Το ταξίδι που λέγαμε...

...αναρωτιέμαι πάντα γιατί λακίζουν τα όνειρα μόλις φτάσουν στην πύλη της πραγματικότητας. Γιατί δεν μας περιμένουν εκεί, να μας υποδεχτούν...
Κι αν κάποιο τύχει και ξεμείνει, γιατί γέρνει μαραμένο και δακρύζει...

Να προσπαθούμε, όπως λέει η Παπαδάκη, να μην χάνουμε ποτέ τα ναύλα του ονείρου!

αλκυονη παπαδακη ε?
ναι ειναι και αυτο στη λιστα μου.....
να σε ρωτησω υποθεση εχει καλη?ή ειναι πολυ περιγραφικο?
ευχαριστω βιλμα

Nαί, καλό ήταν, βάλτο τη λίστα σου Μαργαρίτα μου.
Δύο ηλικιωμένες γυναίκες θυμούνται την ζωή τους. Βασικά είναι η ιστορία της μίας από τις δύο και ο γάμος της με τον "όχι ιδανικό" σύντροφο. Η γραφή της Αλκυόνης Παπαδάκη μου αρέσει πάρα πολύ, γενικά διαβάζεται πολύ άνετα.

ευχαριστω βιλμα μου να δω τι θα προτοαγορασω
ακριβο χομπυ που λεει και ο αντρας μου..........
χαχαχαχα

Πες το ψέμματα! Βρήκα και αγόρασα το Σάββατο το "Σπίτι δίπλα στο ποτάμι" που το έψαχνα. Αλλα 20 ευρόπουλα. Ευτυχώς το χειμώνα "κόβω" λίγο ταχύτητα, λόγω δουλειών!

ααα φανταστικο βιλμα
εχω γραψει κα ιγια αυτο θα σου αρεσει πολυ
φιλια