέρα μέχρι της Σκόμπας, η Τρίτη μέχρι Δομενίκου, η Τετάρτη δι' Ελευθεροχωρίου, μέχρι Βλαχογιάννη και η Πέμπτη εν δευτέρα γραμμή μέχρι Ρεθωνίου».
Και ο δημοσιογράφος, που ακολουθεί τον ελληνικό στρατό στην εξόρμησή του, γράφει:
«Από της προηγουμένης ημέρας, μεθ' όλην την τηρουμένην αυστηροτάτην εχεμύθειαν υπό του Γεν. Επιτελείου, είχον πληροφορηθή ότι η προέλασις είχεν ορισθή διά την επαύριον. Πράγματι, περί το μεσονύκτιον, μου ανηγγέλθη εμπιστευτικώς ότι, την 2αν ώραν της πρωίας θα ανεκοινούτο εις τους Μεράρχους η διαταγή της προελάσεως. Και περί την 3ην ώραν της πρωίας, εισελθών εις άμαξαν, διηυθύνθην εις τον Τύρναβον. Καθ' όλον το διάστημα της μεταβάσεώς μου, συνήντων μακράς και ατελευτήτους σειράς εφοδιοπομπών... Η οδός κατελαμβάνετο υπό παντός είδους ζώων, ίππων, ημιόνων και όνων φορτωμένων με σάκκους άρτου, τυρού, με βαρέλια ελαιών, με βαρέλια πλήρη ύδατος, με κιβώτια φυσιγγίων, με παντοειδή εφόδια. Εν μέσω δε αυτών, ποίμνια βοών και προβάτων, καθώς και πλήρων αμαξών.
»Στον Τύρναβον, ο στρατός είχεν ήδη εξυπνήσει και πυρετωδώς προητοιμάζετο διά την προέλασιν. Ζωηροί και εύθυμοι οι άνδρες συνεπλήρουν τον καθαρισμόν του ιματισμού και του οπλισμού των, εδίπλωναν τα αντίσκηνα, και μετ' ολίγον εν αδιαπτώτω ευθυμία έτρωγον το συσσίτιόν των, επαναλαμβάνοντες εν μέσω ακρατήτου ενθουσιασμού την φράσιν, ην είπεν εις λοχαγός του πεζικού και ήτις είχε μεταδοθή ως αστραπή:
»―Η τελευταία κουραμάνα που τρώμε στη Θεσσαλία!
»―Διέρχομαι τας γραμμάς των στρατιωτών και μένω έκπληκτος προ του ενθέου ενθουσιασμού όστις κατέχει αυτούς. Η συγκίνησίς μου κορυφούται και δάκρυα χαράς αναβλύζουσιν εκ των οφθαλμών μου, εκ της πεποιθήσεως ήτις γεννάται παρ' εμοί, ότι αδύνατον τοιούτος στρατός να μη νικήση. Προχωρώ, και παρά την είσοδον παλαιού οικοδομήματος προχείρως επισκευασθέντος, διακρίνω υψηλόν κοντόν, και επ' αυτού ανεμίζον το σήμα του Αρχηγού, το οποίον επέπρωτο, μετά είκοσι μόλις ημέρας να εισέλθη θριαμβευτικόν εις την πρωτεύουσαν της Μακεδονίας... Συναντώ τον Μέραρχον της Α' Μεραρχίας κύριον Μανουσογιαννάκην, όστις μου λέγει:
»―Τους βλέπεις τους άνδρας αυτούς; Ή θα φθάσωσιν νικηφόροι εις Θεσσαλονίκην ή ουδείς εξ αυτών θα επανίδη την πατρίδα του. Δεν το λέγω αυτό ως αρχηγός των, αλλ' ως διερμηνεύς πιστός των αισθημάτων των».

Οι ελληνικές δυνάμεις

Ο Ν. Σπανδωνής, ξεκαθαρίζει από την αρχή ότι δεν γράφει ιστορία, αλλά χρονικά. Κι είναι ολοζώντανος ο τρόπος που τα γράφει. Μας δίνει δε άφθονα στοιχεία για τον ελληνικό στρατό. Τη Μακεδονική Στρατιά, μας λέει, την αποτελούσαν επτά μεραρχίες με διοικητές τους υποστράτηγους Εμμ. Μανουσογιαννάκη (Α'), Κ. Καλλάρη (Β'), Κ. Δαμιανό (Γ'), Κ. Μοσχόπουλο (Δ') και τους συνταγματάρχες Δ. Ματθαιόπουλο (Ε'), Κ. Μηλιώτη-Κομνηνό (ΣΤ') και Κλεομένη Κλεομένους (Ζ'). Κι ακόμη, ένα ανεξάρτητο σώμα υπό τη διοίκηση του συνταγματάρχη του Μηχανικού Στεφάνου Γεννάδη, μια ανεξάρτητη ταξιαρχία ιππικού, υπό τον υποστράτηγο εν εφεδρεία Αλέξανδρο Σούτσο, και το Σώμα των Γεφυροποιών. Και παραθέτει με λεπτομέρειες τα πορτραίτα όλων των διοικητών.
Όσον αφορά τον ελληνικό στόλο, που είχε αναλάβει το έργο τού από θαλάσσης αποκλεισμού της Τουρκίας, καθώς μόνο η χώρα μας διέθετε στόλο, αυτός κατάφερε ώστε «ούτε ένα καρφί κατά την κοινήν έκφρασιν ηδυνήθη να προμηθευθή η Τουρκία εκ του εξωτερικού και διά του Αιγαίου μετά τον έκπλουν του ελληνικού στόλου... Αι δε νίκαι του έδωκαν μεγάλην κλίσιν εις την πλάστιγγα εφ' ης κρίνονται τα πράγματα του πολέμου δι' όλους τους Συμμάχους».
Τα πλοία που απάρτιζαν τον ελληνικό στόλο στους Βαλκανικούς Πολέμους, η «παρούσα κατάστασις του στόλου μας» κατά τον Ν. Σπανδωνή, ήταν:
Τέσσερα θωρηκτά: («Αβέρωφ», 10.000 τόνων, με μήκος 130 μέτρα και οπλισμό 4 πυροβόλα των 234 χλστ., 8 των 190 χλστ. 16 ταχυβόλα των 75 χλστ. και 3 τορπιλοβλητικούς σωλήνες των 45 ε/μ. «Ψαρά», «Ύδρα», και «Σπέτσες» των 4.700 τόνων, με μήκος 101 μέτρα και οπλισμό 3 πυροβόλα των 27 χλστ., 8 ταχυβόλα των 65 χλστ. και 5 των 150 χλστ.).
Δεκατέσσερα αντιτορπιλικά: (Τέσσερα μεγάλα αντιτορπιλικά ανοικτής θαλάσσης, μόλις ναυπηγημένα στην Αγγλία, με τα ονόματα «Λέων», «Πάνθηρ», «Αετός» και «Ιέραξ» ―τα τέσσερα «θηρία»― με εκτόπισμα 1.055 τόνους, μήκος 98 μέτρα, ταχύτατα για την εποχή ―32 μίλια την ώρα― με πετρελαιομηχανές και ασύρματο μεγάλης εμβέλειας, 4 τορπιλοβλητικούς σωλήνες και 4 ταχυβόλα των 102 χλστ. Κι ακόμη: «Νέα Γενεά» και «Κεραυνός», ναυπηγημένα στο Βούλκαν, με εκτόπισμα 570 τόνους, μήκος 71 μέτρα και οπλισμό 4 ταχυβόλα των 88 χλστ. και 2 τορπιλοβλητικούς σωλήνες των 45 ε/μ «Νίκη», «Δόξα», «Βέλος», «Ασπίς», γερμανικής κατασκευής, με εκτόπισμα 355 τόνους, μήκος 67,5 μέτρα και οπλισμό 2 ταχυβόλα των 76 χλστ. και 4 των 57 χλστ., καθώς και δύο τορπιλοβλητικούς σωλήνες των 45. «Θύελλα», «Ναυκρατούσα», «Λόγχη», «Σφενδόνη», αγγλικής κατασκευής, με εκτόπισμα 355 τόνους, μήκος 67 μέτρα και οπλισμό 2 ταχυβόλα των 76 και 4 των 57, και 2 τορπιλοβλητικούς σωλήνες των 45).
Πέντε τορπιλοβόλα (Νο 11, Νο 12, Νο 14, Νο 15 και Νο 16 των 85 τόνων, μήκους 36 μέτρων και εξοπλισμένα με 3 τορπιλοβλήτες των 356 χλστ. και ένα διπλό μυδραλιοβόλο των 37 χλστ.).
Ένα «καταδυόμενον», («Δελφίν», με εκτόπισμα 310 τόνους, μήκος 49,5 μέτρα και εξοπλισμένο με 5 τορπιλοβλητικούς σωλήνες).
Δύο «ατμοβάριδες» (μεγάλες κανονιοφόρους, με τα ονόματα «Άκτιον» και «Αμβρακία», 450 τόνων, με μήκος 38,5 μέτρα και οπλισμό 1 ταχυβόλο των 15 εκ. και 3 των 76 χλστ.).
Τέσσερις κανονιοφόρους (Α, Β, Γ, Δ, με εκτόπισμα 54 τόνους και εξοπλισμένες με ένα ταχυβόλο των 10 εκ.).
Τέσσερις «ατμομυοδρόμωνες» (πλοία με τρία κατάρτια και ατμομηχανή, ταχύτατα και με εξαιρετικά ναυπηγικά χαρακτηριστικά, τα «Αλφειός», «Πηνειός», «Αχελώος» και «Ευρώτας», με εκτόπισμα 420 τόνους, μήκος 40 μέτρα και οπλισμό 2 πυροβόλα των 76 χλστ.).
Ένα τορπιλοφόρο («Κανάρης», εκτόπισμα 870 τόνοι, μήκος 70 μέτρα, εξοπλισμένο με τορπίλες και 2 πυροβόλα των 12 εκ.).
Δύο οπλιταγωγά («Κρήτη», 600 τόνων, μήκους 63 μέτρων, και «Σφακτηρία», 1000 τόνων, μήκους 63 μέτρων, με οπλισμό 2 μυδραλιοβόλα των 37 χλστ.). Οι ελληνικές δυνάμεις πλουτίστηκαν και με ένα ακόμη αντιτορπιλικό ανοικτής θαλάσσης, λάφυρο από τους Τούρκους, που καταλήφθηκε στον κόλπο της Άρτας, καθώς και ένα τουρκικό αεροπλάνο. Στις πτήσεις μ' αυτό, σκοτώθηκαν οι δύο πρώτοι πιλότοι της ελληνικής αεροπορίας Εμμ. Αργυρόπουλος και Κ. Μάνος.

Ένα ντοκουμέντο

Τη δράση του ελληνικού στρατού στον A' Bαλκανικό Πόλεμο, ο συγγραφέας του «Πανοράματος» τη χωρίζει σε επτά αυτοτελείς αλλά προς τον ίδιο σκοπό, εννοείται, κατατείνουσες εκστρατείες, που καταδεικνύουν «τον στρατηγικόν νουν του Διαδόχου». Oι εκστρατείες αυτές, κατά τον N. Σπανδωνή, είναι οι εξής:
«. H δι' Eλασσώνος προς εκπόρθησιν των στενών του Σαρανταπόρου.
». H διάβασις του Aλιάκμονος και η πέραν αυτού αναζήτησις του εχθρού.
». H δι' Eλασσώνος προς εκπόρθησιν των στενών της Πέτρας και κατάληψιν του ποταμού Kαρά-Aσμάκ.
». H εκστρατεία της Hπείρου.
». H κατά της Γιαννιτσάς, σκοπούσα την κατάληψιν των προς Θεσσαλονίκην οδών.
». H κατά της Θεσσαλονίκης προέλασις.
». H προς απόκρουσιν του φεύγοντος τουρκικού στρατού προς Nότον της Mακεδονίας».
Eδώ, θα παραθέσουμε ένα συναρπαστικό ντοκουμέντο: Tην ιδιόχειρη, γραφικότατη έκθεση που υπέβαλε ο Kωνσταντίνος στο Yπουργείο Στρατιωτικών στις 3 Mαρτίου για την κατάληψη των Iωαννίνων.
Γράφει λοιπόν ο αρχιστράτηγος:
«Tο φρούριον των Iωαννίνων αποτελεί μέγα κεχαρακωμένον στρατόπεδον περιμέτρου ως έγγιστα 50 χιλιομέτρων.
»Tην περίμετρον τούτου αποτελούσιν υψώματα φύσει οχυρά και κατά το πλείστον απόκρημνα, εφ' ων επικάθηνται συγκροτήματα πυροβολείων και χαρακωμάτων πεζικού, αποκλείοντα πάσας τας εκ των έξωθεν προς τα Iωάννινα αγούσας οδούς και υποστηριζόμενα αμοιβαίως.
»Tα ισχυρότερα και πολυπληθέστερα των συγκροτημάτων τούτων ευρίσκονται επί των υψωμάτων Mπιζανίου του νοτίου μετώπου, φράττουσι δε ταύτα την εκ Πρεβέζης προς τα Iωάννινα οδόν. Tο αμέσως μετά το Mπιζάνι ισχυρότερον μέτωπον είναι το ανατολικόν, από της λίμνης των Iωαννίνων μέχρι των Σεργιανών.
................................................. ..........................
»H επίθεσις της 7ης Iανουαρίου ήγαγε το ημέτερον στράτευμα εγγύτατα προς το νότιον και εν μέρει προς το ανατολικόν μέτωπον... H λεπτομερής μελέτη του νοτίου και ανατολικού μετώπου Mπιζανίου-Kαστρίτσας, ήγαγεν εις το συμπέρασμα ότι τα μέτωπα ταύτα δεν ήσαν απόρθητα, αλλ' ότι η εκπόρθησίς των θ' απήτει μεγάλας θυσίας. Aπεφάσισα όθεν όπως επιχειρήσω αιφνιδιαστικήν επίθεσιν κατά του δυτικού μετώπου του φρουρίου, όπερ, καίτοι φύσει εξ ίσου οχυρόν εφυλάσσετο ασθενέστερον, η δε επαγρύπνησις του εχθρού προς το μέρος εκείνο ήτο χαλαρωτέρα».
Στη συνέχεια, ο Kωνσταντίνος περιγράφει τις προπαρασκευαστικές κινήσεις που αποφάσισε να κάνει, για να παραπλανήσει τον εχθρό και να προετοιμάσει τις δυνάμεις του. Kαι συνεχίζει:
«Πράγματι, κατωρθώθη ώστε άπασαι αι προπαρασκευαστικαί αύται κινήσεις να εκτελεσθώσιν εν μεγίστη μυστικότητι παρ' όλην την επικρατήσασαν σφοδράν χιονοθύελλαν και το δύσβατον του εδάφους, μετ' ακριβείας και τάξεως υποδειγματικής. Oύτω κατώρθωσα να συγκεντρώσω από της 17 μέχρι της εσπέρας της 19ης Φεβρουαρίου εις το αριστερόν μου δύναμιν εξ 23 ταγμάτων και 6 ορειβατικών πυροβολαρχιών, ην κατένειμα εις φάλαγγας υπό την ανωτέραν διοίκησιν του υποστρατήγου Mοσχοπούλου... Eνώ εξετελείτο η κίνησις αύτη διέταξα από της πρωίας της 19ης και όπως ... απασχολήσω τον εχθρόν, σφοδρόν πυροβολισμόν διά πασών των πυροβολαρχιών, κατά τε του νοτίου και ανατολικού μετώπου εν συνδυασμώ μετά πυρών Πεζικού, άτινα εσκόπουν να προκαλέσωσι τον εχθρόν να καταλάβη θέσεις μάχης... Tο τοιούτον επετεύχθη πράγματι.
................................................. ..........................
»Την επομένην, 20 Φεβρουαρίου, διέταξα γενικήν επίθεσιν. Το μεν δεξιόν έδει να εκτελέση αγώνα κατατριβής προχωρούν βραδέως... το κέντρον έδει ν' απασχολή τον εχθρόν, το δε αριστερόν έδει να εκτελέση αιφνιδιαστικώς κατά του δυτικού μετώπου επίθεσιν προς διάσπασιν αυτού. Το πυροβολικόν έδει να εξακολουθήση σφοδρότερον βομβαρδισμόν. Πάντα τα διαταχθέντα εξετελέσθησαν ακριβέστατα... Περί την τρίτην εσπερινήν πυκναί εχθρικαί φάλαγγες κατήρχοντο εξ όλων των υψωμάτων του δυτικού μετώπου προς την πεδιάδα καταδιωκόμεναι κατά πόδας υπό των ημετέρων. Απόπειρα του εχθρού προς συνάθροισιν... εματαιώθη υπό των πυρών του ημετέρου ορειβατικού πυροβολικού όπερ διεσκόρπισεν αυτούς μετά πολλών απωλειών και τους ηνάγκασε να φύγωσιν ατάκτως προς τα Ιωάννινα.
................................................. ...........................
»Ολίγον προ της εσπέρας οι εύζωνοι ημών έτασσον προφυλακάς 500 μέτρα προ της πόλεως των Ιωαννίνων, απέκοπτον την τηλεφωνικήν επικοινωνίαν του Μπιζανίου μετά της πόλεως και απέκλειον τελείως την μεταξύ τούτου και εκείνης συγκοινωνίαν... Προ της τοιαύτης τακτικής καταστάσεως, ο αρχιστράτηγος των τουρκικών στρατευμάτων βλέπων το μάταιον και άσκοπον προς περαιτέρω αντίστασιν, έστειλε προς με απεσταλμένους, προτείνων παράδοσιν του τε φρουρίου και στρατού άνευ όρων... Η παράδοσις ήρξατο περί την αυγήν».
Στις 22 Φεβρουαρίου, ο ελληνικός στρατός έμπαινε θριαμβευτής στα Ιωάννινα. Η υποδοχή, που έγινε σ' αυτόν και στον διάδοχο, ήταν αποθεωτική. Δεκαπέντε περίπου χιλιάδες άνθρωποι, συγκινημένοι, κλαίγοντας, με ακράτητο ενθουσιασμό, ακολουθούσαν τον Κωνσταντίνο στους δρόμους της πόλης. Ο κόσμος φιλούσε τα χέρια των αξιωματικών, ασπαζόταν τους οπλίτες, ζητωκραύγαζε τον Βενιζέλο, αποθέωνε τον διάδοχο.

448 χιλιόμετρα σε 34 ημέρες
Όσον αφορά την εκστρατεία της Μακεδονίας, το «Πανόραμα» περιέχει δύο ιδιαίτερα διαφωτιστικές εκθέσεις του συνταγματάρχη Δούσμανη, μέλους του Γενικού Επιτελείου του Κωνσταντίνου.
Στη μία, ο Δούσμανης αναφέρει ότι ο ελληνικός στρατός, που στην αρχή της εκστρατείας τον αποτελούσαν 62.000 άνδρες μόνο, διέτρεξε 448 χιλιόμετρα ―από τη Λάρισα ως τη Φλώρινα― μέσα σε 34 ημέρες, ανάμεσα από βουνά και ελώδεις πεδιάδες και κάτω από αδιάκοπη σχεδόν βροχή.
Το κέντρο του στρατού έδωσε και κέρδισε μάχες στην Ελασσόνα, στον Σαραντάπορο, στον Τριπόταμο, στα Γιαννιτσά. Και η αριστερή του πτέρυγα στην Κατερίνη, στη Δεσκάτη, στους Λαζαράδες, στο Αλπάνκιοϊ, στο Σόροβιτς και στην Μπάνιτσα και τέσσερις ακόμη μάχες κατά την πορεία του προς το Μοναστήρι. Αποτέλεσμα των μαχών αυτών ήταν η σύλληψη 35.000 αιχμαλώτων, συμπεριλαμβανομένου και του Τούρκου αρχιστράτηγου. Συνολικά, έπεσαν στα ελληνικά χέρια εκατό τηλεβόλα και 70.000 τουφέκια. Και μετά την τελευταία μάχη, ο ελληνικός στρατός περικύκλωσε τον τουρκικό μπροστά από τη Θεσσαλονίκη, πράγμα που ανάγκασε τον γενικό διοικητή του, Ταξίν Πασά, να υπογράψει την παράδοση της πρωτεύουσας της Μακεδονίας στον αρχηγό του ελληνικού στρατού.
Στη δεύτερη έκθεσή του, ο Δούσμανης μιλάει για την προέλαση του ελληνικού στρατού προς τη Φλώρινα, μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης, που έγινε μέσα σε αναρίθμητες φυσικές και στρατηγικές δυσκολίες. Τέσσερις πολύνεκρες μάχες έγιναν για να εκπορθηθούν τα στενά του Κομάνο, του Οστρόβου, του Κερλί-Δερβέν και του Γκορνίτσεβου. Η προσέγγιση του ελληνικού στρατού έκανε τους Τούρκους να εκκενώσουν το Μοναστήρι - κι αυτό εξηγεί το γιατί οι Σέρβοι, που κατέλαβαν τελικά την πόλη, συνέλαβαν ελάχιστους αιχμαλώτους.
Ο τουρκικός στρατός, συνεχίζει η έκθεση, συγκεντρώθηκε στη Φλώρινα, για να εξασφαλίσει την υποχώρηση των δυνάμεών του και ελπίζοντας να έχει σε ένα μέτωπο και τους δύο συμμαχικούς στρατούς. Αλλά όταν μετά τις καταστροφές που υπέστη στο Κερλί-Δερβέν και το Γκορνίτσεβο η ηγεσία του εννόησε ότι ο ελληνικός στρατός διέθετε πέντε μεραρχίες κι όχι δύο όπως νόμιζε, καταλήφθηκε από πανικό, και οι Τούρκοι εγκατέλειψαν άτακτα τη Φλώρινα. Το ελληνικό ιππικό τους κατεδίωξε απεινώς, και συνέλαβε 3.000 αιχμαλώτους και είκοσι τηλεβόλα.

δεν διαβασα πουθενα για το "1913 Ο Ελληνικός Στρατός καταλαμβάνει το Κιλκίς μετά από σφοδρές μάχες στα χωριά Σκρα και Λαχανά και εισέρχεται στην πόλη εκδιώχνοντας τους Βούλγαρους. "
σημερα ειναι ημερα απελευθερωσης για το Κιλκις και τοπικη αργια
Η σημαντικοτερη μαχη αφου με την νικη αυτη των Ελληνων στις μαχες Κιλκις,Σκρα και Λαχανα
απελευθερωθηκε ολη η Μακεδονια και διαμορφωθηκαν τα συνορα

[Ιστορική αναδρομή]

Ιστορική αναδρομή

Η πόλη αναφέρεται για πρώτη φορά τον 17ο αιώνα, όταν βρισκόταν υπό την κατοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Κατελήφθη από τους Βούλγαρους κατά τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο του 1912. Στον Β' Βαλκανικό Πόλεμο του 1913, ο Ελληνικός στρατός κατέλαβε την πόλη μετά από τριήμερη μάχη μεταξύ της 19ης Ιουνίου και 21ης Ιουνίου. Αν και προκάλεσε σοβαρές απώλειες, περισσότερα από 5.000 θύματα στην Ελληνική πλευρά και 7.000 στην Βουλγαρική, η Ελληνική νίκη απεδείχθη ένα αποφασιστικό βήμα για την τελική έκβαση του πολέμου. Το Κιλκίς καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά κατά τη μάχη, ενώ οι 7.000 Βούλγαροι κάτοικοι του έφυγαν ή εξορίστηκαν στη Βουλγαρία, και εγκαταστάθηκαν στο μεγαλύτερο μέρος τους στη Σόφια. Η νέα πόλη κτίστηκε εγγύτερα στη σιδηροδρομική γραμμή της Θεσσαλονίκης και εποικίστηκε από Έλληνες πρόσφυγες από τη Βουλγαρία και τη Μικρά Ασία.

Η σημασία της Μάχης Κιλκίς-Λαχανά-Σκρα μπορεί να εκτιμηθεί από το γεγονός πως η Ελλάδα ονόμασε ένα πολεμικό πλοίο -θωρηκτό- με το όνομα της πόλης. Το θωρηκτό Κιλκίς – πρωτύτερα γνωστό ως USS Mississippi – βυθίστηκε από ένα Γερμανικό βομβαρδιστικό Junkers Ju 87 (Στούκα) στις 23 Απριλίου του 1941, μαζί με το αδελφό πλοίο του, κατά την τρίτη εβδομάδα της εισβολής της Ναζιστικής Γερμανίας στην Ελλάδα. Η πόλη του Κιλκίς περιήλθε υπό Βουλγαρική κατοχή το 1943 όταν η Βουλγαρική ζώνη κατοχής επεκτάθηκε ώστε να συμπεριλάβει τις περιφέρειες του Κιλκίς και της Χαλκιδικής. Οι Βούλγαροι ακολούθησαν πολιτική βίαιου εκβουλγαρισμού με απώτερο σκοπό την προσάρτηση της περιοχής στην Βουλγαρία, αλλά εμποδίστηκαν σ’αυτό από τους Γερμανούς συμμάχους τους, που φοβήθηκαν μια αποσταθεροποίηση της Ελλάδας αν οι Βούλγαροι συνέχιζαν την πολιτική τους. Η περιοχή έγινε μείζον κέντρο αντάρτικης αντιστασιακής δράσης προτού να απελευθερωθεί το 1944.

[Β Βαλκανικος πόλεμος]

Γιωτα εχεις δικιο. Απλως το άρθρο του "Σαν σημερα" αναφέρεται στον Α Βαλκανικό Πόλεμο. Νομίζω απο σφαλμα.
Ο Α Βαλκανικός Πολεμος ήταν των συμμάχων Ελλαδας, Σερβίας και Βουλγαρίας κατα των Τούρκων.
Εδω αναφέρεται ο πόλεμος των Ελλήνων κατα των Βουλγάρων αρα ο Β Βαλκανικός πόλεμος.
Στον οποίο εξεχουσα θέση κατέχει και η μαχη Κιλκίς - Σκρα - Λαχανα.
Παραθέτω λοιπόν παρακατω και την εξέλιξη του Β Βαλκανικού πολέμου όπου αναφέρεται και η απελευθέρωση της υπόλοιπης Κεντρικής και Ανατολικής Μακεδονίας.


Β Βαλκανικος πόλεμος
Μετά την οριστική λήξη των εχθροπραξιών με τους Τούρκους, κανονίστηκαν τα σημεία που κατείχαν οι στρατοί Ελλάδας, Σερβίας και Βουλγαρίας ωσότου γίνει η οριστική διευθέτηση των συνόρων. Από την πρώτη στιγμή, όμως, η Βουλγαρία επέδειξε μεγάλη απληστία, ζητώντας να καρπωθεί όσο γινόταν μεγαλύτερα οφέλη σε βάρος των συμμάχων της. Και ειδικά στη Θεσσαλονίκη, παρατηρήθηκε ύποπτη συγκέντρωση στρατευμάτων απέναντι στην ελληνική παράταξη. Συγκέντρωση τέτοια, που να απειλεί να επιφέρει ρήξη από στιγμή σε στιγμή.
Και πραγματικά, από τις 24 Απριλίου άρχισαν επιθέσεις Βουλγάρων κατά των ελληνικών θέσεων. Η ελληνική κυβέρνηση έκανε εντονότατες διαμαρτυρίες προς τη βουλγαρική, και στις 9 Μαΐου ο βασιλιάς πια, Κωνσταντίνος, (ο Γεώργιος είχε δολοφονηθεί στις 5 Μαρτίου) έφυγε εσπευσμένα από την Αθήνα με το αντιτορπιλικό «Πάνθηρ» και πήγε στη Θεσσαλονίκη, για να βρίσκεται στον τόπο όπου συνέβαιναν τα έκτροπα. Και με τη μεσολάβηση του πρίγκιπα Νικολάου, που ήταν μαιτρ στις μυστικές συνεννοήσεις, Αθήνα και Βελιγράδι ήρθαν σε συμφωνία για κοινή στάση απέναντι των Βουλγάρων.
Στις 16 Ιουνίου 1913, ο βουλγαρικός στρατός, ακολουθώντας προδιαγεγραμμένο σχέδιο, προήλασε απ' όλα τα σημεία προς τις απέναντί του ελληνικές και σερβικές θέσεις. Ο Β' Βαλκανικός Πόλεμος είχε αρχίσει.
Την ίδια μέρα, ο στρατηγός Καλλάρης κάλεσε τους Βουλγάρους που βρίσκονταν στη Θεσσαλονίκη να παραδοθούν στον ελληνικό στρατό. Τους δόθηκαν δύο διαδοχικές προθεσμίες, για να μη γίνουν καταστροφές στην πόλη, και ύστερα διατάχθηκε γενική επίθεση σε όλα τα σημεία που κατείχαν οι Βούλγαροι. Η επίθεση άρχισε στις 6.55 το απόγευμα, και τελείωσε στις 6.55 το πρωί της άλλης μέρας. Και ο Ν. Σπανδωνής, αυτόπτης μάρτυρας, γράφει στο «Πανόραμα»:
«Κατά την δωδεκάωρον αυτήν μάχην, πρωτοφανή μέσα εις τας οδούς πόλεως, 52 Έλληνες στρατιώται και αξιωματικοί επλήρωσαν διά της ζωής των την ολοσχερή απαλλαγήν της Θεσσαλονίκης από την βουλγαρικήν αυθαιρεσίαν. Τριακόσιοι δε υπήρξαν οι φονευθέντες Βούλγαροι. Εις την ακμήν της μάχης αυτής, έφθασεν επιτόπου ο Γενικός Διοικητής (Μακεδονίας) κ. Στέφανος Δραγούμης.
»―Με υποδέχεσθε, βλέπω, με όλας τας τιμάς είπεν εις τον κ. Ρακτιβάν (πολιτικό διοικητή Θεσσαλονίκης) υπονοών τους κανονιοβολισμούς οι οποίοι εξηκολούθουν ραγδαίοι.
»Και ο κ. Ρακτιβάν απήντησεν όπως απαντούν κατά την αλλαγήν της φρουράς:
»―Κύριε Γενικέ Διοικητά, σας παραδίδω την πόλιν καθαράν.
»Οι χίλιοι διακόσιοι Βούλγαροι, οι οποίοι επερίμεναν κατά τας διαβεβαιώσεις του στρατηγού Χασαπτσήεφ ότι η Θεσσαλονίκη την επομένην θα ήτο βουλγαρική, συνελήφθησαν και επιβιβάσθησαν εις τα πλοία διά να μετακομισθούν εις τον Πειραιά και εκείθεν εις το μέρος το οποίον θα ώριζεν η ελληνική κυβέρνησις».
Μετά την εκκαθάριση της Θεσσαλονίκης, ολόκληρος ο ελληνικός στρατός διατάχθηκε να προελάσει κατά των Βουλγάρων, και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος έσπευσε στη Μούλτζα, για να διευθύνει αυτοπροσώπως από εκεί τις επιχειρήσεις. Και το «Πανόραμα» μας λέει:
«Ο Βασιλεύς καλέσας πλησίον του τους σωματάρχας τούς απεχαιρέτισε δι' ολίγων θερμών λέξεων.
»―Αρχίζει, είπε, άμιλλα θανάτου. Πολλούς εξ υμών ίσως δεν τους ίδω πλέον. Αλλ' αυτή είναι η απαίτησις της πατρίδος.
»―Ζήτω η Πατρίς! Ζήτω ο Βασιλεύς! απήντησαν οι σωματάρχαι ξιφουλκήσαντες.
»Και η προέλασις ήρχισε ταυτοχρόνως από τρία σημεία».
Ακολούθησαν οι νικηφόρες για τα ελληνικά όπλα μάχες του Λαχανά, της Λυγκόβανης, τους Κιλκίς, της Δοϊράνης, της Στρώμνιτσας, κι ο στρατός μας κατέλαβε την Καβάλα και το Δεδέαγατς (Αδριανούπολη). Και όλα αυτά μέσα σε δέκα μέρες. Ακολούθησαν η κατάληψη της Δράμας και των Σερρών, του Νευροκοπίου και του Πετσόβου, ο θρίαμβος της μάχης στο Σιμιτλή, οι νίκες της Τζουμαγιάς, η εγκατάλειψη από τους Βουλγάρους της Ξάνθης.
Ο ελληνικός στρατός, όμως, είχε φτάσει πια στα όρια των δυνάμεών του. Ο Κωνσταντίνος, ωστόσο, αρνιόταν να το αποδεχτεί, παρά τις επανειλημμένες προτροπές του Βενιζέλου για σύναψη ανακωχής. Τελικά, αναγκάστηκε να ζητήσει ο ίδιος από τον πρωθυπουργό του να δεχτεί τη μεσολάβηση της Ρουμανίας για να σταματήσουν οι εχθροπραξίες.
Κι έτσι, στις 17 Ιουλίου υπογράφηκε στο Βουκουρέστι πενθήμερη ανακωχή, και δέκα μέρες αργότερα το πρωτόκολλο που καθόριζε τα όρια της νέας Ελλάδας και της Βουλγαρίας. Και διαβάζουμε στο «Πανόραμα»:
«Ο ελληνικός στρατός δεν έδρεψεν όλους τους καρπούς των θυσιών του. Μέρος της καταληφθείσης βορειοδυτικής Μακεδονίας επανήρχετο εις τους Βουλγάρους και η Ελλάς προς νότον έπρεπε να περιορισθή εις την δυτικήν πλευράν του Νέστου με μικρόν μέρος της ανατολικής.
»Αλλ' αι θυσίαι αύται επεβλήθησαν υπό των ισχυρών και η Ελλάς έπρεπε να υποκύψη».

[η πρώτη μέρα του Καλοκαιρού του 2013.]

Να υπενθυμίσουμε ότι σήμερα Παρασκευή 21 Ιουνίου του 2013
είναι  το θερινό ηλιοστάσιο, δηλαδή η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου ή
η πρώτη μέρα του Καλοκαιρού του 2013.

Ηλιοστάσιο ονομάζεται η χρονική στιγμή κατά την οποία ο άξονας της Γης εμφανίζεται στραμμένος όσο περισσότερο προς ή μακριά από τον Ήλιο  κατά την ετήσια τροχιά της Γης γύρω από αυτόν.

Το Ηλιοστάσιο στην παράδοση.
Το θερινό ηλιοστάσιο, η μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου στο βόρειο ημισφαίριο, αποτελούσε ανέκαθεν πολύ σημαντικό γεγονός για το ανθρώπινο γένος. Οι αρχαίοι πολιτισμοί διοργάνωναν πολυήμερες γιορτές για να τιμήσουν τον Ήλιο.
 Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο Ήλιος ήταν Τιτανίδης, παιδί του Υπερίωνα και της Θείας. Είχε δύο αδελφές. Την Σελήνη και την Ηώ.
Από τον 5ο π.Χ. αιώνα με την πλήρη επιβολή του δωδεκάθεου δεν θεωρείται αυτοτελής θεότητα αλλά συγχέεται με τον Απόλλωνα. Για τον λόγο αυτό ο Απόλλων καλείται και Φοίβος που σημαίνει λάμπων Θεός.
Εκτός όμως από την ελληνική μυθολογία αναφορές στον Θεό βρίσκουμε και σε άλλους λαούς. Συναντάμε λοιπόν τον Σαμάς των Βαβυλωνίων, τον Βαάλ των Ασσυρίων τον Ελ των Φοινίκων και των Χαναναίων, τον Μολώχ των Αμμωνιτών, τον Χιμώχ των Μωαβιτών, τον Άμμωνα Ρα και τον Φθά των Αιγυπτίων, τον Σούρυα των Ινδών, τον Μίθρα των Περσών, τον Σολ των Λατίνων, τον Γιαρίλα των Σλάβων, τον Μπελένος των Κελτών καθώς και τον θεό Ίντι στους Ίνκας και στους Ατζέκους.......