Η δυσλεξία και η αντιμετώπισή της

[Τι είναι η δυσλεξία;]

Το παιδί είναι έξυπνο και γεμάτο ζωντάνια και φαντασία. Όμως, παρ΄ όλα αυτά, στο σχολείο είναι ‘τεμπέλης και επιπόλαιος’ και αδιαφορεί για τα μαθήματά του. Με λίγα λόγια δεν ΄παίρνει τα γράμματα’. Συνήθως βιαζόμαστε να το χαρακτηρίσουμε τεμπέλικο και ότι δεν θα γίνει τίποτα σπουδαίο στη ζωή του.

Τι είναι η δυσλεξία;

Με απλά λόγια είναι μια ανεξήγητη μαθησιακή δυσκολία στην εκμάθηση της γραφής και ανάγνωσης και είναι ανεξήγητη γιατί εμφανίζεται σε παιδιά με κανονική ή και ανώτερη ευφυΐα. Είναι μια εγκεφαλική δυσλειτουργία που όταν διαγνωσθεί έγκαιρα μπορεί να θεραπευτεί σε πολύ μεγάλο ποσοστό.

Η δυσλεξία είναι κληρονομική σε ποσοστό 70-80% και υπολογίζεται ότι παρουσιάζεται στα 12-15% του πληθυσμού της γης. Έρευνες έχουν δείξει ότι δημιουργείται από τον 3ο μήνα της κύησης και ότι παρουσιάζεται περισσότερο στ΄ αγόρια από τα κορίτσια, σε αναλογία 4:1.

Την δυσλεξία την αντιλαμβανόμαστε συνήθως αφού το παιδί φοιτήσει ένα διάστημα στην Α΄ δημοτικού και εμφανίσει μια ανεξήγητη και απροσδόκητη δυσκολία στην εκμάθηση της ανάγνωσης ή της γραφής ή και των δυο. Φυσικά κάθε μικρή επιβράδυνση ή δυσκολία στην εκμάθηση των πρώτων γραμμάτων, δεν σημαίνει οπωσδήποτε δυσλεξία.

Μπορεί το παιδί, για παράδειγμα, να αντιμετωπίζει ένα παροδικό ή μονιμότερο ψυχολογικό πρόβλημα ή ίσως να υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα με τον δάσκαλο. Εάν όμως ένα παιδί εμφανίσει έντονη δυσκολία στους πρώτους μήνες της σχολικής εκπαίδευσης ή αν κάνει κάποια απ΄ τα τυπικά λάθη, όπως παραλείψεις γραμμάτων, αντιστροφές γραμμάτων ή αριθμών, ή επαναλήψεις λέξεων (το αυτοκίνητο αυτοκίνητο είναι πράσινο), (αυτοκίνητο), (αυτοκίνητο) ή ‘καθρεπτική’ γραφή (σαν να τα βλέπει στον καθρέφτη) και αντιμεταθέσεις συλλαβών (παπούτσι-παποατσι), τότε θα πρέπει οι γονείς να συμβουλευτούν κάποιον ειδικό.

Η δυσλεξία, αν διαγνωσθεί έγκαιρα, μπορεί να θεραπευτεί σε μεγάλο ποσοστό. Επομένως, εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι η έγκαιρη διάγνωση ή καλύτερα η πρόγνωση της δυσλεξίας, καθορίζει και την αποτελεσματικότητα της αντιμετώπισής της.

Οι γονείς και οι δάσκαλοι, οι ευαισθητοποιημένοι σε θέματα μαθησιακών δυσκολιών και δυσλεξίας, μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά τον δυσλεξικό μαθητή μέσα και έξω από το σχολείο.

Η πολιτεία με τη σειρά της ορίζει ότι ο δυσλεξικός έφηβος δικαιούται συμπληρωματική βοήθεια μέσω προγραμμάτων ενισχυτικής διδασκαλίας (βλ. Νόμο 1824 περί ενισχυτικής διδασκαλίας ΦΕΚ 30-12-88) και απαλλαγή από τις γραπτές εξετάσεις, όπως ορίζει το Π.Δ. 420/30-5-78 για τις ‘Περιπτώσεις υποκαταστάσεως γραπτών δοκιμασιών και προφορικών’.

Δυσλεξικά παιδιά: ποια είναι;

Δεν πρέπει να συγχέεται ο δυσλεξικός μαθητής με το ειδικό παιδί που παρουσιάζει στοιχεία δυσλεξικά. Το δεύτερο μπορεί να έχει νοητική καθυστέρηση, αισθητηριακές βλάβες (κωφό, βαρήκοο, τυφλό), πολιτισμική αποστέρηση, εγκεφαλική βλάβη, συναισθηματικές διαταραχές αλλά δεν είναι δυσλεξικό.

Ο δυσλεξικός μαθητής:

Έχει νοημοσύνη φυσιολογική μέχρι πολύ υψηλή, που χαρακτηρίζει όλες τις πλευρές της καθυστερημένης του αγωγής
Η συμπεριφορά του στο σχολείο και στο σπίτι δείχνει πως είναι πιο έξυπνος απ΄ ότι φανερώνει η επίδοσή του στην ανάγνωση, τη γραφή και μερικές φορές την αριθμητική
Είναι το ‘παρεξηγημένο’ παιδί που χαρακτηρίζεται συχνά σαν οκνηρό, κουτό, τεμπέλικο, ανυπάκουο και αδιάφορο για σχολική μάθηση
Είναι ο μαθητής που απογοητεύει και προβληματίζει τον δάσκαλο, τον γονιό, τον εαυτό του τον ίδιο. ‘Γιατί άραγε οι συμμαθητές του κατανοούν με τόση ευκολία ορισμένα μαθήματα, ενώ δεν φαίνονται πιο έξυπνοι ή πιο εργατικοί;’
Μαθησιακές δυσκολίες εμφανίζονται στο 5-20% του σχολικού πληθυσμού
Η δυσλεξία είναι γνωστή πάνω από 100 χρόνια
5-7% του πληθυσμού έχει δυσλεξία όπως υπολογίζουν Βρετανοί, Γάλλοι και Σκανδιναβοί
Η αναλογία είναι 4 αγόρια 1 κορίτσι
Σ΄ ένα δυσλεξικό άτομο μπορεί να συνυπάρχουν φωνολογικές, οπτικο-ακουστικές και οπτικο-χωρικές δυσλειτουργίες

Μπορούμε να επέμβουμε εποικοδομητικά και αποτελεσματικά

Πριν από οποιαδήποτε διάγνωση, είναι απαραίτητο να γίνονται λεπτομερείς εξετάσεις του ακουστικού συστήματος, του οπτικού συστήματος, του φωνολογικού και του νευρολογικού-μυικού συστήματος του παιδιού (ανήκουν στην αναπτυξιακή παιδιατρική).

Το πλέον βασικό είναι ότι αυτά τα παιδιά συγχρόνως με την εξειδικευμένη διδασκαλία χρειάζονται κατανόηση, συμπαράσταση και ενθάρρυνση από το σχολείο, το σπίτι και γενικά το άμεσο περιβάλλον.

Η ‘θεραπευτική’ αγωγή τους δεν πρέπει να εστιάζεται μόνο στο ακουστικό σύστημα ή μόνο στο οπτικό ενός δυσλεξικού παιδιού.

Δεν πρέπει να το βλέπουμε σαν μεμονωμένη επιστήμη ή τεχνική ή μέθοδο αγωγής που μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα της ειδικής μαθησιακής δυσκολίας. Κάθε περίπτωση χρειάζεται διαφορετική αντιμετώπιση και εξατομικευμένο πρόγραμμα και μέθοδο διδασκαλίας.

Συνήθως παρουσιάζουν πάρα πολύ σοβαρά προβλήματα στην ανάγνωση και στην ορθογραφία περισσότερο και λιγότερο συνήθως στα μαθηματικά (μπορεί και στα 3).

Χαρακτηριστικό είναι η αστάθεια (2 φορές σωστά και η 3η λάθος στην ίδια σελίδα ή ίδια πρόταση). Το διαβάζει και δεν βρίσκει το πρόβλημα το παιδί. Κακογραμμένο, δυσανάγνωστο, αργό γράψιμο

Πρόσθετα στοιχεία:

Δεν είναι αγράμματα τα παιδιά αυτά. Είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα
Δεν έχουμε αντικειμενικό test παγκοσμίως
Η δυσλεξία δεν είναι περιβαλλοντικό πρόβλημα
Προβλήματα μνήμης-ακολουθίας
Σύγχυση προσανατολισμού
Έλλειψη προσοχής και αυτοσυγκέντρωσης
Προβλήματα αλληλοδιαδοχής
Προβλήματα προφορικού λόγου
Αναγνωστικής ορθογραφικές δυσκολίες

iatronet.gr

[μία]

Βρε Γιώτα μου το γιό μου έχεις φωτογραφήσει ?
Όλα αυτά που αναφέρονται τα γνωρίζω και από πρώτο χέρι μπορώ να σου πω. Αυτό που δεν ήξερα είναι ότι δημιουργείται από τον 3ο μήνα της κύησης !!!!
Αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση.

Κάτι άλλο που θα επισημάνω για μία ακόμα φορά είναι ότι "δείγματα" του προβλήματος, ή τα βλέπουμε ή μας τα λένε οι ειδικοί π.χ. δάσκαλοι.
Αν μας τα επισημάνουν και εμείς αδιαφορήσουμε ή δεν θέλουμε να το αποδεχτούμε αυτό και δεν κάνουμε κάτι ............ δε θα συνεχίσω, γιατί νευριάζω....
Το λέω αυτό γιατί ενώ εγώ το είχα προβλέψει νωρίς, ο πατέρας του το "έπαιζε" τρελλός και έλεγε έλα μωρέ θα μάθει την ανάγνωση..... και μετά έτρεχα και δεν έφτανα.

Ένα άλλο ανάλογο παράδειγμα έχω πρόσφατα με κάποια γνωστή. Με τη διαφορά τώρα ότι η μητέρα είναι αυτή που "προσπέρασε" το πρόβλημα ενώ γνώριζε.
Κακά τα ψέμματα, δυστυχώς αργά ή γρήγορα όλα αυτά τα βρίσκουμε μπροστά μας. Δεν γίνεται να ξεφύγεις και όσο νωρίτερα το αντιμετωπίσεις, τόσο το καλύτερο.

Έχω πολλά να γράψω για το θέμα αυτό, αλλά όπως έχετε διαπιστώσει, σπάνια θα με δείτε να γράφω πολλά. Νομίζω ότι η ουσία χωρίς σάλτσες, είναι ό,τι καλύτερο.

Απ ότι μου έχει πει ο ξάδερφος μου που διδάσκει στην ειδική τάξη το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι οι γονείς αρνούνται να δεχτούν την κατάσταση και αυτό δυσκολεύει πολύ τα πράγματα στη σωστή ένταξη του παιδιού στο πρόγραμμα 
Sgr, δεν είναι αργά μη νομίζεις, σε πολύ μικρή ηλικία είναι δύσκολο να είναι κανείς σίγουρος ότι πρόκειται για δυσλεξία. Πρέπει να μεγαλώσει λίγο το παιδάκι να προχωρήσει στο σχολείο για να γίνει ξεκάθαρο αυτό γιατί υπάρχει περίπτωση να πρόκειται για μια απλή μαθησιακή δυσκολία, για παράδειγμα μόνο δυσκολία στην ανάγνωση ή μόνο δυσκολία στην ορθογραφία, οπότε εκεί δε μιλάμε για δυσλεξία. Πρέπει να συνυπάρχουν όλα όσα αναφέρει η Γιώτα για να μιλάμε για δυσλεξία, και αυτό συνήθως γίνεται ξεκάθαρο γύρω στην δευτέρα με τρίτη δημοτικού και από και και πέρα εντάσσονται στην ειδική τάξη, Πολύ μικρούλικα δεν φοιτούν εκεί. Ίσως ξέρει και η Δέσποινα να μας πει σχετικά

Λίζα, νομίζω ότι κάποια στιγμή που εσύ θα θεωρήσεις κατάλληλη θα ήταν χρήσιμο να πεις κάποια πράγματα σχετικά με την αντιμετώπιση, την εξέλιξη, της δυσκολίες της καθημερινότητας. Βέβαια είναι προσωπικά δεδομένα αυτά, αλλά επειδή εσύ το ζεις από μέσα νομίζω είσαι και η πιο κατάλληλη να δώσεις σωστές συμβουλές-κατευθύνσεις μια και το θέμα ενδιαφέρει πολύ κόσμο 

εχει δικαιο η Fey
πολλα παιδια μπορει να ειναι κι να μην το εχουν αντιληφθει οι γονεις, οι δασκαλοι τους

Το γνωρίζω ότι η δυσλεξία αργεί να φανεί. Κάποια σημάδια είδαμε στην Β΄δημοτικού δυστυχώς. Τώρα που είναι Δ΄ τρέχω και δε φτάνω.
Κατάλληλη δεν είμαι Φαίη να δώσω οδηγίες και κατευθύνσεις και δυστυχώς είναι πολύ νωρίς ακόμα για να αναφέρω κάτι.
Θέλει πολύυυυυυυυυυυυυυυυ δουλειά ο γιός μου και απ' ότι βλέπω θα μας πάρουν τα χρόνια.

Όσο για το πως αντιμετωπίζεται, καταρχήν γίνεται μια αξιολόγηση και από κει και πέρα εξαρτάται από την κατάσταση του παδιού, ίσως χρειαστεί πέρα από εργοθεραπεία, λογοθεραπεία και πιθανότατα παιδόψυχολόγο ή παιδοψυχίατρο κλπ. Το κάθε παδί είναι διαφορετικό.

Για την καθημερινότητα τώρα, υπάρχουν πολλά προβλήματα καθώς είναι πίσω μαθησιακά και δεν υπάρχει τάξη ένταξης φέτος στο σχολείο.
Πέρα από αυτό, τα παιδιά αυτά συνήθως δεν ακολουθούν οδηγίες ή δεν μπορούν να είναι σε ομάδες, με αποτέλεσμα τα υπόλοιπα παιδιά να τα αποφεύγουν. Την απόρρηψη των άλλων παιδιών ο γιος μου δυστυχώς τη ζει διαρκώς. Αυτό είναι που με στεναχωρεί περισσότερο απ' όλα.

Για να κλείσω, πιστεύω ότι με υπομονή και επιμονή θα καλυτερέψουν τα πράγματα. Εγώ ό,τι μπορώ σαν μητέρα κάνω. Θα δείξει τελικά.