Τι επαγγελμα ήταν το ονειρό σας?

[έκανα το χόμπι μου επάγγελμα.]

έκανα το χόμπι μου επάγγελμα.

Βανέσσα ένας καθηγητής μου μας το έλεγε αυτό και ακόμα το θυμάμαι : ότι οι πιο ευτυχισμένοι και πιο πετυχημένοι επαγγελματικά άνθρωποι είναι εκείνοι που κατορθώνουν να κάνουν το χόμπυ τους επάγγελμα
Είσαι κι εσύ λοιπόν ένας απ αυτούς τους τυχερούς ανθρώπους και αν θες τη γνώμη μου το επάγγελμά σου ειδικά θα έπρεπε να το ασκούν μόνο άνθρωποι που το αγαπάνε πραγματικά όπως εσύ και όχι κάποιοι που κατά τύχη πέρασαν σ αυτή τη σχολή

Καλή σταδιοδρομία σου εύχομαι

Φαίη μου, σ' ευχαριστώ πολύ! 
Και εσύ με ό, τι ποθείς να ασχολείσαι πάντα! 

χμ, εγώ νομίζω οτι χάνονται οι ισορροπίες εαν το χόμπι σου γίνει επάγγελμα.
Το χόμπι είναι χόμπι (για εκτόνωση, δημιουργία, χαλάρωση, ψυχαγωγία, κτλ που πρέπει να λειτουργεί αγχολυτικά προσφέροντας διεξόδους από τις υποχρεώσεις και τη καθημερινότητα) και το επάγγελμα επάγγελμα (χρήση ιδιότητας για βιοποριστικούς σκοπούς που αναγκαστικά συνοδεύεται με άγχος, κυνήγι επιτυχίας-καταξίωσης-χρήματος, φόβους, ανασφάλεια κτλ)

Το χόμπι χωράει αναβολές, παραλλαγές, πρωτοβουλίες, εσωστρέφεια, τόλμη χωρίς ενοχές και συνέπειες, προσωπικούς κανόνες-ηθικές. Το επάγγελμα ακολουθεί άλλους κανόνες και πλαίσια, ειδικά σε ένα τομέα που οι σχέσεις προϊσταμένων-υφισταμένων καθορίζεται πυραμιδικά από τη δράση του καθενός.

Αυτός πιστεύω που έκανε τελικά το χόμπι του επάγγελμα, δεν υπάρχει αμφιβολία οτι έχει γίνει ένας πολύ καλός επαγγελματίας. Έχει καταστρέψει όμως το χόμπι του, και αυτό για μένα είναι από τα πιο σημαντικά (ειδικά εαν είσαι και σε μια ηλικία που η προσαρμοστικότητά σου οσφυαλγεί) 
Εγώ τουλάχιστον θα μάθω στα παιδιά μου από πολύ μικρά να ξεχωρίζουν το χόμπι από τη δουλειά. Άλλο το ένα, και άλλο το άλλο

ArXoS, συμφωνώ σε όλα όσα λες.
Έχοντας γράψει "έκανα το χόμπι μου επάγγελμα" ένα και μόνο ήθελα να τονίσω και να υπογραμμίσω: λατρεύω το επάγγελμά μου όπως λατρεύω τα χόμπι μου!
Ασφαλώς και "Το επάγγελμα ακολουθεί κανόνες και πλαίσια", όμως για μένα το επάγγελμά μου με αναζωογονεί, με αναπτερώνει, με φωτίζει, με κάνει χαρούμενη, μου δημιουργεί ένα χαμόγελο ως τ' αυτιά! Τα ίδια δεν προσφέρουν και τα χόμπι;
Γι' αυτό, λοιπόν, έκανα το χόμπι μου επάγγελμα: γιατί λατρεύω τα παιδιά και την παιδεία που τους προσφέρω! 
Εξάλλου, το επάγγελμα του δασκάλου σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης είναι το μοναδικό που έρχεται σε επαφή με τα παιδιά στην πιο τρυφερή τους ηλικία (ακόμη και τα 17χρονα τρυφερούδια είναι ακόμη...). Πολλές φορές σκέφτομαι ότι έχουμε μεγάλη ευθύνη στη διάπλαση του χαρακτήρα τους... 

Υ. Γ.1: Ελπίζω τα λόγια μου να μη με παρουσιάζουν... ψώνιο!  Δεν σημαίνει ότι επειδή λατρεύω τη δουλειά μου είμαι άμεμπτη και έχω το αλάθητο. Εξάλλου, έχω πολύ καιρό μπροστά μου ακόμη να διορθώνομαι και να βελτιώνομαι.
Υ. Γ.2: ArXoS, αν πάλι διαφωνείς, θα χαρώ πολύ να ακούσω τον αντίλογό σου... 

Όχι βρε vanessa, τι να διαφωνήσω ..
Ένα προβληματισμό μόνο κατέθεσα 

Παιδιά κι εγώ συμφωνώ. Ο καθηγητής μας δε χρησιμοποιούσε ακριβώς τη λέξη χόμπυ αλλά κάποια άλλη που δε μπορώ να γράψω στο forum και εννοούσε να επιλέξουμε σαν επάγγελμα κάτι που να μας αντιπροσωπεύει, να το αγαπάμε πραγματικά έστω κι αν αυτό δεν είναι γιατρός ή δικηγόρος. Απλά είναι σημαντικό να αγαπάμε αυτό που κάνουμε και να μην είναι λύση ανάγκης

Από μικρή αγαπούσα ένα και μόνο πράγμα. Τις στολές! Να φανταστείτε η πρώτη μου αγάπη (σε ηλικία 5 ετών!!!) ήταν ο πατέρας της φίλης μου που ήταν αστυνομικός. Όπου έβλεπα άνδρα με στολή κολούσα!! Τελειώνοντας το λύκειο πέρασα παιδαγωγικό Φλώρινας αλλά πιστή στην αγάπη μου (και στη βλακεία μου όπως αποδείχθηκε!!) δεν πήγα ούτε καν να κάνω εγγραφή στη σχολή. ΄Εδωσα εξετάσεις για την αστυνομία (τότε εκτός Πανελλαδικών) και αφού τα πήγα υπέροχα ένα ωραίο πρωί μου ανακοίνωσαν τηλεφωνικά ότι...... δεν πέρασα!!! Με έφαγε το μέσον κάποιας άλλης!! Έτσι λοιπόν πέρασα ένα εξάμηνο κλαίγοντας την ατυχία μου και αποφάσισα να το ρίξω στα λογιστικά. Τελείωσα σχολή, έμαθα υπολογιστές, και βρήκα δουλειά ως λογίστρια σε ένα εργοστάσιο στο Κιλκίς, όπου και πηγαινοερχόμουν καθημερινώς!!. Αλλά άμα θέλεις κάτι πολύ..... Μετά από 8 χρόνια πάνε-έλα έδωσα εξετάσεις για πολιτικό προσωπικό στο Στρατό. Και πέρασα!! Το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα!!! Μπήκα σε ένα χώρο όπου όλοι φοράνε στολές!!! Δεκαοχτώ χρόνια εκεί μέσα έχω πήξει στο χακί!! Ξέχασα να πω ότι οι στολές δεν είναι το όνειρό μου πια!!!! . Συμπέρασμα: ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΙ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΜΑΣ ΤΥΧΕΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΛΕΟΝ!!!

Γειά σας!!!

Πάντα ήθελα να γίνω ηθοποιός ήταν το όνειρο μου. Στην πορεία άλλαξα και ήθελα να γίνω αρχαιολόγος αλλά δυστυχώς δεν πέρασα στο πανεπιστήμιο και τα παράτησα!!!!

Τελικά κατέληξα αλλού καθόλου σχετικά με αυτά που ήθελα αλλά ευτυχώς για μένα η επιλογή μου ήταν σωστή αφού η δουλειά μου είναι αρκετά ενδιαφέρουσα!

Πάλι καλά...

χμμμ ανακάλυψα αυτό το πολύ ενδιαφέρον θέμα και αποφάσισα να σας πω κι εγώ την πορεία μου (επαγγελματική-σπουδών)

Λοιπόν εγώ τελείωσα βοηθός μικροβιολόγου (για την ακρίβεια αν θυμάμαι ακόμη σωστά τον τίτλο βοηθός παρασκευαστή και παραεργαστηριακών εξετάσεων  ) όμως εμένα με ενδιέφερε η φυσικοθεραπεία στην οποία δεν είχα βρει τότε σχολή για να μπω 
Αφού αποφάσισα οτι δεν θέλω να κάνω την βρώμικη δουλειά σε ένα μικροβιολογικό εργαστήριο και χωρίς ποτέ να κάνω ούτε καν την πρακτική μου απλά φύλαξα το δίπλωμα μου μέσα σε μια ωραιότατη τσαντούλα συνοδευόμενο απο διάφορα άλλα διπλωματάκια (αγγλικά Proficiency - υπολογιστές- marketing σεμινάρια - σεμινάρια για οικονομικούς και γενικά όπου γάμος και....σεμινάριο η Μαρία μέσα)
Το καλλιτεχνικό κυλούσε μέσα μου αλλά απο πολύ νωρίς ασχολήθηκα με τις πωλήσεις, πρώτα με τις πωλήσεις πόρτα-πορτα  μετά με τις πωλήσεις υπηρεσιών (διαφήμιση) μετά με τις πωλήσεις χονδρικής (σε μεγάλες εταιρίες) μετά ασχολήθηκα με την εξυπηρέτηση πελατών σε μεγάλη και ονομαστή  τράπεζα (μάλλον ήμουν η μόνη που ήθελα να εξυπηρετήσω όμως και γι αυτό έφυγα)
Ωσπου κατέληξα μετά απο κάποια σεμινάρια στο CAD και εξειδίκευση πάνω σε συγκεκριμένα σχεδιαστικά προγραμματα να κάνω μελέτες χώρων (πάλι πωλήσεις  )
Μου αρέσει το συγκεκριμένο επάγγελμα γιατί είναι άκρως δημιουργικό, και ικανοποιεί και την δόση καλλιτεχνικής φλέβας που έχω (έχω ασχοληθεί με το θέατρο και την ζωγραφική, ο,τι να'ναι δλδ )
Γενικώς μου αρέσει να μαθαίνω και να ασχολούμαι με δημιουργικά πράγματα (ακόμα κι αν αυτό αφορά οτι κάτι δεν λειτουργεί καλά με το Dvd-player του σπιτιού, και ειδικά για ηλεκτρονικά θέματα σπάνια έχουμε φωνάξει μάστορα έχω τα κατσαβιδάκια μου και μαστορεύω)
Και φυσικά το ευτυχέστερο και σπουδαιότερο όλων στην ζωή μου είναι η ανατροφή των παιδιών μου και η συνύπαρξη με τον υπέροχο σύζυγό μου 

Μαρακι δεν ειναι τιποτα το ιδιαιτερο η φυσικοθεραπεια 
εγω τελειωσα και δεν ασχοληθηκα ποτε κι ουτε προκειτε να ασχοληθω

λοιπον παιδια εγω δεν συνεχισα τις σπουδες μετα το λυκειο
(αγαπησα βλεπετε )
ισως εφταιγε και το οτι δεν ειχα "ψωνιστει" και με καποιο επαγγελμα anyway,
ειμαι παααρα πολυ ευχαριστημενη που δηλωνω "οικιακα", καταπιανομαι κι εγω οπως και το μαρακι με τα ΠΑΝΤΑ.
(στοκαρω, βαφω, φτιαχνω τον κηπο ,πλενω τ αυτοκινητα, φτιαχνω απειρα κουλουρακια,τσουρεκακια,κ.α.(ηλεκτρονικα δεν τα πιανω ας κανουν και τιποτα οι αντρες του σπιτιου )
γενικα δεν μπορω να καθομαι ΤΡΕΛΛΑΙΝΟΜΑΙ

ΕΜΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΥ Η ΚΟΜΜΩΤΙΚΗ ΑΛΛΑ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ
ΕΙΧΑΝ ΑΛΛΑ ΜΥΑΛΑ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΔΕΝ Μ ΑΦΗΣΑΝ ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΜΑΘΩ.ΤΩΡΑ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΔΥΟ ΥΠΕΡΟΧΑ
ΠΑΙΔΙΑ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΜΕ ΤΑ ΟΙΚΙΑΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΜΠΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΡΓΑΣΤΩ.
ΕΙΜΑΙ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΛΥ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ
ΛΑΤΡΕΥΩ ΚΑΙ ΜΕ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ ΤΑ ΦΟΗΘΑΩ.ΕΙΜΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΕΓΙΝΑ ΑΥΤΟ
ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ

ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ 4 ΧΡΟΝΩΝ ΠΗΓΑΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΔΕΡΦΕΣ ΤΗΣ ΠΟΥ ΣΠ0ΥΔΑΖΕ ΤΟΤΕ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ..ΒΓΗΚΑΜΕ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΒΑΛΕ ΤΟ ΚΑΠΕΛΑΚΙ ΤΗΣ ΝΟΣΟΚΟΜΑΣ...ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΓΙΝΩ ΝΟΣΗΛΕΥΤΡΙΑ..ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ..ΔΟΥΛΕΨΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΣΤΟΝ ΒΟΛΟ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΗΡΘΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΣΕΠ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΜΙΑ..

Ηθελα να γινω αστυνομικινα. Μου αρεσαν οι στολες και ειχαν παρει τα μυαλα μου αερα απο τα σιριαλ(miami vice κλπ). Μεγαλωνοντας καταλαβα οτι η ζωη δεν ειναι οπως στην τηλεοραση και το ονειρο ξεφουσκωσε. Τελικα σπουδασα σε ενα ιδιωτικο κολλεγιο και δουλευω σε μια νομικη εταιρια εδω και παρα πολλα χρονια (πηγα για λιγο, αλλα ουδεν μονιμοτερο του προσωρινου )

Αχ... μεγάλο κεφάλαιο ανοίξαμε βρε παιδιά... εγώ αρχικά ήθελα να γίνω καθηγήτρια ή δασκάλα επειδή ήταν η νονά μου, στην πορεία όμως άλλαξαν τα πράγματα και ήθελα (όπως και θέλω ακόμη) να γίνω σχεδιάστρια μόδας όμως επειδή το συγκεκριμένο επάγγελμα απαιτεί γνωριμίες και περίεργα ωράρια και διάφορα άλλα μάλλον το κράτησα για χόμπι, όταν τελείωσα το λύκειο αποφάσισα να πάω σε ένα κολέγιο και σπούδασα λογιστικά και χρήση Η/Υ. Σήμερα εργόζομαι σε ένα σωματείο με επαρχιακές εφημερίδες εδώ στην Αθήνα και σύντομα σκέφτομαι να αλλάξω ρότα και να ασχοληθώ με την δουλειά του άντρα μου που έχει πρακτορείο ασφαλειών (θα είναι πολύ καλύτερα νομίζω και ελπίζω να το καταφέρω θα δείξει...)

Εγώ, παρεούλα, ήθελα να γίνω κάτι σε συνοδός-ξεναγός κάτι, τελοσπάντων,που θα ήμουν μόνιμα σ΄ένα ταξίδι!!!!Η γνωριμία καινούργιων τόπων,πολιτισμών,ανθρώπων μέσα από ταξίδια ήταν & είναι πάντα η μεγάλη μου μούρλα .Φανταστείτε οτι όταν τρελλαίνομαι από τα διαφορα καθημερινά, μικρά ή μεγάλα, θα με βρείτε σίγουρα κάπου στην παραλία της Θεσσαλονίκης να περιμένω,αρμενίζοντας , το έλα ή το φύγε των καραβιών!!!Ενίοτε,αλλάζω & στέκι & πάω στο αεροδρόμιο για αλλαγή,χαζεύοντας το σύρε & έλα των αεροπλάνων .Γι΄αυτό & τέλειωσα γαλλικό σχολειό(χα ) πήρα & όλα μου τα πτυχία Αγγλικής(χα χα ) & μετά ήρθε ο ΕΡΩΤΑΣ ......Παιδιά,οικογένεια,αγώνας καθημερινός............Σήμερα,μετά από αρκετές αλλαγές εργασιών,είμαι αποθηκάριος σε εισαγωγική εταιρεία & εδρεύω σε χώρο χωρίς ούτε κάν παράθυρα να βλεπω τον ουρανό(χα χα χααααα )Αnyway.............  

Πολύ ωραίος απολογισμός ψυχής και ζωής. Μπράβο. Εγώ απο πολύ μικρή, γύρω στα 7-8-9 κάπου εκεί μέσα χαμένη, έπαιρνα σφραγίδες και όταν τις έχανα έφτιαχνα καινούργιες. Τέλος πάντων εκει μέσα χαμένη στις σφραγίδες, στις υπογραφές και στις απουσίες, ήμουν πολύ σκληρη σαν χαρακτήρας απο τότε,χαχαχαχα, αποφάσια ότι το μονο πράγμα που μου ταιριάζει είναι αυτό. Αυστηρός προγραμματισμός.!!!!! Αλλά επειδή λογαριάζουμε χωρίς τους ξενοδόχους όλους, μαζί και τους γονείς, εκείνη είχαν στο μυαλό τους νοσηλευτική και βρεφοκομική. Μεγαλώνοντας, απο το πολύ μπλα μπλα, είχα και μια γλυκειά θεία νοσηλεύτρια η οποία αργότερα κατάφερε και έγεινε προισταμένη και με τα χρόνια ξανασπούδασε και έγινε γιατρος , μπράβο της.  Το μικρόβιο κόλλησε μέσα μου ξεχνώντας τους προγραμμτισούς και τις σφραγίδες. Όλα αυτά μέχρι το λύκειο, προτίμησα να πάω ΤΕΛ όπου περνούσες σε ΤΕΙ χωρίς εξετασεις μόνο με τον βαθμό και αυτο γιατί τα φροντιστήρια θα θεωρουσα χαμένος κόπος. Αν πήγαινα γενικό λύκειο θα βαρούσα στα σίγουρα δικηγορική αναμφίβολα. Συμπληρώνω που λέτε το μηχανογραφικό, όλα αυτα τα χρόνια απο το γυμνάσιο όμως μέχρι και το λύκειο ήμους ένα τεράστιο φυτό, απο τα μεγαλύτερα χαχαχαχα όλες τις τάξεις με τυποτροφίες τις πέρνούσα. Πολύ λογοδιάροια πωπωπω. Τουτέστιν   φυτό και στο λύκειο 19.9 βαθμό,άμα την πιάσω στα χέρια μου την καθηγήτρια..... δηλώνω πρώτα βρεκομική, δευτερη την κρυφή μου αγάπη διοικηση και οικονιμίας και τρίτη νοσηλευτική. Συνομοτεί όλο το σύμπαν και με μεγάλο βαθμό δεν παιρνώ στην βρεκομική και μαντέψτε τι έγινε...... οι σφραγίδες ήταν πλέον μπροστά χωρίς κανένα εμπόδιο. Στα ΤΕΙ όταν πέρασα δέυτερη, του έδωσα και κατάλαβε και εκεί άριστη. Τελικά αυτό που θες όσο και να το κρύβεις αν ζει μέσα στην καρδιά σου κάποτε θα γίνει.