Αχ βρε παιδιά τι μου θυμίσατε τώρα
είναι κάτι το οποίο πιστεύω σημάδεψε την ζωή μου στην κυριολεξία
νομίζω ότι από εκείνη την μέρα που συνέβη αυτό στην κόρη μου , γέρασα πριν την ώρα μου μέσα μου
και επειδή δεν θέλω να θυμάμαι το συμβάν θα σας πω με λίγα λόγια τι συνέβη (έχω ήδη ταχυπαλμία τώρα που το σκέφτομαι)
Λοιπόν η κόρη μου ήταν 6 χρονών μια χαρά παιδάκι, υγιέστατο , χωρίς να περνάει ίωση ή να έχει ενοχλήσεις για κάτι,γύρισε από το σχολείο
και ξαφνικά το απόγευμα καθώς την έντυνα , της 'εβαζα το καλσόν και έκανε λίγο μια απότομη , παιχνιδιάρικη κίνηση επάνω στο κρεββάτι και άκουσα ένα "ωχ πιάστηκε το πόδι μου"
περπατούσε όμως και μετά από λίγο συνέχισε να χοροπηδά,πήγε και μπαλλέτο και αργά το ίδιο βράδυ άρχισε να βογκάει από πόνο.Ξαφνικά δεν μπορούσε να πατήσει καθόλου το δεξί πόδι.Λίγες ώρες αργότερα υψηλός πυρετός.Ευτυχώς την πήγα αμέσως στο 24ωρο στο Νοσοκομείο.Η πρώτη διάγνωση ήταν υμενίτιδα και ανάπαυση όπως αναφέρατε.Αλλά η ιστορία είχε άλλη κατάληξη.Από ειδικές εξετάσεις αίματος που τις έκαναν ευτυχώς αμέσως διαπίστωσαν ότι είχε πέσει στρεπτόκοκκος επάνω στο αριστερό ισχύο (ΜΙΑ ΤΡΑΓΙΚΗ ΤΥΧΑΙΑ ΣΥΜΠΤΩΣΗ)που είχε την φλεγμονή και αποτέλεσμα ..σηπτική αρθρίτιδα.Μέσα σε 36 ώρες μπήκε 2 φορές χειρουργείο για καθαρισμό της μολυσμένης περιοχής, η ενδοφλέβια δεν την έπιανε , ο πυρετός μονίμως στο 39-40 , το παιδί με ακινητοποιημένο το πόδι στο κρεββάτι ν α βογκάει από τους πόνους τρεις μέρες(νόμιζες ότι ήσουν στον πόλεμο) ήταν ΕΦΙΑΛΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
Μετά από 15 μέρες νοσοκομείο πήγαμε σπίτι με ασθενοφόρο (διότι δεν χώραγε σε κανένα αυτοκίνητο), το παιδί στο γύψο από τη μέση και κάτω,μόνο η μία γάμπα ήταν ελεύθερη και ανάμεσα στα δυο πόδια είχαν σφηνώσει ένα ξύλο να την σηκώνουμε.Δεν μπορώ να σας περιγράψω πώς ήταν οι επόμενοι μήνες.Το πρακτικό μέρος, το ψυχολογικο οι διαγνώσεις των γιατρών για το μέλλον του παιδιού (υπάρχει κίνδυνοςσε αυτές τις περιπτώσεις για αναπηρία ή το ένα ποδαράκι να κουτσαίνει εάν το μικρόβιο έιχε "φάει" κόκκαλο...)
Μετά από 2 μήνες σχεδόν βγαλαμε το γύψο, και αρχίσαμε τιε μετρήσεις και τις ακτινογραφίες και ασκήσεις φυσιοθεραπείας στο σπίτι με βαράκια κλπ για να δυναμώσει το ποδαράκι
ευτυχώς τα παιδιά δεν παθαίνουν αγκύλωση όπως οι μεγαλοι.Η μικρή ήταν μια χαρά χάρη στην ΕΓΚΑΙΡΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ της κατάστασης.Οταν έβγαλε τον γύψο όχι απλά περπάτησε αμέσως , αλλά χόρεψε
πέρασαν άλλοι 2 μήνες για να ξανααρχίσουμε σχολείο(ευτυχως δεν είχε τελειώσει η χρονιά).Διαβάζαμε μαζί στο κρεββάτι εκείνο ξαπλωμένο ακίνητο με τον γύψο και εγώ είχα ένα πινακάκι , υο κρατούσα ψηλά και της μάθαινα την Αλφαβήτα και πρόσθεση όπως με συμβούλευε η δασκάλα της.Φοβερή υπομονή και θέληση για παιδί.
Όταν γύρισε σχολείο ήταν πολύ καλή μαθήτρια και ένα χρόνο αργότερα ξαναξεκίνησε και μπαλέτο όπου συνεχίζει μέχρι σήμερα.
ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΕΥΤΥΧΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ.(πάντως από τότε και γω γνώρισα πολλά αντίστοιχα περιστατικά και συμβουλεύω να τρέχετε αμέσως πριν να είναι αργά ,γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι επιπλοκές μπορεί να έχει.Δεν χρειάζεται βέβαια να πανικοβαλλόμαστε με το παραμικρό αλλά όταν υπάρχουν συμπτώματα τέτοια μην αφήνετα τίποτα στην τύχη.