Ποινικοποίηση της απόκρυψης της ομοφυλοφιλίας... για όλα τα πρόσωπα που κατέχουν δημόσια αξιώματα.Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν οι καλύτεροι μηχανικοί της αρχαιότητας. Σκέφτονταν ως μηχανικοί και ενεργούσαν ως τέτοιοι στο σύνολο των δραστηριοτήτων τους. Ως μηχανικοί σκέφτονταν όταν "έχτιζαν" τον Παρθενώνα, αλλά ως τέτοιοι σκέφτονταν και όταν "έχτιζαν" τη Δημοκρατία. Η μία κατασκευή ήταν υλική, για το χτίσιμο της οποίας απαιτούνταν τόνοι πολύτιμης δομικής ύλης και η άλλη ήταν μια άυλη "κατασκευή", όπου τον ρόλο των πολύτιμων δομικών υλικών τον έπαιζαν οι νόμοι. Όμως, καί στις δύο περιπτώσεις το τελικό αποτέλεσμα δικαίωνε τους κόπους και τα άγχη των δημιουργών τους …Το υπέροχο αποτέλεσμα, το οποίο θαυμάζεται ακόμα και σήμερα …δυόμισι χιλιάδες χρόνια μετά.
Αυτές οι δύο κατασκευές —όπως και όλες οι κατασκευές— είχαν ως "καθήκον" τους —εκτός όλων των άλλων— να "νικούνε" και τον χρόνο. Καθήκον τους δεν ήταν μόνον το να δείχνουν ωραίες, αλλά να το καταφέρνουν αυτό για πολύ καιρό και άρα να είναι και ισχυρές. Τι απειλεί όμως τις κατασκευές με ισοπέδωση; Δύο πολύ συγκεκριμένα φαινόμενα, τα οποία είναι γνωστά στους μηχανικούς από τα χρόνια της αρχαιότητας. Οι σεισμοί και η διάβρωση του εδάφους της θεμελίωσης —η οποία προκαλείται συνήθως από το νερό— είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί των ανθρωπίνων κατασκευών. Οι μηχανικοί, δηλαδή, είναι εκ των δεδομένων υποχρεωμένοι ν' "αντιμετωπίσουν" προκαταβολικά αυτούς τους δύο "εχθρούς" …ακόμα και πριν αυτοί εκδηλωθούν ως απειλές …Ακόμα και πριν τους αναγνωρίσουν οι υπόλοιποι άνθρωποι ως "εχθρούς".
Τα ανάλογα αφορούν και τις άυλες "κατασκευές". Μια "κατασκευή", όπως η Δημοκρατία, έχει φυσικούς εχθρούς, τους οποίους οι "μηχανικοί" της έπρεπε να τους γνωρίζουν και να τους περιορίζουν πολύ πριν αυτοί εκδηλώσουν τις "επιθέσεις" τους …Πολύ πριν είναι αργά για ν' αντιμετωπιστούν. Δύο πράγματα απειλούν τη Δημοκρατία. Η προδοσία και η διαφθορά. Η προδοσία, γιατί μπορεί να "γκρεμίσει" τη δημοκρατική "κατασκευή" ως καταστροφικός σεισμός και η διαφθορά, γιατί μπορεί να της διαβρώσει τα θεμέλια ως ανεξέλεγκτο "νερό".
Καί τα δύο αυτά δεδομένα τα αντιμετωπίζεις ως προβλήματα και δεν τα αφήνεις να "πλησιάζουν" την "κατασκευή" σου. Προκαταβολικά …και πολύ πριν εκδηλωθούν ως απειλές. Ειδικά τη διαφθορά πρέπει να την ελέγχεις καθημερινά, γιατί η "διαβρωτική" της δράση είναι μικρή και καθημερινή και ως εκ τούτου πολύ επικίνδυνη. Μοιάζει με το νερό και το νερό πρέπει να το απομακρύνεις από τη θεμελίωσή σου χωρίς δεύτερη σκέψη. Το νερό δεν το κρίνεις ως "καλό" ή "κακό", προκειμένου ν' αποφασίσεις τι θα κάνεις. Το νερό είναι νερό και δεν το αφήνεις να κυλάει κοντά στα θεμέλια της κατασκευής. Η διαφθορά και οι διεφθαρμένοι είναι ένα τέτοιο "νερό", το οποίο είναι απειλητικό μέρα και νύχτα για την "ευστάθεια" της Δημοκρατίας.
Οι αρχαίοι Έλληνες, για ν' αντιμετωπίσουν αυτά τα δύο τρομερά φαινόμενα, τα οποία απειλούσαν τη Δημοκρατία τους, έκαναν το εξής απλό. Προσπάθησαν να απαλείψουν τους βασικότερους από τους κινδύνους, που θα τα προκαλούσαν. Ως καλοί "μηχανικοί" προσπάθησαν να "στεγανοποιήσουν" όσο καλύτερα μπορούσαν την "κατασκευή" τους, ώστε να μην απειλείται αυτή εύκολα από τους φυσικούς της εχθρούς. Η Δημοκρατία έχει πολλούς φυσικούς εχθρούς, γιατί είναι "εκτεθειμένη" στη "φύση" των ανθρώπων και των κοινωνιών τους. Είναι "εκτεθειμένη" απόλυτα ως σύστημα, γιατί δίνει στον οποιονδήποτε άνθρωπο πρόσβαση στην εξουσία και η εξουσία —ως γνωστό— εκτός των άλλων συνδέεται και με τον πλούτο.
Από τη στιγμή λοιπόν που η Δημοκρατία δίνει πρόσβαση στην εξουσία σε όλους τους ανθρώπους, υπάρχει θέμα όταν κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους —για πολύ ειδικούς λόγους και εξαιτίας πολύ ειδικών αναγκών— έχουν μεγάλη ανάγκη τα χρήματα …όταν τα έχουν περισσότερη ανάγκη από τον μέσο άνθρωπο. Αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι για τον οποιονδήποτε λόγο μπορεί να έχουν πολύ μεγάλη ανάγκη τα χρήματα, δεν τους αφήνεις να πλησιάζουν την εξουσία και τους μηχανισμούς της. Δεν τους επιτρέπεις να καταλαμβάνουν δημόσια αξιώματα. Προκαταβολικά τους αποκλείεις …όπως προληπτικά "στεγανοποιείς" μια κατασκευή. Χωρίς δεύτερη κουβέντα, χωρίς να τους εξετάζεις κατά περίπτωση. Τους αποκλείεις όλους, ακόμα και με τον κίνδυνο να σε χαρακτηρίσουν ρατσιστή.
Απλά πράγματα. Δεν μπορεί να είναι πρωθυπουργός μιας χώρας ένας άνθρωπος, ο οποίο είναι "άρρωστος" χαρτοπαίκτης-τζογαδόρος. Γιατί; Γιατί, εκτός όλων των άλλων, που μπορεί να χαρακτηρίζουν έναν άνθρωπο, ο οποίος γίνεται δούλος των παθών του, αυτός ο άνθρωπος μπορεί και εκβιάζεται. Εκβιάζεται από αυτούς, οι οποίοι γνωρίζουν το πάθος του, το οποίο —ως τέτοιο— θα το κρατούσε κρυφό. Όμως, ακόμα και αν δεν εκβιάζεται και πάλι είναι επικίνδυνος, γιατί μπορεί —μέσω του τζόγου— να δημιουργήσει χρέη και να προσπαθήσει αυτά να τα "καλύψει" μέσω των εξουσιών του. Είτε λοιπόν επειδή υπάρχει πιθανότητα να εκβιάζεται είτε επειδή υπάρχει πιθανότητα να "ξεχρεώνει" προσωπικές του υποχρεώσεις με την εξουσία του πάνω στον "κοινό" πλούτο, απομακρύνεται πάραυτα από τη θέση του.
Αν καταλάβει ο αναγνώστης τον λόγο, που ένας τζογαδόρος δεν μπορεί να κατέχει δημόσιο αξίωμα, θα καταλάβει και τον λόγο που η ομοφυλοφιλία είναι ένα τέτοιο ανάλογο χαρακτηριστικό. Θα καταλάβει επίσης και τον λόγο που οι αρχαίοι Έλληνες είχαν πολύ αυστηρούς νόμους για την ομοφυλοφιλία. Η κοιτίδα της Δημοκρατίας δεν ήταν μια ρατσιστική πολιτεία, η οποία θα τιμωρούσε τους ομοφυλόφιλους γι' αυτό που ήταν, αλλά δεν ήταν και αφελής να τους αφήσει να γίνουν επικίνδυνοι, για να εξυπηρετήσουν αυτό που ήταν. Τι θέλουμε να πούμε μ' αυτό; Η αρχαία Αθήνα στερούσε το δικαίωμα από έναν ομοφυλόφιλο να καταλάβει κάποιο δημόσιο αξίωμα …Το οποιοδήποτε αξίωμα …σημαντικό ή ασήμαντο. Σε περίπτωση που κάποιος ομοφυλόφιλος απέκρυπτε την ιδιαιτερότητά του —και για τον οποιονδήποτε λόγο αυτό αποκαλυπτόταν— η ποινή ήταν θάνατος …Θάνατος άμεσος …με συνοπτικές διαδικασίες.Η απαγόρευση της κατοχής δημοσίων αξιωμάτων από την πλευρά των ομοφυλόφιλων δεν ήταν θέμα ρατσισμού. Δεν είχε σχέση με το "κατά φύσιν" ή το "παρά φύσιν". Είχε σχέση με άλλα πράγματα, τα οποία οι αρχαίοι "εφευρέτες" της Δημοκρατίας τα γνώριζαν και ήθελαν να τα αποκλείσουν ως δυνάμει απειλές για το σύστημά τους.
Η ειρωνεία είναι ότι σήμερα όλες τις "φίλοgay" απόψεις κάποιοι πονηροί τις "ντύνουν" με λίγο αρχαιοελληνικό "κάλλος", ενώ αυτό είναι ψευδές. Την άποψη των Ελλήνων για τους ομοφυλόφιλους την αντιλαμβάνεται κάποιος από τον όρο, τον οποίον χρησιμοποίησαν για να τους περιγράψουν. Ο όρος "ομοφυλόφιλος" ανήκει στην ελληνική γλώσσα, αλλά δεν είναι ελληνικός και πολύ περισσότερο δεν είναι αρχαιοελληνικός. Είναι "αντιδάνειο" …όπως θα έλεγε και ο Μπαμπινιώτης. Γερμανός τον "εφεύρε", χρησιμοποιώντας ελληνικές λέξεις. Κάτι σαν την "αραχνοφοβία", που συνετέθη επίσης από ξένους με τους ελληνικούς όρους, για ανάλογους λόγους.
Οι αρχαίοι Έλληνες δεν έμπαιναν καν στον κόπο να τους "περιγράψουν", τηρώντας μια ουδέτερη στάση απέναντι στην επιλογή τους. Οι άνθρωποι, οι οποίοι εφεύραν σχεδόν το σύνολο των αφηρημένων κοινωνικών όρων —οι οποίοι ακόμα και σήμερα χρησιμοποιούνται σε όλες τις γλώσσες του κόσμου—, δεν "εφεύραν" έναν όρο, για να περιγράψουν στο "τεχνικό" του μέρος ένα ορατό φαινόμενο της καθημερινότητας. Γιατί; Γιατί δεν ήθελαν. Για τους αρχαίους Έλληνες οι ομοφυλόφιλοι ήταν "Κίναιδοι". Ήταν αυτοί, δηλαδή, οι οποίοι προκαλούσαν την αιδώ. Με σύγχρονους όρους …ήταν οι ξεδιάντροποι. Με ακόμα πιο σύγχρονους …ήταν οι ξεφτίλες. Δεν έμπαιναν καν στον κόπο να "περιγράψουν" με όρο την προέλευση της ντροπής τους. Θεωρούσαν προφανή τη ντροπή για το ντροπιαστικό πράγμα που έκαναν και το οποίο επίσης ήταν προφανές.
Με το να μην περιγράφουν με τον αντίστοιχο όρο την "ιδιαιτερότητά" τους, στην πραγματικότητα τους απαξίωναν τελείως. Σχεδόν τους "ανάγκαζαν" είτε να ζήσουν τη ζωή τους στα "περιθώρια" της κοινωνίας είτε να την εγκαταλείψουν άπαξ. Δεν τους ήθελαν ανάμεσά τους. Δεν αντιλαμβάνονταν την "απώλειά" τους ως κοινωνική απώλεια. Θεωρούσαν μικρό το τίμημα να "χάσουν" έναν καλλιτέχνη ή έναν επιστήμονα ή έναν πολιτικό, μπροστά στο διακύβευμα ν' αναγκαστούν να ανεχθούν τόσο τους ίδιους όσο και τους ομοίους τους να περιφέρονται ανάμεσά τους. Γι' αυτόν τον λόγο τους απαξίωναν χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Έτσι τους έβλεπαν οι αρχαίοι Έλληνες και αυτοί ήταν οι δημιουργοί του διάσημου αρχαίου πολιτισμού των Ελλήνων. Αυτοί ήταν οι "αρχιτέκτονες" της Δημοκρατίας. Οι Έλληνες, οι οποίοι διαπαιδαγωγούνταν από τα Έπη και δεν υπήρχε ούτε στην πιο διεστραμμένη εκδοχή της φαντασίας τους το ενδεχόμενο να είναι ένας Αχιλλέας ή ένας Οδυσσέας κίναιδος …δηλαδή ξεδιάντροπος ...δηλαδή ξεφτίλας. Όμως, αυτό είναι το δευτερεύον. Δικαίωμά τους ήταν να βλέπουν τα πράγματα όπως ήθελαν και αυτό έκαναν. Εμείς οι σύγχρονοι άνθρωποι μπορεί να μην είμαστε πιο πολιτισμένοι από τους αρχαίους Έλληνες, αλλά σίγουρα είμαστε πιο ανεκτικοί. Αυτό επιβάλει η δική μας επιλογή και αυτό κάνουμε. Ως εκ τούτου, μπορεί για εμάς οι ομοφυλόφιλοι να μην είναι ξεδιάντροποι ή ξεφτίλες, αλλά αυτό είναι το δευτερεύον.
Το πρωτεύον στην περίπτωσή τους είναι αυτό, το οποίο ενδιέφερε και τους αρχαίους Έλληνες. Το πρωτεύον είναι η ασφάλεια της Δημοκρατίας μας και της κοινωνίας. Στην ανάγκη αυτήν αναζητούμε την "άποψη" των αρχαίων Ελλήνων σ' ό,τι αφορά τους συγκεκριμένους ανθρώπους. Το πρωτεύον είναι να καταλάβουμε τον λόγο, που δεν άφηναν αυτούς τους ανθρώπους να καταλαμβάνουν δημόσια αξιώματα. Αυτό μας ενδιαφέρει, γιατί από αυτό μπορούμε ν' αντιληφθούμε τον λόγο που σήμερα έχουν εκφυλιστεί τα πάντα και η κοινωνία μας όχι μόνον "νοσεί", αλλά κινδυνεύει με πλήρη διάλυση.......συνέχεια στο https://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2010/10/blog-post_25.html
Αποστολέας
Εκτύπωση
Σύνθετη αναζήτηση
