Καλύτερος ο παιδικός σταθμός από την γιαγιά;

Για εμένα και τον αδερφό μου (αλλά και για τα ξαδέρφια μας) το σπίτι της γιαγιάς ήταν κάτι σαν παιδική χαρά. Ο χώρος του παιχνιδιού, της σκανταλιάς, της περιπέτειας, του καυγά με τα άλλα παιδιά, της εξερέυνησης (ντουλάπες, αποθήκες κλπ)  και της ικανοποίησης σχεδόν κάθε επιθυμίας (πχ δευτερο παγωτό)!!! Αν έφερνα τα χρόνια πίσω πάλι αυτά θα διάλεγα να ζήσω! Το ίδιο θέλω και για το παιδί μου γι αυτό και με κάθε ευκαιρία βρισκόμαστε στις γιαγιάδες.

Πιστεύω πως περίπτωση από περίπτωση διαφέρει, και εξαρτάται από το ποιοι είναι οι παπούδες, και από τον χαρακτήρα του παιδιού. Παπούδες οπισθοδρομικοί ή αυταρχικοί δεν κάνουν καλό στο παιδί, και θα βαριέται κιόλας, παιδικός σταθμός ακατάλληλος μπορεί να το θέτει ακόμα και σε κίνδυνο.
Πάντως εμείς είδαμε σχεδόν αμέσως ,μεγάλη εξέλιξη στο παιδί μόλις πήγε στο σταθμό. Μίλησε καθαρά και με φράσεις, κουβέντιαζε, για το πως πέρασε, για τις δασκάλες, μαθαίνει πολλά πράγματα. Ακόμα περισσότερο με τον χορό.  Αρχισε 2 φορές την εβδομάδα χορό. Μόλις το έμαθε οτι θα πήγαινε, έκοψε μέσα σε 4-5 μέρες την πάνα για να φορέσει τη στολή, και έμαθε να λέι και το ρο. Χορός, χορεύω, μπαλαρίνα, κορμάκι όλα έχουν ρο.

Για εμάς δεν υπήρχε η δυνατότητα να διαλέξουμε. Ο γιός μου πάει παιδικό από 6 μηνών και η κόρη μου από 9,5 μηνών. Εχουμε αντιμετωπίσει δυσκολίες κυρίως με τις ιώσεις τον πρώτο χρόνο με το γιό  μου και δεν ξέρω τι θ΄ακολουθήσει με τη μικρόή αλλά είμαστε ευχαριστημένοι και τα παιδιά κυρίως ο μικρός είναι ευχαριστημένος και το πρωί σηκώνεται με χαρά να φύγει.
Οι γιαγιάδες είναι ιδανική περίπτωση εως το παιδί να φτάσει τουλάχιστον 2,5 ετών εφόσον έχουν καταλάβει πως είναι μόνο οι γιαγιάδες και όχι η μητέρα του παιδιού. Γιατί έχω ακούσει πολλές τέτοιες περιπτώσεις.
Οπως και να ΄χει ο καθένας κάνει ή τουλάχιστον προσπαθεί να κάνει το καλύτερο για το παιδί του.

Του παιδιού μου το παιδί είναι 2 φορές παιδί μου...
Με κάνατε να νοσταλγήσω τη γιαγιά και τον παππού μου... 
Ας είναι αναπαυμένοι...