SEVEN POUNDS

Μια ταινία που μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον από το σποτ στην τηλεόραση... την κατεβάσαμε και την είδαμε, αφού μας την πρότειναν και φίλοι. Κοινωνική.
Ο Γουίλ Σμιθ σε έναν ρόλο που με ξένισε, και ομολογουμένως δεν του πήγαινε. Η ταινία πραγματεύεται την ιστορία του Μπεν (στην πραγματικότητα Τιμ) Τόμας, που διεισδύει στις ζωές επτά ανθρώπων, με σκοπό να τους προσφέρει τη βοήθεια που χρειάζονται (άλλοι αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, άλλοι οικονομικά κτλ.), προκειμένου να εξιλεωθεί. Στην πορεία συμβαίνει το αναπάντεχο, ερωτεύεται την Έμιλυ Πόζαρ, μία εκ των επτά ανθρώπων, και όλα ανατρέπονται, και η απόφαση που είχε πάρει γίνεται αβάσταχτη... Δεν σας λέω περισσότερα, εμείς τσάμπα φάγαμε μία ώρα για να καταλάβουμε τι παίζεται???

Το θέμα της ταινίας είναι, για μένα τουλάχιστον, αρκετά ενδιαφέρον. Αλλά, η όλη ταινία και το παίξιμο του Γουίλ Σμιθ κουβαλάει μια κακομοιριά, μια κλάψα, που έρχεται σε αντιδιαστολή με το θέμα της ταινίας και την απόφαση που έχει πάρει ο πρωταγωνιστής, η οποία αν μη τι άλλο, χρειάζεται θάρρος και γενναιότητα. Μάλιστα, φτάνει στο σημείο να προσπαθεί να "εκβιάσει" τη συγκίνηση του θεατή, που αν είναι και λίγο έμπειρος από κάτι τέτοια δε χαμπαριάζει, αλλά το ρίχνει στο χασμουρητό...

Καλό το θέμα, λοιπόν, αλλά δε μασήσαμε!!! Κάπου το έχασαν στην πορεία, ο σκηνοθέτης, ο ηθοποιός, όλοι μαζί;;; Θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερη, και πιο "αξιοπρεπής"... Ευτυχώς που δεν πληρώσαμε για να τη δούμε.