Κωνσταντινούπολη

ΕΧΕΤΕ ΠΑΕΙ? ΠΩΣ ΣΑΣ ΦΑΝΗΚΕ? ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ!!!! 

katrou,
καλως ορισες καταρχην στην παρεα μας.
εγω δυστυχως αν και εχω καταγωγη απο κων/πολη απο τη μητερα μου δεν εχω παει ποτε.
περιμενε λιγο ομως κα ισιγουρα καποια φιλη-ος θα σου δωσουν πληροφοριες.
να σε βλεπουμε συχνα
 

Πήγα πριν από 2 χρόνια, ένα 4ήμερο. Αν εξαιρέσεις το ότι την πατήσαμε με το group, μας έτυχε συνοδός πολλών... Μαίων, η οποία βαριόταν που ζούσε και δεν ακούγαμε καν τι έλεγε, με αποτέλεσμα να γινόμαστε της προσκολλήσεως σε ξένα group, μπας και πιάσει κάτι το αυτί μας. Την δεύτερη μέρα τους εγκαταλείψαμε και κάναμε δικό μας πρόγραμμα, με την βοήθεια ενός τουριστικού οδηγού που ε'ιχα μαζι. Λοιπόν, η Κων/πολη εμένα προσωπικά μου άρεσε πολύ. Δε συζητάμε για το πόσο συγκινητικό είναι να μπαίνεις στην Αγια Σοφία, ανατριχιάζεις, είναι παρα πολύ εντυπωσιακή. Καταπληκτικά όμως είναι και τα δικά τους μνημεία, το Μπλε τζαμί και βασικά το πιό εντυπωσιακό ήταν για μένα το παλάτι Ντολμά Μπαχτσέ. Ο κήπος, πολύ μεγάλος και περιποιημένος σε προετοιμάζει για το τι θα δεις στο εσωτερικό. Φοβερή πολυτέλεια, απίθανα χαλιά και βέβαια η καταπληκτική κρυστάλλινη σκάλα, που είναι σκέτη μαγεία όταν πέφτει ο ήλιος πάνω της. Κάνε οπωσδήποτε tour στον Βόσπορο με καραβάκι και μη χάσεις την εκδρομή στα Πριγκιπονήσια. Εννοείται ότι πρέπει να διαθέσεις χρόνο για την κλειστή αγορά, η οποία είναι σκέτη εμπειρία, μιλάμε για έναν λαβύρινθο με χιλιάδες μαγαζάκια! Θέλει χοντρό παζάρι σε ό,τι και να πάρεις. Ψάξτο, αν και το πιό πιθανό είναι να χαθείς και να μην ξαναβρείς κάποιο μαγαζάκι που έχεις προσπεράσει! Εχει πολύ ωραία κομπολόγια, ασημένια κοσμήματα, χαλιά και φυσικά δερμάτινα. Ειδικά για δερμάτινο... ψάξτο! Τα καλύτερα είναι κάτι μαγαζιά χωμένα σε στενάκια, όχι στα κεντρικά περάσματα. Αξίζει να πας και στην πλούσια συνοικία, θα σε γελάσω, δεν θυμάμαι με τίποτα το όνομα. Εκει θα δεις τρομερή διαφορά από την φτώχεια και την πολυκοσμία, ξαφνικά... μια "Εκάλη", με ακριβά αυτοκίνητα και πανέμορφα σπίτια! Αξίζει να πας στο μεγάλο εμπορικό κέντρο -ούτε αυτό θυμάμαι πως το λένε, αλλά σίγουρα θα σε βοηθήσουν, είναι το μόνο τόοοοσο μεγάλο- Και βέβαια επιβάλλεται μια βόλτα στην  πλατεία Taxim. Eχει πολύ ωραία μαγαζιά κι αν χωθείς στα στενάκια, βρίσκεις τελείως διαφορετικό κλίμα. Μικρά μαγαζάκια με μπαχαρικά -θυμήσου με και αγόρασε μπαχάρια, έχει ό,τι μπορεις να φανταστείς!- φρούτα, ψάρια, κάτι σαν λαική αγορά, που όμως είναι πολύ όμορφα στο μάτι, γιατί φαίνονται όλα πολύ ταχτοποιημένα και καθαρά.
Αυτά τα...ολίγα, sorry για την μακροσκελή απάντηση, αλλά μου ήρθαν στο νου πολλές παραστάσεις. Αααα και κάτι τελευταίο! Το τραμ σε πάει παντού και είναι πολύ οικονομικό, σε σχέση με τα ταξί, που συνήθως είναι βρωμίλικα, τρέχουν σαν παλαβοι -μιλάμε τα είχα χρειαστεί ένα απόγευμα!- και φυσικά σε κατακλέβουν με το έτσι θέλω!

Καλημερα σε ολους. Λοιπον, πηγα Κωνσταντινουπολη πριν 2 χρονια για μηνα του μελιτος. Μειναμε μια εβδομαδα περιπου. Ειναι καταπληκτικη και δεν το λεω επειδη εχω γεννηθει εκει αλλα επειδη μου το επιβεβαιωνουν οσοι εχουν παει. Πηγαμε και μεις με οργανωμενο γκρουπ λιγων ατομων (γυρω στα 10). Ειναι πραγματικα πολυ συγκινητικο να βλεπεις ολα τα βυζαντινα μνημεια με αποκορυφωμα την Αγια Σοφια που εκει το λιγοτερο τρως 2 ωρες για ξεναγηση. Το φαγητο εξαισιο παντου. Τα γλυκα δε, μια πανδαισια γευσεων. Να πας κρουαζιερα στον Βοσπορο και στα Πριγκιπονησα. Στην κλειστη αγορα θα βρεις οτι θελεις σε πολυ καλες τιμες αλλα οπως ηδη ειπε η vilma να κανεις παζαρια και να προσεχεις πολυ τους μικροαπατεωνες. Στην αιγυπτιακη αγορα θα βρεις οτι μπαχαρικο θελεις. Να πας γιατι ειμαι σιγουρη οτι θα σου αρεσει πολυ. Και αν δεν εχεις δει την Πολιτικη Κουζινα δες την τωρα πριν πας για να μπορεσεις να "μυρισεις" απο τωρα τον αερα της Πολης. Καλο ταξίδι!!!

Θα συμφωνήσω με τα κορίτσια. Είναι μια πόλη που ευχαρίστως θα ξαναεπισκεφτόμουν.
Μου άρεσε πάρα πολύ. Το δε φαγητό... απλά καταπληκτικό.
Να πας Katrou και με την ευκαιρία καλώς ήρθες στην παρέα μας. 

σας ευχαριστω πολυ για το καλωσορισμα!! εχω ξετρελαθει με τις συνταγες του site!!!
ανυπομονω να παω στην κωνσταντινουπολη, ειναι το ονειρο μου απο μικρη, ελπιζω φετος το καλοκαιρι να μπορεσω...
απο οσα λετε πρεπει να ειναι τελεια..
ειναι καλυτερα να πας με group ή με δικο σου ξεναγο?
σας ευχαριστω ολους για τις απαντησεις!

Αξιαγάπητοι όλοι,
κάνω copy paste όσα είχα γράψει τότε στο hungry, επειιδή πιστεύω πως η φόρα του γραπτού μου εκείνης της εποχής που είχα γυρίσει απ την Πόλη, δεν ξαναγίνεται, ώστε να μεταφέρω όσα ευχαριστήθηκα. Αν όμως πέφτουν πολλά δεν θα με πειράξει να μην τα αναρτήσετε ή να τα ξεγράψετε. Το σκεφτόμουν μέρες, δεν έχω όμως το κουράγιο να κάνω καινουργιο κειμενο. Εκείνη η περίοδος είχε και καλά αλλά και κακά.

"Αλησμόνητες Πατρίδες Ξεκινήσαμε νωρίς πρωί με πούλμαν για Κωνσταντινούπολη, Προύσσα, Σμύρνη, Αϊβαλί, Τσανακαλε.

Ο δρόμος προς την Ξάνθη που θα ήταν η πρώτη διανυκτέρευση ήταν τραγικά μακρύς.Αυτό γιατί το πρακτορείο «Περιηγητής» έχει βάλει πολύ, μα πάρα πολύ κακό πούλμαν και φίλοι μου μην το δοκιμάσετε ποτέ. Βρείτε κάποιο άλλο πρακτορείο.
Μ αυτές τις κακές συνθήκες (ελάχιστος κλιματισμός, να μην τραβάει παρά μόνο με 20 στην ανηφόρα) φτάσαμε βραδάκι στην Ξάνθη. Τι κούκλα πόλη, τι ζωντανή! Κάτι οι φοιτητές, κάτι η ταξιαρχία και πολύ η ίδια η πόλη, κάτι ένα ντούς ευεργετικό, αισιοδοξήσαμε για την επομένη που θα φεύγαμε για την Πόλη.
΄Αλλα ατέλειωτα χιλιόμετρα αυτά με τις συνθήκες του πούλμαν. Φτάσαμε στις 4 το μεσημέρι κι εκεί διαπίστωσα πως η Πόλη δεν είναι αυτό που παλιότερα είδα.Είναι η Ισταμπούλ, μια τεραααστια ευρωπαϊκή πόλη, μια χαμένη πατρίδα αλλά σίγουρα αλησμόνητη. Σημάδια πολλά αλλά να τα ψάχνεις ή να στα δείξουν.Πέραν των γνωστών μας μνημείων.

Κατ εκείνη την ώρα, Παρασκευή, η κίνηση είναι πολύ δύσκολη και φυσικό αυτό καθώς έχει 17 εκ. ανθρώπους. ΄Ετσι προλαβαινα να βλέπω τις έντονες αντιθέσεις που υπάρχουν. Πολύ πλούσιοι, πολύ φτωχοί. Το Ταξίμ που ακόμα θεωρείται καλή συνοικία, θορυβώδες με έντονη παρουσία αστυνομικών. Για μερικά, που κρίναμε, μιλούσαμε χαμηλόφωνα κατά σύσταση παλαιοτέρων που λένε πως μπορεί να μπλέξεις εκεί που δεν το περιμένεις.

Το υποφερτό ξενοδοχείο μου επεφύλασσε μια καταπλητική έκπληξη στο πρωϊνό: Με το καλημέρα σας έπεσα πάνω στον δικό μας από hungry κ. Ζαχαριάδη και τη γλυκυτάτη γυναίκα του.
Ξεκινήσαμε την πρώτη ξενάγηση οπότε πήρα βαθειά αναπνοή κι είπα εντάξει, θα πάω στ αγιάσματα αλλα ως εκεί. Μετά θα ακολουθήσω τις οδηγίες του δικού μας Δημήτρη για να δω και κάτι καλλιτερο. Αποδείχτηκε σοφό και τον ευχαριστώ που μου σύστησε το ιστορικό και καταπληκτικό χαμάμ, τα εστιατόρια και την αγορά των μπαχαριών.Την ημέρα που φύγαμε απο εκεί η μόνη μου αγορά ήταν μπαχαρικά, αυγοτάραχο κι αν ετρωγε κρέας ο Νίκος θάχα πάρει και παστουρμά.
Α, Δημήτρη, κι ο Νίκος κι εγώ σ ευχαριστούμε πολύ.

Προσωπικά, μετάνοιωσα που πήγα στα Πριγκηπονήσια. ΄Οταν τα πρωτοδα ήταν σχεδόν ακόμα εντελώς ελληνικά.Τώρα είναι τουριστικομάγαζα της σειράς κι αν κάποιος δικός σου δεν είναι από κεί, δεν καταλαβαίνεις τίποτα.Για τους άλλους δεν ξέρω τι λέγανε, πως τους φαίνονταν.

Δεν θα γράψω άλλα για την Ιστανμπούλ καθόσον εχουν γραφεί, ειπωθεί από πολλούς και γλαφυρότατα. Μόνο ότι θέλω να ξαναπάω και να πηγαίνω.

Μακριά πέφτει η Προύσσα. Τι όμορφη πόλη όμως. Καταπράσινη.Εκτός από χαμάμ έχει και spa. Οι τιμές όλων αυτών είναι χαμηλές, καμμία σχέση με το τι γίνεται εδώ. Ισως γιατι σ αυτούς το χαμάμ είναι μες την ζωή τους ενώ εδώ στις πολυτέλειες μας πλέον.Κι αν εχει μείνει κάποιο δηλαδή.
Η Προύσσα, πολη για μεταξωτά και πετσέτες καλές αλλά να θέλουν να σου πουλήσουν μεταξωτά κι όχι φύκια. Συνηθισμένοι από έλληνες όλο και κάτι γρατζουνάνε στα ελληνικά κι όλο μεταξωτές γραβάτες και φουλάρια πουλάνε αλλά που δεν είναι μεταξωτά. Εκεί όσο και να πεις, κοροϊδεύουν τους πελάτες κι επειδή είναι χαμηλές οι τιμές το ευχαριστιούντα όλοι.Αν αγοράσεις κάτι από έναν και μπεις σ άλλο μαγαζί, σου αποδεικνύει ότι σου πούλησαν φύκια (νάτα πάλι και αμαγείρευτα).
Εγώ ένα μαχαίρι έψαχνα να πάρω γιατί ο Δημήτρης έτσι μούπε κι εγώ ακούω από λόγια.Κλικαδόρος κι αυτός, κάτι ξέρει. ΄Ομως που να τοβρω. Φάγανε τόση ώρα στα μεταξωτά που πως να πείσω κάποιον να με πάει στα μαχαίρια που ήταν κι εκτος της τουριστικής αγοράς.
Το ξενοδοχείο ήταν ψηλά σε λόφο. Δεν είχα περιθώρια για βόλτες μονη μου και με πρησμένα πόδια. Ναί φίλοι μου τα πόδια πρήζονται στο πούλμαν.Θαύμασα από ψηλά το δειλινό της πόλης και τράβηξα το video μου καθώς και πολύ πρωί την ίδια εικόνα με άλλο φωτισμό, κι αυτό ήταν. Εγκαταλείψαμε την Προύσσα, την καταπράσινη.Κι εκεί ξαναπάω ευχαρίστως.

Πήραμε το δρόμο για τη Σμύρνη. Δεν θα περιγράψω ενδοιάμεσες ξεναγήσεις οπως της Εφέσσου πχ.΄Ηταν σε δύσκολη ώρα, με πολύ ζέστη και κόσμο.Η πολύ καλή ξεναγός μας έκανε ό,τι μπορούσε όμως ευτυχώς είχα ξαναπάει πριν μερικά χρόνια με καλλίτερες συνθήκες.
Για τη Σμύρνη δεν θέλω να μιλήσω. Δεν θέλω να βγάλω τα τόσα συναισθήματα που ένοιωσα.Εκει πιά ένοιωσα το χάσιμο για τα καλά.Ρίγησα όταν την αντίκρυσα από ψηλά. ΄Οταν συλλογίστηκα η Σμύρνη μάνα καίγεται. Τότε ακριβώς θυμήθηκα την πεθερά μου που περιέγραφε κλαίγοντας πως παιδάκι 8 ετών με 2 αδελφές και μάνα έγκυο, περιμενε νηστικιά 3 μερόνυχτα να μπει σε βάρκα για την Μυτιλήνη. Τότε που κράτησαν τον πατέρα της και δεν τον ξανάδε γιατί τάχα ήταν κτηματίας. Τότε ήταν που της συγχώρεσα ό, τι κακία μούχε πετάξει όσο ζούσε. Το απόγευμα βγήκαν όλοι για Lacost κι όχι μόνο.΄Ο,τι φιρμάτο εύρισκαν σε μαγαζί, καροτσάκι κ.λπ. το αγόραζαν γιατί ήταν μπιρ παρά. Εμείς πάλι, το ζεύγος, πήγαμε στην αγορά του κοσμάκη. Γιατί για κοσμάκη πρόκειται. Μεγάλη αγορά με εμπόρευμα πούχουν οι λαϊκές μας. Η χαρά του πλαστικού του ψευτομπακιριού κι όλων αυτών που δίνουν χρώμα. Νυφικά έντονα ροζ ή γαλάζια, φτηνορούχα και κόσμος πολύς μ άδειες τσάντες.
Κι εκεί σε μια γωνιά, ακούω το Νίκο να μου λέει:Κοίτα τι σου βρήκα! Το μαγαζί πουλούσε μόνο μαχαίρια. Μαχαίρια πάσης φύσεως και μεγέθους. ΄Ολα τάθελα. Μου εξήγησε με νοήματα ότι ήταν της Προύσσας και τοχαν σκαλισμένο πάνω στο ατσάλι, μούπε οτι είναι «first qualite», διάλεξα ένα μεγάλο όπως μου τοχε περιγράψει ο Δημήτρης μας, μου το τρόχισε, το τύλιξε σε εφημερίδες και μου το παρέδωσε ως ράβδο χρυσού. Κράτησα την κάρτα του για όποιον θελήσει και βρεθεί από εκεί.
Το βράδυ πίναμε μπύρες άγναντεύοντας το Αιγαίο, σιωπώντας, καθείς στις σκέψεις του, τους εφιάλτες και τα όνειρά του.

Απ τη Σμύρνη, Αϊβαλί κι από κεί Τσάνακαλε (βλ. Δαρδανέλια). Η ιστορία στα μάτια μου και το τοπίο ελληνικό. Στο Αιβαλί έρχονται συνεχώς από Μυτιλήνη και μεταξύ άλλων το καλοκαίρι αγοράζουν κιλά μπάμιες.Πράγματι φυτεύουν πολύ μπάμια κι είναι μικρή και παννόστιμη.Τη δοκίμασα σε εστιατόριο.

Το καταπληκτικό είναι που ενδιάμεσα σε παραλίες Αιγαίου, κτίζουν τα εξοχικά τους που είναι μεγάλα ως βίλες γι αυτούς που έχουν λεφτά.Αναρωτιέμαι αν δικοί μας έχουν αγοράσει εκεί.

Δεν θα σας βάλω σε κόπο να διαβάσετε κι άλλα τουριστικά. Σας κούρασα το ξέρω, μα το χρωστούσα να τα πω.

Το ταξίδι κράτησε συνολικά 10 μέρες. 10 πολύ κουραστικές πυκνές μέρες που όμως με πρώτη ευκαιρία και καλλίτερο πρακτορείο θα ξανακάνω. Οι άνθρωποι ήταν παντού ευγενείς, χωρίς να σκύβουν μέση και με διάθεση εξυπηρέτησης.
Εκείνο που δεν ξέρω είναι αν θα κάνω παρόμοιο ταξίδι στην Κύπρο, όπου οι μνήμες του χαμού είναι – για εμέ – πολύ νωπές ακόμα.

Γυρίσαμε 31 Ιουλίου. Ο Αύγουστος μου παράπεσε βαρύς. Χάσαμε οριστικά καλούς γνωστούς και το χειρότερο για μένα τον μεγάλο μου αδελφό (65 ετών) τον Κώστα ή μάλλον Κωστάκη, όπως τον λέγαμε στο σπίτι εμείς. Πάνε τώρα 16 μέρες και παρακαλώ τσιμπήστε με γιατί δεν ξύπνησα να κλάψω ακόμα. Οι γραφειοκρατικές δε διαδικασίες μου τρώνε τα σώψυχα. Και πως να παρηγορήσω τη μάνα μας που ζει και είναι στα περίκαλα της κι η ίδια αναρωτιέται πως το μπορεί κι αντέχει να ζει.

Συγνώμη για την εκφόρτιση. Αυτό είναι όμως το δικό μας hungry και Αντώνη σ ευχαριστώ που μ αντέχεις. "

Μια χαρά είναι το μέγεθος του κειμένου. Δεν υπάρχει πρόβλημα. Πώς το σκέφτηκες;
Πολύ καλό κείμενο!!!

Σ ευχαριστώ Λία μου.

 

Αργησα ...λιγο αλλα θα απαντησω..

Πηγα μεσα Νοεμβρη και καταμαγευτηκα..

Βεβαια τα γλυκα δε μου αρεσαν καθολου καθολου καθολου..δε ξερω ειχαν οι μπακλαβαδες τους μεσα και..σιμιγδαλι;δεν καταλαβα..
επισης πηγαμε να φαμε γλυκο στο πιο φημισμενο ζαχαροπλαστειο και πηρα εκμεκ καταιφι...
ΗΤΑΝ ΑΘΛΙΟΟΟ!!!  ηταν τοσο πατημενο που φαινοταν σαν τσουρεκι με σιροπι πολυ πατημενο και με παρα πολυ λιγουριαστο σιροπι..

Απο φαγητα μου αρεσαν πολυ οι τυποπιτες,κιμοπιτες και οτι ειχε σχεση με <<...μπορεκ>>..

Ξετρελαθηκα με το σαλεπι που δοκιμασα για πρωτη φορα..

Αφηστε που ηθελα να φαω εκεινα τα ψαρακια που πουλουσαν στο χερι στο Γαλατα,αλλα φοβηθηκα μην παθω καμμια δηλητηριαση..

Πααραα πολυ φιλοξενοι ανθρωποι,λατρεψα την μεγαλη αγορα ...οποιος παει να ψαξει για το πιο παλιο καφεωειο,ειναι μεγαλο και γωνιακο-κανει το καλυτερο Σαλεπι..

Επισης,οσοι πατε να εχετε υποψιν σας πως πισω απο την ΙΣΤΙΚΛΑΛ (η πιο φημισμενη οδος τυπου Ερμου)
ειναι το <<κολωνακι>> της Πολης,με γκλαμουρατο κοσμο και πανακριβα αυτοκινητα,θα εκπλαγειτε απο την αντιθεση..

ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ!!

Ενδιαφέρον! Φαίνεται ότι πέρασες καλά Crystal! Απίστευτο που τα σιροπιαστά τους ήταν έτσι όπως περιγράφεις, που υποτίθεται ότι έχουν και παράδοση...

 
ΕΛΑ ΝΤΕ;;!!
Και ειχα μια φουρια να δοκιμασω τα γλυκα αλλα απογιητευτηκα...
Ε,ηταν πολυ ωραια..απλως μας εβρεχε συνεχεια..

ΤΕΣΠΑ,ΑΝ ΠΑΤΕ,ΔΙΑΛΕΞΤΕ ΤΕΛΗ ΑΝΟΙΞΗΣ-ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ...

Φετος πηγαν καποιοι φιλοι Κων/πολη και δεν εμειναν ευχαριστημενοι απο το φαγητο σχεδον γυρισαν με δηλητηριαση.
Εσεις που εχετε παει ισχυει κατι τετοιο?
Τι ποιοτητα φαγητου υπαρχει?

Μαργαρίτα, είχα πάει Κωνσταντινούπολη πριν 5 χρόνια.. Έφαγα στα μαγαζάκια που είναι στον κεντρικό πεζόδρομο και γενικά δε φημίζονται για πλούσιες και εκλπτυσμένες γεύσεις...είναι σαν ταβερνάκια επαρχιακά αλλά σελφ-σέρβις....Πολύ φτηνά, αλλά φοιτήτρια γαρ τσιγκουνευόμουν να πάω σε πιο ακριβό...Τέσπα, μην πολυλογώ 3 μέρες έφαγα από αυτά, του σκασμού και δεν έπαθα τίποτα απολύτως! Το μόνο που σιχάθηκα και δεν δοκίμασα καν ήταν τα μύδια που ψήνουν παντού στους δρόμους...σαν τους καστανάδες ένα πράγμα....
Από γλυκά...έκατσα σε ζαχαροπλαστείο και πήρα καζάν ντι μπι και δεν τρωγόταν...ήταν πολύ βαρύ..το είχα συνηθίσει από τον Χατζή πολύ πιο ελαφρύ.

Αχ, θέλω πολύ να πάω στην Πόλη - κατάγομαι από Κων/πολη, Αννδριανούπολη, Προύσα και Σμύρνη! Απλά επειδή
έχω πάθος με την καταγωγή μου και φοβάμαι πως αν πάω εκεί θα με πιάσει η τρέλα η σμυρνέϊκη και θα αρχίσω να
χιμάω στους Τουρκαλάδες!    Πλάκα κάνω για το "χιμάω", αλλά ξέρω ότι θα στενοχωρηθώ πολύ και όλο το αναβάλλω!