Μας έκαναν υπερήφανους.

Οι αθλητές μας σήκωσαν για μια ακόμα φορά ψήλα την σημαία και το γόητρο της Ελλάδας.

Η δεύτερη συνεχής απόπειρα της γυναικείας ομάδας πόλο της Βουλιαγμένης να κατακτήσει τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης δεν ήταν δυνατόν να αποτύχει. Η ιταλική Κατάνια υποχρεώθηκε να παραδώσει τον τίτλο της στα κορίτσια της Αλεξίας Καμμένου, που θριάμβευσαν με 12-9 στον τελικό του Τσάμπιονς Καπ.

Εγραψε ιστορία με το χρυσό μετάλλιό του στο ευρωπαϊκό της γυμναστικής στο Μιλάνο ο Βλάσης Μάρας. Είναι πλέον ο πρώτος αθλητής στη διαδρομή της διοργάνωσης με τέσσερις τίτλους στο μονόζυγο. Στην ίδια διοργάνωση ο Λευτέρης Κοσμίδης κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο έδαφος, επαναλαμβάνοντας την επιτυχία του 2007.

Στην Πράγα, η ομάδα βόλεϊ του Ηρακλή δεν κατάφερε να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ μολονότι έφτασε για τρίτη φορά στην πηγή. Με τη βοήθεια του ένθερμου κοινού του ο "γηραιός" ήταν ανταγωνιστικός απέναντι στην Τρεντίνο, πήρε ένα σετ, αλλά δεν άντεξε για περισσότερα.

πηγή contra.gr

Πολλα μπραβο σε ολους τους.Να μας χαριζουν οσες περισσοτερες  επιτυχιες μπορουν για να μας κανουν εμας τους Ελληνες υπεριφανους,που τοσο πολυ αναγκη το εχουμε αυτην την περιοδο,με ολα αυτα που περναμε τελευταια......... !!!!!!!!!!!

Στην Πράγα, η ομάδα βόλεϊ του Ηρακλή δεν κατάφερε να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ μολονότι έφτασε για τρίτη φορά στην πηγή. Με τη βοήθεια του ένθερμου κοινού του ο "γηραιός" ήταν ανταγωνιστικός απέναντι στην Τρεντίνο, πήρε ένα σετ, αλλά δεν άντεξε για περισσότερα.
πηγή contra.gr

Ατυχία για τον Ηρακλή. Κάθισα και είδα volley αφήνοντας τη μπάλα που έπαιζε σε 4 κανάλια (και δε το μετάνιωσα  ) περιμένοντας να νικήσει τους πρωτάρες Ιταλούς (9 χρόνων ομάδα !!, πρώτη φορά σε τέτοια διοργάνωση). Το τρίτο σετ ήταν και το κρίσιμο που δεν έπρεπε να χαθεί. Από εκεί και έπειτα, όλα έπρεπε να τα περιμένεις οταν χάνεις μια διαφορά 4 πόντων, 4 σερβίς μόνο πριν το set point. Παίξαν καλύτερα πάντως οι Ιταλοί και δίκαια πανηγυρίζουν τον τίτλο 

Εγώ χάρηκα πάρα πολύ με το Βλάση Μάρα. Ήταν ό,τι έπρεπε για να του ανεβάσει το ηθικό. Είχε αρκετές κακοτυχίες τα τελευταία χρόνια και ήταν κρίμα. Όσο για το βόλεϊ, επειδή το είδα και αυτό, νομίζω πως οι Ιταλοί στάθηκαν πιο καλά στο γήπεδο από τον Ηρακλή. Και όσοι παρακολουθούν βόλεϊ θα ξέρουν πως πολλές φορές οι Έλληνες φτάνουν στην πηγή, αλλά φεύγουν διψασμένοι... Θυμηθείτε Ολυμπιακούς της Αθήνας. Γενικά όμως η χθεσινή μέρα ήταν πολύ καλή για όλες τις ελληνικές συμμετοχές.

μπράβο μας!!!!!!!!!!!!!!

despoinaki, εμένα αυτή η ομάδα του Ηρακλή μου θυμίζει τη super ομάδα του Άρη στο μπάσκετ, της δεκαετίας του 80.
Είναι η καλύτερη ομάδα με διαφορά από όλες τις άλλες ομάδες που έχουν περάσει από τα ελληνικά πρωταθλήματα, αλλά δεν έχει καταφέρει να πάρει ευρωπαϊκό. Έτσι και ο Άρης τότε, τα είχε μαζέψει όλα, έκανε το μπασκετ εθνικό μας άθλημα για μια δεκαετία, αλλά την ευρωπαϊκή κούπα δεν κατάφερε να την φέρει Θεσσαλονίκη από ατυχίες

Ε ΤΟΤΕ ΠΩΣ ΗΤΑΝ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΟΜΑΔΑ ΡΕ ΑΡΧΟ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΦΕΡΕ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ???

Συγνώμη που θα επέμβω στη συζήτησή σας. Αν και φανατική οπαδός του ΠΑΟΚ, που ήταν το αντίπαλον δέος του Άρη, οφείλω Fay να σου πω, επειδή είναι και της εποχής μου, πως ο Άρχος έχει πάρα πολύ δίκιο. Ίσως σου ξεφεύγει το γεγονός πως μιλάμε για εποχές που το μπάσκετ παιζόταν από Έλληνες και κανέναν δύο ξένους και όχι από ξένους και κανέναν δύο Έλληνες, όπως σήμερα... Το ότι ο Παναθηναϊκός είναι μεγάλη ομάδα στο μπάσκετ και το ξέρουμε και το έχουμε καταλάβει όλοι. Δεν το αμφισβητούμε. Δεν πρέπει όμως να υποτιμούμε την αξία των άλλων ομάδων. Ούτε πρέπει να  αποτιμούμε την αξία κάποιας ομάδας μετρώντας τα ευρωπαϊκά κύπελλα ή πρωταθλήματα που έχει πάρει. Δηλαδή, η εθνική Ελλάδος στο ποδόσφαιρο που πήρε το Euro είναι καλύτερη από την εθνική Αγγλίας που δεν το έχει πάρει ποτέ; Πρέπει επίσης να ξέρεις, πως το μπάσκετ στην Ελλάδα αναγεννήθηκε και έφτασε εδώ που έφτασε χάρη σε μια μεγάλη προσωπικότητα που λέγεται Νίκος Γκάλης. Βασικός παίκτης του Άρη και κυρίως ο πρωτεργάτης, μαζί με τον Παναγιώτη Γιαννάκη και τον Παναγιώτη Φασούλα στην κατάκτηση του Eurobasket του 1987. Οι δύο πρώτοι παίκτες του Άρη και ο δεύτερος του ΠΑΟΚ...

(χμ, δεν ξέρω και πόσο χρονών είσαι για να πιάσουμε τις αναμνήσεις)
Σκέψου μόνο ομάδα (1986):
Προπονητής Ιωαννίδης, και πάιζουν μέσα
Γκάλης, Γιαννάκης, Φιλίππου, Παραμανίδη και τόσα άλλα παιδιά, όλοι Έλληνες (ο πρώτος ξένος πρέπει να πάτησε το πόδι του στο Αλεξάνδρειο αν θυμάμαι καλά ήταν το 1988 ο Σούμποτιτς)
Σκορ όπως 140κάτι - 70κάτι (Τελικός κυπέλλου με Ηλυσιακό) ακόμα κρατάνε το ρεκόρ σε επίσημο αγώνα στην Ελλάδα (διάβαζα κάπου οτι είναι πρώτη ομάδα στις 100αρες σε όλη την Ευρώπη .. είχε τότε κάπου 250-300 κατοστάρες !!)
Υπάρχουν σήμερα σκόρερς σαν τον Γκάλη που να σου βάζουν 40 πόντους ή σαν τον Γιαννάκη (άλλους 40) σε κάθε αγώνα?
Δεν υπήρξε και δυστυχώς δεν πρόκειται να υπάρχει ξανά τέτοια ομάδα με τέτοιες προσωπικότητες. Παίχτες που παίζαν για την πόλη τους (θεσσαλονικείς), για τη φανέλα τους και δεν τα άλλαζαν αυτά τα ιδανικά για τίποτε. Και μην πεις οτι ήταν πρώτοι επειδή οι άλλοι ήταν πάτος. Να θυμίσω μόνο τον Φασούλα και τον Κόρφα από τον ΠΑΟΚ, τον Γιατζόγλου και τον Βίδα, Κοκολάκη, Κοροναίο από τους Αθηναίους. Άσε τον Χριστοδούλου με τους Νεοσμηρνιώτες. Και φυσικά προπονητάρες από πίσω .. Ιωαννίδης, Πολίτης κτλ ..

Γιατί τώρα δεν πήραν κανένα τίτλο στην Ευρώπη ?
Ατυχίες είναι αυτές, όπως και στο χθεσινό με τον Ηρακλή. Τα αστέρια σε κακή μέρα την κρίσιμη στιγμή, ένα σπασμένο χέρι του ΓΚάλη σε ένα τελικό το 1986, μια ολιγωρία 1988, μια κ()λ()φαρδία από τους αντιπάλους 1989..

..
Αν δεν τα θυμάσαι όλα αυτά, ίσως να θυμάσαι το τραγούδι της Μαρινέλλας "Με το Γκάλη, το Γιαννάκη, τον Φιλίππου και τ΄άλλα παιδιά ... "
Τυχαία γράφτηκε νομίζεις?

Αχ, εποχές και αυτές 

αχ βρε αρχο τι μου θύμησες !!! είμαστε κρεμασμένοι στην γεφυρα κοντα στον ηλεκτρικό του φαληρου με χιλιαδες αλλα ατομα και παραληρούσαμε
με το αποτέλεσμα της Εθνικής ελλαδος !!! ποιος δεν θυμάται τον Καμπούρη με τα δύο καλάθια στο τέλος

 

Τι λέτε βρε παιδιά; Ξεχνιούνται αυτά; Εδώ δίναμε για πτυχίο και αντί να διαβάζουμε βλέπαμε μπάσκετ και πανηγυρίζαμε σαν τους τρελούς. Μην ξεχνάμε πως μέχρι τότε οι επιτυχίες των ελληνικών ομάδων ήταν από ανύπαρκτες ως ελάχιστες. Και ξαφνικά πήραμε το πρωτάθλημα Ευρώπης απέναντι στα μεγαθήρια της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης. Τους ήρωες πρέπει πάντα να τους θυμόμαστε και να τους τιμούμε. Γιατί αυτά τα παιδιά ήταν και θα είναι ήρωες στις καρδιές μας.

χαχα παιδιά την αγκωνιά του Τσατσένκο στο μάτι του Γιαννάκη τη θυμάστε ? έμεινε ο Γιαννάκης λιπόθυμος κάποια δευτερόλεπτα και όλοι βάζαν στοίχημα αν θα σηκωθεί ή όχι 
Φυσικά σηκώθηκε και τελείωσε τον αγώνα 

Μπράβο στην Ελλάδα μας!!!   
Να ακούσουμε και κάτι ευχάριστο, γιατί με όλα αυτά που μας "βομβαρδίζουν" τα ΜΜΕ...       

<a href="https://www.youtube.com/v/iUMNKUU15V4" target="_blank">https://www.youtube.com/v/iUMNKUU15V4</a>

Αφιερωμένο σε όλους και ειδικά στον Άρχο που το θυμήθηκε...

α χαχαχα βρε despoinaki που το ξετρύπωσες  συγκινήθηκα τώρα μετά από 22 χρόνια