Τι επαγγελμα ήταν το ονειρό σας?

Αγαπητά μου συνμέλη.
Απο μικρή μου άρεσε να ασχοληθώ με την έρευνα στο εργαστήριο. Να είμαι σκυμένη πάνω από τζαμάκια και να ψάχνω τρόπο να αντιμετωπίσω τα μικρόβια. Να βρώ το καινούργιο φάρμακο που θα σώσει τον πλανήτη. Αααααχχχχχχχχχχ.
Έλα όμως που ποτέ δεν συμβιβάστηκα με τη θέα του αίματος. Κι έτσι άλλα πορεία και όνειρα.

Έβγαλα μια γαλλική σχολή για γραμματείς και κατευθείαν εργάστηκα ως ιδιαιτέρα σε πολύ πολύ γνωστή εταιρεία υποδημάτων. Κάπου εκεί πήγα και στη σχολική εμπορικών αντιπροσώπων και έχω κι ένα χαρτί έτσι για να υπάρχει όπως μου έλεγε ο πατέρας μου.
Έμεινα στην πρώτη εταιρία κάπου 5-6 χρόνια και στη συνέχεια πέρασα στο επώνυμο ένδυμα (πολύ πολύ επώνυμο κι αυτό), πάλι ως γραμματέας.
Έπαθα όμως τενοντίτιδα από το πολύ γράψε γράψε και τελικά αποφάσισα να ακολουθήσω την πορεία του πατέρα μου στις φαρμακευτικές εταιρείες.
Έτσι σήμερα είμαι σε μια πάλι πολύ πολύ γνωστή φαρμακευτική εταιρεία και πολύ πολύ ευχαριστημένη.

Ωραία τα όνειρα αλλά όπως λένε... και μετά ξύπνησα !!


Υ.Γ. Το άλλο όνειρό μου όμως, έγινε πραγματικότητα !  Μόλις άνοιξα το φύλλο της Ξανθής και ψήνεται μια υπέροχη σπανακόπιτα στο φούρνο. 

αχ βρε sugaritsa, μέχρι εδώ μύρισε το φύλλο σου και η σπανακόπιτα, μπράβο βρε μικρούλι που τα κατάφερες!!!!!!!!!!
για πες μας άν έγινε νόστιμη, στείλε και καμμιά φωτο!!

[ΜΟΥ ΛΕΊΠΕΤΕ ΠΑΙΔΙΑ]

Γιατρός ήταν το όνειρο μου και πιλότος στην Πολεμική Αεροπορία. Εκεί παρέμεινε εν μέρη
Εγινα γιατρός, όχι όμως σε ανθρώπους αλλά σε μηχανές του Πολεμικού Ναυτικού.

Μμμμμ, τι επάγγελμα ήταν το όνειρό μου... σαν παιδί διαβαστερό, με κλίση στα φιλολογικά μαθήματα, ονειρευόμουν να σπουδάσω ελληνική φιλολογία ή ιστορία αρχαιολογία. Λατρεύω τη λογοτεχνία, τη γλώσσα, την αρχαία ιστορία και με φανταζόμουν μέχρι και με ακαδημαϊκή καριέρα!!! Βέβαια, είχα περάσει και μια φάση που ήθελα να γίνω δημοσιογράφος και μάλιστα αθλητικογράφος, γιατί είχα και μια αδυναμία στα σπορ, αλλά ευτυχώς συνήλθα γρήγορα!!! 

Στις Πανελλήνιες δεν πέρασα στις σχολές της προτίμησής μου για μερικά μόρια, αν και με βαθμούς από 16 έως 17,25. Ξανάδωσα, αλλά ανέβηκαν κι άλλο οι βάσεις στη γ' δέσμη, κι εγώ έμεινα ξανά στην απ΄έξω...  οπότε αποφάσισα να ξεκινήσω δεύτερη ξένη γλώσσα (γαλλικά), να δώσω και το Proficiency στα αγγλικά, και να προετοιμαστώ ώστε να δώσω την επόμενη χρονιά εξετάσεις στο ανεξάρτητο τμήμα Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου... με φανταζόμουν διερμηνέα σε γράφτηκα σε φροντιστήριο, ξεκίνησα μαθήματα, και ως εκ θαύματος, με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας το συγκεκριμένο τμήμα εντάσσεται στις Πανελλήνιες εξετάσεις... και για τρίτη φορά στην απ΄έξω!!! 

Με συνοπτικές διαδικασίες αλλάζω τα γαλλικά με ιταλικά (με τα οποία ακόμη ασχολούμαι), βγάζω άδεια διδασκαλίας αγγλικών και ξεκινώ ιδιαίτερα μαθήματα. Παράλληλα εργάστηκα για ένα χρόνο με σύμβαση σε υπηρεσία του Υπουργείου Εσωτερικών, μετά σε εισαγωγική εταιρεία μηχανημάτων τροφίμων και ποτών ως ιδιαιτέρα γραμματέας, απ' όπου έφυγα τρέχοντας με μερικές μόνο τενοντίτιδες και, ευτυχώς, πριν αποκτήσω και ψυχικές διαταραχές    , και σήμερα εργάζομαι ως γραμματέας πωλήσεων στο υποκατάστημα βιομηχανίας τροφίμων. Είμαι 4 χρόνια εκεί, αγαπώ πολύ τη δουλειά μου, έχω αποκτήσει πρόσφατα και νέες αρμοδιότητες και ο μισθός είναι αρκετά ικανοποιητικός. Το κυριότερο είναι ότι είμαι ήρεμη πια, δεν τρέμω μην χάσω τη δουλειά μου ανά πάσα στιγμή, και δεν χάνω το ενδιαφέρον μου (αφού είμαστε γνωστό τρελοκομείο, κάθε μέρα στο γραφείο και μια νέα πρόκληση!!!).

Επιτέλους, τα είπα και ησύχασα!!!

Όνειρό μου ήταν να γίνω φιλόλογος από τα 12 μου χρόνια... Για την ακρίβεια Ήθελα ελληνική φιλολογία στη Θεσσαλονίκη μόνο, δεν ξέρω πως από μικρό παιδί είχα μόνο αυτό το όνειρο! Ο καιρός κύλησε, και τελικά τα κατάφερα, έκανα το όνειρο πραγματικότητα! Αυτή τη στιγμή είμαι ένα χρόνο μετά το πτυχίο μου και κάνω μεταπτυχιακό στη βυζαντινή φιλολογία. Δυστυχώς η επαγγελματική μου ζωή δεν προδιαγράφεται και με τα ομορφότερα χρώματα αν θελήσω να μπω στο δημόσιο...οπότε ή για ιδιωτικό τομέα με βλέπω ή αχ...να πολύ θα ήθελα να γινόμουν επιχειρηματίας ή εργολάβος!!!(τώρα τελευταία το απέκτησα το ψώνιο!!)!! Ελπίζω το τελευταίο να μην...ακούστηκε κάπως! Ελπίζω όταν θα περάσουν τα χρόνια να είμαι ακόμα ευτυχισμένη από τις επιλογές μου!
Υ.Γ. Πολύ ωραίο θέμα!!

Mπράβο Μαρινάκι! Να και μία που τα κατάφερε!...

Εμένα το όνειρό μου ήταν να γίνω Μαία. Τρελαινόμουν με τα μωράκια, τις μαμάδες, την εγκυμοσύνη της γυναίκας και τον τοκετό. Είχα διαβάσει άπειρα βιβλία γι' αυτά τα θέματα.
Ο μπαμπάς είχε αντίρρηση. Ηθελε να γίνω δασκάλα (όπως ήταν αυτός) για να διαιωνίσω το επάγγελμα .
Οι πανελλήνιες δύσκολες (είχα και τον έρωτα τότε), ανέβηκαν οι βάσεις, έχασα τα αυγά και τα πασχάλια μου. Τη Μαιών με τα κυάλια την είδα.
Αχχχχ! τι τα θυμήθηκα τώρα αυτά 
Τώρα δουλεύω εδώ και 17 χρόνια σαν διοικητικός σε μια Υπηρεσία του Δημοσίου που ανήκει στο ΥΠΕΧΩΔΕ. Καλά είναι.

είχα και τον έρωτα τότε

Αυτό ξαναπέστο!

Το ξαναλέω Ράνια μου 
και μετά σου λένε "ότι για όλα φταίνε οι γκόμενες"  οι γκόμενοι (και μετά σύζυγοι) να δεις πως φταίνε χε χε χε!!!

σε καποιο γραφειο ή υπηρεσια χωρις τοσοοοοοοοοοοοοοοοοοο κοσμο καθε μερα

Γιώτα σήμερα το απόγευμα πέρασα έξω από ένα ΚΕΠ στο κέντρο της Αθήνας. Πίσω από την τζαμαρία ο κόσμος που στριμωχνόταν ήταν πραγματικά πολύς, μεγάλη ουρά! Και σε θυμήθηκα! 

Ας σας πω και την δική μου μικρή ιστορία. Η αλήθεια είναι ότι στο σχολείο δεν είχα ιδέα τί ήθελα να γίνω, αγαπούσα τα λογοτεχνικά μαθήματα και την ιστορία και για ένα φεγγάρι ήθελα να γίνω δικηγόρος, και μετά νηπιαγωγός. Οι άτιμες οι βάσεις όμως με ρίξαν στο Μάρκετινγκ, τα οικονομικά δεν ήταν ποτέ η αδυναμία μου αλλά τελικά τέλειωσα την σχολή. Μετάνοιωσα που δεν έδωσα ξανά εξετάσεις αλλά τώρα είναι αργά  Με το αντικείμενο των σπουδών μου δεν κατάφερα ποτέ να ασχοληθώ, δούλεψα σε διάφορες μικρές επιχειρήσεις της πόλης μου σαν γραμματέας, πέρασα από μια τοπική εφημερίδα και όταν δεν έβρισκα δουλειά γραφείου δούλευα πωλήτρια γιατί δεν  μου άρεσε να κάθομαι. Δούλεψα σε παιχνίδια, σε είδη δώρων και σε βιβλιοπωλείο. Τα τελευταία χρόνια δεν εργάζομαι και έτσι είμαι μια χαρωπή νοικοκυρά, το ονειρό μου είναι να ανοίξω κάτι δικό μου. Ενα μικρό μαγαζί με βιβλία ή είδη δώρων. Τώρα περιμένω να μεγαλώσει λίγο η μικρή για να πάω για μια δεύτερη γλώσσα (έχω απωθημένο να μάθω ιταλικά). Ελπίζω κάποια στιγμή να τα καταφέρω 

Ρανια ευτυχως οταν ειμαι απογευμα δεν εχουμε πολυ κοσμο
αλλα το πρωι γινεται χαμος

Λοιπόν εγώ πήγα χθες στο ΚΕΠ Καλαμακίου-Π.Φαλήρου στην Αγ.Βαρβάρας και πλήρωσα άνετα στο μηχάνημα μια κάρτα μου και τη ΔΕΗ.
Είχε όλα κι όλα 3 άτομα για διάφορα άλλα θέματα.
Αχχχ πολύ χάρηκα που βρήκα ένα τρόπο να πληρώνω τάκα τάκα τους λογαρισμούς μου 

εδω επειδη ειμαστε σε μικρη πολη ευτυχως δεν εξοφλουνται λογαριασμοι
αλλα ειναι καλο σε μεγαλεις πολεις

Μάλιστα Μαιρούλα...άγγιξες ευαίσθητα "προσωπικά δεδομένα"...

Εγώ πάλι - από όσο μου επιτρέπεται να έχω μνήμη - θυμάμαι τον εαυτό μου να ασχολείται από τα μικράτα μου με τα καλλιτεχνικά (ζωγραφική, χειροτεχνίες κτλ)....παρόλα αυτά και όντας πολύ καλή μαθήτρια (με θεωρητική κατεύθυνση) έδωσα Πανελλήνιες αλλα δεν τα κατάφερα παρόλο ότι έγραψα πολύ καλά στο ειδικό μάθημα (Αγγλικά) και σε 2 από τα 4 συνολικά μαθήματα δέσμης. Στην συνέχεια δεν είχα όρεξη να ξαναδώσω πάλι και εργάστηκα για περίπου 2 χρόνια ως εμποροϋπάλληλος σε πολυκατάστημα αρχικά και μετέπειτα σε πολύ high class μπουτίκ. Η αλήθεια είναι ότι υπήρξα πολύ αποδοτική ως πωλήτρια και αυτό με έκανε να αντιληφθώ την ικανότητά μου στην συναλλαγή μου με άλλους ανθρώπους. Στην συνέχεια αναζήτησα εργασία σε γραφείο όπου - αναγνωρίζοντας τα κρυμμένα προσόντα μου (εδώ χαμογελάτε) - με προσέλαβαν για την διεύθυνση πωλήσεων....Σε αυτήν την εταιρεία εργάζομαι μέχρι και σήμερα, δηλαδή πολλά πολλά χρόνια μετά....(ξεκινήστε να κάνετε υπολογισμούς)...παρόλα αυτά ποτέ δεν ξέχασα την αγάπη μου για την καλλιτεχνία και επέστρεψα σ' αυτήν όταν οι υποχρεώσεις μου άρχισαν να με βαραίνουν και να βρίσκομαι στα πρόθυρα της νευρικής κρίσης....έκτοτε δεν την αφήνω και ειλικρινά πιστεύω ότι τίποτε δεν μπορεί να μας εμποδίσει από το να παλέψουμε γι' αυτό που είναι το "μεράκι" μας, το απωθημένο και η κλίση μας....
Έχοντας αποκτήσει πια και λόγω ηλικίας και λόγω εμπειριών την αυτοπεποίθηση (εδώ γελάτε δυνατά) που θα έπρεπε να είχα νεότερη, στοχεύω στο να εξελίξω αυτό που αγαπώ και - γιατί όχι - ίσως και να το μετατρέψω ως την βασικη πηγή εσόδων και βιοπορισμού μου (εδώ αφήνετε το πληκτρολόγιο και πέφτετε κάτω από τα γέλια)...

Αυτά....μετά από τα παραπάνω χρειάζομαι επειγόντως ένα διάλειμμα...next please !!!