Με τι τρόπο επιβάλλεστε στα παιδιά σας?

Παιδια θελω τη γνωμη σας ως πιο εμπειροι γονεις.
Ως γνωστον εχω ενα γιο 16 μηνων.Ο Γρηγόρης μας λοιπον ηδη ειναι πολυ ζωηρο και πολυ υπερκινητικο παιδι.
Δε με ενοχλει ποσες ζημιες θα κανει ή ποσες φορες θα μαζεψω το σπιτι ειλικρινα αλλα πολλες φορες κανει και επικινδυνα πραγματα τα οποια πρεπει να περιορισω.
Καποιες φορες πιανω τον εαυτο μου να φωναζει σαν τρελη αλλα ο μικρος γελαει και δε μου δινει καμμια σημασια.
Θα μου πεις τι περιμενεις απο 16 μηνων μωρο?Κι ομως ξερω οτι με καταλαβαινει πολυ καλα και συννεοουμαστε κατα τα αλλα τελεια.
Τον πατερα του σε αντιθεση με μενα τον ακουει πολυ περισσοτερο χωρις να χρειαστει δευτερη κουβεντα.
Ηθελα λοιπον να μου πειτε εσεις με πιο τροπο χειριζοσασταν τα παιδια σας?
Υπηρχε καποιου ειδους τιμωρια?
Εχω διαβασει παμπολλες ερευνες για τη ψυχολογια των παιδιων και κατανοω οτι με τη φωνη και την τιμωρια δε βγαινει τιποτα ομως αυτο που με ενδιαφερει ειλικρινα ειναι να ακουσω γνωμες εμπειρων γονιων διοτι οπως θα εχετε διαπιστωσει απο τη θεωρια ως την πραξη το χασμα ειναι αγεφυρωτο 

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΜΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ.ΕΜΕΝΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΑ
ΤΩΡΑ 23 Η ΚΟΡΗ ΚΑΙ16 Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ.ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ
ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΘΑ ΣΕ ΦΟΒΑΤΑΙ.
Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ Μ ΑΡΕΣΕ ΤΑ ΛΟΙΠΟΜΟΥΝ ΤΡΩΓΑΝ ΜΙΑ ΣΙΓΑΝΗ ΣΤΟ ΧΕΡΑΚΙ ΤΟΥΣ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΞΑΝΑΕΚΑΝΑΝ ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΟΙΩΝΑ.16 ΜΗΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟΥΛΗ
ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ.ΣΟΥ ΣΥΝΗΣΤΩ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΞΥΛΟ
ΠΟΥ ΤΑ ΧΤΥΠΑΝΕ ΠΟΛΛΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ.ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΖΩΑ.

Μαργαρίτα μου πολύ καλή η ερώτηση σου. Είχαμε αυτή την συζήτηση με φιλικό ζευγάρι.
Δυστηχώς κανείς δεν γεννήθηκε και να ξέρει πως να είναι σωστός γονιός αν και κάποια πράγματα λειτουργούν ενστικτωδώς, οταν έρχεται η ώρα αυτή πάντα έχουμε τις αμφιβολίες μας για το αν αυτά που κάνουμε είναι τα πιο σωστά.

Επειδή λοιπόν το έχω ψάξει το θέμα αρκετά θα σου παραθέσω κάποια link που τα βρίσκω αρκετά βοηθητικά. Θα σου έλεγα όμως να κρατάς πάντα επιφυλάξεις γιατί τα περισσότερα είναι γενικοί κανόνες και δεν έχουν όλα τα παιδιά τον ίδιο χαρακτήρα για να φερόμαστε το ίδιο.
Πολλά απο αυτά που θα διαβάσεις θα είναι δύσκολο να τα εφαρμόσεις καθημερινά, διότι στην πράξη έχουμε και ένα σωρό άλλα πράγματα να ασχοληθούμε, αλλά προσπάθησε γιατί αξίζει.

Το μόνο που θα σου πω σαν προσωπικό συμπέρασμα στην σχέση με την κόρη μου, είναι η σταθερότητα μου. Φροντίζω να είμαι σταθερή στα όχι που θα πω, όταν υπόσχομαι κάτι το κάνω πριν να μου το θυμήσει η ίδια (πχ. θα φάς σοκολάτα μετά το μεσημεριανό φαί [φροντίζω να της την δώσω πριν μου την ζητήσει εκείνη] κι έτσι καθορίζω και την ποσότητα.), έχω τουλάχιστον 30' την ημέρα δημιουργική απασχόληση μαζί της (ο,τι αφορά την ηλικία της τώρα για παραδειγμα ασχολούμαστε με παιχνίδια αριθμών και γραμμάτων), όταν μου ζητάει κάτι δεν τρέχω να ικανοποιήσω την επιθυμία της αλλά με ωραίο τρόπο της εξηγώ οτι εκείνη την στιγμή είμαι απασχολημένη και σε τάδε χρόνο θα μπορέσω (δεδομένου οτι μου έχει ζητήσει αυτό που θέλει με τον σωστό τρόπο "σε παρακαλώ"), υπάρχει σταθερό πρόγραμμα για δεδομένες στιγμές της ημέρας (πρωί πλυσιμο-πρωινό-ντύσιμο, μεσημέρι φαί-ύπνος (αν και ποτέ δεν κοιμάται της εξηγώ οτι είναι η ώρα που όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη απο ξεκούραση κι έτσι γεμίζω κι εγώ τις μπαταρίες μου, απόγευμα παιχνίδι , βράδυ γάλα-πλύσιμο-ύπνος)
το μόνο που δεν έχω λύσει ακόμα είναι το θέμα του να κοιμάται στο κρεβάτι της αλλά κι αυτό είναι μέσα στο πρόγραμμά μου.
Εχω φροντίσει (πάντα σε συννενόηση με τον άντρα μου) να θέσουμε γενικούς αλλά απαράβατους κανόνες του σπιτιού που όλοι σεβόμαστε και τηρούμε. Αυτά όλα δημιουργούν ένα αίσθημα σταθερότητας και βεβαιότητας στο παιδί και το βοηθάει να μεγαλώνει ξέροντας οτι υπάρχουν όρια. Εννοείται οτι αν παραβεί κάποιον κανόνα που έχει τεθεί και φυσικά αφου την προειδοποιήσουμε γι αυτό το παράπτωμα επέρχεται τιμωρία η οποία είναι αυτή την στιγμή 3 λεπτά στο χαλάκι των άτακτων παιδιών. Αφού τελειώσει ο χρόνος της τιμωρίας της εξηγούμε για ποιο λόγο μπήκε τιμωρία και μας ζητάει συγνώμη δίνουμε φιλί και επανερχόμαστε. Αυτό το έχουμε ξεκινήσει απο πολύ νωρίς οπότε μην το φοβηθείς, και τώρα πια βέβαια το χρησιμοποιούμε πολύ σπάνια. Φυσικά υπάρχει και αντιστοιχη επιβράβευση όταν κάνει κάτι καλό

Θα ακολουθήσει συνοδευτικό μνμ μου για τα site που σου αναφέρω. Εσύ θα κρίνεις ποιο είναι αυτό που ταιριάζει καλύτερα στην προσωπικότητα σου και του παιδιού σου  

Κοριτσια ευχαριστω πολυ.
νιτσα μου εννοειται πως με τη λεξη ''τιμωρια''δεν αναφερομαι σε σωματικη βια.
βασικα εννοουσα κατι τετοιο

Εννοείται οτι αν παραβεί κάποιον κανόνα που έχει τεθεί και φυσικά αφου την προειδοποιήσουμε γι αυτό το παράπτωμα επέρχεται τιμωρία η οποία είναι αυτή την στιγμή 3 λεπτά στο χαλάκι των άτακτων παιδιών. Αφού τελειώσει ο χρόνος της τιμωρίας της εξηγούμε για ποιο λόγο μπήκε τιμωρία και μας ζητάει συγνώμη δίνουμε φιλί και επανερχόμαστε. Αυτό το έχουμε ξεκινήσει απο πολύ νωρίς οπότε μην το φοβηθείς, και τώρα πια βέβαια το χρησιμοποιούμε πολύ σπάνια. Φυσικά υπάρχει και αντιστοιχη επιβράβευση όταν κάνει κάτι καλό

Μαρια με ενδιαφερουν τα λινκ και σε ευχαριστω.
Σε γενικες γραμμες νομιζω οτι τα εχω καταφερει καλα ως τωρα και ως προς τη δημιουργικη απασχοληση του μικρου και ως προς τη σταθεροτητα στο προγραμμα του κατι για το οποιο επεμεινα παρα πολυ εξ αρχης.
Το μονο που με απασχολει ειναι να μη γινει ανεξελεγκτος ως προς τη συμπεριφορα του.Περναμε και παρα πολλςς ωρες μαζι ή μαλλον θα ελεγα ολες τις ωρες οποτε καταλαβαινω οτι ισως δε μου δινει την ιδια σημασια που δινει στον πατερα του αναγκαστηκα αφου ειμαστε συνεχεια μαζι και σε καποια θεματα μεσα στη μερα θα με τουμπαρει το σκατουλι  .

Πολύ σημαντικό αφου μου λες οτι περνάτε πολλές ώρες μαζί, είναι να του αφήνεις τον προσωπικό του χώρο και χρόνο, ακόμα κι αν δεν το θέλει. Ετσι θα μάθει σιγά-σιγά να είναι πιο ανεξάρτητος και θα καταλάβει οτι δεν χρειάζεται να "κρέμεται" απο επάνω σου (όσο κι αν μπορεί να σου αρεσει κι εσένα αυτό). Φυσικά εννοείται οτι το άγρυπνο μάτι σου δεν θα φεύγει απο πάνω του αλλά θα τον κάνεις να νοιώθει οτι κάνει πράγματα μόνος του (π.χ. 30' στο πάρκο χωρίς την δική σου αντιληπτή παρουσία, ή οταν κάνεις κάτι άλλο εκεί κοντά πχ. να πλένεις τα πιάτα) αν γκρινιάζει και σε ζητάει εσύ πολύ ήρεμα κι ευγενικά αφήνοντας να περάσουν και μερικά δευτερόλεπτα πριν απαντήσεις θα του εξηγείς οτι κάνεις κάτι άλλο εκείνη την στιγμή και μόλις τελειώσεις θα είσαι κοντά του. (ΠΡΟΣΟΧΗ υπάρχει περίπτωση να προσπαθήσει να σου αποσπάσει την προσοχή με ψεύτικα κλάματα ή φωνές και άλλα τέτοια. Αν δεν καταλάβεις τι συμβαίνει και αντιδράσεις με το να τα παρατήσεις όλα και να πας κοντά του θα το κάνει συνέχεια. Θέλει αφύπνιση)
Αν είσαι σταθερή και σε αυτά που του λες (γιατί χρειάζεται κάπου-κάπου να αρνιόμαστε πράγματα) τότε θα δεις οτι θα σε υπολογίζει περισσότερο.
Εμένα επειδή ο άντρας μου της κάνει όλα τα χατήρια σχεδόν, όταν θέλει κάτι ρωτάει τον μπαμπά της (γιατι ξέρει οτι θα της πει ναι) αλλά με κοιτάει για την τελική επιβεβαίωση και αν εγώ είμαι αρνητική δεν το κάνει (την πλειοψηφία των φορών πάντα.)
Γι αυτό καλό είναι να έχετε με τον άντρα σου κοινή γραμμή για κάποια πράγματα. Ασε που τα παιδιά είναι πονηρά. Η δικιά μου πάει και ρωτάει τον μπαμπά της για κάποια πράγματα που θέλει όταν εκείνος κοιμάται  κι επειδή τον ενοχλεί και είναι απο τον ύπνο της λέει σε όλα ναι 
Θα σου στείλω και βιντεακια για το πως τα παιδιά μας χειρίζονται και θα πάθεις πλάκα

Mαράκι το αντιθετο συμβαινει...ο μικρος παραειναι ανεξαρτητος.
Σπανια να θελησει αγκαλια και ακομα πιο σπανια να περιμενει να του αφησω εγω χωρο...
Απο τη στιγμη που μπουσουλησε και μετα(6μιση μηνων-πολυ νωρις) ανεξαρτητοποιηθηκε και ακομα περισσοτερο πλεον με το περπατημα.
Θα μου πεις μονο το δικο σου ειναι?οχι απλα βλεπω και αλλες συμπεριφορες πχ.στις κουνιες ,βλεπω παιδακια να εχουν και μια συστολη αυτο το θηριακι μου απο τη στιγμη που θα μπουμε σε ''χωρο αταξιας'' μας ξεχναει εντελως...

Ισως επειδή η κόρη μου είναι το εντελώς αντίθετο (και φυσικά αυτό εχει τις ρίζες του στην υπερπροστασία των παππούδων αλλά και των γονιών  ) γι αυτό σκέφτομαι την ανεξαρτησία. Εσύ απλά πρέπει να του θέσεις τα όρια. Τώρα στην παιδική χαρά καλά κάνει και σας ξεχνάει  αν δεν ξεσαλώσει εκεί που θα ξεσαλώσει. Απλά χρειάζεται προσοχή μην έχει κάποιο ατυχηματάκι (εγώ όταν είμουν παιδί είχα φάει κούνια στο κεφάλι)

Λες γι αυτό να είμαι έτσι ? ? ?  ? ? ?     

 

Τώρα στην παιδική χαρά καλά κάνει και σας ξεχνάει  αν δεν ξεσαλώσει εκεί που θα ξεσαλώσει. Απλά χρειάζεται προσοχή μην έχει κάποιο ατυχηματάκι (εγώ όταν είμουν παιδί είχα φάει κούνια στο κεφάλι)

ναι συμφωνω αλλα πρεπει να με δεις οταν φευγει ντουγρου να κουνησει αυτος τις κουνιες με τα αλλα παιδια πανω...
 

Αυτά τα site που θα σου παραθέσω είχα σκοπό (κάποια θέματα τουλαχιστον) να τα δημοσιεύσω κάποια στιγμή οπότε ας είναι συγκεντρωμένα εδώ ή τα παραθέτουμε κι όλας κάποια στιγμή.

Αυτό το site έχει πολλά πράγματα μαζεμένα θα βρεις πολλά που θα σε ενδιαφέρουν, ρίξε μια ματιά   https://www.parents.gr/psych/page:1

Αυτό θα σε ενδιαφέρει σίγουρα (είναι απο το ίδιο site αλλά είναι ακριβώς στην περίπτωση που περιγράφεις) https://www.parents.gr/psych/a183

Οχι οτι θα σου χρειαστεί αλλά για να πάρεις μια ιδέα  https://www.anew.gr/psychology/article.php?aid=19

Επίσης πολύ σημαντικό άρθρο (κατά την γνώμη μου πάντα) https://www.parents.gr/psych/a42

Κάτι που μας ταιριάζει (αλλά ίσως να μην μπορείς να το εφαρμόσεις ακόμα) https://www.parents.gr/psych/a41

Επίσης πολύ σημαντικό άρθρο (κάτι που κάνουμε όλοι σχεδόν οι γονείς χωρίς να το καταλαβαίνουμε, ίσως όχι τοσο ακραία όσο το παρουσιάζει το άρθρο) https://www.parents.gr/psych/a297

Κάλο άρθρο για να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθηση των παιδιών μας https://www.blogcatalog.com/blog/hamomilaki/6c4190bd0cfa877ff2a09d4b9b13a2e1

Εδώ ένα επίσης ωραίο άρθρο για την σωματική τιμωρία https://www.iatro.gr/psixologia/paidikaipsyhologia/103-2009-05-19-17-20-39/136-2009-06-03-13-08-07

Η τέχνη να είσαι μητέρα (αναφέρει επίσης πολλά απο τα πράγματα που ήδη συζητήσαμε πολύ καλό ) https://www.iatro.gr/psixologia/paidikaipsyhologia/103-2009-05-19-17-20-39/135-2009-06-03-12-59-05

Χμμμ νομίζω σου έβαλα πολλά . Ρίξε μια ματιά σε αυτά και θα επανέλθω με ακόμη περισσότερα

ναι συμφωνω αλλα πρεπει να με δεις οταν φευγει ντουγρου να κουνησει αυτος τις κουνιες με τα αλλα παιδια πανω...
 

χα χα χα χα        σε καταλαβαίνω τα ζω ακόμη και τώρα (γιατί η υπερπροστατευτικότητα δεν φεύγει απλά περιορίζεται  ) παρόλο που πια η δικιά μου είναι πολύ προσεχτική. Το μονο που θα σε συμβούλευα και που έκανα κι εγώ (χωρίς να ξέρω αν είναι σωστό) είναι η συζήτηση. Πάντα απο μηνών της μίλαγα και της εξηγούσα την επικινδυνότητα των πραγμάτων, είναι λογικό να μην σου δώσει σημασία αλλά μπορείς απλά να τον πιάνεις απο το χέρι και να περνάτε πιο μακριά απο τις κούνιες με τα μεγάλα παιδιά και να τον οδηγείς προς τις κούνιες που είναι για μικρά παιδιά και που συνήθως βρίσκεται εκεί και καποιος (ταλαίπωρος  ) γονιός να κουνάει το παιδί του, οπότε και θα πιάσει και κουβέντα με τον Γρηγοράκη και θα αποσπαστεί η προσοχή του. Ακόμη και αν προσπαθήσει να κουνήσει το άλλο παιδάκι δεν θα έχει φόβο. 

χμμμ το περιμενα αυτο..
τα του parents τα εχω διαβασει ηδη ολα και ακομη περσσοτερα... μη νομιζεις εχω μελετησει δεν ειμαι απροετοιμαστη 
αλλα τα υπολοιπα δεν τα ηξερα και  δειχνουν πολυ ενδιαφεροντα.
Ευχαριστω.

ααα και κάτι ακόμη , φρόντιζε όταν του κάνεις καποια επιπληξη ο τόνος της φωνής σου να είναι σταθερός (γιατί θα το καταλάβει, και δεν θα σου δώσει σημασία αλλιώς) οχι πολύ δυνατός σε ένταση αλλά χωρίς καθόλου δισταγμό και ερωτηματικό και επίσης φρόντισε όσο μπορείς να έρχεσαι στο επίπεδό του (φαντάζεσαι να σε μαλώνει ένας γίγαντας με το τριπλάσιο σου ύψος (τουλάχιστον) και να τον κοιτάς απο χαμηλά ? ? ) Οπότε ο καλύτερος τρόπος για να του κάνεις επίπληξη και να μην φοβηθεί αλλά να καταλάβει γιατί τον μαλώνεις είναι η σταθερότητα στον τόνο της φωνής σου και στα λεγόμενα σου και να έρθεις στο επίπεδό του.

(παρακολούθησε αν μπορείς το "Νταντά αμέσου δράσεως" του ΣΚΑΙ παρόλο που δείχνει τραβηγμένες καταστάσεις θα προσέξεις αν παρακολουθήσεις πολλές εκπομπές οτι τα βασικά πράγματα είναι τα ίδια και είναι αυτά που θα μας βοηθήσουν να γίνουμε καλύτεροι γονείς)

τα του parents τα εχω διαβασει ηδη ολα και ακομη περσσοτερα...

Αφού μου το είπες κι όλας έπρεπε να το καταλάβω οτι αυτά θα τα εχεις μελετήσει 
Θα σου στείλω περισσότερα 

Καλησπέρα κορίτσια μου  
Ωραίο θεματάκι ανοίξατε  
Εγώ αν και δεν είμαι μαμά, έχω την εντύπωση ότι δεν υπάρχει κανόνας στο θέμα αυτό. Επίσης πιστεύω ότι εξαρτάται πολύ και από το χαρακτήρα του κάθε παιδιού.
Βλέπουμε παιδιά μέσα στην ίδια οικογένεια να μεγαλώνουν με τον ίδιο τρόπο κι όμως να αντιδρούν διαφορετικά και να πράττουν διαφορετικά.
Οπότε πιστεύω ότι πέρα από κάποιους γενικούς κανόνες υγιεινής, φαγητού, παιχνιδιού που πρέπει να τηρούνται από κει και πέρα πρέπει να λαμβάνεται υπόψι και ο χαρακτήρας του παιδιού στην όποιοα αντιμετώπιση.
Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά ότι εγώ όταν πήγαινα στο "χαλάκι" των άτακτων παιδιών, που για μένα ήταν καρεκλάκι, το μόνο που έκανα ήταν να προετοιμάζω την επόμενη ζαβολιά μου. Στον αδερφό μου αντίθετα δούλευε πολύ καλά.
Εγώ δε σήκωνα την τιμωρία, γινόμουν ακόμη πιο άτακτη. Αντίθετα όταν μου μιλούσαν καλά και μου εξηγούσαν τι έπρεπε να κάνω τα πήγαινα μιά χαρά.
Βέβαια ήμουν πολύ ζωηρή και ήθελα να είμαι μέσα σε όλα να αναλαμβάνω πράγματα και να τα φέρνω σε πέρας, να ανακατεύομαι στις δουλειές του σπιτιού,  ποτέ δεν καθομουν σε μιά θέση ήσυχη και συχνά εμπλεκα και σε καυγάδες με τ άλλα παιδάκια.
Αντίθετα ο αδερφός μου μπορούσε να μείνει σε μιά καρέκλα ώρες μέχρι να του πει κάποιος να σηκωθεί από εκεί. Σα να μην υπήρχε μέσα στο σπίτι. Ήταν πάντα το καλό παιδί που ποτέ δε δημιουργούσε προβλήματα στο σπίτι,στο σχολείο, στη γειτονιά,  γιατί ποτέ δεν έκανε κάτι που ήθελε πραγματικά.
Το σημερινό αποτέλεσμα όλου αυτού: εγώ είμαι ακόμη υπερδραστήρια , πάντα στην τσίτα , μέσα σε όλα και δίπλα σε όλους.
Ο αδερφός μου ακόμη ήσυχος, ότι τον δυσκολεύει προτιμάει να το αποφεύγει και στα δύσκολα χρειάζεται στήριξη. Εξακολουθεί να είναι το καλό παιδί για όλους αλλά δεν ξέρω αν είναι ευτυχισμένος.
Αν σκεφτώ τώρα τα παιδικά μου χρόνια θα πω ότι ένιωθα αρκετή καταπίεση, αλλά κατάφερνα να κάνω και το δικό μου όποια τιμωρία και αν θα είχε αυτό. Οπότε δεν ξέρω αν τελικά είναι καλό να επιβάλλουμε σ ένα παιδί να είναι άψογο σε όλα, δεν ξέρω πως θα του βγει αυτό αργότερα.
Επειτα παιδί και σκανταλιά πάνε μαζί, αν δεν κάνει και τα δικά του πως θα αναπτύξει μια ανεξάρτητα προσωπικότητα μεγαλώνοντας;
Ίσως η λύση είναι να σκεφθούμε πως νιώθαμε εμείς σαν παιδιά και να κινηθούμε ανάλογα.

Για γονείς που έχουν κατάθλιψη και οι επιπτώσεις στα παιδια https://psychologicalthemes.blogspot.com/2007/11/blog-post_29.html

Δες κι αυτό https://www.medlook.net/article.asp?item_id=755

Αλλο ένα site με πολλά άρθρα για να μελετήσεις https://www.medlook.net/category.asp?category=89

Πολύ ενδιαφέρον άρθρο για όλες τις ηλικίες παιδιών https://www.medlook.net/article.asp?item_id=1532