Η άσκηση στην πρόληψη ασθενειών

Πρόληψη καρδιακών και εγκεφαλικών επεισοδίων

Πάρα πολλές και σπουδαίες μελέτες έχουν δείξει ότι η συστηματική και ικανοποιητική σε διάρκεια φυσική άσκηση μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο για καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια.

Η σπουδαιότητα μάλιστα την άσκησης στη μείωση των καρδιαγγειακών επεισοδίων είναι τόσο μεγάλη ώστε να μπορεί να συγκριθεί με αυτή της διακοπής του καπνίσματος ή της μείωσης της αυξημένης αρτηριακής πίεσης ή της μείωσης της χοληστερίνης του αίματος.

Η προστατευτική δράση της σωματικής άσκησης στην πρόληψη των καρδιακών και εγκεφαλικών επεισοδίων αποδεδειγμένα φαίνεται ότι δρα μέσω ενός συνδυασμού επηρεασμού πολλών παραγόντων κινδύνου στον ανθρώπινο οργανισμό.

Γνωστοί παράγοντες κινδύνου που φαίνεται ότι επηρεάζει η άσκηση είναι η ρύθμιση του μεταβολισμού, η βελτίωση των τιμών της χοληστερίνης και των λιπιδίων του αίματος, η φυσιολογικοποίηση των παραγόντων πήξεως του αίματος, η ομαλοποίηση της αρτηριακής πίεσης και η μείωση του σωματικού βάρους.

Η τακτική άσκηση αυξάνει την απόδοση της καρδιάς και την κάνει να κουράζεται λιγότερο στην έντονη προσπάθεια. Αυτό γίνεται επειδή η καρδιά με την άσκηση μαθαίνει να λειτουργεί πιο αργά και να προσαρμόζεται στις αερόβιες συνθήκες απαιτώντας λιγότερη ενέργεια για τη λειτουργία της. Η μείωση επίσης της αρτηριακής πίεσης που επιτυγχάνεται με την άσκηση οδηγεί σε μείωση του έργου που πρέπει να καταβάλλει η καρδιά για συγκεκριμένη εργασία.

Η τακτική άσκηση δεν θα πρέπει να περιορίζεται μόνο στα υγιή άτομα. Αντίθετα, ασθενείς που πέρασαν κάποιο στεφανιαίο καρδιακό ή εγκεφαλικό επεισόδιο θα πρέπει να ενθαρρύνονται να αρχίσουν μια προγραμματισμένη άσκηση, διότι τα οφέλη από αυτή είναι ασύγκριτα ευεργετικά σε σχέση με τον μικρό κίνδυνο που διατρέχουν από την υπερβολική ίσως άσκηση.

Άλλωστε σήμερα όλα τα καρδιοχειρουργικά κέντρα σε όλο τον κόσμo μετά από μια εγχείρηση στεφανιαίων (by pass) υποδεικνύουν στους ασθενείς τους τακτική άσκηση υπό τη μορφή βαδίσματος, για την πρόληψη της επαναστένωσης των στεφανιαίων αρτηριών και για τη βελτίωση της παράπλευρης κυκλοφορίας.

Υπάρχουν ενδείξεις ότι η τακτική άσκηση μειώνει τον κίνδυνο του αιφνίδιου θανάτου σε ασθενείς που πάσχουν από στεφανιαίο ανεπάρκεια αυξάνοντας τη διάμετρο των στεφανιαίων αρτηριών και την παράπλευρη κυκλοφορία, ενώ μειώνει την ευαισθησία για σπασμό των στεφανιαίων αρτηριών.

Προφύλαξη από την αρτηριακή υπέρταση

Η τακτική φυσική άσκηση μειώνει τόσο τη μεγάλη (συστολική) όσο και τη μικρή (διαστολική) πίεση του αίματος. Η μείωση αυτή που μπορεί να φτάσει τα 10 χιλιοστά ή ακόμα και περισσότερο, θεωρείται θεραπευτικά σπουδαία, ιδιαίτερα στα άτομα που πάσχουν από ήπια έως μέτρια υπέρταση, στα οποία μπορεί να επαναφέρει την πίεσή τους ακόμα και στα φυσιολογικά επίπεδα.

Δυστυχώς όμως, στα περισσότερα υπερτασικά άτομα, μόνο η άσκηση δεν φτάνει για να ομαλοποιηθεί η πίεσή τους για αυτό και συνιστάται να μην εγκαταλείπουν τα άλλα μέτρα ρύθμισης της πίεσής τους χωρίς τη συμβουλή του γιατρού τους.

Πρόληψη της οστεοπόρωσης

Η οστεοπόρωση είναι μια επικίνδυνη κατάσταση που χαρακτηρίζεται από αδυνάτισμα των οστών λόγω απομάκρυνσης από αυτά του ασβεστίου και άλλων μετάλλων.

Η οστική μάζα αυξάνει κατά τη διάρκεια της παιδικής και της εφηβικής ηλικίας. Όσο μεγαλύτερη οστική μάζα αποκτηθεί σε αυτές τις ηλικίες, τόσο απομακρύνεται και η ηλικία εμφάνισης της οστεοπόρωσης.

Τα δραστήρια και ενεργητικά από απόψεως άσκησης παιδιά και νεαροί ενήλικες έχουν σαφώς μεγαλύτερη οστική μάζα από τα νωθρά παιδιά που παίζουν και γυμνάζονται λίγο.

Μετά την εφηβεία η οστική πυκνότητα παραμένει σταθερά αμετάβλητη μέχρι την τέταρτη δεκαετία και στη συνέχεια αρχίζει να μειώνεται. Οι άνδρες έχουν σε όλες τις ηλικίες μεγαλύτερη οστική πυκνότητα από τις γυναίκες.

Μετά την 4η δεκαετία η οστική μάζα αρχίζει να μειώνεται με τον ίδιο ρυθμό και στα δύο φύλα εκτός της περιόδου που ακολουθεί την εμμηνόπαυση στις γυναίκες όπου η απώλεια οστικής μάζας επιταχύνεται.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο και οι γυναίκες φθάνουν γρηγορότερα από τους άνδρες την εποχή των καταγμάτων. Τα εύκολα κατάγματα στο ισχίο, τον καρπό και στους σπονδύλους αποτελούν συνήθεις εκδηλώσεις της οστεοπόρωσης.

Η τακτική άσκηση καθυστερεί την εγκατάσταση της οστεοπόρωσης και θεωρείται ο πιο αποτελεσματικός τρόπος (περιλαμβανόμενων και των φαρμάκων) πρόληψής της.

Γυναίκες όλων των ηλικιών από 20-80 που ασκούνται τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα, έχουν σημαντικά πιο μεγάλη οστική πυκνότητα από τις γυναίκες που δεν ασκούνται. Άλλωστε σήμερα όλα τα προγράμματα πρόληψης της οστεοπόρωσης περιλαμβάνουν και την τακτική σωματική άσκηση.

Πρόληψη σακχαρώδους διαβήτου των ενηλίκων

Η συνήθης φυσική άσκηση εμποδίζει την εμφάνιση σακχαρώδους διαβήτου στους ενήλικες. Εργαστηριακές μελέτες έχουν δείξει ότι η σωματική άσκηση αυξάνει την ευαισθησία των κυττάρων στην ινσουλίνη καθώς και την ανοχή στη γλυκόζη. Έτσι εξηγείται η ευεργετική επίδραση της άσκησης στην πρόληψη του σακχαρώδους διαβήτου.

Παράλληλα, στα άτομα που έχουν ήδη εκδηλώσει διαβήτη, η άσκηση βοηθά σημαντικά το μεταβολισμό τους οδηγώντας σε μείωση των αναγκών για αντιδιαβητικά χάπια ή και ινσουλίνη. Αν και τα οφέλη αυτά είναι πιο έκδηλα στους παχύσαρκους ενήλικες διαβητικούς, εν τούτοις και νεαρά ινσουλινοερξαρτόμενα διαβητικά άτομα ωφελούνται σημαντικά από την άσκηση.

Πρόληψη του καρκίνου

Αρκετές πρόσφατες επιδημιολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι τα σωματικά δραστήρια άτομα έχουν σημαντικά μικρότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν καρκίνο του μαστού και του παχέος εντέρου σε σύγκριση με άτομα που δεν ασκούνται.

Βελτίωση νευρικών παθήσεων

Σημαντική βελτίωση του άγχους και της κατάθλιψης ατόμων που πάσχουν από αυτά έχει αναφερθεί με την σωματική άσκηση. Το αίσθημα σωματικής ευεξίας που εξασφαλίζει η άσκηση παρασύρει προς το καλύτερο και τον ψυχισμό του ατόμου βοηθώντας στη χαλάρωση και στην απαλλαγή από το περιττό άγχος.

Άτομα όμως που βρίσκονται υπό θεραπεία με αγχολυτικά ή αντικαταθλιπτικά, θα πρέπει και να συμβουλεύονται το γιατρό τους για τη μείωση ή διακοπή των φαρμάκων τους καθώς η άσκηση δεν μπορεί σε όλες τις περιπτώσεις να υποκαταστήσει όλες τις άλλες θεραπείες.

Καθυστέρηση γήρατος και των συνεπειών του

Είναι γνωστό ότι η αύξηση της ηλικίας προοδευτικά συνοδεύεται από απώλεια μυικής ισχύος, περιορισμό της κινητικότητας των αρθρώσεων, μείωση της αντοχής, εύκολη κόπωση, δυσκολία στην αναπνοή με την προσπάθεια, δυσκοιλιότητα, αστάθεια βαδίσματος και άλλα πολλά.

Η σωματική άσκηση μπορεί να προλάβει πολλές από αυτές τις εκδηλώσεις καθυστερώντας την εκδήλωση των επιπτώσεων της προχωρημένες ηλικίας. Τα ασκούμενα άτομα μπορούν να φτάσουν μέχρι τα βαθειά γηρατειά διατηρώντας συχνά μια αξιοζήλευτη ευκινησία που τους επιτρέπει να αυτοεξυπηρετούνται σε ικανοποιητικό βαθμό.

Υπάρχουν πολλά δεδομένα που δείχνουν ότι τα φυσικά δραστήρια άτομα έχουν σημαντικά μικρότερες πιθανότητες σε σύγκριση με τα ανενεργή άτομα να καθηλωθούν στην πολυθρόνα ή στο κρεβάτι, να σπάσουν κάποιο πόδι ή χέρι πέφτοντας, να αποκτήσουν δυσκοιλιότητα, να γίνουν γκρινιάρηδες και καταθλιπτικοί και γενικά να αποκτήσουν μια αναπηρία βασανιστική για τη ζωή τους.

Η άσκηση δεν βοηθά μόνο τα σωματικά υγιή άτομα αλλά και αυτά που ήδη πάσχουν από χρόνιες βασανιστικές παθήσεις που συχνά τους κάνουν τη ζωή μαρτυρική. Ασθενείς με χρόνιες αρθροπάθειες, ρευματοπάθειες, νευροπάθειες, μυοπάθειες, ακόμα και εάν είναι καθηλωμένοι σε αναπηρική καρέκλα μπορούν να δουν σημαντικά οφέλη αρχίζοντας μια συστηματική άσκηση.

Σπαντιδέας Αναστάσιος, Παθολόγος 
 

Πολύ χρήσιμο άρθρο 

[Η άσκηση δεν βελτιώνει την κατάθλιψη μακροπρόθεσμα]

Η άσκηση δεν βελτιώνει την κατάθλιψη μακροπρόθεσμα



Η άσκηση φαίνεται πως έχει μικρή επίδραση μακροπρόθεσμα στην κατάθλιψη, σύμφωνα με νέα επισκόπηση ερευνών που εστίασαν στη συγκεκριμένη σχέση.

Όσο, άνθρωποι που έπασχαν από κατάθλιψη, ασκούνταν, φάνηκε να εμφανίζουν μικρή αλλαγή στα συμπτώματά τους αλλά μήνες μετά το τέλος της παρέμβασης εμφάνιζαν όση κατάθλιψη εμφάνιζαν και άνθρωποι που δεν γυμνάζονταν.

Ο ερευνητής, Dr. Jesper Krogh, του Πανεπιστημιακού νοσοκομείου Bispebjerg, στη Δανία, δήλωσε έκπληξη με τα ευρήματα, σύμφωνα με τα οποία η άσκηση δεν είχε μακροχρόνια επίδραση στην κατάθλιψη. Εκτιμούσε ότι οι ασθενείς που είχαν ωφεληθεί από την παρέμβαση θα παρέμεναν καλά. Γενικά, η επίδραση στην κατάθλιψη, στην καλύτερη περίπτωση είναι μικρή.

Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι η άσκηση δεν είναι καθόλου βοηθητική σε ανθρώπους που εμφανίζουν κατάθλιψη. Άνθρωποι με κατάθλιψη αντιμετωπίζουν επίσης υψηλότερο κίνδυνο θανάτου από καρδιακή νόσο και διαβήτη και για αυτές τις παθήσεις υπάρχουν ισχυρά στοιχεία που στηρίζουν τα οφέλη της άσκησης. Επομένως, η άσκηση είναι σημαντική για αυτόν τον πληθυσμό, δήλωσε ο Krogh.

Υπολογίζεται ότι ποσοστό 17% των ανθρώπων που ζουν σε δυτικές χώρες εμφανίζουν κατάθλιψη σε κάποια φάση της ζωής τους.

Προηγούμενες έρευνες υπέδειξαν ότι η άσκηση ενδεχομένως έχει επίδραση στην κατάθλιψη, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2007 σε 202 ενήλικες με κατάθλιψη, ερευνητές ανακάλυψαν ότι όσοι υποβλήθηκαν σε ομαδική θεραπεία με άσκηση εμφάνισαν την ίδια βελτίωση με όσους λάμβαναν αντικαταθλιπτικά. Το ίδιο έτος, άλλη μικρή έρευνα ανακάλυψε ότι η τακτική άσκηση βελτίωνε τα συμπτώματα κατάθλιψης σε ανθρώπους που απέτυχαν να βελτιωθούν με τη λήψη αντικαταθλιπτικών.

Αντίθετα, η νέα έρευνα εξέτασε στοιχεία που συλλέχτηκαν από μεγάλες έρευνες, μερικές από τις οποίες μέτρησαν τη μακροχρόνια επίδραση της άσκησης, ακολουθώντας τους ασθενείς για μήνες μετά την ολοκλήρωση της παρέμβασης.

Η ανάλυση, που δημοσιεύεται στο περιοδικό ‘Journal of Clinical Psychiatry’, βασίζεται σε 13 έρευνες με 700 ασθενείς, μισοί από τους οποίους ασκούνταν για να βοηθήσουν την υποχώρηση της κατάθλιψης.

Κατά μέσον όρο, οι άνθρωποι φάνηκε να έχουν βελτιωθεί ελαφρά μέχρι το τέλος της παρέμβασης με την άσκηση, σε σχέση με ανθρώπους που δεν ασκούνταν.

Ωστόσο, σύμφωνα με τις 5 έρευνες που ακολούθησαν ασθενείς για 6 έως 26 μηνών, τα οφέλη της άσκησης δεν φάνηκε να διαρκούν μετά το τέλος του προγράμματος. ‘Αν η άσκηση ήταν χάπι, δεν θεωρώ ότι ο FDA θα την ενέκρινε σαν αντικαταθλιπτικό’, δήλωσε ο ερευνητής.

Ίσως, δήλωσε ο Krogh, η άσκηση να έχει έμμεση επίδραση στην κατάθλιψη, που διαρκεί μόνο όσο διάστημα αυτή διαρκεί . Ενδεχομένως, η επίδραση της παρέμβασης δεν σχετίζεται με την άσκηση, αλλά με στοιχείο της δομής της καθημερινότητας ασθενών με κατάθλιψη. Ορισμένα οφέλη μπορεί να είναι η συνάντηση σε τακτά διαστήματα με άλλους ασθενείς και προσωπικό που γνωρίζουν τις δυσκολίες του να ζει κάποιος με την κατάθλιψη.

Πηγές: ‘Journal of Clinical Psychiatry’, iatronet.gr

 

Διατήρηση της υγείας


Η επίτευξη της υγείας και το να παραμείνει κάποιος  υγιής, είναι μια συνεχόμενη ενεργή διαδικασία. Η προσωπική φροντίδα για την  συντήρηση της υγείας, είναι οποιαδήποτε δραστηριότητα ενός ατόμου, της οικογένειας ή της κοινότητας που έχει σαν  σκοπό τη βελτίωση ή την αποκατάσταση της υγείας, την  θεραπεία η την πρόληψη της νόσου. Η προσωπική φροντίδα της υγείας, περιλαμβάνει όλες τις αποφάσεις εκείνες, που παίρνουν  οι άνθρωποι να κάνουν για τους εαυτούς τους ή τις οικογένειες τους για να μείνουν  σωματικά και διανοητικά υγιείς.


Κάποιες από αυτές είναι η άσκηση ως μέσον διατήρησης της φυσικής κατάστασης, η υγιεινή διατροφή, η αποφυγή των κινδύνων για την υγεία όπως το κάπνισμα  καθώς και η υιοθέτηση υγιεινών συνηθειών ως τρόπου ζωής, για την πρόληψη και την καλύτερη διαχείριση των  ασθενειών. Αποτελεσματικές στρατηγικές για τη διατήρηση της υγείας και η βελτίωση της σε ένα βέλτιστο επίπεδο περιλαμβάνει τα ακόλουθα στοιχεία:
 
Άσκηση
Άσκηση είναι η απόδοση του συνόλου των  κινήσεων, προκειμένου να αναπτύξουν ή να διατηρήσουν την συνολική φυσική κατάσταση και υγεία.  Η συχνή και τακτική σωματική άσκηση, είναι ένα σημαντικό στοιχείο για την πρόληψη της υγείας  από τις ασθένειες όπως ο καρκίνος, οι καρδιοπάθειες, οι καρδιαγγειακές παθήσεις, ο διαβήτης τύπου 2, η παχυσαρκία και η οσφυαλγία. Οι ασκήσεις  γενικά ομαδοποιούνται σε τρεις κατηγορίες ανάλογα με τη συνολική επίδραση που έχουν στον ανθρώπινο οργανισμό:


Ασκήσεις ευελιξίας, όπως οι διατάσεις ή stretching, που έχουν σαν στόχο την βελτίωση του εύρους των κινήσεων των μυών και των συνδέσμων.
Αερόβιες ασκήσεις, όπως η πεζοπορία και το τρέξιμο που εστιάζουν στην αύξηση της καρδιαγγειακής-αναπνευστικής αντοχής και μυϊκής πυκνότητας.
Αναερόβιες ασκήσεις, όπως η προπόνηση με βάρη, που έχουν  στόχο την  αύξηση της μυϊκής μάζας και δύναμης.


Σωματική άσκηση θεωρείται σημαντικό για τη διατήρηση της σωματικής ικανότητας, της φυσικής κατάστασης, του ιδανικού βάρους, την  οικοδόμηση και τη διατήρηση υγιών οστών, των μυών και των αρθρώσεων.  Μέσω αυτής επίσης αναπτύσσεται η ευημερία, η ευεξία, και τέλος το πιο σημαντικό ενισχύεται το ανοσοποιητικό σύστημα. Η σωστή διατροφή είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο, σημαντικό για την υγεία όσο και η άσκηση. Κατά την άσκηση καθίσταται ακόμη πιο σημαντικό να έχουμε καλή διατροφή για να εξασφαλίσει ο οργανισμός, ότι  έχει τη σωστή αναλογία θρεπτικών ουσιών που χρειάζεται.
 
Διατροφή
Διατροφή είναι η επιστήμη που εξετάζει τη σχέση μεταξύ διατροφής και υγείας. Μελετά πως οι άνθρωποι τρώνε και κατά πόσο επηρεάζεται η υγειά  και η απόδοση τους. Ελέγχουν πως τα τρόφιμα ή τα συστατικά τροφίμων, προκαλούν ασθένειες ή επιδείνωση της υγείας. Όπως για παράδειγμα η υπερβολική λήψη θερμίδων,  που είναι και ο σημαντικότερος παράγοντας που συμβάλλει στην παχυσαρκία, τον διαβήτη, τις καρδιοπάθειες κ.α.


Στον τομέα της διατροφής επίσης μελετούνται τρόφιμα και διαιτητικά συμπληρώματα που βελτιώνουν τις επιδόσεις, την προώθηση της υγείας και τη θεραπεία ή την πρόληψη των ασθενειών, όπως οι διατροφικές ινώδεις τροφές για την μείωση του κίνδυνου εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου, ή συμπλήρωμα με βιταμίνη C που είναι υπεύθυνη για την ενίσχυση των  ούλων και για την βελτίωση του ανοσοποιητικού συστήματος.


Ελλείψεις, υπερβολές και ανισορροπίες στην διατροφή, μπορεί να δημιουργήσει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε ασθένειες όπως οι καρδιαγγειακές παθήσεις, ο διαβήτης, scurvy, παχυσαρκία η οστεοπόρωση. Αυτοί που ειδικεύονται στην επιστήμη της διατροφής, είναι οι διαιτολόγοι-διατροφολόγοι και είναι εκπαιδευμένοι  να παρέχουν ασφαλές, βασισμένες σε στοιχεία διαιτητικές συμβουλές και παρεμβάσεις.

Υγιεινή
Η υγιεινή αναφέρεται σε πρακτικές που συνδέονται με τη διασφάλιση της καλής υγείας και καθαριότητας. Η υγιεινή είναι η πρακτική εκείνη που αποσκοπεί, στην διατήρηση της καθαριότητας του σώματος για την πρόληψη μόλυνσης και των ασθενειών, καθώς και την αποφυγή της επαφής με μολυσματικούς παράγοντες.


Οι πρακτικές υγιεινής περιλαμβάνουν το συχνό μπάνιο, το βούρτσισμα των δοντιών, και ιδίως το πλύσιμο χεριών πριν το φαγητό, το πλύσιμο των τροφίμων πριν αυτά καταναλωθούν, την αποστείρωση ή επεξεργασία τροφίμων, καθαρισμό σκευών και επιφανειών πριν και μετά την προετοιμασία των γευμάτων, κ.α.


Ο επιστημονικός όρος υγιεινή αναφέρεται στην διατήρηση της υγείας και της υγιούς διαβίωσης. Ο όρος εμφανίζεται σε φράσεις όπως προσωπική υγιεινή, της οδοντιατρικής υγιεινής, και την υγιεινή στην εργασία και χρησιμοποιείται συχνά σε σχέση με τη δημόσια υγεία. Ο όρος "υγιεινή" προέρχεται από την ελληνική λέξη υγεία, που ήταν η ελληνική θεότητα της υγείας και της  καθαριότητας. Η υγιεινή είναι επίσης μια επιστήμη που ασχολείται με την προώθηση και τη διατήρηση της υγείας.

Διαχείριση του στρες

Παρατεταμένο ψυχολογικό στρες ή άγχους, μπορεί να έχει αρνητική επίδραση στην υγεία, όπως και την εξασθένιση του ανοσοποιητικού συστήματος. Η διαχείριση του στρες,  είναι η εφαρμογή των μεθόδων εκείνων που έχουν σαν σκοπό την μείωση του στρες.


Η άσκηση που έχει στόχο την  βελτίωση της σωματικής ικανότητας, κυρίως της καρδιαγγειακής φυσικής κατάστασης, τονώνει το ανοσοποιητικό σύστημα και εξαφανίζει το άγχος.
Οι διάφορες τεχνικές χαλάρωσης είναι φυσικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση από το στρες.
Ψυχολογικές μέθοδοι περιλαμβάνουν γνωστική θεραπεία, διαλογισμό, και η θετική σκέψη, που λειτουργεί με τη μείωση αντίδρασης στο στρες.


Μαθαίνοντας να αντιμετωπίζετε καλύτερα τα προβλήματα, όπως η επίλυση προβλημάτων και η βελτίωση των δεξιοτήτων διαχείρισης χρόνου, μπορεί επίσης να μειώσει την αντίδραση στη στρεσογόνα προβλήματα.
 
Φυσική υγεία
Στην εναλλακτική ιατρική, η φυσική υγεία αποτελεί ένα επιλεκτικό σύστημα  φυσικών θεραπειών, που ασχολούνται με την οικοδόμηση και την αποκατάσταση της υγείας και ευεξίας μέσω της πρόληψης και του υγιεινού τρόπου ζωής. Η φυσική υγεία περιλαμβάνει  μεθόδους με την  αναπνοή, διατροφή, άσκηση, χειροπρακτική, φυτοθεραπεία, η ομοιοπαθητική, θεραπεία, μασάζ, τεχνικές χαλάρωσης (π.χ. Yoga, Tai Chi), σάουνα, αρωματοθεραπεία, ayurveda κ.α.

Ευεξία
Η ευεξία ή wellness γενικά χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει μια υγιή ισορροπία του νου, του σώματος και του πνεύματος που οδηγεί σε μια γενική αίσθηση ευεξίας. Έχει χρησιμοποιηθεί στο πλαίσιο της εναλλακτικής ιατρικής από τον Halbert L. Dunn, MD και άρχισε να χρησιμοποιεί τη φράση στη δεκαετία του πενήντα. Το Εθνικό Ινστιτούτο Wellness  των Η.Π.Α ορίζει το wellness με παρόμοιο τρόπο:  "το wellness  είναι μια ενεργή διαδικασία μέσω της οποίας οι άνθρωποι  συνειδητοποιούν και κάνουν τις επιλογές τους, στην κατεύθυνση μιας πιο επιτυχημένης πορείας." Το ινστιτούτο επισημαίνει έξι διαστάσεις της ευεξίας: σωματική, ψυχική, πνευματική, κοινωνική, συναισθηματική και επαγγελματική. Wellness μπορεί επίσης να χαρακτηριστεί ως η συνειδητή επιδίωξη του να ζει τη ζωή στο μέγιστο βαθμό!

πηγή   https://www.bestrong.org.gr/el/healthylife/healthinfo/stayhealthy/