Τι επαγγελμα ήταν το ονειρό σας?

Στα πλαίσια της ακόμα καλύτερης γνωριμίας μας τι θα λέγατε να απαντήσουμε στις
παρακάτω ερωτήσεις :

Τι επαγγελμα  ήταν το ονειρό σας? το πετύχατε ή κάνετε κάτι αλλο σήμερα και τι??
Στην πορεία αλλάξατε πολλά επαγγέλματα ?

Μια και έβαλα την ερώτηση ας απαντήσω πρώτη, μήπως και εσεις ντρεπόσαστε .......

Λοιπόν, εγω ήθελα να ακολουθήσω στρατιωτικό επάγγελμα αλλα δεν έγινε τελικά.
Στην πορεία ασχολήθηκα με τον τουρισμό, άνοιξα και ενα τουριστικό γραφείο
με incoming τουρισμό, αλλά επειδή είχα παααααααααρα πολύ δουλειά 
το έκλεισα σε 2 χρόνια. Μετα ασχολήθηκα με την ναυτιλια - πήγα και λίγο Αγγλία
για το θεματάκι αυτό -  και τα τελευταία 23 χρόνια δουλεύω σε εφοπλιστικά γραφεία.
εκ των οποίων τα 17 είναι στην εταιρεία που είμαι και σήμερα.

Μπορεί να μην έκανα το ονειρό μου πραγματικότητα αλλά πιστεύω με το επάγγελμα
που έκανα στην πορεία,  κέρδισα περισσότερα χρήματα απ'ότι θα έπαιρνα σαν δημοσιος
υπάλληλος - βεβαια μόλις πιάσω κανενα φράγκο παραπάνω του δίνω και καταλαβαίνει.....
α.... - και απέκτησα πλουσιους γνωστούς .......... που είναι όμως όπως όλοι οι πλουσιοι
αδελφάκια του σκρουτζ .......!!!!

Περιμένω πως και πως την σύνταξη, πιστεύω να καταφέρω να την πάρω με την ανήλικη
κόρη μου σε 3,5 χρόνια, για να ασχοληθώ με όλα αυτά που θα ήθελα και δεν προλαβαίνω.

Κοιτα Μαράκι μου εγω σε πολύ τρυφερή ηλικία είχα δηλώσει στην μαμά οτι όταν μεγαλώσω θα γινω παρδαλή.
Η μαμά αφου συνήλθε απο το πλαγιομετωπικό με ρώτησε τι εννοούσα αλλά ξεκάθαρη απάντηση δεν πήρε ποτέ και απο ότι έδειξε η ιστορία το παιδικό μου όνειρο δεν πήρε ποτέ σάρκα και οστά και μην ακούσω καμμιά αηδιούλα σας έφαγα.
Μεγαλώνοντας ποτέ μα ποτέ δεν κατάλαβα τι πραγματικά ήθελα να κάνω, μου άρεσαν πολύ οι ξένες γλώσσες, μου άρεσε η μόδα και μου άρεσε να δουλεύω.
Οι γονείς μου με πίεσαν να σπουδάσω κατι που δεν το ήθελα ποτέ με αποτέλεσμα να μην εξασκήσω ποτέ το επάγγελμα.Ωστόσο έχω ενα πολύ ωραίο κορνιζαρισμένο πτυχίο.
Πολλά επαγγέλματα δεν άλλαξα αλλα νομίζω πως σε ότι εχω κάνει τα έχω καταφέρει. Εδώ όμως και 2 χρόνια συζητάμε με την αδερφή μου να ανοίξουμε την δική μας επιχείρηση και αυτο το όνειρο όπως φαινεται αρχιζει να παίρνει σάρκα και οστά οπότε επαγγελματικά όμως θα κατασταλάξω το 2009.Θα μου πειτε εποχές δύσκολες το ρίσκο μεγάλο αλλά έχω καλό έντστικτο πιστεύω πως θα πάμε καλά.
Αν δεν πάμε καλά ( φτου φτου ) περιμένω  επισκεπτήριο στις φυλακες Κορυδαλλού και επειδή δεν καπνιζω πλέον μπορειτε να μου φέρνετε απο τα  καλουδια που φτιάχνετε.

μαρακι ωραιο το θεματακι...αντε να βγαλουμε τα σωψυχα μας λοιπον χιχιχιιχιχι
ξεκιναω...
το ονειρο μου  ηταν να γινω γιατρος ,μου αρεσε το επαγγελμα αυτο και απο οικονομικης αλλα πρωτα απο αποψη προσφορας στο κοινωνικο συνολο....
τα πραγματα ομως δεν τα ειχα ζυγιασει αρκετα καλα ,κάτι  οι μακροχρονιες σπουδες που απαιτουνταν,κάτι η δυσκολια του να περασω σε μια τετοια σχολη,κάτι η ιδια η φυση του επαγγελματος που απαιτει μεγαλη αφοσιωση ..με εκαναν να εγκαταλειψω την ιδεα πριν καλα, καλα αρχισω....
στη συνεχεια και λογω χαραχτηρα θελετε ,λογω εφεσης στα θεωρητικα μαθηματα θελετε,λογω δικαστικων σειρων στην τιβι θελετε? οπως και να εχει αποφασισα να γινω δικηγορος....
το προσπαθησα μπορω να πω αρκετα αλλα μεσω πανελληνιων κατεληξα να περναω στο τμημα αγγλικης φιλολογιας (που ηταν και η δευτερη μου επιλογη)
τα μετρησα λοιπον τα πραγματα και καταλαβα οτι η δικηγορια δεν ειναι παντα οπως στις ταινιες....οποτε και  ειπα να ακολουθησω το επαγγελμα της αγγλικου...
ταυτοχρονα εργαζομουν απο τα 18 μου σε διαφορες εταιριες κυριως στον τομεα της εξυπηρετησης πελατων και αργοτερα δημοσιων σχεσων με πολυ μεγαλη επιτυχια μπορω να πω...τοσο μεγαλη που οσο τα μισθα επεφταν και τα χρονια περνουσαν τοσο πισω πηγαινε η ιδεα του να γινω δασκαλα αγγλικης σε καποιο φροντιστηριο.
παρολα αυτα τελειωσα τις σπουδες μου και μπηκε το πτυχιο σε 'κορνιζα'που λενε......
καποια στιγμη μεσα σε ολα αυτα τα χρονια στησαμε τη διαφημιστικη εταιρεια που διατηρουμε με το συζυγο μου εδω και 4 χρονια και εκει εργαζομαι .
δεν εχω μετανιωσει καθολου για τις επιλογες μου και  ειμαι απολυτα ευχαριστημενη απο τη δουλεια μου ισως πολυ περισσοτερο γιατι ειναι κατι που ξεκινησε με πολυ αγαπη...
γενικοτερα ο χωρος που τελικα με ενδιαφερει ειναι το εμποριου...
σημερα δηλωνω μανουλα και συζυγος και ειμαι παρα μα παρα πολυ ευτυχισμενη ...
τα επαγγελματικα μπορουν λιγο να περιμενουν....
αυτααααααααα

Αχ!!! μόλις ξάπλωσα στο ανάκλιντρο του ψυχολόγου.
Λοιπόν γιατρέ μου, εγώ όταν ήμανε μικρή και τροφαντή, δεν ήξερα τι ήθελα να γίνω. (Πάντως σίγουρα δεν ήθελα να γίνω παρδαλή). Πάντα όμως είχα μία λατρεία στις κουτάλες, στις κατσαρόλες, στα ταψιά.
Μεγαλώνοντας συγκρούστηκα με το επάγγελμα του γραφίστα (ήταν δε τόσο σφοδρή η σύγκρουση, που ακόμα το συζητάνε στους εκδοτικούς χώρους). Αγάπησα με τρέλλα το επάγγελμά μου, που είχε σαν αποτέλεσμα να με φέρει σε επαφή με ανθρώπους αξιόλογους. Δε θα σταθώ όμως στους ιστορικούς, μαθηματικούς, οινολόγους που έχω γνωρίσει. Αλλά στους μάγειρες, σεφ και κουζινολάγνους της χώρας μας. Έτσι μαζί με την γραφιστική εξασκώ και την κλίση μου τελικά (η οποία απεδείχθει αρκετά αργά βέβαια) που είναι η μαγειρική.
Ελπίζω κάποτε αυτή την κλίση (όχι για τα νερά)  να καταφέρω να την κάνω και επάγγελμα. Ποιος ξέρει? Μικρή είμαι ακόμα (και παραμένω τροφαντή).

Μαίρη, η πρώτη παράγραφος μαζί με την είσαγωγή είναι όλα τα λεφτά 
έριξα πολύ γέλιο 

τι εννοείς όμως λέγοντας δεν ήθελες να γίνεις παρδαλή ?   

τι εννοείς όμως λέγοντας δεν ήθελες να γίνεις παρδαλή ?   

Αχ βρε Μαριώ!!! Δεν τα πιάνεις και εύκολα!!
Εννοώ δεν ήθελα να γίνω, ροζ πουα, γαλάζιο με κίτρινο καρό κ.λπ., κ.λπ.  Ήθελα να παραμείνω στο χρώμα μου!!
Μα ντιπ! δεν καταλαβαίνεις???

ακομα δεν μπορώ να καταλάβω βρε Μαιρούλα μου, τι ροζ και πουά εννοείς.ί
Δηλαδή  η Αγγελικούλα μας που ήθελε να γίνει παρδαλή είναι πουά ??

Εγω πάλι είχα δηλώσει ως όνειρο καριέρας να γίνω παρδαλή - τι ήταν τωρα αυτο αντε εσύ ξαγκίστρωνε -  και μετα ακουσον άκουσον τσαούσα.Απο αυτό έγινα,πήρα πτυχείο έκανα και το μεταπτυχειακό μου και τωρα πάω για ντοκτορά.

το ονειρο μου  ηταν να γινω γιατρος....
... αποφασισα να γινω δικηγορος....
... κατεληξα  δασκαλα αγγλικης...
... εργαζομουν σε διαφορες εταιριες κυριως στον τομεα της εξυπηρετησης πελατων και αργοτερα δημοσιων σχεσων
... καποια στιγμη μεσα σε ολα αυτα τα χρονια στησαμε τη διαφημιστικη εταιρεια
... σημερα δηλωνω μανουλα και συζυγος...
τα επαγγελματικα μπορουν λιγο να περιμενουν....

Πάντως Μαργαρίτα δεν μπορώ να πω!!! Τέτοια ποικιλία στον επαγγελματικό τομέα δεν έχω ξαναματαδεί!

ακομα δεν μπορώ να καταλάβω βρε Μαιρούλα μου, τι ροζ και πουά εννοείς.ί
Δηλαδή  η Αγγελικούλα μας που ήθελε να γίνει παρδαλή είναι πουά ??

αρχικα μου αρεσαν σχεδον ολα τα επαγγελματα στον παραϊατρικο τομεα
αλλα δεν τα καταφερα
μετα πηγα σε σχολη πληροφορικης
δεν εχω εργαστει λογο ηλικιας
τωρα ειμαι στα ΚΕΠ με 18μηνη συμβαση και μου αρεσει πολυ η δουλεια μου
αν ειχα επιλογη να διαλεξω δουλεια 8α 8ελα παλι υπαλληλος γραφειου ή ακομα καλυτερα χειριστρια Η/Υ
σε καποιο γραφειο ή υπηρεσια χωρις τοσοοοοοοοοοοοοοοοοοο κοσμο καθε μερα

Αρχικά ήθελα να ακολουθήσω κι εγώ στρατιωτικό επάγγελμα, σα το Μαράκι, αλλά δε το κατάφερα. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο όνειρό μου και ακόμη το έχω απωθημένο. Στην πορεία ακολούθησα το επάγγελμα της αγγλικού, το οποίο και σταμάτησα να εξασκώ πριν μερικά χρόνια γιατί καλή η αυτονομία μου και τα συναφή αλλά λόγω ωραρίου έλειπα αρκετά από το σπίτι.  Τώρα διδάσκω μόνο τον υιό.  Να πω βέβαια ότι παράλληλα με τα μαθήματα εργαζόμουν ως γραμματέας δ/νσης, για πολλά χρόνια σε κάποια εταιρεία (ε να βγάλουμε και κανα επιπλέον φράγκο) και τελικά αυτό κάνω και σήμερα. Παράλληλα με την γραμματειακή υποστήριξη όμως, έχω κάνει και την τρέλλα μου με τα pc επάγγελμα. Έτσι ασχολούμαι με την κατασκευή websites και με τους υπολογιστές γενικότερα. Κάποια στιγμή θα ήθελα να ασχοληθώ αποκλειστικά με αυτό ή να ξεκινήσω κάτι στο χώρο της μαγειρικής.

[Ναι, το ξέρω ότι είμαι διαταραγμένη, αλλά, πόσο σοβαρά είμαι γιατρέ μου???]

Μετά το λύκειο, την αποτυχία στις πανελλήνιες και τον μισό χρόνο που καθόμουν και κοιτούσα το ταβάνι γιατί ήμουν προβληματισμένη (ανεγκέφαλη 19χρονη), έμαθα δακτυλογράφηση και γράφτηκα στο μεταφραστικό τμήμα του Βρετανικού Συμβουλίου, το οποίο και ολοκληρωσα χωρίς ποτέ να πάρω το πτυχίο μου. Ταυτόχρονα δούλεψα ως  δασκάλα αγγλικών (είχα επάρκεια από τα 16 & άδεια από τα 18) & γραμματέας. Παράλληλα προσπάθησα να μάθω ιταλικά (ανεπιτυχώς).

Αφού τελείωσα τη σχολή:
Δούλεψα ως δακτυλογράφος σε εφημερίδα, έκανα μοντάζ ασπρόμαυρων βιβλίων, αργότερα δούλεψα ως μεταφράστρια, διορθώτρια & κειμενογράφος (βοηθος αρχισυντάκτη σε περιοδικό), πέρασα από τη γραμματεία του τμήματος Μόδας δημοφιλέστατου γυναικείου περιοδικού και κατέληξα για χρόνια σελιδοποιός / κασετζού σε εταιρία τουριστικών εκδόσεων / γραφικών τεχνών προσπαθώντας ταυτόχρονα να μάθω βραζιλιάνικα πορτογαλικά (μεγάλος έρωτας αυτή η γλώσσα - πάλι δεν τα κατάφερα).

Επίσης από το 2000 είχα περάσει στο ΕΑΠ και σπούδαζα Ελληνικό Πολιτισμό. Πέρασα 2 μαθήματα και τα παράτησα (πάλι δεν τα κατάφερα  )

Τώρα που είμαι άνεργη δεν έχω αποφασίσει 100% τι θα κάνω. Παρόλα αυτά χτυπάω ένα 20ωρο σεμινάριο Photoshop σε γνωστή ιδιωτική σχολή Καλών Τεχνών.

Όνειρό μου από την ηλικία των 20 & μέχρι τώρα είναι η Νοσηλευτική και να φύγω με τους Γιατρούς χωρίς Σύνορα.
Ναι, το ξέρω ότι είμαι διαταραγμένη, αλλά, πόσο σοβαρά είμαι γιατρέ μου??? 

Με όλα αυτά που διάβασα παιρνω το θάρρος να γράψω κι εγώ μια και τελικά δεν είμαι η μοναδική ανισόρροπη!
Εγώ πάλι ως γνήσιο παιδί των pc games και του playstation ήθελα να γίνω αρχαιολόγος (βλ. Lara Croft). Τελείωσα με επιτυχία τα Αγγλικά και τα Γερμανικά μου και διάβαζα με όνειρο να φύγω και να ανακαλύψω κρυμένους θησαυρούς στις γωνιές του κόσμου. Εν μέσω των πανελληνίων εξετάσεων και έχοντας ήδη δυο διακρίσεις σε λογοτεχνικούς κύκλους συνειδητοποίησα ότι τα Λατινικά και η Ιστορία Δέσμης δεν με αφορούν. Εγώ είχα καλλιτεχνική φύση και δεν θα ασχολούμουν με πεζά πράματα. Πολύ σύντομα και αφού αποφάσισα να μείνω μακριά από τους γονείς μου συνειδητοποίησα ότι το ψώνιο μου καλό είναι αλλά δυστυχώς δεν πληρώνει το ρεύμα. Ετσι γράφτηκα σε μια ιδιωτική σχολή και ακολούθησα το επάγγελμα της ταπεινής γραμματέως διεύθυνσης από τα 19 μου έως και σήμερα.
Ονειρεύομαι πως βλέπω το βιβλίο μου στα ράφια των βιβλιοπωλείων, εμένα την στιγμή που ανεβαίνω να παραλάβω το Νόμπελ Λογοτεχνίας και διάφορα άλλα τέτοια καθημερινά.
Ουφ ξαλάφρωσα!