Φινόκιο ή μαραθόριζα

Φινόκιο ή μαραθόριζα
Το φινόκιο είναι από πιο γνωστά λαχανικά της κουζίνας των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων οι οποίοι το εκτιμούσαν ιδιαίτερα για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες και την νοστιμιά του και το περιέγραφαν σαν το "καλό και χρήσιμο βότανο". Είναι συνδεδεμένο με μύθους και δοξασίες της ελληνικής μυθολογίας και της ελληνικής παράδοσης. Είναι το φυτό που χρησιμοποίησε ο Προμηθέας για να κρύψει την φωτιά που έκλεψε από τους Θεούς για να την δώσει στους ανθρώπους. Με τους σπόρους του ακόμη έκαναν και φυλαχτά που τα κρεμούσαν στην εξώπορτα για προστασία από μάγια, βασκανείες κ.λ.π.
Το ελληνικό του όνομα είναι μαραθόριζα. Είναι ουσιαστικά η ρίζα του μάραθου, ένας μεγάλος άσπρος βολβός που αποτελείται από τραγανές αρωματικές φλούδες του λαχανικού που καλύπτουν η μία την άλλη. Το καλλιεργημένο φινόκιο είναι μεγάλη ρίζα ενώ το άγριο έχει πολύ μικρή ρίζα και μεγάλους σκληρούς και λεπτούς μίσχους που μοιάζουν με τον άνιθο. O άγριος μάραθος φυτρώνει σχεδόν παντού και με τους σπόρους του αρωματίζουμε κρέατα, παστά και τουρσιά. Η γεύση και το άρωμα του φινόκιο μας θυμίζει ούζο και ταιριάζει απόλυτα με αυτό στην μαγειρική. Συνδυάζεται ιδανικά με θαλασσινά και εσπεριδοειδή ενώ ωμό σε σαλάτες είναι τραγανό με ευχάριστη δροσερή έντονη γεύση που μπορεί όμως να καλύψει τις υπόλοιπες γεύσεις. Μαγειρεμένο αποκτά μια βελούδινη υφή και πιο απαλή γεύση και συνοδεύει ιδανικά χοιρινό και ψάρια. Στην Ιταλία το τηγανίζουν παναρισμένο ή το ψήνουν στο γκριλ και το περιχύνουν απλά με ελαιόλαδο και λεμόνι, στην Γαλλία το γκρατινάρουν στον φούρνο με μπεσαμέλ και εδώ στην Ελλάδα έχουμε πολλά πιάτα όπως κατσικάκι με μάραθο, χταπόδι ή σουπιές με μαραθόριζα, χορτόπιτες, μάραθος με αγγινάρες και κουκιά.
Όταν διαλέγουμε φινόκιο προεσέχουμε να έχει λαμπερό άσπρο χρώμα χωρίς κίτρινες άκρες, να είναι σχετικά βαρύ για το μέγεθός του ενώ ενδεικτικό σημάδι της φρεσκάδας του είναι τα τρυφερά πράσινα φυλλαράκια στο πάνω μέρος της ρίζας.

Πηγή: Gourmed.gr