Για εμένα και τον αδερφό μου (αλλά και για τα ξαδέρφια μας) το σπίτι της γιαγιάς ήταν κάτι σαν παιδική χαρά. Ο χώρος του παιχνιδιού, της σκανταλιάς, της περιπέτειας, του καυγά με τα άλλα παιδιά, της εξερέυνησης (ντουλάπες, αποθήκες κλπ) και της ικανοποίησης σχεδόν κάθε επιθυμίας (πχ δευτερο παγωτό)!!! Αν έφερνα τα χρόνια πίσω πάλι αυτά θα διάλεγα να ζήσω!
Το ίδιο θέλω και για το παιδί μου γι αυτό και με κάθε ευκαιρία βρισκόμαστε στις γιαγιάδες.