Υμενιτιδα

Ουτε καν που το ειχα ακουσει.Το ακουσα απο μια ξαδερφη μου που το επαθε το αγορακι της.Το παθαινουν ως επι το πλειστον τα αγορια μικρης ηλικιας 2-5 μετα απο μια ιωση ελαφριας μορφης δλδ λιγο βηχα και μιξουλες το παιδι αρχιζει και κουτσαινει δεν ειναι τιποτα σοβαρο το δυσκολο ειναι οτι για να περασει θελει πληρη ακινησια για 7-20 μερες πανω κατω και οχι φαρμακα!Τι αλλο θα ακουσουμε!!

Υμενίτιδα? Δλδ Φλεγμονή του ...υμένα? Χμμμμ για να το ψάξω λιγάκι και θα επανέλθω

[6) Παροδική υμενίτιδα]

6) Παροδική υμενίτιδα
Τοξική υμενίτιδα, Ευερέθιστο (επώδυνο) ισχίο

Τι είναι;
Συλλογή υγρού στην άρθρωση του ισχίου λόγω άγνωστης αιτίας, που υποχωρεί από μόνη της χωρίς να αφήσει βλάβη.

Πόσο συχνή είναι;
Είναι η πιο γνωστή αιτία πόνου του ισχίου στην παιδική ηλικία. Προσβάλλει 2-3% των παιδιών μεταξύ 3-10 ετών. Είναι πιο συχνή σε αγόρια, σε βαθμό που σε κάθε κορίτσι που προσβάλλεται αντιστοιχούν 3 ή 4 αγόρια.

Ποια είναι τα κύρια συμπτώματα;
Πόνος στο ισχίο που κάνει το παιδί να κουτσαίνει. Συνήθως ο πόνος στο ισχίο έρχεται ξαφνικά και μπορεί να παρουσιάζεται ως πόνος στη βουβωνική χώρα, στον άνω μηρό ή περιστασιακά να αντανακλά στο γόνατο. Η πιο συχνή εκδήλωση είναι να ξυπνά ένα παιδί και να κουτσαίνει ή να αρνείται να περπατήσει.

Πώς μπαίνει η διάγνωση;
Η κλινική εξέταση είναι χαρακτηριστική. Παρατηρείται χωλότητα (δηλαδή το παιδί να περπατά κουτσαίνοντας) με μειωμένη και επώδυνη κινητικότητα του ισχίου κατά την εξέταση. Στο 5% των περιπτώσεων προσβάλλονται και τα δύο ισχία. Οι ακτινογραφίες είναι φυσιολογικές και γι’ αυτό το λόγο συνήθως δε γίνονται.

Θεραπεία
Η θεραπεία στηρίζεται στην ξεκούραση, που πρέπει να προσαρμόζεται ανάλογα με το μέγεθος του πόνου. Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα βοηθούν στη μείωση του πόνου. Σε πολύ σοβαρά επεισόδια μπορεί να εφαρμοστεί έλξη του ποδιού. Το επώδυνο ισχίο υποχωρεί συνήθως χωρίς θεραπεία μετά από 6-8 ημέρες κατά μέσο όρο.

Πρόγνωση
Είναι άριστη, με πλήρη ανάρρωση σε περισσότερο από το 99% των παιδιών. Είναι συνηθισμένη η ανάπτυξη νέων επεισοδίων παροδικής υμενίτιδας, που είναι συνήθως πιο ήπια και πιο σύντομα από το πρώτο επεισόδιο.

Πηγή https://www.printo.it/pediatric-rheumatology/information/Grecia/12.htm

Αν δεν κανω λαθος μου ειπε οτι μαζευει υγρο στο ισχιο δλδ στην ουρα που λεμε ελπιζω να μην ειπα βλακεια!

ναι, το είχαμε περάσει και αυτό. Μόνο στα αγόρια τα υπερκινητικά, η ιογενής υμενίτιδα εμφανίζεται και από πιο μικρές ηλικίες. Εμάς μας είχε έρθει 1,5 και κούτσαινε από το ένα πόδι (δε θυμάμαι αριστερό ή δεξί, θα σας πει η βούλα που τα θυμάται αυτά καλύτερα - πιάνει όμως μόνο το ένα και αυτό είναι το χαρακτηριστικό της). Τις επισκέψεις σε γιατρούς τις είχαμε αρχίσει απο ορθοπεδικούς, που κάποιοι μάλιστα θέλαν να το χειρουργήσουν το παιδάκι. Ευτυχώς μας ησύχασε η παιδίατρός μας που είναι κορυφαία (το έπιασε με τη μία) και κάναμε απλά .. υπομονή

Μαρακι με εβγαλες ασπροπροσωπη!Μπραβο παιδι μου!!
Οταν ακουω για χειρουργια στα παιδια ειδικα τοσο ευκολα τρελαινομαι!!

Το εχω και εγω υποψιν μου...και απο οσο ξερω ειναι πολυ κουραστικο διοτι το παιδι πρεπει να ειναι αγκαλια ή ξαπλωτο...αντε να τα κρατησεις...
Ειναι να μη σου τυχει...μεγαλο φοβο το εχω...
Θα μας πει και η Βουλα που το ξερει το θεμα...

Αυτό που περιγράφετε μου θυμίζει ότι συνέβη στον γιό μου όταν ήταν 1,5 ετών. Ξαφνικά, μετά από απανωτές ιώσεις, άρχισε να κουτσαίνει από το ένα του πόδι και να μην μπορεί να κρατηθεί όρθιος. Τρομάξαμε πάρα πολύ και στο νοσοκομείο που τον πήγαμε διέγνωσαν σηπτική αρθρίτιδα. Χρειάστηκε να πάρουν δείγμα για βιοψία και ευτυχώς ήταν ακόμη στο στάδιο της φλεγμονής (έτσι μας είπαν) οπότε δεν χρειάστηκε χειρουργείο. Όσο για την αποθεραπεία ? ένας μήνας χωρίς να περπατήσει καθόλου μόνο αγκαλιά ή στο κρεβάτι...αντιλαμβάνεστε πόσο εξαντλητικό είναι αυτό για όσους φροντίζουν το παιδάκι αλλά και πόσο εκνευριστικό για το ίδιο το παιδάκι το οποίο περπατά ήδη και έχει αρχίσει να εξερευνά τα πάντα....Τέλος καλό, όλα καλά, κάναμε κάποιους προληπτικούς ελέγχους για ένα χρονικό διάστημα μετά το συμβάν και το αφήσαμε - πιστεύω - οριστικά πίσω μας...Πάντως, εκείνη την περίοδο υπήρχαν πολλά παρόμοια περιστατικά στο νοσοκομείο και από ότι μας είπε ο γιατρός ήταν κάτι που αντιμετώπιζαν συχνά...

Αχ βρε παιδιά τι μου θυμίσατε τώρα είναι κάτι το οποίο πιστεύω σημάδεψε την ζωή μου στην κυριολεξία
νομίζω ότι από εκείνη την μέρα που συνέβη αυτό στην κόρη μου , γέρασα πριν την ώρα μου μέσα μου
και επειδή δεν θέλω να θυμάμαι το συμβάν θα σας πω με λίγα λόγια τι συνέβη (έχω ήδη ταχυπαλμία τώρα που το σκέφτομαι)
Λοιπόν η κόρη μου ήταν 6 χρονών μια χαρά παιδάκι, υγιέστατο , χωρίς να περνάει ίωση ή να έχει ενοχλήσεις για κάτι,γύρισε από το σχολείο
και ξαφνικά το απόγευμα καθώς την έντυνα , της 'εβαζα το καλσόν και έκανε λίγο μια απότομη , παιχνιδιάρικη κίνηση επάνω στο κρεββάτι και άκουσα ένα "ωχ πιάστηκε το πόδι μου"
περπατούσε όμως και μετά από λίγο συνέχισε να χοροπηδά,πήγε και μπαλλέτο και αργά το ίδιο βράδυ άρχισε να βογκάει από πόνο.Ξαφνικά δεν μπορούσε να πατήσει καθόλου το δεξί πόδι.Λίγες ώρες αργότερα υψηλός πυρετός.Ευτυχώς την πήγα αμέσως στο 24ωρο στο Νοσοκομείο.Η πρώτη διάγνωση ήταν υμενίτιδα και ανάπαυση όπως αναφέρατε.Αλλά η ιστορία είχε άλλη κατάληξη.Από ειδικές εξετάσεις αίματος που τις έκαναν ευτυχώς αμέσως διαπίστωσαν ότι είχε πέσει στρεπτόκοκκος επάνω στο αριστερό ισχύο (ΜΙΑ ΤΡΑΓΙΚΗ ΤΥΧΑΙΑ ΣΥΜΠΤΩΣΗ)που είχε την φλεγμονή και αποτέλεσμα ..σηπτική αρθρίτιδα.Μέσα σε 36 ώρες μπήκε 2 φορές χειρουργείο για καθαρισμό της μολυσμένης περιοχής, η ενδοφλέβια δεν την έπιανε , ο πυρετός μονίμως στο 39-40 , το παιδί με ακινητοποιημένο το πόδι στο κρεββάτι ν α βογκάει από τους πόνους τρεις μέρες(νόμιζες ότι ήσουν στον πόλεμο) ήταν ΕΦΙΑΛΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
Μετά από 15 μέρες νοσοκομείο πήγαμε σπίτι με ασθενοφόρο (διότι δεν χώραγε σε κανένα αυτοκίνητο), το παιδί στο γύψο από τη μέση και κάτω,μόνο η μία γάμπα ήταν ελεύθερη και ανάμεσα στα δυο πόδια είχαν σφηνώσει ένα ξύλο να την σηκώνουμε.Δεν μπορώ να σας περιγράψω πώς ήταν οι επόμενοι μήνες.Το πρακτικό μέρος, το ψυχολογικο οι διαγνώσεις των γιατρών για το μέλλον του παιδιού (υπάρχει κίνδυνοςσε αυτές τις περιπτώσεις για αναπηρία ή το ένα ποδαράκι να κουτσαίνει εάν το μικρόβιο έιχε "φάει" κόκκαλο...)
Μετά από 2 μήνες σχεδόν βγαλαμε το γύψο, και αρχίσαμε τιε μετρήσεις και τις ακτινογραφίες και ασκήσεις φυσιοθεραπείας στο σπίτι με βαράκια κλπ για να δυναμώσει το ποδαράκι
ευτυχώς τα παιδιά δεν παθαίνουν αγκύλωση όπως οι μεγαλοι.Η μικρή ήταν μια χαρά χάρη στην ΕΓΚΑΙΡΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ της κατάστασης.Οταν έβγαλε τον γύψο όχι απλά περπάτησε αμέσως , αλλά χόρεψε
πέρασαν άλλοι 2 μήνες για να ξανααρχίσουμε σχολείο(ευτυχως δεν είχε τελειώσει η χρονιά).Διαβάζαμε μαζί στο κρεββάτι εκείνο ξαπλωμένο ακίνητο με τον γύψο και εγώ είχα ένα πινακάκι , υο κρατούσα ψηλά και της μάθαινα την Αλφαβήτα  και πρόσθεση όπως με συμβούλευε η δασκάλα της.Φοβερή υπομονή και θέληση για παιδί.
Όταν γύρισε σχολείο ήταν πολύ καλή μαθήτρια και ένα χρόνο αργότερα ξαναξεκίνησε και μπαλέτο όπου συνεχίζει μέχρι σήμερα.
ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΕΥΤΥΧΩΣ ΜΕ ΤΗΝ  ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ.(πάντως από τότε και γω γνώρισα πολλά αντίστοιχα περιστατικά και συμβουλεύω να τρέχετε αμέσως πριν να είναι αργά ,γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι επιπλοκές μπορεί να έχει.Δεν χρειάζεται βέβαια να πανικοβαλλόμαστε με το παραμικρό αλλά όταν υπάρχουν συμπτώματα τέτοια μην αφήνετα τίποτα στην τύχη.

Τι ειναι αυτο που σας ετυχε βρε μαρουλα?
Ειλικρινα σου μιλαω εχω βουρκωσει...
Παντα γερη και δυνατη η κουκλιτσα σου.
Ολα τα παιδακια να ειναι γερα...

Ευχαριστώ Μαργαρίτα μου
ακόμα κλαίω μέσα μου όταν το θυμάμαι.Τραγικές στιγμές.Και το χειρότερο να μην σου λένε οι γιατροί ....αν τελείωσε ο εφιάλτης.
Ευτυχώς μας λυπήθηκε ο Θεός
πάντως μετά από τέτοιες περιπέτειες γίνεσαι πιο ΔΥΝΑΤΟΣ και ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗΣ
Ποτέ βέβαια ΔΕΝΤΟ  ΞΕΧΝΑΣ

Μαρούλα ειλικρινά μπράβο σου και σε εσένα και στο παιδί και εύχομαι απο εδώ και πέρα μόνο χαρούμενα πια 

Το εχω και εγω υποψιν μου...και απο οσο ξερω ειναι πολυ κουραστικο διοτι το παιδι πρεπει να ειναι αγκαλια ή ξαπλωτο...αντε να τα κρατησεις...
Ειναι να μη σου τυχει...μεγαλο φοβο το εχω...
Θα μας πει και η Βουλα που το ξερει το θεμα...

Tελικα εινα να μη λες τιποτα....
Την υμενιτιδα την ειχα παρει απο φοβο και τελικα μας ετυχε.
Ξυπνησε ο μικρος μου( για οσους τον ξερουν ειναι υπερδραστηριο παιδι) και δεν μπορουσε να πατησει το αριστερο του ποδαρακι....
Μας ειπε οτι ποναει μεσα στο μπουτακι του και τρεξαμε στο νοσοκομειο.
Υμενιτιδα-επωδυνο ισχυο η διαγνωση.
10 μερες μονο ξαπλα και αγκαλια....
Ουφ,δυσκολα τα πραγματα.

Ωχ βρε Μαργαρίτα περαστικά και γρήγορα εύχομαι!

ΜΑΡΓΑΡΙΤΟΎΛΑ  ΚΟΡΙΤΣΆΚΙ ΜΟΥ,

ΤΙ ΒΛΈΠΩ ΌΤΙ ΣΟΎ ΤΥΧΕ;

ΚΟΥΡΆΓΙΟ ΠΑΙΔΆΚΙ ΜΟΥ ΕΥΤΥΧΏΣΤΟ ΔΙΕΓΝΩΣΑΤΕ ΕΓΚΑΙΡΑ !!!

 ΕΥΧΟΜΑΙ ΠΕΡΑΣΤΙΚΆ ΣΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΆΚΗ ΣΟΥ,
ΔΩΣΤΟΥ ΚΙ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ  ΦΙΛΑΚΙ ΓΙΑ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΥΛΙΑ!!!!