Τοξικοί κίνδυνοι στο σπίτι

Από τον Βασίλη Δαλαμπίνη

Παρόλο που η αρχική μας προσέγγιση θα έπρεπε να αναφερόταν σε συγκεκριμένα παραδείγματα μόλυνσης ποταμών, λιμνών, του υδροφόρου ορίζοντα και φυσικά του εδάφους και των προϊόντων που παράγονται σε καλλιέργειες (τον τελευταίο καιρό έχουν ανησυχήσει όλους ανεξαιρέτως τους αρμόδιους φορείς), εμείς σε μια προσπάθεια να μην ενσπείρουμε την ανησυχία, αλλά να επισημάνουμε μόνο κάποια μέτρα προφύλαξης που πρέπει να παίρνουμε, επανερχόμαστε στο θέμα τοξικά μέταλλα.

Καθημερινά διαβάζουμε στις εφημερίδες ανακοινώσεις επιστημόνων ή σοβαρών και υπεύθυνων ερευνητικών ιδρυμάτων που μας προειδοποιούν για την επικινδυνότητα των ουσιών που περιέχουν στοιχεία βαρέων μετάλλων και τοξικών χημικών. Φυσικά το μεγάλο πρόβλημα δεν έγκειται στην πιθανότητα του να εισαχθούν μερικές ποσότητες από τις συγκεκριμένες ουσίες στον οργανισμό, αλλά στη διαρκή και χρόνια συσσώρευσή τους η οποία αν και όταν ξεπεράσει κάποια συγκεκριμένα όρια, τότε μπορεί να σημάνει η ώρα του συναγερμού.

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΧΗΜΙΚΩΝ ΒΟΜΒΩΝ

Δυστυχώς δεν είναι μόνο τα επιμολυσμένα λάδια, το βενζόλιο στο μέλι, οι επικίνδυνες χρωστικές ουσίες και τα συντηρητικά στα τρόφιμα, ο αμίαντος στα παλιά κτίρια, το χλώριο στο νερό, η φορμαλδεΰδη στα έπιπλα και σε χιλιάδες προϊόντα γενικής χρήσης και τα μικροσωματίδια στον αέρα που αναπνέουμε.

Υπάρχουν εκατοντάδες ακόμα χημικά που ίσως αναρωτηθείτε πώς και γιατί αποτελούν μέρος της καθημερινής μας ζωής και εργασίας και τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτά. Δυστυχώς, πιστέψτε μας, υπάρχουν παντού, παρά την αυστηρή νομοθεσία σε παγκόσμιο επίπεδο, τους αγώνες των περιβαλλοντικών και καταναλωτικών οργανώσεων, την αγωνία των απλών καθημερινών ανθρώπων για ένα καλύτερο και «καθαρότερο» αύριο και για μια ζωή πιο υγιεινή σε ένα περιβάλλον που δε θα παρομοιάζεται με μια κολοσσιαία «χωματερή», αλλά θα αποτελεί μια βιώσιμη κοιτίδα ανάπτυξης των επόμενων γενιών.

Ο μόλυβδος, το χρώμιο, ο υδράργυρος, το κάδμιο, το αρσενικό, ο κασσίτερος, το νικέλιο, το στυρένιο, το ραδόνιο, οι φθαλικές ενώσεις, ο τετραχλωράνθρακας, το βινυλοχλωρίδιο, τα PCB’s και χιλιάδες προϊόντα και κατάλοιπα βιομηχανικών επεξεργασιών, όπως οι διοξίνες, συσσωρεύονται καθημερινά, επιβαρύνοντας το καθένα με το δικό του τρόπο την τροφή, το νερό, τον αέρα που αναπνέουμε και, φυσικά, το αβέβαιο αύριο του πλανήτη.

ΤΟΞΙΚΑ ΜΕΤΑΛΛΑ

Επειδή όλα τα ανωτέρω θα ήταν αδύνατο να χωρέσουν όχι σε ένα, αλλά σε δεκάδες τεύχη του περιοδικού, ας πάρουμε μια ιδέα για τα τοξικά μέταλλα που αποτελούν μια πολύ επικίνδυνη ομάδα και σε επόμενα τεύχη θα ασχοληθούμε και με άλλα εξίσου σοβαρά θέματα.

Ιχνοστοιχεία, βαρέα και τοξικά μέταλλα είναι όροι που συνήθως χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μια ομάδα μεταλλικών στοιχείων, πολλά εκ των οποίων είναι επικίνδυνα αν εισέλθουν στο σώμα και αρχίσουν να συσσωρεύονται σε μεγάλες ποσότητες. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, ο όρος «ιχνοστοιχεία» αφορά σε μέταλλα που συναντώνται είτε στο περιβάλλον είτε στο ανθρώπινο σώμα σε πολύ χαμηλές συγκεντρώσεις, όπως ο χαλκός, ο σίδηρος και ο ψευδάργυρος. Βαρέα μέταλλα είναι εκείνα τα μεταλλικά ιχνοστοιχεία των οποίων η πυκνότητα είναι τουλάχιστον πέντε φορές μεγαλύτερη από αυτή του νερού, όπως το κάδμιο, ο μόλυβδος και ο υδράργυρος.

Τοξικά είναι όλα εκείνα τα μέταλλα των οποίων η συγκέντρωση στο περιβάλλον θεωρείται πλέον επιβλαβής, τουλάχιστον για κάποιες ομάδες ανθρώπων σε ορισμένες, επιβαρυμμένες από διάφορους παράγοντες, περιοχές.

Φυσικά, τα μέταλλα έχουν πολλές ιδιότητες που τα καθιστούν σημαντικά και απαραίτητα για την ανθρώπινη υγεία, όπως ο σίδηρος για παράδειγμα, η έλλειψη του οποίου προκαλεί αναιμία και ένα σωρό προβλήματα. Ταυτόχρονα, μέταλλα που όταν είναι σε μικρές ποσότητες θεωρούνται απαραίτητα για την καλή υγεία, μπορεί να γίνουν τοξικά αν απορροφηθούν σε μεγάλες δόσεις για μακρύ χρονικό διάστημα. Για παράδειγμα, το μολυβδαίνιο χρειάζεται σε ορισμένα ένζυμα για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά, αλλά η μεγάλη συσσώρευσή του μπορεί να οδηγήσει σε αρθρίτιδα. Το σημαντικότερο, όμως, πρόβλημα των μετάλλων είναι ότι ποτέ δεν αλλοιώνονται. Ενώ οι οργανικοί ρυπαντές αποσυντίθενται σιγά σιγά με την έκθεσή τους στο φως του ήλιου ή τη θερμότητα, τα μέταλλα δε μεταβάλλονται. Μπορεί να θαφτούν σε χωματερές ή να μεταφερθούν σε ιζήματα και να αποθηκευτούν στο υπέδαφος, αλλά ποτέ δεν εξαφανίζονται τελείως και παραμένουν ως απειλή, κάτι σαν τοξική βόμβα εν υπνώσει, που μπορεί να ενεργοποιηθεί ξανά στο μέλλον.

Περίπλοκη είναι και η σειρά των διεργασιών που λαμβάνουν χώρα στην αλυσίδα των βιομηχανικών δραστηριοτήτων ή των ανθρώπινων ενεργειών που έχουν ως αποτέλεσμα την προσθήκη μετάλλων στο περιβάλλον.

Η καύση κάρβουνου και πετρελαίου ελευθερώνει κολοσσιαίες ποσότητες μετάλλων στον αέρα, επειδή τα μέταλλα είναι φυσικοί μολυντές των καύσιμων υλών. Ο εμπλουτισμός μεταλλευμάτων, η καύση σκουπιδιών και η παραγωγή τσιμέντου αποτελούν σημαντικές πηγές εκπομπής και συσσώρευσης μετάλλων στον αέρα.

Απορριφθέντα προϊόντα ή κατάλοιπα που περιέχουν μέταλλα, θάβονται σε χωματερές μαζί με τη στάχτη από την καύση κάρβουνου ή τεράστιων ποσοτήτων σκουπιδιών, η οποία επίσης περιέχει μέταλλα, και από την ταφή στις χωματερές διαφεύγουν συχνά μέταλλα προς τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα. Οπως αναφέρει και το βι-βλίο ΤΟΞΙΚΑ από το Α ως το Ω των J. Harte, Ch. Holdren, R. Schneider και Ch. Shirley, των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων του Ε.Μ.Π., υπάρχουν και άλλοι περίπλοκοι τρόποι προσθήκης μετάλλων στο περιβάλλον, είτε μέσω της χρήσης λιπασμάτων και παρασιτοκτόνων είτε μέσω της όξινης βροχής.

Εδώ και πολλά χρόνια το αρσενικό έχει μολύνει μόνιμα πολλά εδάφη γιατί χρησιμοποιούνταν ως συστατικό των παρασιτοκτόνων.

Το κάδμιο, πέρα από όλες τις άλλες του εμφανίσεις στη ζωή μας, είναι ένας μολυντής που υπάρχει σε ίχνη στα φωσφορικά λιπάσματα και αργά αλλά σταθερά συσσωρεύεται στα γεωργικά εδάφη.

Η όξινη βροχή, η οποία προκαλείται συνήθως από τα καύσιμα, διαλύει το αλουμίνιο από τα επιφανειακά πετρώματα και από το έδαφος και το μεταφέρει στις λίμνες και τα ποτάμια.

Από τη στιγμή που θα κινηθούν στο περιβάλλον, τα μέταλλα έχουν αμέτρητους τρόπους εισόδου στο σώμα μας, μέσω της τροφής, του νερού και του αέρα.

Το νερό που παραμένει όλο το βράδυ στις υδραυλικές εγκαταστάσεις του σπιτιού μας, εκπλένει μόλυβδο, κάδμιο και άλλα βαρέα μέταλλα από τις σωληνώσεις και τις συγκολλήσεις των σωληνώσεων, με αποτέλεσμα όλο αυτό το επικίνδυνο κοκτέιλ -μαζί με το χλώριο που είναι απαραίτητο για την εξόντωση των μικροβίων- να εισέλθει στο σώμα μας με την πρώτη γουλιά που θα πιούμε το πρωί.

Τα αυτοκίνητα, τα χυτήρια, τα διυλιστήρια και οι μονάδες επεξεργασίας μετάλλων εκπέμπουν στον αέρα μόλυβδο, αρσενικό, κάδμιο, νικέλιο και εκατοντάδες ακόμα επικίνδυνες τοξικές ενώσεις. Παρόλο που το ξέρετε ήδη από τις αναρίθμητες προειδοποιήσεις, και ο καπνός του τσιγάρου, ο οποίος περιέχει αρσενικό, κάδμιο, ψευδάργυρο, χρώμιο, νικέλιο, σελήνιο και μόλυβδο (έτσι για πρώτη δόση γιατί περιέχει και άλλα τοξικά), εισπνέεται τόσο από τους καπνιστές όσο και από τους μη καπνιστές.

Στα βιβλία Toxic Effects of Metals. The Basic Science of Poisons (3d edition) και Handbook on the Toxicology of Metals θα διαβάσετε συγκλονιστικά στοιχεία για τις χρόνιες δηλητηριάσεις από μακροχρόνια έκθεση σε χαμηλά επίπεδα μετάλλων. Για παράδειγμα: ο μόλυβδος, ο μεθυλυδράργυρος και οι οργανικές ενώσεις του κασσίτερου προκαλούν σταδιακά εκφυλισμό του εγκεφάλου.

Η σκόνη από αρσενικό, βηρύλλιο, κάδμιο, χρώμιο και νικέλιο μπορεί να προκαλέσει καρκίνο των πνευμόνων ή μεταλλάξεις που μπορούν να οδηγήσουν σε καρκίνο και πολλές ασθένειες ή σε γενετική καταστροφή στις επόμενες γενιές, αν οι μεταλλάξεις αυτές συμβούν σε αναπαραγωγικά κύτταρα των ανθρώπινων γεννητικών οργάνων.

Βασικό μέτρο προστασίας από τη λήψη επικίνδυνων μετάλλων μέσω της τροφής είναι το σχολαστικό πλύσιμο των τροφίμων πριν από το μαγείρεμα ή την κατανάλωση, όπως και το πλύσιμο των χεριών, ειδικά των μικρών παιδιών.

• Τα παιδιά πρέπει να αποφεύγουν είδη χειροτεχνίας και χρωστικές ουσίες που περιέχουν κάδμιο, ενώ οι ενήλικες δε θα πρέπει να μαγειρεύουν ή να διατηρούν τρόφιμα σε παλιά μαγειρικά σκεύη, εκτός αν είναι απολύτως βέβαιοι για την ασφάλειά τους.

Οι συχνότερες αιτίες ατυχημάτων στο σπίτι είναι:

Πεσίματα: Συνήθως, γλιστράμε σε υγρά δάπεδα, όταν σφουγγαρίζουμε, πέφτουμε από καρέκλες, σκαμνάκια και τραπέζια, όταν προσπαθούμε να φτάσουμε ψηλά ράφια, πέφτουμε από σκάλες, που δεν φωτίζονται αρκετά, σκοντάφτουμε, σε καλώδια, ή σε χαλιά ή σε προεξοχές στο δάπεδο, πατάμε αντικείμενα πεταμένα στο πάτωμα (συνήθως παιχνίδια).

Δηλητηριάσεις: Συνήθως, αναπνέουμε αναθυμιάσεις, από υγρά καθαρισμού (βιτριόλι, νέφτι, χλωρίνη κ.λπ.). Πολύ συχνές, όμως, είναι οι δηλητηριάσεις μικρών παιδιών, από υγρά καθαρισμού, φυτοφάρμακα, που χρησιμοποιούμε, στον κήπο ή στη βεράντα μας και από φάρμακα ενηλίκων.

Εγκαύματα: Συνήθως, παθαίνουμε εγκαύματα, γιατί αγγίζουμε ή χρησιμοποιούμε τοξικά καθαριστικά, χωρίς να φοράμε κατάλληλα γάντια. Συχνά, καιγόμαστε, από το φούρνο ή σε ένα μάτι της ηλεκτρικής κουζίνας μας. Πυρκαγιά μπορεί να προκληθεί, από ένα φαγητό, που το ξεχάσαμε, πάνω στο αναμμένο μάτι της κουζίνας μας. Επίσης, από ένα κερί, που ή το ανάψαμε, χωρίς τις κατάλληλες προφυλάξεις, ή ξεχάσαμε να το σβήσουμε έγκαιρα. Οι πυρκαγιές προκαλούν εγκαύματα, τα οποία πολλές φορές είναι θανατηφόρα.

Πνιγμός και ασφυξία: Είναι ατυχήματα, που συμβαίνουν, συχνά, σε παιδιά. Τα παιδιά έχουν την τάση να βάζουν, στο στόμα τους, μικρά αντικείμενα, τα οποία μπορεί και να φράξουν την αναπνευστική τους οδό.

Ηλεκτροπληξία: Χαλασμένες, ελαττωματικές ηλεκτρικές συσκευές, ξεχαρβαλωμένες μπρίζες, κακή ηλεκτρική εγκατάσταση είναι συχνές πηγές ηλεκτροπληξίας.

Τι πρέπει να κάνουμε;

Πριν χρησιμοποιήσουμε κάποιο καθαριστικό, διαβάζουμε την ετικέτα.
Φοράμε κατάλληλο εξοπλισμό (γάντια, μάσκα, γυαλιά, ρούχα κ.λπ.), που μας συστήνει ο κατασκευαστής του καθαριστικού.
Όταν χρησιμοποιήσουμε κάποιο καθαριστικό, με έντονη μυρωδιά ή πτητικό, ανοίγουμε τα παράθυρα και αερίζουμε το χώρο.
Πλενόμαστε, καλά, μετά από κάθε χρήση.
Δε μυρίζουμε τα είδη καθαριότητας.
Δε τα χρησιμοποιούμε κοντά σε φωτιά.
Δεν ανακατεύουμε διαφορετικά καθαριστικά, αν δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι δεν είναι επικίνδυνο.
Αποφεύγουμε να κινούμαστε, σε υγρό δάπεδο. Αν είναι απόλυτη ανάγκη, το κάνουμε με πολύ προσοχή.
Χρησιμοποιούμε μια σταθερή σκάλα, για να φτάνουμε ψηλά ράφια. Όχι καρέκλες, σκαμπό, σκαμνάκια και ότι πρόχειρο βρούμε, μπροστά μας.
Όπου υπάρχει σκάλα ή σκαλοπάτι, φροντίζουμε να φωτίζεται, καλά.
Δεν αφήνουμε καλώδια εκτεθειμένα στο πάτωμα. Ότι καλώδιο μας χρειάζεται βρίσκεται καρφωμένο, σε τοίχους και μακριά από διαδρόμους.
Ελέγχουμε το πάτωμα του σπιτιού μας, για μικροαντικείμενα, που μας έχουν πέσει.
Αποθηκεύουμε τα προϊόντα καθαρισμού, τα φυτοφάρμακα, τα εντομοκτόνα, τα φάρμακα, σε ντουλάπια, που κλειδώνουν ή είναι πολύ ψηλά, για να τα φτάσουν μικρά παιδιά.
Τοποθετούμε βαριά αντικείμενα, σε χαμηλό ύψος. Τα παιδιά έχουν την τάση να τραβάνε τα διακοσμητικά και μπορεί κάποιο, από αυτά να «πέσει στο κεφάλι» τους. Έχουμε στο σπίτι μας, πυροσβεστήρα.
Έχουμε στο φαρμακείο μας προϊόντα, για τις πρώτες βοήθειες, σε περίπτωση ατυχήματος.
Μετά τις πρώτες βοήθειες, ζητάμε, πάντοτε, τη βοήθεια ιατρού.
Ελέγχουμε, συχνά, τις ηλεκτρικές μας συσκευές, για τυχόν φθορές στα καλώδια.
Επιδιορθώνουμε ή αντικαθιστούμε, αμέσως και χωρίς να χρησιμοποιήσουμε καθόλου μια συσκευή, που το καλώδιο της είναι φθαρμένο.
Δεν παριστάνουμε τους ηλεκτρολόγους, αν δεν έχουμε τις κατάλληλες γνώσεις. Μια λάθος επιδιορθωμένη ηλεκτρική συσκευή ισοδυναμεί με βόμβα.
Χρησιμοποιούμε καλύμματα ασφαλείας στις μπρίζες μας, ειδικά όταν έχουμε μικρά παιδιά, στο σπίτι. Τα παιδιά μπορεί να βάλουν μεταλλικά αιχμηρά αντικείμενα, στις μπρίζες.
Τοποθετούμε «αυτόματο ηλεκτροπληξίας», στην ηλεκτρολογική μας εγκατάσταση.
Επιδιορθώνουμε, αμέσως, ξεχαρβαλωμένες ή χαλασμένες μπρίζες.
Συντηρούμε, σωστά, την ηλεκτρική μας εγκατάσταση.
Δεν υπερφορτώνουμε την ηλεκτρική μας εγκατάσταση, βάζοντας σε λειτουργία ταυτόχρονα, πολλές συσκευές. 
 

12 απαραίτητα μέτρα ασφαλείας για το παιδικό δωμάτιο 

Υπάρχουν κίνδυνοι στο δωμάτιο όπου ζει και μεγαλώνει το μικρό μας που συχνά δε μας περνάνε καν απ’ το μυαλό. Είναι λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι μιλάμε για τα υπερκινητικά ζουζούνια που θέλουν να εξερευνούν το χώρο στον οποίο περνούν τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Ας δούμε λοιπόν τι πρέπει να προσέξουμε στο σχεδιασμό αλλά και στον εξοπλισμό του.

Όταν δημιουργεί κανείς το δωμάτιο για το παιδί ή τα παιδιά του, ένα από τα βασικά αιτήματα είναι η ασφάλεια. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη μας τις έρευνες που θέλουν τα περισσότερα ατυχήματα να συμβαίνουν μέσα στο σπίτι και ειδικά στο παιδικό δωμάτιο, είναι σαφές ότι ο περιορισμός των κινδύνων που παραμονεύουν είναι το Α και το Ω στο σχεδιασμό του χώρου του παιδιού.

Οδηγός ασφάλειας στο παιδικό δωμάτιο

Οι ανάγκες σε ασφάλεια του παιδικού δωματίου ποικίλλουν ανάλογα με την ηλικία του παιδιού ή των παιδιών που το κατοικούν. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες γενικές αρχές που αν τις ακολουθήσετε πιστά θα μπορείτε να αφήνετε τα πιτσιρίκια σας χωρίς επίβλεψη στο δωμάτιό τους έχοντας το κεφάλι σας ήσυχο.

01. Το πάτωμα δεν πρέπει να έχει σκαλιά ή διαφορετικά επίπεδα, ώστε το παιδί να μην κινδυνεύει να πέσει και να χτυπήσει. Με άλλα λόγια, το δωμάτιο πρέπει να είναι μια ενιαία επιφάνεια, καθαρή από διάφορα αντικείμενα που μπορούν να τραυματίσουν το παιδί ή τα παιδιά.

02. Η επιλογή του χαλιού πρέπει να γίνει με μεγάλη προσοχή. Τα παιδιά έχουν την τάση να κυλιούνται, να τρίβονται, να τρέχουν σε αυτό. Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, ο κίνδυνος για έγκαυμα εξαιτίας της τριβής στο χαλί είναι έντονος και τα κρούσματα συχνά. Ιδανικά επιλέξτε ξύλινο πάτωμα ή laminate (κάτι σαν ξύλινο πλακάκι που μπορεί να επενδύσει το οποιοδήποτε δάπεδο).

03. Σε κάθε δωμάτιο πρέπει να υπάρχουν αποθηκευτικοί χώροι ώστε στο τέλος της μέρας να κρύβονται όλα τα παιχνίδια των παιδιών. Αν ξυπνήσουν μέσα στη νύχτα, το δάπεδο πρέπει να είναι ελεύθερο για να περπατήσουν χωρίς να κινδυνεύουν να πέσουν ή να τραυματιστούν πατώντας ένα σιδερένιο αυτοκινητάκι.

04. Το τι βάζουμε στους τοίχους του παιδικού δωματίου είναι επίσης πολύ σημαντικό. Για παράδειγμα, μπορεί το σπίτι να είναι αντισεισμικό όμως ενδεχομένως έχουμε γεμίσει τους τοίχους με αντικείμενα που σε περίπτωση σεισμού θα αποδειχθούν ιδιαίτερα επικίνδυνα. Οι βιβλιοθήκες, λοιπόν, πρέπει να είναι σταθερές, να μην «κοιτάζουν» το κρεβάτι και να έχουν χαμηλό κέντρο βάρους. Μη βάζετε ψηλά τα βιβλία και τα βαριά αντικείμενα. Το ίδιο ισχύει και με τα ράφια, τα οποία πρέπει να είναι στερεωμένα πολύ καλά στον τοίχο. Μην κάνετε το λάθος να βάλετε διακοσμητικά από γυαλί και εύθραυστα υλικά.!

05. Τα τζάμια στα παράθυρα πρέπει να είναι επάλληλα ή συρόμενα. Τα ανοιγόμενα προς τα μέσα δεν είναι καθόλου ασφαλή, γιατί, καθώς το παιδί σηκώνεται και κινείται μέσα στο χώρο, μπορεί να χτυπήσει στο κεφάλι. Οι τζαμαρίες πρέπει να είναι επικαλυμμένες με ειδική μεμβράνη που να συγκρατεί τα θραύσματα σε περίπτωση σπασίματος.

06. Τα κάγκελα του μπαλκονιού πρέπει να έχουν ύψος τουλάχιστον 1.10μ., ώστε να είμαστε σίγουροι ότι το παιδί δε θα μπορέσει να τα σκαρφαλώσει. Αυτό όμως δεν αρκεί. Πρέπει να έχουμε τη βεβαιότητα ότι το παιδί δε θα μπορέσει να μεταφέρει κάποια κούτα ή καρέκλα που θα του επιτρέψει να υπερβεί το ύψος του μπαλκονιού.

07. Απομακρύνετε κάθε είδους μικροσκοπικό και μυτερό αντικείμενο που θα μπορούσε να καταλήξει στο στόμα του παιδιού προκαλώντας του πνιγμό. Αυτό αφορά κυρίως τα βρέφη και τα παιδιά μέχρι την ηλικία του νηπιαγωγείου, όμως ποτέ δεν ξέρετε τι θα αποφασίσει να εξετάσει δια... στόματος ακόμη κι εκείνο της σχολικής ηλικίας.

08. Τα ατίθασα ζιζάνια αρέσκονται να εντάσσουν στο παιχνίδι τους τα κινητά μέρη του δωματίου και να τα μετατρέπουν σε φρούρια, κρησφύγετα κ.ά. Φροντίστε λοιπόν τα ογκώδη έπιπλα να έχουν σταθερές βάσεις και όλα να είναι απαλλαγμένα από μυτερές γωνίες ή προεξοχές.

09. Βεβαιωθείτε ότι το κρεβάτι του παιδιού πρέπει να απέχει αρκετά από κουρτίνες και ηλεκτρικά καλώδια. Τα παιδιά έχουν την τάση να πιάνονται από τις κουρτίνες και να σκαρφαλώνουν γκρεμίζοντας μαζί και το κουρτινόξυλο.

10. Καλύψτε με ειδικά προστατευτικά που κυκλοφορούν στο εμπόριο όλες τις πρίζες του παιδικού δωματίου. Τα πιτσιρίκια συνηθίζουν να ανακαλύπτουν δια της αφής τον κόσμο γύρω τους και να βάζουν τα δάχτυλά τους στις πρίζες, με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος ηλεκτροπληξίας.

11. Απειλή για την ασφάλεια ενός παιδιού είναι οι λάμπες και τα φωτιστικά που μπορούν να προκαλέσουν εγκαύματα. Καλό θα ήταν λοιπόν αυτά να βρίσκονται ψηλά, σε μέρη που δεν μπορούν να φτάσουν τα παιδιά. Από την άλλη, ο χαμηλός φωτισμός δε θα πρέπει να λείπει από το παιδικό δωμάτιο κατά τη διάρκεια της νύχτας σε περίπτωση που το παιδί ξυπνήσει και σηκωθεί, έτσι ώστε να ελαχιστοποιήσει ή ακόμα και να αποτρέψει την πιθανότητα του να σκοντάψει και να πέσει.

12. Μια καλή, δοκιμασμένη συνταγή για την αποφυγή διαφόρων μικροατυχημάτων είναι ο εφοδιασμός με μια συσκευή ενδοεπικοινωνίας μέσω της οποίας θα μπορείτε να «κατασκοπεύετε» το ζωηρό παιδάκι σας.

Μην ξεχνάτε!

Όσο ασφαλές κι αν πιστεύετε ότι είναι το παιδικό δωμάτιο, τα βρέφη και τα νήπια δεν πρέπει να ξεφεύγουν από την επίβλεψή σας σε καμία περίπτωση.

Δεν είναι μόνο το παιδικό δωμάτιο χώρος που επιφυλάσσει κινδύνους για τα παιδιά. Όλο το σπίτι μπορεί να αποτελέσει απειλή για τη ζωή (δηλητηριάσεις, απερίσκεπτη κατάποση υγρών και χαπιών στην κουζίνα ή στο μπάνιο).

 

Νιτσα φανταστικές πληροφορίες που πρέπει να γνωρίζουμε όλοι, Μπράβο

μπραβο Νιτσακι