Γεύσεις με ιστορία

[Δαμάσκηνο]

Δαμάσκηνο

 Κατάγεται, λένε, από τη δυτική Ασία και συναντούμε τα δαμάσκηνα σε γραπτά του Κομφούκιου του 479 π.Χ. τα οποία αναφέρονται στις γαστριμαργικές προτιμήσεις του αρχαίου κινεζικού πολιτισμού. Η δαμασκηνιά παίζει σημαντικό ρόλο στην κινεζική μυθολογία και συσχετίζεται με τη σοφία και την πνευματική ωριμότητα.

Ο Γάιος Πομπήιος εισήγαγε τα δαμάσκηνα στους κήπους της Ρώμης και ο Μέγας Αλέξανδρος στη συνέχεια στη Μεσόγειο. Μια γλυκιά, αριστοκρατική γεύση που παντρεύεται άριστα με την παράδοση και τη λαϊκή κουζίνα της ελληνικής επαρχίας, το δαμάσκηνο καταναλώνεται κυρίως αποξηραμένο όπως είναι και η συνηθέστερη μορφή που το βρίσκουμε στο λιανεμπόριο. Για την αποξηραμένη μορφή χρησιμοποιείται πρωτίστως μια ποικιλία του δαμάσκηνου που καλλιεργείται κυρίως στα Βαλκάνια (Βοσνία, Σλοβακία, Σερβία), στην Ιταλία και στις ΗΠΑ.

 Το δαμάσκηνο, πάντως, έχει εμπνεύσει την ελληνική λαϊκή παράδοση, τους θρύλους και τις παραδόσεις. Οι ερασιτέχνες ονειροκρίτες λένε ότι αν στον ύπνο σου δεις άγουρο δαμάσκηνο και όχι πάνω σε δέντρο, σημαίνει ότι ή εσύ ή κάποιοι συγγενείς σου θα έχουν κακή διάθεση. Αν τα δαμάσκηνα είναι ώριμα, τότε θα δοκιμάσεις ευχαρίστηση όχι μεγάλης διάρκειας. Σε περίπτωση που το όνειρο προβλέπει κατανάλωση δαμάσκηνων, τότε θα συμβούν απολαυστικά πράγματα αλλά και αυτά μικρής διάρκειας. Αν, όμως, μαζεύεις τα δαμάσκηνα που είναι στο χώμα και μέσα στα καλά υπάρχουν και σαπισμένα, τότε επέρχεται ο συμβιβασμός με την ύπαρξη κακών στιγμών όταν όλα πάνε καλά. Η δαμασκηνιά με το πλούσιο φύλλωμα σημαίνει βελτίωση των οικονομικών.

Πηγή:e-net

[Φουά γκρα]

Φουά γκρα   

Το φουά γκρα, το συκώτι δηλαδή της χήνας ή  της πάπιας.
Οι Αιγύπτιοι ήταν οι πρώτοι που παρατήρησαν ότι οι χήνες, πριν από την τακτική ετήσια αποδήμησή τους για θερμότερα μέρη, έτρωγαν του σκασμού, μέχρι το συκώτι τους να γίνει τεράστιο και να το χρησιμοποιήσουν έτσι ως «ρεζερβουάρ» ενέργειας για τα μακρινά και δύσκολα ταξίδια τους. Μόνο που, μαζί μ' αυτό, ανακάλυψαν και τις πρώτες μορφές «βίαιης πάχυνσης», η οποία ακόμα και σήμερα, χιλιάδες χρόνια μετά, διχάζει τις παραγωγικές μονάδες του σπανίου αυτού εδέσματος με τις καθόλου σπάνιες οικολογικές, αλλά και ακτιβιστικές οργανώσεις για τα δικαιώματα των ζώων.

Στην αρχή, οι Αιγύπτιοι τάιζαν με το ζόρι τις χήνες με θρυμματισμένα κομμάτια σύκων, ποτισμένα με γάλα και μέλι, πιστεύοντας ότι το συκώτι τους θα γίνει όχι μόνο μεγάλο και τροφαντό, αλλά και γλυκό. Αυτό, γύρω στο 2390 π.Χ., όπως μαρτυρούν τοιχογραφίες. Περί τα τέλη του 8ου αι. π.Χ., το φουά γκρα ήρθε και στην Ελλάδα, ενώ την ίδια περίοδο οι Ρωμαίοι προτιμούσαν το συκώτι μαριναρισμένο σε γάλα, μέλι, κρασί και διάφορα μπαχαρικά, που είχαν κάνει τα πρώτα τους βήματα στην Ευρώπη από την Ανατολή.

Μάστορες στη -βάρβαρη μεν, επικερδέστατη δε- διαδικασία της αναγκαστικής σίτισης αποδείχτηκαν οι Εβραίοι που, από τον 13ο έως και τον 18ο αι., διέδωσαν το φουά γκρα στην Κεντρική Ευρώπη, με πρώτους επίδεκτους μαθήσεως του Γάλλους. Τη χρονιά που ξεκινούσε η Γαλλική Επανάσταση (1789), ο στρατιωτικός διοικητής του Στρασβούργου, De Contades (1754-1793), διέταξε τον προσωπικό του σεφ, τον Jean Pierre Clause (1757-1828) να φτιάξει ένα καινούργιο πιάτο με φουά γκρα. Έσπασε το κεφάλι του ο σεφ κι έφτιαξε ένα πιάτο στο οποίο το φουά γκρα ήταν μέσα σε ζύμη που από πάνω είχε κάνει κρούστα. Ο De Contades έστειλε ένα πιάτο στον Λουδοβίκο XVI και αυτός ενθουσιάστηκε τόσο πολύ, που έστειλε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό στον σεφ και χάρισε στον De Contades μια έκταση στην περιοχή Picardie, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης. Ετσι, λοιπόν, για περισσότερο από έναν αιώνα το Στρασβούργο αποκαλείτο «πρωτεύουσα του φουά γκρα».

πηγή:enet

[Το ελαιόλαδο]

    Το ελαιόλαδο

Στον ελληνικό χώρο έχουν βρεθεί αφενός πιεστήρια για παραγωγή λαδιού από τις ελιές και αφετέρου δοχεία (πιθάρια) αποθήκευσης λαδιού που χρονολογούνται πριν από τα ιστορικά χρόνια.

Οι χρήσεις του λαδιού, εκτός από τη χρήση του στις τροφές ήταν:
    * για φωτισμό (λύχνοι)
    * για τα αρώματα (αρωματικά λάδια)
    * σαν συντηρητικό
    * για περιποίηση του σώματος / καθαρισμό
    * στη βυρσοδεψία
Οι μεσογειακές χώρες είναι από τους σημαντικότερους παραγωγούς ελαιολάδου στον κόσμο.
Το λάδι παράγεται με ψυχρή ή θερμή συμπίεση καρπού ελιάς. Σε αρκετές περιπτώσεις στη συνέχεια γίνεται φιλτράρισμα με διηθητικά μέσα.
Ενδεικτικό της ποιότητας του ελαιολάδου είναι η οξύτητα.

Ποιότητες
    * Εξαιρετικά παρθένο
    * Παρθένο
    * Ελαιόλαδο
    * Πυρηνέλαιο

Αγουρέλαιο
Με το όνομα αγουρέλαιο φέρονται τρία είδη παραγωγής φυσικού λαδιού.

    1: Το έλαιο, κοινώς λάδι ελιάς, που προέρχεται από τη σύνθλιψη ελιών που δεν έχουν ακόμη ρυτιδωθεί και διατηρούν το πράσινο χρώμα τους. Αυτό το αγουρέλαιο το ονόμαζαν οι αρχαίοι Έλληνες ωμοτριβές ή ομφάκιο.
    2: Το έλαιο, που παράγεται κατά τη πρώτη σύνθλιψη ώριμων ελιών χωρίς να χρησιμοποιηθεί θερμό νερό εξ ου και λέγεται άθερμο ή αθέρμοτο, και
    3: Το έλαιο που παράγεται από σύνθλιψη αγριελιών.
Η Μαρία Μπ. μάς στέλνει ωραιότατες φωτογραφίες από ένα ελαιοτριβείο του Αιγείου και μας εξηγεί πώς γίνεται η παραγωγή  λαδιού . Μαρία σε ευχαριστούμε!!

[Μαρία Μπ.]

"΄Οπως σας είχα ήδη ενημερώσει το Σάββατο που μας πέρασε πήγαμε σ' ένα ελαιοτριβείο

στην ευρύτερη περιοχή του Αιγίου και συγκεκριμένα στην περιοχή "Καμάρες", για να αγοράσουμε

το λάδι μας.  Ο ιδιοκτήτης ήταν συμμαθητής του άντρα μου και έτσι πηγαίνουμε εκεί κάθε

χρόνο και παίρνουμε πολύ ωραίο λάδι (μας αρέσει το αγουρέλαιο) και με τα λιγότερα οξέα.

Λοιπόν σας είχα υποσχεθεί φωτογραφίες οπότε και σας τις παραθέτω!!!! "

                                                                                                      Μαρία Μπ.



1) Τα σακιά με τις ελιές που είναι όπως τις μαζέψανε από τα δένδρα.


2) Σ' αυτό το τελάρο-γούρνα ρίχνουνε το περιεχόμενο των σακιών
    δηλαδή ελιές και φύλλα.


3) Προχωράνε με το μηχάνημα-διάδρομο πρός τα επάνω


4) και βγαίνουν στο επόμενο βήμα τους, πλυμένες και χωρίς τα φύλλα.


5) στο επόμενο στάδιο πολτοποιούνται


6) εδώ έχουμε λάδι με νερό (καθώς κατασταλάζει το μείγμα το λάδι επιπλέει)


7)εδώ έχουμε πλέον το πολυπόθητο λαδάκι μας !!!!  ευωδιαστό και φρέσκο !!! μμμμμ !!
   τέλειο !!!
Η επόμενη κίνηση είναι να το βάλουν από την αντλία που έχει αυτό το vτεπόζιτο στους τενεκέδες ή σε βαρελάκια (λίμπες).

Mαρία, υπέροχες οι φωτό που μας έστειλες.

Είσαι τυχερή που έχεις φίλους από τους οποίους μπορείς να προμηθεύεσαι αγνά προϊόντα.
Είσαι σίγουρη τι τρως. .........

Όντως Μαριώ μου, πολύ ωραίες οι φωτό σου!
Άντε λαδωθήκαμε πάλι!

Tυχερούλα !!
Καλά έκανες και μας τις έστειλες. Εγώ δεν έχω δει ποτέ πως βγαίνει το λάδι. Ενδιαφέρον !

Δεν είσαι η μόνη,sgr, που δεν έχεις δει πώς βγαίνει το λάδι, ίσως και μερικά εκατομμύρια άλλοι.
Χρησιμότατο!!!

Μαρία εμείς βγάλαμε το λαδάκι μας πριν λίγες ημέρες, από δικές μας ελιές!!! Να είναι καλά η γιαγιούλα μου αλλά και τα πεθερικά μου που κάθε χρόνο δουλεύουν πραγματικά για το λάδι της χρονιάς. Μου θύμισες ωραίες στιγμές διότι όταν ήμουν μικρή η γιαγιά μου μας έπαιρνε με τον αδελφό μου μαζί στις ελιές αλλά και στο ελαιοτριβείο. Έχουμε φάει το κρύο με το τσουβάλι και τώρα που είπα τσουβάλι όταν έβρεχε έπαιρνε ένα τσουβάλι από αυτό που βάζουμε μέσα τις ελιές έβαζε τη μία μύτη μέσα στην άλλη και μας το έβαζε στο κεφάλι για να μην βρεχόμαστε. Τι ωραία περνούσαμε δε λέγετε... και πριν τις ελιές (κατά τον Σεπτέμβρη με Οκτώβρη) πηγαίναμε και για τα αμύγδαλα. Ακόμη έχουμε στο χωριό μια χελώνα που είχαμε μαζέψει από το χωράφι τότε και η οποία ήταν τεράστια. Η γιαγιά μου της έχει βάψει το κέλυφος (είναι χελώνα με κίτρινες, κόκκινες και πράσινες βούλες) για να μην τη χάσουμε. Αν βγει από το σπίτι (πράγμα δύσκολο) να την βρούνε και να μας τη φέρουν πίσω. Το μόνο παράπονο που έχει η γιαγιά είναι ότι της τρώει τα μαρούλια και τα σπανάκια... Καλά μπορώ να μιλάω για τη γιαγιά και το χωριό ώρες ολόκληρες... Αυτά προς το παρόν. Απλά θέλω να πω ότι όντως είμαστε πολύ τυχεροί που οι δικοί μας άνθρωποι ασχολούνται για το τι θα φάμε (από το αυγό, το τυρί, τον τραχανά, τα ζαρζαβατικά κλπ) Μακάρι όταν μεγαλώσουμε κι εμείς κι έχουμε χρόνο να ασχολούμαστε με το τι θα φάνε τα παιδιά και τα εγγόνια μας...

 

Ζωή δεν φαντάζεσαι πόσο τυχερή είσαι που έχεις απλά... βιώσει τη φύση.
Δυστυχώς δεν έχω έχω χωριό.
Τόσο εγώ αλλά και το παιδί μου αυτά τα βλέπουμε είτε από την τηλεόραση, είτε από φωτογραφίες.

μαρακι να εισαι καλα του χρονου να ξαναπας.
σε ευχαριστουμε για τις  ωραιες φωτογραφιες.για μενα ειναι πολυ χρησιμες γιατι ποροτι ο ανδρας μου ειναι απο τη ζαχαρω οπως ξερετε μια παριοχη που παραδοσιακα ζουσε.. απο το λαδι δεν ειχε τυχει ποτε να παρευρεθω στην εποχη περισυλλογης του ελαιοκαρπου.
τωρα πλεον που ελιες δεν εχουν οχι μονο τα πεθερικα αλλα ολοκληρη η περιοχη ουτε για δειγμα....το εχω μετανιωσει που δεν ειχα παει τοσα χρονια.
η αληθεια ειναι οτι σε αυτους τους ανθρωπους η απωλεια των ελιων οχι μονο οικονομικα αλλα και ψυχολογικα εχει στοιχισει πολυ..
να πω μονο οτι η πεθερα μου τις προαλλες πεταξε τη δευτερη δεξαμενη για λαδι που ειχε και εκλαιγε....
κριμα...
και του χρονου να ειστε καλα!!!

Αχ!! τι μου θυμήσατε. Τότε που ήμουν 15 χρονών και πηγαίναμε στη Σκόπελο για τις ελιές (δεν είχαμε σπίτι τότε εκεί) μέναμε στο ξενοδοχείο της θείας μου. Μαζευόταν λοιπόν όλο το σόι για να βοηθήσει. Έφευγαν όλοι το πρωί και με άφηναν εμένα και την συνομίληκη ξαδέλφη μου να κάνουμε το μαγείρεμα. Έπρεπε να είναι έτοιμο το τραπέζι το απόγευμα για να φάνε 20 με 25 άτομα. Το τι γέλιο κάναμε δεν μπορώ να σας περιγράψω. Έπρεπε να στρώσουμε τα κρεβάτια τους, να φτιάξουμε φαγητό για τόσα άτομα έτσι όταν γύριζαν κατάκοποι όλοι τους να βρουν τουλάχιστον ζεστό φαί και ζεστό κρεβάτι. Ήταν από τα καλύτερα που έχω ζήσει.

κι πρωτη φορα είδα πως παραγεται το λαδι
πολυ ωραίες και ενδιαφερον οι φωτογραφίες
ευχαριστουμε

Έφευγαν όλοι το πρωί και με άφηναν εμένα και την συνομίληκη ξαδέλφη μου να κάνουμε το μαγείρεμα. Έπρεπε να είναι έτοιμο το τραπέζι το απόγευμα για να φάνε 20 με 25 άτομα.

Mary, από μικρή μικρή στα βάσανα
Από μικρή, καλονοικοκυρά.........

Πολύ χρήσιμες οι πληροφορίες σου, Μαρία, σε ευχαριστούμε πολύ. Ούτε κι εγώ δεν έτυχε ποτέ να δω πώς παράγεται το λάδι, παρόλο που κατάγομαι από χωριό. Και μάλιστα πρέπει να τα μάθω, γιατί μέσα στον επόμενο χρόνο θα φυτέψουμε ελιές στο χωραφάκι μας. 
Έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα δεν μπορείς να εμπιστευτείς κανέναν, ειδικά για ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως το τι βάζεις στο τραπέζι σου...