Διακοπές ''μέ ή χωρίς'' τους γονείς μας;;

Αυτό, είναι ένα θέμα, που με απασχολεί, τελευταία.. Για εμάς, που έχουμε παιδιά και τυγχάνει να έχουμε γονείς με κάποιο εξοχικό, προκύπτει το ακόλουθο ερώτημα, τώρα το καλοκαίρι: "Να κάνουμε διακοπές all together, προκειμένου να περάσουν καλά τα παιδιά και δίχως να ξοδέψουμε πολλά, γιατί ως γνωστόν, οι καιροί είναι δύσκολοι ή να επιλέξουμε, μεμονωμένα με την οικογένειά μας mini-διακοπές, που ωστόσο εγγυούνται την ανεξαρτησία μας, αλλά δεν παύουν να απαιτούν κάποιον πρόσθετο οικονομικό προυπολογισμό;;
 

Εγώ καλή μου θα έκανα και τα δύο.
Στην αρχή με τους γονείς να ευχαιστηθούν και τα παιδιά και μετά θα πηγαίναμε λίγες ημέρες κάπου για να χαλαρώσουμε απ' όλο αυτό.

Συμφωνω με την sgr!
Πηγαίνετε καπου όλοι μαζί για λίγο και μετα στους γονείς.

Κορίτσια, σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας, έίιιιιιιιιιιιιιιιι, οι υπόλοιπες που είστε;;
Ο άντρας μου μπορεί να πάρει άδεια μόνο της εβδομάδα του 15αύγουστου, αυτό πρακτικά σημαίνει, πως αν τελικά αποφασιστεί, να κάνουμε ''καί μαζί με τους γονείς'' "καί χώρια'' διακοπές, θα προηγηθούν οι διακοπές 'με τους γονείς'. Και αν έχει προκύψει ο συγκεκριμένος προβληματισμός μου, οφείλεται στην όλη αντιμετώπιση των δικών μου απέναντί μας, αφού έχουν την τάση να επεμβαίνουν σε όλα, και να ανακατεύονται εξολοκλήρου σε όλα.. 

Αχ Κατερινάκι δεν είσαι η μόνη!
Η αδερφή μου κάθε χρόνο αντιμετωπίζει τα ίδια και μάλιστα σε βαθμο τέτοιο που τα νεύρα της γίνονται κρόσσι.
Οι γονείς μας επεμβαίνουν σε όλα ακόμα και στο ποια ώρα θα φύγουν για την θαλασσα, ποια ώρα θα γυρίσουν, αν το παιδι έφαγε και ήπιε λες και η αδερφή μου θα το αφήσει νηστικό μέχρι και τι θα φορέσει η μικρή!!Να σου πω περιστατικό: έντυσε η αδερφή μου ένα απογευμα την μικρή και η μαμα μου πήγε και την αλλαξε γιατί το  συγκεκριμμένο σορτσάκι είπε δεν ήταν βολικό για παιχνίδι.Δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα γίνει φέτος με 2 παιδιά και το ένα νεογεννητο!
Καλά όσο για μενα δεν το συζητω διότι μου λεει μια κουβέντα και της λεω μισή και καλή.
Είναι μαλλον κάτι που συμβαίνει σε όλες τις οικογένειες που κάνουν διακοπες μαζί.
Εγω συμβουλεύω διακοπες και μαζί και μονοι και να κάνεις λίγο την κουφή, δλδ κάνε πως δεν ακους, να λες α,ναι μωρε μου το είπες; δεν το άκουσα!!

Αγγελικούλα μου, είμαι πράγματι σε μεγάλο δίλημμα! Ξέρω, πως τα παιδάκια μου είναι κλεισμένα σε ένα διαμέρισμα όλη τη μέρα και περιμένουν το Σ/Κ να βγούν και να ξεσαλώσουν, δεν θέλω να τους στερήσω λίγες επιπλέον διακοπές, μια και θα κάνουν και μερικά μπάνια, επιπλέον. Αυτό το πρόβλημα, όμως με τους δικούς μου, δεν αντιμετωπίζεται.. Άσε, που έχουν την απαίτηση τα μεσημέρια να τα βάζω για ύπνο, για να μήν ενοχλούνται, λένε, οι τριγύρω! Μα είναι δυνατόν, να τα βάλω ντέ και καλά για ύπνο;; Εδώ, ποτέ δεν κοιμούνται τα μεσημέρια, πώς μπορώ να αλλάξω τις συνήθειές τους;; Όσο για το βράδυ, επειδή έχουν συγκεντρώσει την κούραση και τον εκνευρισμό όλης της μέρας, συνήθως, τα πιάνει παροξυσμικό κλάμα, που κρατάει πολύ. Τότε, έχουν την απαίτηση, να τα σταματήσω, γιατί, τί θα πούν οι γείτονες ακούγοντας το διαρκές κλάμα τους, θα υποθέσουν πως δεν νοιάζεται κανείς να τα επαναφέρει.. 

Αalexandrop, εγώ ευτυχώς ή δυστυχώς δεν αντιμετωπίζω τέτοια προβλήματα...δηλ. αφενός δεν υπάρχουν πεθερικά ή γονείς σε επαρχία ή νησί ώστε να τους επισκεπτόμαστε σε διακοπές αφετέρου αρκετές φορές έχουμε πάρει μαζί μας τις μαμάδες μας γιατί περνάμε όλοι πολύ καλά και δεν αντιμετωπίζουμε φαινόμενα παρέμβασης...τις περισσότερες φορές αυτές οι καταστάσεις δεν έχουν μόνο σχέση με την στάση του ζευγαριού αλλά και με τον χαρακτήρα των παπούδων-γιαγιάδων...εφόσον όμως τους ανακατεύουμε εμείς στην οικογένειά μας θεωρούν ότι αποκτούν δικαιώματα και σε αυτήν...
Λοιπόν στο θέμα μας τώρα...θα σου πρότεινα να πάτε κάποιες μέρες στους δικούς σας - όπως ήδη είπαν και τα υπόλοιπα κορίτσια - και να φροντίσετε ώστε να απουσιάζετε αρκετές ώρες από το σπίτι ώστε και να μην αφήνετε περιθώρια ελέγχου των συγγενών σας και να εκτονώνουν την ενεργητικότητά τους τα παιδιά μήπως και αναζητήσουν και τα ίδια από μόνα τους κάποιες ώρες ξεκούρασης έπειτα.
Π.χ τα πρωϊνά πηγαίνετε στην θάλασσα με κάποιες προμήθειες μαζί σας ή φάτε εκεί κάτι πρόχειρο σε κάποια ταβέρνα και γυρίστε αργά το μεσημέρι σπίτι...το απόγευμα πάλι κάντε μία βολτίτσα στην εξοχή ή στην ύπαιθρο και επιστρέψτε αργά το βραδάκι...μήπως και σε κάποια από τις εξόδους σας προτείνετε να έλθουν μαζί σας και οι γονείς σας ώστε να τους ανταποδώσετε κάτα κάποιο τρόπο την φιλοξενία ?

Θα μου επιτρέψετε να μπώ και γώ στην συζήτησή σας και να πώ και εγώ την γνώμη μου για το θέμα που έχετε  ανοίξει...Εγώ όμως θα είμαι απο την άλλη μεριά, των γονιών ή των πεθερικών..Βέβαια εγώ δεν φιλοξενώ παιδιά και εγγόνια αλλά τις ανηψιές μου που έχουν συνολικά τέσσερα πιτσιρίκια απο 2 έως 4 ετών...Είναι γεγονός ότι μετά την χαρά που παίρνεις σφίγγοντας στην αγκαλιά σου τα πιτσιρίκια, και αφού περάσουν κάτι ώρες αρχίζει το δράμα...Δηλαδή ξαφνικά αλλάζει ο ρυθμός του σπιτιού σου, τα πάντα αλλάζουν θέση, τα γέλια και τα κλάματα των παιδιών είναι ασταμάτητα, αλλά να μιλήσω για μένα αυτό που δεν αντέχω είναι το άγχος μου μήπως χτυπήσουν ή πάθουν κάτι απο τα σκαρφαλώματα σε δέντρα και μάντρες του σπιτιού.. Φυσικά το βράδυ πιάνω τον ευατό μου να ρωτάω ευγενικά μήπως πρέπει να βάλουμε τα παιδιά για ύπνο γιατί έχει περάσει  η ώρα! Τώρα βέβαια η επιβολή της γνώμης ακόμα και για το σορτσάκι του παιδιού, αυτό είναι άλλο θέμα...Νομίζω είναι περισσότερο σχέση μαμάς-κόρης.
Καταλήγω λοιπόν ότι η καλύτερη συμβουλή είναι αυτή της ata, δηλαδή δεν χρειάζεται να επιβαρύνουμε την τσέπη μας παραπάνω έάν έχουμε σπίτι γονιών ή πεθερικών να κάνουμε τις διακοπές μας, αλλά να το έχουμε μόνον σαν βάση για τις γύρω γύρω εξορμήσεις και έτσι ούτε να μας ενοχλούν, αλλά ούτε και μείς να ενοχλούμε...Και μην το ξεχνάτε..το περιμένουν πώς και πώς  οι παππούδες και γιαγιάδες να ζήσουν για λίγο τα εγγόνια τους...άσχετα εάν γκρινιάζουν.Και στο κάτω κάτω βρέ κορίτσια είστε αρκετά μεγάλες για να μπορούν να σας επιβάλλονται οι γονείς σας....

[Ata]

Ata και Yanna, σας ευχαριστώ πολύ που μου απαντήσατε!
Ο άντρας μου έχει την ευχέρεια να πάρει άδεια, μόνο μια εβδομάδα μέσα στο καλοκαίρι, πράγμα που σημαίνει, πως το μεγαλύτερο διάστημα των διακοπών μας, θα είμαι μόνη με τα παιδιά. Ως εκ τούτου, δυνατότητα για εξορμήσεις δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα, παρά μόνο, όταν έρθει και ο άντρας μου. Τώρα, μόνη μου με δυο μωρά παιδιά, πόσο να λείψω από το σπίτι των δικών μου;
Από την άλλη πλευρά, Yanna, έχεις απόλυτο δίκιο, γιαγιά και παππούς είναι, και λαχταρούν να ζήσουν λίγο με τα παιδιά.. Όσο για το θέμα των παρεμβάσεών τους, τυχαίνει να είμαι μοναχοπαίδι, και πάντα είχαν αυτή την παρεμβατική διάθεση απέναντί μου..
Δεν είναι καθόλου δύσκολο να χαλάσει το τοπίο της μεταξύ μας σχέσης, όσο καλή διάθεση κι υπάρχει εξαρχής! Να μου επιβληθούν, δεν είναι εύκολο να το κάνουν, αλλά και μόνο οι όποιες συζητήσεις οδηγούν σε καυγάδες αρκούν, για να δημιουργήσουν μια κακή ατμόσφαιρα..

Εγώ πάντως ομολογώ ότι κάθε καλοκαίρι που περνάμε με τους γονείς μου ολιγοήμερες οικογενειακές διακοπές το μετανιώνω ξανά και ξανά αλλά πάλι εκεί καταλήγουμε. Κάτι που οι διακοπές μας σε άλλο προορισμό δεν μπορούν να διαρκέσουν παραπάνω από λίγες μέρες για οικονομικούς λόγους , κάτι που μας κρατάνε το παιδί οπότε πρεπει τουλάχιστον να πάμε να το παρουμε και έτσι καθόμαστε λίγες μέρες και στο χωριό. Πάντως γεγονός είναι ότι επεμβαίνουν έστω και ευγενικά και διακριτικά. Εγώ πχ εχω καθημερινά να αντιμετωπίζω την ίδια ερώτηση "τι ώρα θα γυρίσετε από τη θάλασσα? αν γυρισετε νωρίς να έρθετε να μας βρείτε στην τάδε ταβέρνα εμείς εκει θα είμαστε και θα σας περιμένουμε πάντως". 

[Vago]

Πράγματι, Vago, το ίδιο συμβαίνει και σε μας, φεύγουμε από το χωριό μουδιασμένοι και αποφασισμένοι να μήν επαναλάβουμε το ίδιο σφάλμα, χώρια που για να επέλθει πάλι η ηρεμία μας θέλουμε το χρόνο μας! Άσε, που είναι αποδεδειγμένο, πως στο διάστημα αυτό, δεν υπάρχει περίπτωση να μήν τσακωθώ με τον άντρα μου, γιατί όλος αυτός ο συσσωρευμένος εκνευρισμός, μόνο καλό δεν κάνει!..

[δεν ειναι διακοπες αλλα καταναγκαστικα εργα]

λοιπον θα το θεσω διαφορετικα...οι διακοπες που κανω στα πεθερικα μου δεν ειναι διακοπες αλλα καταναγκαστικα εργα!!! (καθε χρονο μεσα στα νευρα...)
για εμενα διακοπες ως τωρα ηταν οι εστω και λιγες μερες που καταφερναμε να παμε καπου οι δυο μας να ξεκουραστουμε...
αγαπημενη aalexandrop δυστηχως δε μπορω να σε βοηθησω καθως φετος αντιμετωπιζω το ιδιο ή μαλλον μεγαλυτερο προβλημα με το μωρο.
μιας και τα πεθερικα μου με προσχημα οτι τους λειιπει το εγγονι ...(λες και ειναι πολυ μακρια η πελλοπονησος και δεν μπορουν να ερθουν τελοσπαντων!!) μας πιεζουν παρα πολυ να παμε.
αυτο για μενα αυτη τη στιγμη που ακομα δεν εχουμε βρει ρυθμους ειναι οτι χειροτερο μπορεις να μου κανεις.το σπιτι εκει δεν εχει ουτε τις τις καταλληλες συνθηκες ουτε και το χωρο για να φιλοξενησει ενα νεογεννητο συν οτι ειναι απο μονοι τους πολυ μεγαλη οικογενεια ...
θα μπορουσα λοιπον να παω στην κεφαλλονια με τους γονεις μου αλλα σε εκεινη την περιπτωση θα φαινοταν οτι τους φτυνω....και ειλικρινα δε με νοιαζει για κανεναν αλλο απλα δε θελω να φερω τον καλο μου σε δυσκολη θεση να απολογειται αλλα ουτε και να αναγκαστω να τους προσβαλω για το χωρο τους κτλ...οποτε προτιμω να μεινω εδω και να τελειωνουμε...
ουφ δυσκολα τα πραγματα!!!παντως αυτες δεν ειναι διακοπες ...
οι διακοπες πρεπει να ειναι ξεγνοιαστες!! 

Πολλά απ όσα γράφετε δεν τα διάβασα ως το τέλος. Επειδή είμαι κάθετη στο θέμα από πικρή πείρα. Χωρίς. Λίγες μέρες αλλά χωρίς. Βοηθήθηκα και απ τα πεθερικά μου και από τη μητέρα μου γιατί μου κράτησαν το παιδί/ά πολλές φορές κι όταν δεν είχα πάρει ακόμα την άδειά μου. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τα κρυφά τηλεφωνήματα του γιού μου που ήταν περίλυπος απ τα βασανιστήρια του τώρα φάε αυτό, μετά εκείνο, βάλε αυτό το ρούχο κι όχι το άλλο και κοιμήσου το μεσημέρι να σε πιάσει το φαγητό. Στο καπάκι τηλεφωνήματα απ τους γονείς πάντα κρυφά κι αυτά να λένε πόσο τους βασανίζει το παιδί που αφήνει μια μπουκιά στο τέλος και δε λέει να τη φάει ούτε για το χατήρι κανενός.
Κι εκείνο το μην ανησυχείς θα περιμένω να φάμε παρέα ό,τι ώρα γυρίσετε απ τη θάλασσα. Αντέχω μη σκας! Εννοείται ότι γυρνάς όποτε θέλουν εκείνοι. ΄Επειτα να σας πω και κάτι ακόμα.Ως ζευγάρι, 24 ώρες το 24ωρο δεν ζεις παρά στις διακοπές. Τότε υπάρχουν και δύσκολες ώρες γιατί εσύ θες να φάτε στην τάδε παραλία κι ο άλλος σου λέει όχι να πάμε αλλού κι ειναι δύσκολο να ξέρεις να κάνεις πίσω γιατί έτσι κι αλλιώς μετρημένες είναι οι παραλίες και την επαύριο θα πάτε εκεί που ήθελες πριν εσύ. Αστε τα. Κι επειδή τα οικονομικά ποτέ δεν φτάνουν για περισσότερο από μια βδομάδα με το Σ/Κ μέσα, καλύτερα πίσω και ήρεμη στο διαμέρισμα και βόλτα στις γύρω ακτές παρά για μερικά ξενύχτια τετ α τετ, να περνάς δεινά.
Σαφώς οι γονείς είναι εξίσου αγαπημένοι μας. Δεν τους αρνούμαστε ποτέ αλλά τέρμα. Κάθε νοικοκυριό μόνο με μία νοικοκυρά πάει ρολόι. Αν οπωσδήποτε πάτε τελικώς με γονείς διακοπές, τότε αποφασίστε πως άλλη είναι η νοικοκυρά και παίξτε το παιχνίδι της για να μη γίνουν κρόσια τα νεύρα σας. ΄ Εχετε και παιδιά να παραδειγματίσετε και να απολαύσετε.

Τι να πω και γω τώρα? Από την ημέρα που γέννησα και μετά (πάνε 9 χρόνια τώρα) οι διακοπές μας είναι στάνταρ. Δεν έχουμε ξεφύγει ούτε μία χρονιά. Οι γονείς μου παίρνουν τα μικρά μόλις κλείσουν τα σχολεία και ξανάρχονται μία μέρα πριν ανοίξουν. Τα πρώτα χρόνια, δε, έφευγαν το Μάιο και γύριζαν τον Οκτώβριο. Κατ’ επέκταση ούτε λόγος να γίνει για να πάμε χώρια διακοπές. Βέβαια δεν μπορώ να πω ότι δεν μου αρέσει. Περνάω καλά με τους γονείς μου. Δεν έχουμε δυσανασχετήσει ούτε μία φορά. Ίσως γιατί έχουμε ξεκαθαρίσει ορισμένα πράγματα εξ αρχής. Κατ’ αρχήν, πηγαίνοντας εγώ με τον άντρα μου εκεί οι γονείς μου αυτομάτως αποδεσμεύονται από τα παιδιά. Που σημαίνει ότι αλλάζουν τους ρυθμούς τους. Φεύγουν ότι ώρα θέλουν για τη θάλασσα, γυρίζουν στην ώρα τους, τρώνε όποτε θελήσουν, και γενικά δεν συζούμε, αλλά συνυπάρχουμε στο ίδιο σπίτι. Το ίδιο κάνουμε φυσικά και εμείς. Όποτε θέλουμε πάμε, ερχόμαστε, κάνουμε εκδρομές στα άλλα νησιά, γυρίζουμε σε ταβερνάκια με τους φίλους μας εκεί, και τα ξαδέλφια μας.
Νομίζω ότι μέχρι τώρα τα έχουμε καταφέρει όλοι μας πολύ καλά. Περιμένω με λαχτάρα να πάω και πάντα φεύγουμε με κλάματα. Φέτος βέβαια θα κάνω μια μικρή παρασπονδία. Θα πάμε 5 μέρες διακοπές μόνοι μας (εγώ και ο άντρας μου) και μπορώ να πω ότι έχω κάποιες τύψεις που δεν θα πάω «γραμμή» στη Σκόπελο. Εννοείται ότι μετά μας περιμένουν όλοι πως και πως. Αλλά και γω το περιμένω!!
Ίσως και σεις κορίτσια που αναγκάζεστε να συνυπάρξετε με τους γονείς ή τα πεθερικά σας να κάνετε κάποιες εξηγήσεις για τις ημέρες που θα είσαστε όλοι μαζί στο ίδιο σπίτι. Νομίζω ότι θα τη βρείτε τη λύση χωρίς να αισθάνεστε ότι πάτε σε κάτεργο.

[Nena]

Πράγματι, όπως λέει η Nena, πηγαίνοντας διακοπές στο εξοχικό των δικών σου, σημαίνει αυτόματα, πως είσαι φιλοξενούμενός τους κι έτσι υποχρεούσαι να ακολουθήσεις τους κανόνες τους! Τυχόν αντιρρήσεις και διαφωνίες στο καθημερινό πρόγραμμα, τους βρίσκουν με τα μούτρα κατεβασμένα και κανέις δεν επιθυμεί, να αντιμετωπίζεται έτσι, ειδικά αν είναι και φιλοξενούμενος. Οπότε, για να μήν τους βρίσκεις με τα μούτρα "κατεβασμένα", κάνεις κάποιες παραχωρήσεις, καταπιέζοντας τα δικά σου "θέλω".. Αυτοί, αντιλαμβάνονται πως κερδίζουν έδαφος και γίνονται πιο απαιτητικοί, κατά βάθος το ξέρουν, πως έχεις την ανάγκη τους για να βρίσκεσαι εκεί με τα παιδιά σου και βάζουν τους δικούς τους όρους!. Τί και πόσο πρέπει να φάνε τα μωρά για πρωινό, τί ώρα πρέπει να πάνε για μπάνιο και τί ώρα να γυρίσουν, τί ώρα να φάνε και πόσο, το μεσημέρι πρέπει να κλείσει η τηλεόραση γιατί ενοχλούνται, παράλληλα, πρέπει να βάλω τα μωρά στο κρεββάτι τους να κοιμηθούν γιατί είναι μεσημέρι, πού θα πάω βόλτα τα μωρά το απόγευμα κ.ά. ΠΟΛΛΑ!!
Και ωσάν κερασάκι στην τούρτα, εκεί που η κατάσταση, πλέον, είναι πολύ φορτισμένη και για τις δυο πλευρές, έχει την ίδια έκβαση: Άντε να πηγαίνετε σπίτι σας, να ξαναβρείτε το ρυθμό σας, δεν είναι δυνατή η συγκατοίκηση.. Κι έτσι φεύγουμε κακήν-κακώς, σαν κλέφτες!!
Φέτος, όμως, που και κουρασμένη αρκετά νιώθω, και έχω διδαχθεί καλά πως τελειώνουν οι διακοπές με τους γονείς μου, με βλέπω, τελικά, να μουλαρώνω και να κάθομαι σπίτι!!